Maandag 11-01-2010 Bangkok – Chiang Mai Bangkok Airways 12.10u – 13.25u
We hebben lekker geslapen. Kop koffie en thee, douchen, de laatste spulletjes inpakken, en dan nog smullen van een laatste lekker Bangkoks ontbijtje. Hierna uitchecken en gaan we op zoek naar een chauffeur die wij gisterenavond voor het hotel hebben aangesproken. Hij heeft ons belooft er op tijd te zijn, en…………….dat is ie ook. Het is nu 9.30u en hij is er al. Boven verwachting!!! Een gezellige vent, die ons nog het een en ander verteld, ook over de koning, want we komen langs het paleis te rijden waar hij nu woont. De koning is ziek, ligt in the hospital, en de zoon is een boefie, en de dochter, die is slim en een goeie dame. Hij praat gewoon met een zacht stemmetje als het over het koningshuis gaat. De koning is hier echt heilig, en zeg er niks verkeerd over, want ze sluiten je op.
Zo komen we bijna een uurtje later aan op de luchthaven. Een laatste peukie en gaan we inchecken. Een rij dat er staat, niet normaal. Maar na enig onderzoek, komen we er achter als je online ingecheckt bent je bij een ander balie terecht kunt voor je koffers. En daar staat vrijwel niemand. Das mooi, lekker snel. Nu door de paspoortcontrole, weer rijen dik. Er zit niks anders op als geduldig aansluiten. Dat zijn de minpunten met vliegen, wachten, wachten, en nog eens wachten. Na een klein kwartiertje zijn we aan de beurt, maar……………we staan verkeerd. Binnenlandse vluchten zijn Domestic Departures. Weten wij veel!! En het is al 11.30, terwijl we nu al onboard moeten volgens de instapkaart. Oei, oei, nu is het haasten geblazen. Wij op een draf door de controle van de handbagage, paspoort hoeft niet omdat je in het land blijft, en nu naar gate 3A, één van de de laatste op deze luchthaven, dus ook het verste weg. Wat een afstanden zeg. Komen we hijgend en puffend aan en………………….vertraging, hi, hi. Kunnen we weer even bijkomen.
Uiteindelijk vertrekken we net voor 13.00u en is het een 50 minuten vliegen. Lekkere rustige korte vlucht, en eenmaal aangekomen op de luchthaven staat er een taxi klaar om ons naar ons Guesthouse Liam’s Suan Dok Mai te brengen. Zo’n 20 minuten later komen we aan bij een klein verblijf, gerund 
oor een Belgische dame, die dit guesthouse nu ruim één jaar runt. Wij zijn benieuwd wat dit gaat worden.Het ziet er heel leuk uit, en de rest gaan we nog ervaren. Nu naar de kamer. Kijkt erg leuk, en gezellig ingericht. Hier opnieuw de koffers weer ordenen, het nodige uitgepakt, en hier de middag lekker rustig doorgebracht. Beetje internetten, informatie doorlezen, omgeving verkennen, zelfs een tukkie voor Driekie lukt nu voor het eerst. Lekker uit de zon gekropen, ook hier is het snikheet, valt hij in slaap in een lekkere ligstoel.
oor een Belgische dame, die dit guesthouse nu ruim één jaar runt. Wij zijn benieuwd wat dit gaat worden.Het ziet er heel leuk uit, en de rest gaan we nog ervaren. Nu naar de kamer. Kijkt erg leuk, en gezellig ingericht. Hier opnieuw de koffers weer ordenen, het nodige uitgepakt, en hier de middag lekker rustig doorgebracht. Beetje internetten, informatie doorlezen, omgeving verkennen, zelfs een tukkie voor Driekie lukt nu voor het eerst. Lekker uit de zon gekropen, ook hier is het snikheet, valt hij in slaap in een lekkere ligstoel. Na zonsondergang, zo rond 19.00, zijn we met een taxi naar de Nightbazaar gegaan. Dit weten we nog van 3 jaar geleden, en pakken we dit aan als eerste uitstapje. Op zoek naar een restaurant, we hebben honger. En hier is het niet zo moeilijk er één te vinden. Het stikt ervan. Wij kiezen voor een restaurant op de hoek bij de Nightbazaar. Waarom, geen idee, maar het is er druk en dat is belangrijk. En o, o, wat eten we hier weer heerlijk zeg. We rekenen 580 Bath af, zo’n 12 euro, en kijken met verbazing naar de eigenaresse, die de kas beheert, en hoe We maken een praatje met haar, en als we het goed gevolgd hebben bestaat het al 39 jaar hier, in haar beheer. Zou best kunnen, het is een oudere, maar gezellige bende hier. En het belangrijkste, het eten, is voortreffelijk. Nu de bazaar over, kramen, stalletjes winkels enz, enz. We nemen een drankje bij een Ierse Pub. Driekie 2 drankjes, want hiernaast is één van de vele massageplaatsen, waar Kweppie haar zwaar vermoeide voeten laat masseren. Kweppie krijgt ook hier weer iedereen aan het schuddenbuiken van de lach. Dat zal niet zeg, ze trekken je tenen er bijna vanaf. En vraagt ie of ik morgen terug kom. Ik zeg, dan kan ik misschien niet meer lopen. Na een half uurtje voor 80 Bath plezier en een volgens mij een goeie massage gehad te hebben, gaan we weer op weg, zoeken naar een taxi. Eerst nog verschillende stalletjes passeren, is niet onderuit te komen hier, vinden we een tuktuk, en sjezen hiermee naar ons guesthouse. Hier is alles donker, das even wennen, geen gezellige borrel tot besluit. Dan maar één op het balkon, waar we nog even na babbelen en te bed gaan.
Dinsdag 12-01-2010 Chiang Mai Guesthouse Liam’s Suan Dok Mai
Heerlijk geslapen, en ja, ja, zonder airco, das het voordeel van Chiang Mai. Overdag snikheet en de nachten heerlijk afgekoeld snurken. Hier noemen ze dit vriezen, 15 tot 17 graden!!! Het is wel even wennen hier, extreme rust, zowat geen mensen, op de eigenaresse na, geen barretje of iets wat er op lijkt, maar we laten het gewoon gebeuren en zien wel of dit iets voor ons is. Eerst maar eens de douche uitproberen, en dat is nog niet alles. Een elektra apparaat aan de muur wat waarschijnlijk of niet werkt of we weten niet hoe het moet werken. Kweppie heeft voor het eerst kippevel deze vakantie. Afgekoeld in de nacht, een koude douche, en nog geen zonnetje zo vroeg om op te warmen door de natuur. Driekie denkt er niet aan om koud te douchen dus die doet een wasbeurtje!!
Hierna gaan we naar het ontbijt, en kun je een keuze maken uit verschillende menu’s. Kweppie croissants met jam, Driekie 3 gebakken spiegeleieren met getoast brood, wat we uiteindelijk samen opdelen. Een lekker sapje erbij, een kan koffie, een schaaltje fruit, dus ja, wat willen we nog 
meer. Vandaag geen planning, en besluiten we eerst maar eens het verslag op de laptop bij te werken. Driekie gaat in die tijd aan de wandel in de omgeving. Ruim een uurtje later is alles af en gaan we samen de buurt verkennen, en op zoek naar een laundry. Die vinden we verderop in de straat. Een stuk of 5 dames die met allerlei was in de weer zijn. Wij van alles vragen, de prijs bv, maar hier verstaat echt niemand ons. Is echt een plaatselijke bevolking die amper toeristen zullen zien. Handen en voetenwerk, en onze was laten we achter. Ze doen de was vanuit de tas in een wasmand, en we begrijpen dat we morgen tussen 16.00u en 17.00u alles weer schoon?? op kunnen halen. Wat het kost, geen idee, we kunnen er niks van maken. Wordt vervolgd.
meer. Vandaag geen planning, en besluiten we eerst maar eens het verslag op de laptop bij te werken. Driekie gaat in die tijd aan de wandel in de omgeving. Ruim een uurtje later is alles af en gaan we samen de buurt verkennen, en op zoek naar een laundry. Die vinden we verderop in de straat. Een stuk of 5 dames die met allerlei was in de weer zijn. Wij van alles vragen, de prijs bv, maar hier verstaat echt niemand ons. Is echt een plaatselijke bevolking die amper toeristen zullen zien. Handen en voetenwerk, en onze was laten we achter. Ze doen de was vanuit de tas in een wasmand, en we begrijpen dat we morgen tussen 16.00u en 17.00u alles weer schoon?? op kunnen halen. Wat het kost, geen idee, we kunnen er niks van maken. Wordt vervolgd. We gaan nu ontdek je plekje doen en wandelen hier door de woonwijken. Zweet dik op de kop, o, o, wat is het heet. En het is wederom prachtig en tegelijkertijd ongelooflijk om te zien hoe men hier overal woont. Wel is het hier rijk en erg arm door elkaar. Van prachtige bungalows tot oude teakhouten huizen wat net nog blijft staan. Mooi om te zien. Hierna kiezen we een pad wat ons naar de Ping River leidt. Maar das niet veel bijzonders. Gewoon een Thaise rivier, met aan de overkant wat huizen, waar ook vissteigers aan gemaakt zijn. Dan maar terug, en komen we helemaal overhit bij ons guesthouse aan. Hier drinken we wat en even later nemen we een taxi, die vast voor Daphne werkt. Een vaste prijs van 120 Bath naar het centrum of in de buurt ervan. Vraagt Sharid de chauffeur waar we uit willen stappen. Geen idee zeggen we. Doe maar wat. We komen langs een bloemenmarkt en vragen hem hier ons hier af te zetten. Hier lopen we de Sawarot Market af, en wederom allerlei mafs te koop. Wel prachtige bloemen, dat is hier in Thailand echt helemaal top!! dan binnen in de markthal, allerlei slagers, groenteboerkes, specerijen, hete pepers, en hoe heet!!, varkenskoppen in zijn geheel te koop, enz. enz. En weer die verrukkelijke luchten, bah, bah. Maar de Thai kijkt niet op of om van zulke geuren.
We lopen straatje in straatje uit, drinken een kop koffie naast een tempel van bijna 600 jaar oud, en dan op zoek naar de Nightbazaar. Hier willen wij de dag afsluiten met het avondeten. En na weer wat kilometers gelopen te hebben, komen we aan waar we willen zijn. We kiezen uiteindelijk voor hetzelfde restaurant van gisteravond, want na een kaart van een ander restaurant bekeken te hebben, is de keuze makkelijk. We zitten weer aan dezelfde tafel, want roken mag hier eigenlijk niet, uitgezonderd deze tafel. Moet niet gekker worden, je stikt hier zowat van de uitlaatgassen, en het sigaretje in de open lucht, das een probleem, ook hier dus het antirook beleid. We eten hier weer verrukkelijk, een kop koffie tot besluit en nemen verderop in de straat een lekkere ijsco bij Hagen-Das. We zien wat hoge hotels en besluiten hier onze vaste taxi te bellen. Bij Hotel Meridien hebben we afgesproken dat hij ons komt halen. Maar na een minuut of tien beginnen Driekie zijn darmen te protesteren, en MOET hij echt een toilet opzoeken. Hij gaat gewoon het super chique Meridien binnen en inmiddels komt er een taxi aan, weliswaar met een stationcar, dus Kweppie ziet de chauffeur wel zoeken, maar denkt in eerste instantie dat deze taxi niet voor ons is. Maar ze gaat toch maar eens informeren bij de chauffeur, want hij blijft zoeken. En ja hoor, de taxi is oor ons bedoeld. Even verteld dat Driekie op het toilet zit, wat ie niet verstaat natuurlijk, dus wijzend naar buik en poepert, snapt ie het.
Nog even wachten, en ja hoor. We rijden met de taxi terug naar Daphne. De taxichauffeur probeert nog even misbruik te maken van de situatie, en vraagt 150 Bath. We geven hem echt niet meer als 120 bath, want dit is de vaste afgesproken prijs met het guesthouse. Bij Daphne drinken en kletsen we nog wat en om 23.00u gaan we richting onze kamer. Hier zitten en drinken we nog wat op ons balkon, en Kweppie werkt het verslag nog even bij. Ook nog even Zus bellen, die is vandaag jarig. Even de felicitaties voor haar verjaardag overbrengen, wat kletsen heen en weer, het is een barre winter in Nederland, hi, hi. Hier absoluut geen idee van, das wel lekker hoor. Ook hebben we Daphne nog even over de vloer, want we snappen eigenlijk niet waarom we geen warm water hebben. En warempel, het werkt. Ander knoppie. Dan kunnen we nu snel onder de wol, o nee, lakens. Morgen op tijd op, we gaan naar de kookcursus.
Woensdag 13-01-2010 Guesthouse Liam’s Suan Dok Mai Kookcursus
Goedemorgen. Heerlijk geslapen. Even snel WARM douchen, en op naar het ontbijt. Staat er om 9.00u al een taxi te wachten, en die is voor ons, zo blijkt. Maar wij gaan eerst even genieten van ons eitje, brood, kannetje koffie, lekker fruitschaaltje, want de afspraak is 9.30u, en kan dat nog makkelijk. Om iets voor half 10 springen we in de taxi en 
rijden we naar het kantoor van de Cookery School in Chiang Mai. Hier zijn we de eerste die aankomen en pas om 10.30u vertrekken we per open pick-up en minivans naar de school. Een behoorlijk aantal kilometers rijden, arriveren we er, en hier is het inderdaad koken, bakken en braden geblazen. Eerst krijgen we les in versieringen maken van tomaat en wortel, om bv een schaal leuk op te maken. En dit moeten wij dan zelf ook even uitvoeren. Erg leuk om het eindresultaat te zien. Daarna gaan we naar de koksklas, en krijgen we les van de meester, ha, ha. O, o, nu zelf maken wat we net geleerd en gezien hebben. Ieder een flinke gaspit, die hebben we thuis dus al niet, gaan we aan de slag. Een heerlijke soep, en je moet dit zelf nog opeten ook. Hierna weer een les, en nu springrolls maken, loempia noemen wij dit. Super om te doen, en het smaakt ook nog verrukkelijk. Nu weer les om red curry te maken, en daarna zelf aan de slag. Nu nog een kipschotel, met de red curry in de wacht, en moeten we dit alles met rijst naar binnen werken. Die van Hanny is verrukkelijk lekker geworden, en die van Driekie is wat bleekjes, en eten we die maar niet op. En dan nog, wat een hoeveelheid eten zeg. We besluiten samen dan ook alleen nog maar te proeven. We maken ook nog een snack in één of ander blad, en dan een toetje, sticky rice with mango. Even proeven, hmmm. Hier zijn we nog niets tegen gekomen wat we niet lekker vinden. De cursus is hiermee ten einde, en rijden we terug naar het kantoor van de school.
rijden we naar het kantoor van de Cookery School in Chiang Mai. Hier zijn we de eerste die aankomen en pas om 10.30u vertrekken we per open pick-up en minivans naar de school. Een behoorlijk aantal kilometers rijden, arriveren we er, en hier is het inderdaad koken, bakken en braden geblazen. Eerst krijgen we les in versieringen maken van tomaat en wortel, om bv een schaal leuk op te maken. En dit moeten wij dan zelf ook even uitvoeren. Erg leuk om het eindresultaat te zien. Daarna gaan we naar de koksklas, en krijgen we les van de meester, ha, ha. O, o, nu zelf maken wat we net geleerd en gezien hebben. Ieder een flinke gaspit, die hebben we thuis dus al niet, gaan we aan de slag. Een heerlijke soep, en je moet dit zelf nog opeten ook. Hierna weer een les, en nu springrolls maken, loempia noemen wij dit. Super om te doen, en het smaakt ook nog verrukkelijk. Nu weer les om red curry te maken, en daarna zelf aan de slag. Nu nog een kipschotel, met de red curry in de wacht, en moeten we dit alles met rijst naar binnen werken. Die van Hanny is verrukkelijk lekker geworden, en die van Driekie is wat bleekjes, en eten we die maar niet op. En dan nog, wat een hoeveelheid eten zeg. We besluiten samen dan ook alleen nog maar te proeven. We maken ook nog een snack in één of ander blad, en dan een toetje, sticky rice with mango. Even proeven, hmmm. Hier zijn we nog niets tegen gekomen wat we niet lekker vinden. De cursus is hiermee ten einde, en rijden we terug naar het kantoor van de school. Onderweg komen we de Sawarot Market weer tegen en vragen hier uit te mogen stappen. En dat vindt de chauffeur oké. Nu aan de wandel, over de brug en volgens Kweppie’s TomTom, rechtuit komen we nog een rivier tegen. Maat TomTom is in de war, nergens een rivier te bekennen. Dan op zoek naar een taxi, wat weer niet meevalt. Ze lezen het kaartje wel, maar wij beginnen ons nu af te vragen of ze wel kunnen lezen, want ook nu weten ze de weg niet. Een derde poging hebben we meer succes en brengt hij ons netjes bij Liams Suan Dok Mai.
Inmiddels is het al 17.00u en drinken we wat in het restaurant-barretje van ons guesthouse. Hierna lopen we naar onze laundry service om ons wasje op te halen. Een vuilniszak was hebben we gisteren gebracht, en we moeten 310 bath (€6,20) afrekenen. Kun je zelf thuis niet eens de wasmachine voor aanzetten. Op onze kamer even alles controleren, helemaal picobello, mooi schoon, gestreken en het ruikt weer heerlijk. Alles weer netjes in de koffer, even wat her en der opruimen, dat blijft Kweppie ook hier doen hè. Zo is het inmiddels weer donker geworden, hier zo rond 18.30u. We drinken beneden een kop koffie en bestellen een tosti, om de baksmaken van vanmiddag kwijt te raken uit ons strotje. En daar komt een verrukkelijke tosti tevoorschijn. Er zitten hier nog meer Nederlanders aan tafel, en krijgen we een tip om bij de tempel verderop een zijpad te kiezen waar je lekker langs de rivier kunt wandelen. En dat doen we dan ook. Tot onze verbazing zijn we in een no time bij de brug, wat in de taxi veel langer lijkt. We wandelen achterom weer terug, en als je ook hier ziet hoe de mensen wonen, niet normaal. Uitzondering zijn enkele prachtige huizen die dan ook direct opvallen.
Eenmaal weer in ons guesthouse drinken en kletsen we nog wat over van alles en nog wat. Zo rond 23.00u naar onze kamer waar we op het balkon nog even na babbelen, en een half uur later is het echt gedaan met de pret. Ogen pikken dus…………..Bedtijd!!!!
Donderdag 14-01-2010 Guesthouse Liam’s Suan Dok Mai Chiang Mai
Laatste dag Chiang Mai. Het dagelijkse ritueel, relax wakker worden, kop koffie, douchen en weer genieten van een heerlijk ontbijt. Hierna gaat Kweppie haar verslag bijwerken op haar laptop en Driekie gaat naar de crematieplaats op zoek waar we gisteravond over gehoord hebben. Zo doet ieder zijn ding en rond 11.30u gaan we samen wandelend op pad. Eerst op zoek naar een internetcafé, want internet ligt eruit bij Liam’s en we willen toch online inchecken om niet zo vroeg op de luchthaven te hoeven zijn. En ja hoor, het lukt, alleen printen kan hier niet. Dat zien we later wel weer.
We wandelen verder en bedenken toch nog te willen varen met een longtailboat, als we die kunnen vinden. Zo wandelen we voor en achter de rivier langs, en het houd nooit op met alle verbazingwekkende woon en werk situaties van de Thai. We komen uiteindelijk aan bij een Nederlandse guesthouse Hollanda Montri, waar we eerst geboekt hadden, en later omgeboekt naar Liam´s. En maar goed ook, we hebben de juiste beslissing genomen, het komt nog niet in de buurt van ons guesthouse. We drinken hier wat, op een terras aan de rivier. Het is hier echt een verblijf voor backpackers, die weinig eisen hebben wat comfort en luxe betreft. En dat hebben wij wel, dus…….onze huidige keuze is te gek. Hier vragen we even hoe het zit met de rivercruise, en iets teruguit lopen ligt The Scorpioen, ook een boot waar je een tocht mee kunt maken.
Wij een stukkie terug lopen, maar het is alleen met een lunch of diner, en dat willen we nu net niet.
Dus dan maar verder wandelen, want het zou 5 kilometer zijn naar de pier van de boot die wij willen. Maar voor ons gevoel is het wel ruim 10 kilometer, want na allerlei routes bewandeld te hebben, af een toe een drankje, en verschillende Thai gevraagd waar het zijn moet, komen we uiteindelijk pas om 16.45u bij de goede pier aan. Poeh, poeh, het is me de wandeling wel zeg. Maar alles wat we onderweg gezien hebben is erg mooi, alleen die auto’s en de smog, bah, bah, je krijgt het er benauwd van. En wat denk je van tientallen keren die drukke straten oversteken, met gevaar voor eigen leven. Maar we hebben ons doel bereikt en spreken af dat we een privé tour willen van één uur.
Dus dan maar verder wandelen, want het zou 5 kilometer zijn naar de pier van de boot die wij willen. Maar voor ons gevoel is het wel ruim 10 kilometer, want na allerlei routes bewandeld te hebben, af een toe een drankje, en verschillende Thai gevraagd waar het zijn moet, komen we uiteindelijk pas om 16.45u bij de goede pier aan. Poeh, poeh, het is me de wandeling wel zeg. Maar alles wat we onderweg gezien hebben is erg mooi, alleen die auto’s en de smog, bah, bah, je krijgt het er benauwd van. En wat denk je van tientallen keren die drukke straten oversteken, met gevaar voor eigen leven. Maar we hebben ons doel bereikt en spreken af dat we een privé tour willen van één uur. En nu de stunt van het verhaal, het hele stuk waar wij gewandeld hebben, vrijwel helemaal langs de rivier, gaan we nu per boot afleggen, en dezelfde route ook nog eens terug. Dus niets nieuws te zien voor ons, zitten we hier te grinniken en bedenken we dat we ons onderweg gewoon bij de tempel in ons wijkje waar we nu even wonen af laten zetten. Na wat geklim en geklouter over andere bamboe gevaartes heen, lukt het de kade te bereiken. Nu besluiten we te gaan zoeken naar het buffetrestaurant wat we de heenweg gezien hebben waar je voor 89 Bath kunt eten. Maar hier hebben we ons weer in de afstand vergist, het was niet bij de eerste brug maar bij de tweede, o, o, weer kilometer na kilometer leggen we af. Eenmaal aangekomen vind Driekie het helemaal niks, en besluiten we niet meer te zoeken maar gewoon bij Liam’s te eten. Weliswaar een Belgische keuken, wat Kweppie minder vind, maar toch. We zijn het beu, nu hebben we heel de dag al gevuld met lopen en zoeken, dus nu is het klaar. Nog een stevige wandeling van ruim een half uur doet ons belanden in Liam’s. Eerst maar eens even douchen, uiteindelijk zijn we op sjouw geweest vanaf 11.30u en nu is het al 19.00u. En alleen lopen, lopen en nog eens lopen, dus weer een actieve dag achter de rug. En de hitte die is hier altijd aanwezig, dus is een douchje is niet overbodig. Kunnen we hierna schoon aan tafel.
We bestellen we bij Daphne een spareribs schotel en een varkensfilet schotel met een saus. En zelfs Kweppie, als tegenstander van de Nederlandse keuken in Thailand, moet bekennen dat het een heerlijke maaltijd is geworden. We genieten enorm van al het lekkers. Het zit helemaal vol met gasten, dus is het druk voor Daphne. De avond vullen we hier in het bar-restaurant gedeelte van ons verblijf en de contacten die we eerder hier opgedaan hebben komen bij ons zitten en we kwebbelen nog tot over 0.00u. Ook Daphne lijkt het gezellig te vinden en komt als zij klaar is met haar werk, er nog bij zitten, schenkt zelfs nog een borrel extra voor ons in. Een echte toffe meid, we hopen dan ook dat ze het gaat redden hier, want het is in je uppie hard werken hier in Thailand. Hier is de dag oneindig, en wij westerlingen zijn gewend dat er toch een eind aan de dag komt na zo´n acht uur werken. We wensen elkaar welterusten en gaan na nog een kort momentje op het balkon maar snel naar bed, het is morgen weer vroeg dag.