Dag 8
Zaterdag 09-02-2013 Op weg naar Agra
Yep, hier zijn we weer. Weer lekker vroeg uit de veren, en het gebruikelijk ochtend ritueel, 
bakkie, doucheje, koffer sluiten. En dan op naar het ontbijt. Dit is hier zeer matig. Niemand te vinden in het restaurant, wel wat hot pots, met al vooraf klaargemaakte toast, omelet e.d. Even kijken of we iemand kunnen vinden die ons wegwijs kan maken. En ja hoor, de ober die zorgt ervoor dat we verse koffie en toast krijgen. Kweppie een omeletje erbij, en dan kunnen we hier de dag wel mee starten. Nog eens even een blik werpen, maar het is ECHT smerig hier. Dus voor alleen maar een nachtje oké, maar beslist niet langer. Wat ze wel hebben is een terras met een prachtig uitzicht op die rivier en een erg mooie tempel, die wij ivm tijdgebrek niet hebben kunnen bezoeken. We schieten er snel een plaatje van en gaan op weg om uit te checken.
De Ambassador staat al klaar, en springen erin en gaan om 9.00 uur op weg naar Agra. Maar al snel blijkt dat we toch beter de trein Orchha -Agra hadden kunnen nemen, wat een weg zeg. Over 140 km hebben we 5,5 uur gedaan. Een crossbaan off the road, de enigste snelweg hier in dit gebied, door de gouverment voorbereid voor asfalt, maar voorlopig wordt deze niet afgemaakt, 14o km long, verteld Sushil. En al het verkeer wat ik al eerder noemde rijdt hier rond, zelfs de ambulances, je zult er maar in liggen. Gelukkig hebben we een goeie en gezellige chauffeur, die ons probeert op te peppen.
We zijn geklutst als een ei als we om 14.30u aankomen in Gwailior voor een koffiebreak. We stoppen bij een hotel, om precies te zijn is het Grand Hotel in Gwailior. We gaan er binnen, en sodeju, we kunnen hier niet buiten zitten, en het zonnetje schijnt zo lekker. Ach ja, dan maar niet. Het is een restaurant, donker, somber, de gordijnen potdicht, nee, niet ons ding. Sushil komt erbij zitten en wij vragen om te beginnen of de gordijnen open mogen. Oei, oei, wat een ramen. Zeker de laatste jaren geen sopje gezien, je kunt er zowat niet doorheen kijken. Sushil neemt een lunch en haalt ons over dit ook te doen. Maar wij vertrouwen het niet helemaal, als dat ze ons verzekeren dat ook hier alles safe is. Nou ja, uiteindelijk doen we maar mee. Driekie neemt toch weer kip, die durft, en Kweppie een Paneer Tikka, een vegetarische kaasstok, erg lekker, maar o zo zwaar op de maag. We kunnen er dan ook wel weer even tegen.
Na ruim een half uur gaan we er vandoor en volgens Sushil is het nu nog 2 uur rijden, maar dan over asfalt. We zijn benieuwd. Om 17.00u arriveren we eindelijk in Agra, in het 9 Star hotel, wat Sushil voor ons gereserveerd heeft. Bijna alle hotels zitten vol volgens hem, dus is de keuze beperkt. Even de kamer keuren, en die ziet er toppie uit. We gaan akkoord, en de koffers arriveren even later met de kofferboy. Dan gaan we er nog even op uit om dit plaatsje te verkennen. Sushil brengt ons naar een Bazaar, en we spreken af dat hij ons anderhalf uur later weer ophaalt. Maar dat is een misvatting, na een half uur hebben we het eigenlijk al gezien. We dachten hier ergens wat te kunnen drinken, maat het is niet waar. Nergens safe drink hiero. Wel heeft Driekie nieuwe schoenen gescoord, die hij pas in het vliegtuig naar huis aantrekt, want dan zijn ze in ieder geval schoon, haha. Verder is er weinig bruikbaars te koop, wel scoren we een paar blikjes Kingfisher bier, wat je hier alleen in een slijterij shopje of restaurant kunt kopen. Alcohol is hier in India niet vanzelfsprekend.
Nadat Sushil ons opgehaald heeft, gaan we in het restaurant van ons hotel, wat ook weer binnen is, een lichte maaltijd scoren. Want we hebben vandaag bijna geen calorieën verbrand, dus light food. We bestellen een pizza van de kaart, maar dat kunnen ze niet maken op dit moment, dan eerst maar even wat drinken, en zowaar, hier geen biertje voor Driekie bij de maaltijd. Minpunten, dan maar een watertje. We hebben een keuze gemaakt voor ieder een soepje en een sandwich, maar tot nu toe is dit het minste adresje tot nu toe. Ach ja, ook dat kan zomaar gebeuren.
Dan rest ons nu alleen nog maar naar de kamer te vertrekken, waar Kweppie het verslag van vandaag weer bijwerkt. Dat is zo gebeurt, we hebben geen foto’s gemaakt, weinig meegemaakt, kort samengevat was deze dag is een K-dag. Zowat geen buitenlucht gezien en Agra is niets bijzonders. De kamer is mooi, hotel zelf is zo, zo, internet werkt niet, stroom werkt nu op een generator die het bed doet laten trillen, wat een dag. Maar morgen een herkansing, we gaan naar de Tja Mahal, en zijn erg benieuwd.
Dag 9
Zondag 10-02-2013 Agra – Fatehpur Sikri -Jaipur
Sodeju, om 6 uur op, maar dat lukt zonder problemen. Even ontbijten in het restaurant, maar nee, dit 9Star Hotel is niet aan te bevelen. Ik had zelf Taj Resort in gedachten, en dat was volgens ons toch een betere keus geweest, maar we hebben dit niet vooraf geboekt, en het was full op dit moment. Dan houd het op hé. Om 8 uur op weg naar de Taj Mahal. Ze hebben verschillende ingangen, gates, en de westgate op het einde van onze straat, is onze ingang hier. Na een minuut of 5 lopen bereiken we de ingang. En onze mond valt open van verbazing. Wat een JUWEEL.
Even een stukje geschiedenis, geheel in marmer gehuld mausoleum wat tussen 1631 en 1648 tot stand kwam in opdracht van de Indiase grootmogol Shah Jahan, als grafmonument voor zijn hoofdechtgenote Mumtaz Mahal, die in 1631 in het kraambed overleed. Later werd ook zijn eigen lichaam erin bijgezet. De Taj Mahal is 58 m hoog en 56 m breed en staat op een 10.000 m² groot marmeren platform. Voor het gebouw bevindt zich een uitgestrekte tuin, waarin zich een langgerekt waterbekken bevindt. Het volkomen symmetrische gebouw bestaat uit wit marmer en is rijk versierd met ingelegde stenen. De vier minaretten op de hoeken zijn van later datum en zijn licht gebogen, zodat ze bij een aardbeving niet op het hoofdgebouw vallen
We raken niet uitgekeken hier, geweldig. Fotocamera’s waren net zo voltallig aanwezig als mensen, hihi. Dus we hebben een persoon uitgezocht die een plaatje van ons geschoten heeft, een onvergetelijk plaatje voor ons. We hebben in totaal ruim 2 uur de tijd, dan hebben we weer afgesproken met onze chauffeur. Deze tijd heb je echt nodig, er is zoveel moois te zien.
Om weer op tijd bij onze Ambassador te zijn, wandelen we terug naar de westgate, en in de tegenovergelegen straat wacht Sushil op ons. En onderweg wordt je natuurlijk door iedereen aangesproken, die wel wat te verhandelen heeft m.b.t. dit mooie mausoleum. We kopen bij een stakker een sneeuwbal van de Taj Mahal, best een leuk ding en het manneke is ook weer blij. Nu in the car op weg naar het Red Fort in Agra. En weer effies de geschiedenis bijwerken, hihi.
Het Fort van Agra werd gebouwd in opdracht van de Mogolse keizer Akbar van 1565 tot 1571 om zichzelf en de nieuwe hoofdstad Agra te beschermen. Het gebouw staat nu op de Werelderfgoedlijst van UNESCO. Dit machtige fort van rood zandsteen wordt omsloten door een 2.5 kilometer lange vestingmuur. Vanwege de kleur wordt dit fort ook wel het Rode Fort genoemd. Het verhaal gaat dat een prins er zijn vader 8 jaar in heeft opgesloten, zodat hij naar de Taj Mahal kon kijken. Samen met de Taj Mahal is het Fort van Agra het boegbeeld van de van de verdwenen beschaving van de Mogolse keizers.
En daar gaan we, op pad het Rode Fort in. Eerst komen we rondom de stadsmuren honderden apen tegen. Dit heeft onze volle aandacht, deze beessies blijven grappig om te zien. Effe peukie roken, en het peukje van Kweppie, wordt door mij afgestaan aan een Indiase arme bedelaar. Laat die arme stakker maar genieten van m’n Hollandse Tobacco, haha. Nu weer verder de poort door. En ook hier, niet normaal zo mooi. Zelfs opnieuw verbazingwekkend mooi. Hier lopen we zo’n anderhalf uur rond, de camera op scherp. Heerlijk zonnetje erbij, wat een fijne start deze dag. Dit was het erbarmelijke ritje van gisteren meer dan waard. Onze dag kan nou al niet meer stuk, toppie hoor!
Nu op zoek naar Sushil, die staat hier ergens tussen het krioelende verkeer aan de overkant van de ingang geparkeerd. En omdat wij met ons snoesje “De Ambassador” rondrijden, wat niet iedereen hier doet, is het makkelijk zoeken. We klimmen weer in de auto, en gaan op weg om 37 km verderop naar de volgende bezienswaardigheid te gaan kijken, in Fatehpur Sikri. Maar wat een gekte op de weg, we belanden in een file, en je gelooft het niet, die file veroorzaken ze zelf. Auto´s, brommers, riksja´s, bussen, vrachtauto´s, enz, willen het liefst 6 rijen dik over een weg van 3 meter breed. Zie je het al voor je, wij zitten hier middenin. En je gelooft het niet, wij hebben een AANRIJDING. Kweppie komt achterin de auto met een klap zo´n 30cm omhoog en ziet dat de bumper van een verroest blik, o nee, het is een bus, onze auto omhoog getild heeft. Sodeju, gelukkig bijna in stilstand, wat een bofkonten zijn we toch. Effe schelden heen en weer, en daar sluiten we weer aan in deze chaos. Thats India, o, o. Over zo´n 10 kilometer doen we meer als een uur, het schiet alweer lekker op, hihi.
Eenmaal de vaart er weer in, zien we een groot aantal antilopen door het veld rennen. Volgens Sushil lopen deze hier gewoon in de natuur. Waar maak je dat mee. Om 14.00u bereiken we eindelijk Fatehpur Sikri, waar we van alles gaan bekijken.
Weer effe in de boeken, Fatehpur Sikri is een zestiende-eeuwse hoofdstad gebouwd door de Mogoel-heerser Akbar. Het Birbal Bhavan Paleis is gebouwd voor Raja Birbal, de favoriete hoveling van Akbar. De Vrijdag Moskee zou een kopie van de moskee in Mekka zijn. Hoewel het bouwen van de stad maar liefst 15 jaar in beslag nam, is hij slechts 14 jaar bewoond geweest, de watervoorziening kon het groeiende inwonertal niet bijbenen. Tegenwoordig is Fatehpur Sikri een spookstad met gebouwen, pleinen en straten, maar zonder bewoners.
Maar voordat we dit alles gaan bekijken, hebben we wel trek in koffie. We nemen een zit bij een Indiaas restaurant op een zandhoop, dus ja, sort of restaurant, en we kijken eens rond, en annuleren toch maar onze bestelling. We nemen wel een afgesloten flesje cola, lijkt ons wat veiliger voor de poeperij, hihi. En daar gaan we, in de tuk tuk. Een gids en chauffeur erbij, op weg naar het onbekende. Eerst naar het paleis wat er pronkt. En we moeten toegeven, het wordt misschien saai, maar ook hier te gek voor woorden. Wel heel erg fijn dat we een gids erbij hebben, die verteld honderd uit. Dus wij komen nog wijs naar Nederland terug, hoe vind je die. Wel grappig, de gids weet precies in welke hoek er foto´s gemaakt moeten worden, dan roept ie, STAY HERE!!, en wijst ie exact het plekkie aan waar ik MOET gaan staan, wat een grapjas. Tis een leuke vent die al 30 jaar de gids speelt hier. Heeft 5 kinderen, en verteld van alles en nog wat. En we knippen wat af, ook dit is verbazingwekkend mooi en erg fotogeniek.
Nu naar de Vrijdag Moskee, ook een onderdeel van dit geheel. We lopen ook hier wat rond met de gids, en MOETEN de een na de andere foto maken, wat een giller. Tis maar goed dat het geen ouderwetse rolletjes meer zijn, want dan was de winkel uitverkocht. Nu door de gebedsruimtes van de moskee, en de graftombes. Gaat Driekie daar bovenop zitten zeg, oei, oei. Strafpunten, vast en zeker straf van Allah. Maar nu komt het, we moeten een lap en bloemen doneren, 1000 Rupees nog wel, ja, ja, 15 euritjes, en hiermee gaan we naar een tombe op dit plein, waar we de lap en bloemen offeren en we een wens mogen doen. En dat doen, geloof het maar. Wat die wens is verklappen we niet, maar misschien kunnen jullie het raden, pfffff. We willen er wel weer vandoor. En wij weer in de tuk tuk terug, weer even afrekenen, en de beurs blijft hier open en dicht gaan, en zo is het 15.45u voordat we op weg gaan naar Jaipur.
Nog 190 km voor de boeg, en je wil het niet weten, maar na een voor Indiase begrippen veilig vervolg van de reis, komen we pas om 20.30u aan in ons hotel Umaid Bhawan in Jaipur. Eén pracht en praal, we kijken onze ogen uit. Zoiets hebben we nog niet eerder gezien. Een heritage hotel, met prachtige Indiaase details, maar als jullie het goed vinden daarover morgen meer. Mn oogies kunnen het niet meer trekken, een TE lange dag, met TE veel indrukken. Bye, bye, tot morgen.
