Dag 15
Woensdag 08-02-2012 Ho Chi Minh City – Can Tho
Lekker vroeg weer op, en vandaag fit, ja, ja. Weer een nieuw avontuur. We gaan zelf op pad met het Vietnamees openbaar vervoer. Na het ontbijt snel uitchecken, en hup in de taxi, voor VND 50.000 (€ 1,90) naar het tussen busstation om vanuit hier naar het hoofd busstation te gaan voor de lange afstandbus naar Can Tho. Eerst het gereserveerde kaartje betalen, VND 90.000 (€ 3,40) per persoon voor een rit van 4 uur. Dus een koopje. Nu maar kijken of het werkt. En ja hoor, de kaartverkoper vraagt of wij klaar zijn voor direct vertrek om met de shuttle naar het hoofdbusstation te gaan. Oké, wij stappen in en arriveren wat later op het grote busstation. Vol met allerlei bussen, maar wij moeten een oranje bus hebben.
Nu maar eens kijken of er hier iemand Engels spreekt. Kweppie heeft zich voorgenomen, dat de eerste de beste die Engels spreekt de sjors is, die moet ons maar effe helpen. En laten we het treffen. Een knappe wat oudere Australische dame van Vietnamese makelij, die helpt ons alsof we lid van dr familie zijn. Handig hoor. Duizend maal waarschuwt ze voor bad people in Vietnam, dus opletten is een eerste vereiste hier. We hebben alles goed in een veilige positie, en hier zitten we dan, tussen honderden Vietnamezen, geen enkele westerling te vinden. Je voelt je toch niet echt op je gemak zo. Maar naar later blijkt, geheel onterecht, de busreis verloopt voorspoedig en erg comfortabel. Halverwege de reis hebben we nog een tussenstop, en hier kijken ze ons net aan, twee van die blanke vreemde wezens, alsof ze apen in de dierentuin zien rondspringen. Wat een ervaring.
Na bijna 4 uur reizen bereiken we het busstation van Can Tho. Hier lopen allerlei gure vreemde vogels rond, voor onze doen dan hè. Ze willen ons ook allemaal graag op de motorbike hebben, echt nie, gaat nie gebeuren. Mr Hung komt als het goed is ons hier ophalen. Zo is het in ieder geval afgesproken. En er komt al snel een vreemd mannetje aanlopen, die zich Mr Hung noemt. Wij kijken elkaar aan, hoe weten we nu wie de ECHTE is. Hij vraagt of wij familie huppelepup zijn, o nee hè. Als we hier maar niet de mist mee ingaan. En wat denk je, even later noemt hij de naam Arikus, nou ja, dan moet hij het wel zijn. Wie kent er nou zo’n naam, hi, hi. Maar hij lacht zo geheimzinnig, dat wij zittend in de door hem bestelde taxi nog twijfelen of we de juiste persoon wel voor ons hebben. Maar……………….niet getreurd, nadat de taxi een eigenhandig gemaakte afslag genomen heeft, een stuk vangrail die ze gewoon doorgezaagd hebben, komen we bij Hungs Homestay aan. Zo zie je maar, het is feilloos verlopen.
Wij kijken onze ogen uit. Een 6 tal simpele rieten river cottages, nou ja, river? De rivier staat droog, bijna geen water te zien. Misschien is het wel een Vietnamese rivier, ha, ha. Na effies gevraagd te hebben waar het water in de rivier is, verteld hij ons, thats comming with the flood. Oké het zij zo, we wachten geduldig af. Eigenlijk is het rondom de homestay overal de gebruikelijke Vietnamese bende. Kweppie vind het wel wat hebben, zal eens niet, maar Driekie fronst meermaals zijn wenkbrauwen. Die houdt er niet zo van. Eerst maar effies lunchen, weer echt Vietnamees, dus is het geen grote maaltijd voor ons nu, maar genoeg voor een tussendoortje.
In de tussentijd kletsen we er op los met een Australier, nurse van beroep, en die beste vent kan vertellen, gezellie hoor. Nu wat tijd om te relaxen, want Mr Hung heeft zijn tijd vanmiddag hard nodig alle gasten op te halen zo her en der. Kweppie schrijft nog effies aan het verslag en ziet het water inderdaad per minuut hoger worden. Toch een rivier dus. Driekie gaat op de fiets wat drinken in een shoppie halen. Onderweg ziet hij hoe de mensen hier leven. Mensen wonen hier veelal in een hok, met een laken als deur, en een golfplaten wand en dak. Tjonge tjonge. Ze vangen zelf hun eigen kippen die hier met tientallen overal om je heen lopen, om er later een heerlijk hapje van te maken. En inderdaad, op de terugweg is de kip al van zijn veertjes ontdaan. Wat een leven hiero.
Voordat wij aan het avondeten beginnen, blijkt dat het volle bak is met gasten en zelfs aan zijn huis heeft hij kamers ingericht om te kunne slapen. Er wordt gekokkereld door de hele familie, inclusief alle deze gasten. Kweppie heeft dit alles gemist, want die was dr verslagje aan het bijwerken on the river, en heeft dit ongemerkt gemist. Eenmaal aan het “diner” zitten alle gasten over 3 tafels verspreid. Laten wij nou net de gezelligste tafel hebben. Wel allemaal very young people, uit alle delen van de wereld, inclusief de Australiër. Eigenlijk backpackers. Zitten wij, 2 degelijke bleekscheten uit Holland. En die snotapen, wat hebben die al een reiservaringen zeg. Dan komen wij pas kijken. Na het diner nog een Vietnamese rijstwijn (happy water) , wat een spul. De slokdarm verbrand er zowat van. Mr Hung himself komt ook bij ons zitten en verteld boeiend over het leven van alle dag hier in Vietnam. Echt 100 jaar terug in de tijd. Het is uiteindelijk een erg leuke gezellige avond geworden. Om 22.30 naar de “village” en snel nog wat belevingen noteren. Want het was weer een enerverend dagje, pffff. Op naar morgen!
Dag 16
Donderdag 09-02-2012 Can Tho
Wat een nacht. Vette torren doden en miljarden muggen buiten ons hok zien te houden. Gelukkig slapen we onder een mooi roze muskieten net. Ziet er appetijtelijk uit hoor. En Kweppie lacht zich een scheurbuik, en Driekie, ja, die moet het er mee doen vannacht. Ach, tis maar één nachie. Maar de enge geluiden allemaal rondom de “village” das toch wel wat waar je nog effies wakker van ligt. Het is zo wie zo een hele belevenis. Een ventilator zorgt ervoor dat het enigszins aangenaam van temperatuur is.
Om 5 uur zit Kweppie al buiten op het bankje bij dr “villa”, te genieten van de maan en het op dit tijdstip toch best mooi uitzicht. Uiteindelijk is het 6 uur als we op de boot zitten. Het ontbijt en de koffie gaan mee. We varen richting de floating markt, en ondertussen maken we het ontbijt 
kort jan. Hmmm. Eenmaal op die drijvende markt, de grootste floating market in de Mekong Delta, dat was wel te zien. Hier komen grotere boten met hun laadruim vol met een bepaalde vrucht of groente. Om het voor de kopers makkelijker te maken hangen zij een lange stok buiten met een voorbeeld van hetgeen ze verkopen erop. Dat is een stuk makkelijker shoppen. Dan leg je gewoon aan bij de boot waar je de waar wil kopen, wat onderhandelen en dan kan het overgeladen worden. Veelal gaat het om grote ladingen, die vaak na de deal per stuk werden overgegooid naar de andere boot. En zo gaat het een lange tijd door. Een super markt met echt overal boten, grote, kleine, brede, smalle, mooi beschilderde of hele oude, het maakt allemaal niet uit. Zo gaat dit hier iedere dag opnieuw. Overladen en direct verkopen op bv de markten, kraampjes, hotels, e.d. Vandaar dat alles hier zo lekker vers is, direct van het land in de kraam, hotel, e.d, dat proef je gewoon.
Na dit alles met volle verbazing bekeken te hebben, varen we door allerlei smalle riviertjes. We stoppen even bij een rice paper factory. Hier maken ze rijstnoodles uit eigengemaakte plakken rijstpapier. Erg interessant om te zien, en alles is zo puur. Ook hier wordt weer flink geploeterd. We hebben hier weer wat opgestoken. We varen weer door, het is hier prachtig, al die smalle riviertjes, met geweldig mooi groen overal. Weer wat later komen we bij de rijstvelden. Hier weer uitleg hoe het allemaal in zijn werk gaat. En weer een zwaar en heftig baantje voor de Vietnamezen, maar dat is hier met bijna alle werkzaamheden zo. Je ziet ze hier ook gewoon een volle boot met metselstenen legen, op dr rug gedragen, met het blote handje eronder. Petje af hoor. Tuf, tuf, tuf, we varen er flink op los. Uiteindelijk gaan we ook nog effies langs een rijstfabriek. Hier wordt alles na het oogsten verwerkt tot rijst. Al het afval wordt gebruikt om o.a. kippen te voeren, puur natuur. Niks chemisch zoals bij ons. De pijpen in de fabriek hebben ze zelf in elkaar geflanst van damwandpanelen, en…….het werkt nog ook. Lopen we hier weer naar buiten, is er een illegaal hanengevecht aan de gang. Wilde eerst een foto maken, maar bah, wat zielig toch. Stelletje mafkezen dat het zijn.
Na weer een poosje varen zien we ons homestay weer in beeld. En ja hoor, het is alweer 11.00u. Zo, 5 uur lang op het water. Geweldig is dit. Eerst maar eens een bakkie scoren, daar zijn we wel aan toe. We kletsen nog effe wat met de eigenaar, en besluiten om zo snel mogelijk naar Can Tho Centrum te verhuizen. Want het wordt als maar warmer, en je kunt er maar zijn. Om 12.30u gaan we op weg, taxi in, en een 20 minuten later zijn we in het centrum. We hebben hier Saigon Can Tho Hotel geboekt. En het is een leuk hotel, met een erg mooie kamer, met balkon en buiten een leuk terrasje rondom het hotel. We wandelen wat rond in de omgeving en over een soort boulevard langs de rivier van de Mekong Delta. Ook komen we nog een reusachtig beeld van Mr Ho Chi Minh tegen. Die leggen we ook nog effies op beeld vast. Maar het is zowat niet te doen buiten, het is vandaag zo heet. Eerst maar even op onze kamer afkoelen. O ja, de airco doet het niet als je de kamer verlaat, dan even later toch maar weer op pad.
Nu de andere richting op. Komen we toch in een straat waar een markt is, waarachter ook nog een hal is waar ze van alles verkopen. Maar de boventoon hier is STANK. Vis en vlees, afvalwater hiervan in de goot, groeten, kleding, je gaat over je nek. Kun je het je voorstellen 35 graden en dan dit alles “heerlijk” in het zonnetje. Bah, bah. Deze hal gaan we dan ook niet in, want ook hier zal de rat wel aan zijn trekken komen. En het zal toch niet zo zijn dat wij aan deze diertjes gewoon gaan wennen hè. We hebben er dan ook snel genoeg van en schieten een andere straat in. We stappen er weer flink op los en in een korte tijd hebben we toch nog heel wat van Can Tho Centrum gezien. Leuke stad, met een leuke boulevard en wandelstraatjes (op de marktstraat na dan)
Nu eerst maar eens douchen, we zien eruit, we plakken helemaal. Effe het verslag bijwerken, want we hebben hier op de kamer eindelijk een lekkere fauteuil, ja, ja, en de avonturen, die houden niet op. Hier achter mn lappie vliegt de tijd. We gaan snel op weg een restaurantje te zoeken. Aan de rivier vinden we wat leuks. We ploffen neer op de stoel, en wat blijkt, we hebben te weinig geld op zak. En dan heb ik nog wel 5 miljoen gepind vandaag. Maar stom, stom, stom, vergeten dit vreemde geld mee te nemen in mn knip. We staan weer op en de beste ober die zie je denken, ha, ha. Dan nog maar een keer de bank beroven en gooien we er nog eens 5 miljoen tegen aan. Moet voldoende zijn voor de rest van onze vakantie.
Met een flinke looppas weer terug en zitten we eindelijk om 21.30u te eten. Mafkezen zijn we toch. Maar het smaakt er niet minder om, en kunnen we na dit lekkers zowat direct naar bed. We zijn gesloopt, vroeg op, heet, heet, heet, en de wandelingen, die zijn ook niet voor de poes. Om 23.00u eindigen we deze enerverende dag, en op naar morgen.
