2012 Phu Quoc en de reis naar huis

      Geen reacties op 2012 Phu Quoc en de reis naar huis

Dag 17

Vrijdag 10-02-2012 Can Tho – Phu Quoc

Yep, wake up. Om 7 uur uit bed, fris en fruitig en de batterij is weer opgeladen. Eerst even ontbijten, dit is weer lekker buiten. Hierna de koffers weer zien te dichten, geloof dat ik ze al wel 5 keer in en uitgepakt heb om er een fatsoenlijk reismaatje van te maken. En nu de reis ten einde loopt, krijg ik het door. Om 11.00u rijden we met een taxi naar Can Tho Airport. Onderweg is het zoals overal in Vietnam ook hier de bekende scootergekte. En ook komen we nog door hele leuke, wel typisch Vietnamese, winkelstraatjes. We hadden hier nog heel wat rond kunnen struinen. Maar het is tijd om te verkassen, en om 13.05 is het zover. We vliegen met ons propeller vliegtuigje naar Phu Quoc. Hier staat weer de taxi van ons resort te wachten. Handig hoor. We stappen in en een 15 minuten later zijn we op onze laatste bestemming, Sea Star Resort in Phu Quoc.

En wat is dit geweldig. We hebben een bungalow op het strand, wat nu 4 dagen onze voortuin is. Strandbedje voor de deur, super hoor. Wat een rijkdom, zo voelt het in ieder geval! Kweppie ploft een uurtje later, als al het moois een beetje doorgedrongen is, op het strandbedje neer, wel uit de zon, want die kookt. Driekie wandelt wat langs het strand en geniet later ook nog van zijn zonnestoel, en is het avond voordat we er erg in hebben. We eten vandaag gewoon in het restaurant van ons resort. We gaan niet op zoek, daar hebben we de kracht niet meer voor. Maar ons restaurant is om 21.00u al gesloten, en in de buurt is zo snel niets te bekennen wat er gezellie uit ziet. Dan maar naar onze veranda aan onze beach bungalow. Je zit hier natuurlijk heerlijk, op één ding na. Die STOELEN hé. Het zijn weer houten stoelen, maar dan in de vorm van een spijlen ligbed. Niet om echt makkelijk te zitten dus. En om nou liggend een verslag op de computer bij te werken, das nog niet zo hendig. Toch nog een poging gedaan, maar nee hoor, we gaan er maar bij liggen, maar dan in ons bed. Tot morgen!

Dag 18

Zaterdag 11-02-2012 Phu Quoc

Goedemorgen. Weer een onrustig nachtje, opnieuw weer wennen aan ons nieuwe huissie. Maar het wakker worden, een verademing. Deur open, en je kunt zowat vanaf de veranda in zee springen. Niet gedaan hoor, eerst maar eens een lekker bakkie leut zetten. En deze nuttigen onder het genot van al dit moois hier voor je neus. Wat een rijk gevoel krijg je hier. Effe optutten en nu het ontbijt maar weer eens bekijken. Dit is hier een beetje vreemde formule, bv keuze uit 1 broodje, of met ei, gebakken geklutst of omelet, of jam, maar bv niet én ei én jam. Ach ja, geen ramp hoor, eigenlijk is het meer als voldoende, want de koffie, thee, sapjes en het verse fruit, dat is er in overvloed. Heerlijk hoor.

Hierna genieten we weer even van ons geweldige plekkie. We beramen een plan, we gaan wandelen. Want of je hier nu zit of loopt, het zweet loopt tussen de billen, wat een hitte zeg. We gaan wandelend langs zee, volgens Driekie is het een coopertest, zo heavy. Maar das goed voor de vetcelletjes van Kweppie, kan geen kwaad hoor. We moeten op een gegeven moment de wandeling langs het strand beëindigen, want er is geen doorgang meer zo halverwege het strand. We lopen hier via een mooi resort naar de weg, weer klimmen en klauteren, want de doorgaande weg ligt wel een stukkie hoger als het strand. Emmers met zweet verliest Kweppie, net of ze in een lopende sauna zit, pffff. Boven aan de weg koersen we richting ons resort, eigenlijk dezelfde route terug, maar dan over de weg.

En ook dit eiland is niet echt toeristisch, het is en blijft hier overal real Vietnam. Onderweg kom je opnieuw de als vrachtautootje geladen scooters tegen. Dit is en blijft gestoord om te zien. Een enkel shopje met van alles en nog wat te koop, als dat je je er niet teveel bij voor moet stellen, maar bv chippies, watertje, allerlei drankjes, enz, enz. En weer de gebruikelijke golfplaten als huisvesting voor deze shoppies. De Vietnamese bende op straat, dat is ook hier weer het geval. Dit hoort hier dus zo, afval laten vallen waar je staat, maakt niet uit wat het is. Kwak, en het ligt er, en voorlopig verdwijnt het niet ook. Lekker temperatuurtje erop, en de geuren komen vanzelf.

Bijna terug bij de afslag van ons resort aangekomen besluiten we nog maar eens een stukkie door te wandelen. We hebben er zin an, ha, ha. En lopen kun je hier oneindig, wel uitkijken geblazen, want het verkeer, das hier ook niet mis. En voetpaden, nooit van gehoord. Maar nu komt er een hele tijd geen echt afslagje meer, de eerstvolgende afslag is wel een stukkie verder als dat we in gedachte hadden, pfff. Deze afslag is wel een pad naar zee, das wel heerlijk nu. En wat treft, we vinden hier een leuk plekkie. Een restaurantje op het strand, bestaand uit ja, ja, daar komt ie weer, GOLFPLATEN. Een paar palen met rieten matjes erop en hopla, de bar/restaurant inclusief de keuken is klaar om te functioneren. We ploffen hier doorweekt op de alom bekende plastic stoel.

Ze hebben hier heerlijke verse vruchtensappen voor VND 20.000, een koopje van zo’n € 0,75, Verrukkelijk. Na ons heerlijke natje zijn weer verder gekluund naar ons resort. Zo, onze fitnessronde zit erop. Nu eerst maar eens een duik in zee. Wat is dit heerlijk. En Kweppie zit hier wel een uur met alleen dr koppie boven water. Dit is HET. De enigste plek waar je nu in leven blijft, wat een tropenhitte zeg. Driekie doet een hazenslaapje op zijn heerlijk houten latjes, hi, hi, en zo komen wij hier de dag genietend door. Nu is het tijd voor het avondeten. Eerst op weg om zo’n 3km verder de nightmarket te gaan bezoeken, staat beschreven dat er goed eten te krijgen is. Wij komen er na een fikse wandeling aan, is het merendeels vis, wel fantastisch als je liefhebber bent, maar vis is in het buitenland niet onze eerste keus. We treffen hier tientallen barbecues, met daarop vis, vis, en nog eens vis, dan de bijbehorende bak en visgeuren doen ons besluiten verder te zoeken.

Dan de kilometers maar weer terug, pfff. En Kweppie stikt van de honger, en dan is ze nie echt gezellie meer hoor. Uiteindelijk kiezen we toch maar te gaan eten bij het strandrestaurantje van vanmiddag, zelfs zo’n 4 km terug. Maar het is de moeite waard, we smullen er heerlijk. Hier heeft pa, moe, dochter en zoon een goed lopen restaurantje, want het zit weer helemaal vol met gasten. Lekker met de pootjes in het zand, het geluid van de golvende zee op de achtergrond, wat wil je nog meer. TOPPIE, toch. Een poosje later gaan we moe maar voldaan weer klunend over strand naar ons veranda. Hier genieten we nog even na, het is een heerlijke dag geweest. En even later gaan we lekker op tijd naar ons mandje.

Dag 19

Zondag 19-02-2012 Phu Quoc

We hebben heerlijk geslapen. Driekie heeft gisteren een kussen bij gevraagd, en dat brachten ze direct. Ook hebben we ieder nog een stoel bij gevraagd. Want we kunnen niet echt lekker zitten hier in die hangstoelen. Misschien kunnen we dan een keer rechtop zitten. Wat denk je, komen ze met die stoelen aan, massief hout, zonder enige vorm erin, ha, ha. Maar voorlopig zijn we er blij mee. We denken dat dit beter is als wat we tot nu toe hebben. Maar na 10 minuutjes zitten op deze stoel, beginnen de billen weer een branderig gevoel te krijgen en ons ruggie, je wil het nie weten hoe wij ons lekkere fauteuil van thuis missen.

We gaan daarom weer direct aan de wandel. Dat is gisteren goed bevallen. Vandaag gaan we ook even naar het Thien Han Son Resort kijken, daar komen onze andere forumgasten uit Nederland morgen aan. Het resort ziet er erg leuk uit. Meer een echt resort als bij ons, alleen hebben wij natuurlijk dat heerlijke strand als voortuin, en de zee als privézwembad. Deze dag verschilt verder niet erg veel met die van gisteren. Onderweg gaat het gewoon door met het bekijken van de voor hier gebruikelijke Vietnamese straat taferelen. Bijvoorbeeld in de bouw, hier werken ze de zakken cement en de emmers zand één voor één met een stuk touw aan een lat, lopend in z’n achteruit, naar een 3 en 4 verdiepingen hoog gebouwtje.

En bv één van de vele oude Vietnamese vrouwtjes met een vol geladen houten platte kar, duwen deze al kilometers lang, bergie op bergie af. Wat een afschuwelijke dag besteding. Dit zijn enkele van de vele gekke gewoontes die je hier continue tegenkomt. Dus wandelen is en blijft een lekkere bezigheid. Je ziet best veel. Fietsen is geen optie hier, want het is een klimmende omgeving, en dat bij deze temperaturen, dat gaat het niet worden. Doorwaternat komen we weer bij ons favoriete Vietnamese strandbar/restaurantje aan. Lekker bruin rakkertje voor Driek en vers sapje voor Kweppie. Wel leuk om te zien hoe het systeem in elkaar zit hier onder dat rieten matje als parasol. Het is inderdaad één Vietnamese familie die dit hier runt. Moe kokkerelt, achter dr golfplaatjes, pa neemt de orders op, en de kids serveren het uit en ruimen de boel op. Hard werken dus. Het zit er weer helemaal vol met gasten, wel een goed teken.

Het is nu weer tijd om heerlijk te poedelen in zee, tussendoor een bakkie en een natje op onze veranda, en zo vliegt de dag. Want morgen treffen we hier opnieuw forumgasten uit Nederland, en die hebben ons gevraagd waar je lekker kunt eten. Maar ja, dat valt niet mee, we zijn zelf ook nog zoekende, we zijn te kort hier om te weten waar het goed en lekker is. En wat willen ze eten, willen ze luxe, willen ze op een plastic stoeltje aan het strand, geen idee natuurlijk als je elkaar alleen maar kent van internet. Even Tripadvisor geraadpleegd en hier komt restaurant Ghanee goed uit de bus. En dit is niet zo ver bij ons en niet zover bij de forumgasten vandaan. Ook erg handig. We gaan dit restaurant vanavond zelf uitproberen. Een erg mooi restaurant, met een nette goed uitziende eigenaar uit India. Ook heerlijke stoelen hebben ze hier, das alleen al genieten. We bestellen ieder onze maaltijd en genieten hier met volle teugen van.

Na al dit lekkers gaan we op weg naar ons resort. Onderweg drinken we nog een koffie bij een door een fransman gerunde koffie/ijscorner. In de tijd dat we hier zitten te wachten begint het me toch te hozen, echt een tropische bui. Wat een water komt er naar beneden denderen zeg. En de koffie, die komt maar niet. Na zo’n kwartiertje komt de eigenaar zich met kopje in de hand verontschuldigen dat zijn koffiemachine stuk is. Hij sleutelt en sleutelt en hij krijgt er wat uitgeperst. Komt ie aanlopen met een kop waar 1cm drek in zit. Deze geeft ie aan mij, en weer een tien minuten later voor Driekie nog geen half bakkie. Intussen hebben we ook een ijsje bij hem besteld en gekregen. Bij het afrekenen volgt dan ook een felle discussie over de prijs, want hij vraagt de volle mep, een bedrag naar Westerse maatstaven, en daar begint Kweppie niet aan. We willen best betalen, maar dan ook graag een goed koppie koffie en niet dit kwart bakkie slootwater. We betalen netjes de verorberde ijsco en laten de tierende Fransman met al zijn woede achter, echt een mafkees!

We keuvelen nog effies na op ons veranda, en Kweppie bedenkt zich, als we morgen weer bij Ghanee gaan eten, er geen Vietnamese maaltijd op de kaart staat. En als afscheidsdiner (onze laatste avond), wat zou er nou lekkerder zijn dan op het strand bij ons favoriete restaurantje de laatste Vietnamese maaltijd te nuttigen. Maar dit zien we morgen wel, eerst even de mystery guesten even aftasten, en dan kijken we wel wat het uiteindelijk gaat worden. We gaan nu maar weer snel naar ons mandje, we hebben er weer een fijn dagje opzitten.

Dag 20

Maandag 13-02-2012 Phu Quoc

Vandaag is het alweer onze laatste van de 3 hele dagen hier op Phu Quoc Island. De vakantie zit er nu bijna op. Na het gebruikelijk ochtend ritueel gaan we vandaag nog één keer met de camera’s op pad. We lopen helemaal naar Phu Quoc City, fotograferen van alles en nog wat, leggen wat videobeelden vast en gaan lekker aan de haven even uitblazen. Want is en blijft erg heet, eigenlijk TE heet. Maar we laten ons niet kisten, altijd nog lekkerder als die -20 graden in ons kikkerlandje. Daarom ook na ons natje gewoon weer verder ploeteren. De terugweg doen we weer over de weg, dat loopt een stuk aangenamer. Het bruin rakkertje en vers sapje nemen we weer op ons inmiddels vaste plekkie, en 4 uur later als dat we gestart zijn, komen we weer bij ons “villa” aan. Weer heerlijk poedelen in zee, en ja, ja, er komt een windje opsteken. Wat aangenaam zeg. Heerlijk, zon, zee, strand, wind en palmbomen, het kan niet beter. Snel nog even in het zonnetje, nu is het te doen. Maar zo meteen kunnen ook onze mystery guesten aankomen.

Driekie doet weer een hazenslaapje en nu de temperatuur te doen is, gaat Kweppie deze keer een beetje op tijd douchen. En net klaar en opgedoft, komen de onbekende gasten aan lopen. We maken kennis aan elkaar, en gezellig kletsen we er onder het genot van een natje op los. Ook hier hebben we nu visite in onze “beachvilla”. We hebben elkaar heel wat leuks te vertellen, en deze Cor en Wilna, met erg veel reiservaring, die kunnen ons nog wel een poepie laten ruiken wat dat betreft. Geweldig leuke vakantie verhalen en alles wat erbij komt kijken. Nu even kijken of het voorstel om bij ons favoriete restaurantje te gaan eten positief ontvangen word

En ja hoor, vele rebbelminuten later, klunend langs zee, nemen we weer op ons favoriete plastic stoeltje plaats. Ook Cor en Wilna vinden het hier wel wat hebben, pfffff, wij geluk, ha, ha. En het wordt een erg gezellig samenzijn. Er wordt heel wat afgelachen, en ondertussen, na het gebruikelijke erg lang wachten op ons food, smullen we van een heerlijke laatste Vietnamese maaltijd, voor ons dan hè. Ook merkt Cor op dat we afgeluisterd worden, hi, hi. Ja hoor, ook een Nederlands echtpaar. Wij vragen of ze erbij komen zitten, is net zo gezellig.En dat is het, we borrelen nog wat en vele verhalen doen de ronde, wat een gezellige boel.

Zo rond 22.00u druipen we, na afscheid genomen te hebben van elkaar, ieder af naar onze bestemming. We hadden ons geen betere afsluiting kunnen bedenken, toppie hoor. En deze avond zorgt ervoor dat we met een glimlach op ons face de nacht ingaan.

Dag 21

Dinsdag 14-02-2012 Can Tho – Ho Chi Minh City – Hanoi

Ja, hier zitten we dan aan ons laatste ontbijt. We nemen de geweldig vermoeiende, erg maffe ervaringen in dit arme landje samen nog eens door. Want wat hebben we veel gezien en beleefd hier. We zijn weer een geweldige ervaring rijker, die zal nog vele jaren op ons door werken. Alles is perfect verlopen, iets wat we vooraf niet hadden verwacht. Maar nu is het toch echt de hoogste tijd om te vertrekken, en de terugreis, die is niet mis hoor. We vertrekken om 11.00u uit ons resort naar de luchthaven van Phu Quoc. Hier hebben we om 12.35u de vlucht naar Ho Chi Minh City.

Weer met het propeller vliegtuigje met ruim 60 personen erin. Het lijkt wel zo´n speelgoedje, klein, hoop herrie, maar het werkt. Zo´n 50 minuten later komen we netjes op tijd in Hoc Chi Minh aan. En het lijkt wel of Kweppie uit zee komt, zo nat is ze. Pfffff. Eerst op zoek of we voor de volgende vlucht van 18.00u kunnen inchecken. Na wat informatie her en der opgespoord te hebben, lukt het onze koffers te droppen en de boardingpass in ontvangst te nemen.  Nu kunnen we de ruim 4u tussentijd gaan opvullen.

We besluiten in de taxi te springen en nog maar eens even Ho Chi Minh City te doorkruisen naar ons favoriete restaurantje van ons eerder verblijf hier in die maffe stad. En dat is het, een geweldig druk, maf verkeer, wat we echt nooit meer zullen vergeten, want we geloven niet dat je dit ooit nog ergens meemaakt. Een half uurtje later stappen we bij het restaurantje uit de taxi. We vullen hier de tijd met een heerlijke maaltijd, lekkere drankjes, inclusief een laatste blik op dit gekke Vietnamees leventje hiero. Wel moeten we zorgen, dat we ruim op tijd vertrekken, want het verkeer in de spits, is nog maffer als op de dag. Om 16.00u gaan we er dan ook vandoor. Onderweg zien we dat het Valentijn is. Wat mooi zeg. Echt kilometers stoeprand, gevuld met de mooiste bloemstukken en boeketten. Dat pikken we nog mooi effies mee.

Nu is het wachten op onze vlucht. En ook deze vertrekt mooi op tijd,  dat werkt hier prima hoor. Om 18.00u gaan we de lucht in en om 20.00u staan we weer op de grond in Hanoi. Hier weer op zoek naar een incheckbalie van Lot Polish Airlines, misschien dat deze al open is. Ja hoor, ook dit gaat erg voorspoedig. Had al online ingecheckt, en deze connection flight Hanoi – Warschau – Amsterdam zorgt ervoor dat we de koffers niet meer terug zien voordat we in Amsterdam landen. Die hoeven we mooi niet meer mee te zeulen.

Dag 22

Woensdag 10-02-2012 Hanoi – Warschau – Amsterdam

Hier zitten we dan, mooi plekkie voorin het toestel van LOT Polish Airlines. We zijn nu aan de goden overgeleverd en maar hopen dat ze goed met ons gezind zijn. En ja hoor. Rond 6.00u landen we ongeschonden in Warschau. Zo, dit zit erop. Nu weer wachten op onze laatste en tevens 9e vlucht in deze vakantie, naar Amsterdam. En wat is het hier verrekkes koud zeg. Het sneeuwt hier als een gek. Nu maar hopen dat de vluchten niet in de war raken van al die sneeuw. We wandelen hier wat rond, en Kweppie loopt in dr linnen broekie, met blote onderpootjes. Dus al die Polen, gehuld warme bontjassen, kijken dr net aan. Kan me niet schelen hoor, de brand zit er nog goed in bij Kweppie, die moet er eerst uit. En dat zal niet lang duren natuurlijk bij deze temperaturen, ha, ha. En wonder boven wonder, om 7.40u, officiële vertrektijd, zitten we in het vliegtuig. Nou ja zeg, hier gaat alles gewoon door, bakken sneeuw of niet, gaan met die banaan. Maar het is een lichtelijk valse gedachte, uiteindelijk zitten we hier in dit klein vliegtuigje toch wel één uur te wachten voordat het vertrek werkelijk plaatsvind. Maar niet onbelangrijk met dit weer, we vertrekken!

Nu een 2 uur durende vlucht, en dan landen we weer veilig in ons kikkerlandje op Schiphol. En je gelooft het niet, eenmaal uit het vliegtuig staan we 15 minuten later met koffers en al buiten een peukie te roken. Zo snel hebben we dit nooit eerder meegemaakt. Nu weer even naar binnen. We frissen ons hier op Schiphols mooie toiletvoorziening even op, en kleden ons nu toch maar even om in kleding die bij deze kou beter past. Want het is afzien voor ons. Van 35 graden hitte naar een 5 graden met een ijzig  koude wind, das toch wel een shock. Nadat we het parkeerbedrijf Sky Park gebeld hebben, en deze ons direct komt ophalen, zitten we weer 10 minuten later in onze auto op weg naar Andelst. We halen nu onze doggies eerst maar even op, dan hoeven we straks niet meer van huis. Want wat hebben we die 2 rakkers gemist, pfff.

Dit is meteen het einde van onze geweldig mooie, enerverende rondreis – vakantie. Een geweldige ervaring rijker. En het is allemaal veel beter verlopen, als dat wij vooraf hadden kunnen bedenken. Geen enkele negatieve ervaring, vriendelijke bevolking, en vooral, Vietnam is PUUR. Geen toeters en bellen, de cultuur, de bevolking, het leven an sich, de omgeving, niet te vergeten het vechten met de vele miljoenen Dongetjes, fantastisch dat we dit alles mee hebben mogen maken. WERELDS!!!!!!!

Bedankt voor het lezen van het verslag, wij hopen dat jullie er van genoten hebben!

Foto’s Phu Quoc en terugweg naar huis