Dag 3
Maandag 04-02-2013 Delhi – Varanasi
Daar zijn we weer, na een nacht dat Kweppie wakker ligt, heerlijke spritskoeken eet van de honger, chocomelletje om de jetlag te overdenken, hebben we ons uiteindelijk verslapen, wat ervoor zorgt dat we moeten haasten om op tijd voor onze chauffeur klaar te staan. Geen foto’s gemaakt van ons leuk ontbijtbuffet, zowat niets van de kamer, maar we gaan er vandoor, de tijd roept.
Om 11.00u op weg naar de luchthaven, en daar begint het. Vertraging van 3,5 uur. Maar er is veel te zien, en lekker te eten, maar we moeten eerst wat geld uit de ATM pinnen. En dat gaat hier dus niet meer, eenmaal achter de deuren van de ingang, onder geen voorwaarde meer eruit. Verplicht direct na inchecken door de controles, en daar sta je dan. Net genoeg geld voor een lekkere bak koffie en een heerlijk klein pizzaatje, ach, dan kunnen we er gelukkig toch nog wel effies tegen. Totdat blijkt dat we nog veel meer vertraging hebben, bijna 6 uur maar liefst. Uiteindelijk gaan we om 19.00u de lucht in. Weg dag 3, en onze afgesproken Varanasi gids Mayur hebben we op alle manieren proberen te bereiken, maar ook dat lukte niet. Geen internet zonder registratie, netwerk van de telefoon was ook spoorloos, dus ja, dan houdt het op hé.
Om 20.00u landen we op de luchthaven van Varanasi, en daar gaat alles vlotjes. Buiten staat de chauffeur te wachten, wat willen we nog meer. Hup in de auto en op weg naar Ganpati Guesthouse. De chauffeur doet eerst een gebedje, en geen wonder, wat we hier onderweg allemaal meemaken. Aarde donker, geen gewone asfaltweg maar een hobbelend landschap met dikke bomen, beschilderd met gevarenstrepen, voetgangers langs de kant van de weg, tegenliggers 3 rijen dik en meer als op de weg past, de ene groot licht, de andere geen licht, fietsers, diverse trouwerijen lopend op de weg, die dit vieren met de hele familie, een ceremonie met ieder tl balken op het hoofd, tig decibels geluidsinstallatie erbij, enz, enz. Geen wonder dat er geadviseerd wordt niet in het donker te reizen in het verkeer. Maar ja, we zijn aan de goden overgeleverd, we moeten wel, en doen zo af en dan ook maar een schietgebedje. En ruim één uur later moeten we uit de auto om verder te voet naar ons Guesthouse te gaan. Want dit ligt in Varanasi aan de heilige Ganges rivier, en dit is niet toegankelijk voor auto’s. Gelukkig hebben we 2 kofferboys, die onze koffers ruim een kwartier door al het mafs slepen. Wat een klus. En wij rennen er achteraan. Onderweg zien we de meest vreemde gedaantes voorbij komen.
Krishna figuren te over, pislucht van al die kerels die hem eruit gooien waar het van pas komt, 
koeien en de bijbehorende vlaaien als haren op een hoofd, o, o. Wij zijn nu vast en zeker van de aarde afgerold. Je zou denken dat dit niet zou kunnen bestaan, maar het is hier de realiteit. Dan nog door allerlei gure steegjes, en ja hoor, de ingang van Ganpati Guesthouse is in zicht. Gelukkig, we zijn er. Even inchecken, en dan naar onze kamer nummer 3. Heerlijk op een hoek, kijkend over de Ganges rivier, het ziet er grappig uit voor een gebouw van honderden jaren oud. Geheel in het hout, soort kasteeldeuren met een dito slot, wat apart zeg. Morgen bij daglicht even opnieuw oordelen.
Nu eerst naar het restaurant, wat erg goed aangeschreven staat. De keuken is open tot 22.00u en dat komt goed uit. Net op tijd voor ons. We zitten hier heerlijk op het dakterras en genieten ieder van een heerlijk bord spaghetti met champignons en tomatensaus. Heerlijk hoor, een lekker bord eten. Maar aan het water hè, dat koelt af, en om 23.00u nemen we de benen en gaan we op de kamer alles even uitstallen. Driekie doucht, weliswaar koud, en wordt hier effies niet vrolijk van. Maar morgen de roze bril op, en kijken wat deze 2 volle dagen Varanasi ons gaat brengen. Goodnight.
Dag 4
Dinsdag 05-02-2013 Varanasi
Yep, hier zijn we weer. Goed geslapen, en nu eens kijken wat deze dag gaat brengen. Eerst even koffie zetten. En dat is een klus op zich, de waterkoker in de hand, want we mogen hier in de meer dan 2700 jaar oude stad, de oudste stad ter wereld überhaupt blij zijn met stroom, wat hier uit een elektrablok komt, met één stekkergat, zo’n 2 meter hoog, en zo lang is het snoer niet hè. Maar voor alles is een oplossing en even later genieten we in een wazig zonnetje op ons veranda van een heerlijk bakkie. En wat zien we hier, de apen springen hier heen en weer over ons balkon. Kweppie in de aanslag met d’r camera, maar de apen beginnen te gillen en te krijsen, en Kweppie schrikt zich lam, poeh, poeh, effe bijkomen van de schrik hoor. Zouden ze nou zo geschrokken zijn van dr, haha. Wat een giller, geen foto maar wel een hartslag ………….. dat wil je niet weten.
Dan maar naar het ontbijt op het dakterras, daar zijn we aan toe. En dit is hier van de kaart, zit niet bij de kamerprijs in, wat ervoor zorgt dat je zelf je keuze kunt maken. We genieten van een heerlijke banana pancake, toast met jam, een omelet met tomatos en een heerlijke koffie erbij. Wat willen we nog meer. Nu is het tijd voor een doucheje, even kijken of het nu beter is als gister, maar nee hoor, koud. Ach ja, wat maakt het uit. Fris en fruitig hangen we een half uur later over de reling van onze veranda de dagelijkse beslommeringen te bekijken. En dat is niet mis. Een poepende pelgrim recht onder ons op de kade van de Ganges, geiten, wassende Hindoes in de rivier, koeien en geiten en daartussen ligt de was te drogen, en zoal meer. Dat geloof je toch niet.
Dan maar naar het ontbijt op het dakterras, daar zijn we aan toe. En dit is hier van de kaart, zit niet bij de kamerprijs in, wat ervoor zorgt dat je zelf je keuze kunt maken. We genieten van een heerlijke banana pancake, toast met jam, een omelet met tomatos en een heerlijke koffie erbij. 
Wat willen we nog meer. Nu is het tijd voor een douchje, even kijken of het nu beter is als gister, maar nee hoor, koud. Ach ja, wat maakt het uit. Fris en fruitig hangen we een half uur later over de reling van onze veranda de dagelijkse beslommeringen te bekijken. En dat is niet mis. Een poepende pelgrim recht onder ons op de kade van de Ganges, geiten, wassende Hindoes in de rivier, koeien en geiten en daartussen ligt de was te drogen, en zoal meer. Dat geloof je toch niet.
Nu is het tijd om eindelijk onze gids Mayur te gaan ontmoeten. Die komt ons om 12.00u ophalen bij de ingang van ons Guesthouse. En hij staat er, mooi op tijd. We maken kennis en het is een leuke knul, student economie, die zijn vrije tijd als gids doorbrengt, om daar zijn studie mee te ondersteunen. Hij is hier geboren dus weet hij als geen ander ons veel te vertellen over Varanasi. En voor zijn goede doel dragen wij ook een steentje bij. Hij vraagt ons wat we willen gaan bekijken. We geven hem de vrijheid ons van alles en nog wat te laten zien. Dit zorgt ervoor dat we een kwartiertje later in een tuktuk door het verkeer van Varanasi crossen. En wat voor een verkeer, dodelijke taferelen maak je hier mee, en bewonderenswaardig gaat het allemaal goed. Duizenden auto’s, riksja’s, vrachtwagens, taxi’s, voetgangers, alles loopt en rijdt maar wat aan, het is niet uit te leggen. Af en toe met de handen voor de ogen ondergaan wij ons lot, haha
We beginnen met een rondje tempels. Eerst naar Sarnath, een boeddistiche pelgrimsplaats zo’n 10 kilometer van Varanasi. En in deze verkeerschaos is dat een uur in de tuktuk, met alle risico’s van dien, pfff. We gaan er eerst de Chaukhandi Stupa bezoeken. Een van de belangrijkste boedhdistische stupa’s van India, die oorspronkelijk gebouwd is als terrastempel, 
maar huppeldepup bouwde er later een achthoekige toren op. Aardig spulletje om te zien. Nu weer in de tuktuk en op weg naar Dhamek stupa, 2200 jaar oud, waar Buddha zijn eerste ceremonie gehouden heeft. Hier even rondgekeken en nu naar de Jain tempel. Hier krijgen we de religie uitgelegd. Jaïnisten eten, drinken en reizen niet na zonsondergang, Jaïnisten hebben respect voor alle levende wezens. Daarom vegen ze het pad waarop ze lopen van tevoren schoon met een bezem om de kans dat ze een dier vertrappen te minimaliseren, Jaïnisten zien God als een onveranderlijk teken van de zuivere ziel, en wanneer ze rituelen verrichten, dragen ze doeken, muhapatti, over hun mond en neus om te voorkomen dat er speeksel op teksten of heilige afbeeldingen valt. Ja, ja, een hele mond vol. We zijn na een donatie maar weer snel gegaan. Met alle respect, je moet er maar in geloven.
Dan 
weer on route naar de Statue Buddha, een vrij nieuwe aanwinst in Varanasi – Sarnath. Prachtig om te zien, en we lopen hier ook wat rond en schieten wat plaatjes. Dan nog naar de Japanse tempel, hier weer even snuffelen, maar de interesse zwakt af, we hebben vandaag eigenlijk wel genoeg tempels gezien.
We gaan nu op weg naar Old Varanasi, volgens Mayur. Wij vragen hem of we wat kunnen gaan drinken, ergens waar ze bier en safe Nescafé koffie verkopen. Want alcohol is hier officieel niet gepast, zit of in een theepot of een fles weggestopt in een kast. We crossen weer door het gevaarlijke verkeer, en komen zo weer aan in de steegjes achter de Ganges. Sodeju, wat ranzig. Bergen met afval, overal pislucht, en je struikelt over de koeien en geiten. En de bevolking hier, allemaal heel spritueel. Pelgrims te over, en nog meer voor ons wazige figuren. Allemaal op dr blote poten door die derrie. We merken wel dat Mayur erg gelovig is, en dat is wat moeilijk daar mee om te gaan. Gelovig zijn betekent hier heel iets anders dan bij ons. Wij snappen van dit wereldje niet zoveel, en is het moeilijk te begrijpen voor ons. Wel weer alle respect voor de mensen die hier op deze manier leven.
In één van de steegjes brengt Mayur ons naar een zijdeshop, een verkooptrucje, waar wij geen trek in hebben. Sorry, maar nu even niet hoor. We hebben al een paar jaar besloten geen prullen meer mee te nemen waar we toch niets mee doen. Eenmaal weer buiten moeten we stoppen voor een koe waar we niet langs kunnen. En ja hoor, hij piste zo krachtig op de grond
dat Driekie zijn schoenen en zijn broek helemaal ondergespettert worden. Hij heeft pech, en stond als eerste achter het beest. Kweppie komt niet meer bij, sjonge songe zeg, wat een giller!Even later drinken we wat in een leuk Indiaas restaurantje, en spreken af dat we er vanavond gaan dineren. De eigenaar weet wel wat lekkers voor ons klaar te maken, zegt ie. We zullen zien. Even later weet Mayur ons toch weer bij een tempel te brengen, de Nepali tempel oftewel ‘Kathwala temple’, we moeten toegeven, erg mooi hoor. Helemaal van houtsnijwerk, echt een pronkstuk voor Driekie. En dan tot besluit toch nog even een moskee bezoeken, de Alamagir Moskee, aan de Ganges.
En hier weer de schoenen uit, maar eenmaal binnen niet veel meer te zien als DE KORAAN, en wat gebedsruimtes. Weer even doneren, en snel weer verder. Nu gaan we varen, de avondceremonie bekijken en de lijkverbranding. Want dat is hier HET hoogtepunt voor de Indiaase bevolking. Mooi om nu alle Ghats en bijbehorende gebouwen vanaf het water te bekijken. En als eerste komen we inderdaad de crematies tegen. Vele vuren branden en stapels hout staan klaar waarop het staat te gebeuren. Manikarnika en Harischchandra zijn de ghats die 24 uur per dag worden gebruikt voor de crematies. Eerst wordt het lichaam in een oranje laken gewikkeld, dan 5 x ondergedompeld in het water, dan op de Ghats (trappen) gelegd om te drogen, en dan even later op het vuur, op weg naar een nieuwe bestemming. De brandstapel dient te worden aangestoken door de oudste zoon of, wanneer deze ontbreekt, een andere man uit de familie. Vrouwen zijn niet welkom, die zijn te emotioneel, nou ja zeg. Er is driehonderd kilo hout nodig per crematie, en na 3 uur is het lichaam volledig in as veranderd.
Het as gaat in de Ganges, zo ook de koeien die overlijden, en de geiten die wij zelf hier zien drijven, pfff. Aan de circa driehonderd kilo hout die per crematie nodig is betaald de hele familie mee. Dit is dan ook alleen maar weggelegd voor de welgestelden hier. En je gelooft het of niet, het is toch erg indrukwekkend en heel bijzonder. Wel jammer dat we er geen foto van mogen maken. Mayur vind dit niet goed, en we zullen hem daarin respecteren, alsdat andere toeristen er zo af en dan een klikje op los laten.
Even verderop varen we langs ons fantastische Guesthouse, leuk om het van deze kant te bekijken. Dan is het wachten op de ceremonies, die hier iedere avond plaats vinden, ter ere van de 200 crematies die hier iedere dag plaatsvinden. Dit ook nog even bekeken, en na een kaarsje te water hebben gelaten met een bijbehorende wens, koersen we op de Ghats af, waar we uitstappen.
Nu op weg naar het Ganga Fuji Restaurant, van vanmiddag. Hier volle bak, en op de wand veel geschreven recencies van alle reizigers over de hele werld die hier gegeten hebben. Dat belooft nog wat. We bestellen eigenlijk alleen maar een drankje en de rest moeten we aan de kok overlaten. Crispy chicken, daar beginnen we mee. Heerlijk peuzelen wij de kip naar binnen. Daarna een schaaltje rijst, spinazie, aardappeltjes en joghurt als nagerecht. Alles was toppie. Met buikje rond op weg naar ons Guesthouse, we zitten er doorheen. Maar nee hoor, hij heeft nog een bezoekje aan een medicijnman gepland voor ons. Nou ja, nog even dan. Hier naar binnen, een platje waar koeien staan te stinken, en een hokje met allerlei afstreksels van kruiden. Een wazig mannetje komt tevoorschijn, die probeert ons van alles aan de man te brengen. Het ene was goed voor het brein, het andere voor de stomac, nog een ander voor de hoofpijn en helder te zijn of worden in het hoofd. Maar we maken hem meteen duidelijk dat dit niets voor ons is. Wazige middeltjes, nee, liever niet. En Mayur lijkt wat teleurgesteld in ons, maar we kopen echt niets, sorry.
Nu weer opnieuw door de steegjes, en in het aardedonker is het echt hink stap sprong over de koeien vlaaien. Wat zijn we blij dat we uitgeput, maar voldaan ons kamer in kunnen, want het is alweer 22.30u, en dan kan het wel weer. Weer een geweldige dag achter de rug, het lijkt wel of we hier al 2 weken zijn, zoveel gezien, en zoveel indrukken opgedaan. Maar nu eerst nog even het verslag bijwerken en dan ……..op naar morgen!
Dag 5
Woensdag 06-02-2013 Varanasi
Vandaag gaan we naar Allahabad, naar het Kumbha Mela, het grootste religieuze festival ter wereld waar alle pelgrims ter wereld bij elkaar kunnen komen. Het wordt ééns in de 12 jaar georganiseerd, en wordt door meer als 120 miljoen bezoekers bezocht, en daar zijn wij er vandaag twee van. Geen idee wat ons te wachten staat, maar ze hebben ons wijsgemaakt dat we het niet mogen missen. En dan doen we dat maar hè. Na het ontbijt worden we weer opgehaald door Mayur. Die heeft voor ons een taxi geregeld, en hij gaat met ons mee. Nog even bedelende kinderen blij gemaakt met mn Hema ballen uit de bak, haha, en wat ballonnen, maar dat was niet echt een succes. Waar ze zo snel vandaan kwamen weet ik niet maar het leek wel een muggenplaag. Kweppie heeft ze wijsgemaakt dat ze kunnen gaan voetballen met de ballonnen, dan hoeven ze er niet ieder één.
Na een kwartiertje slenteren door de steegjes achter de Ganges bereiken we de hoofdstraat. En ja, we raken er niet over uitgepraat, het lijkt nog erger als gisteren, al zou je denken dat er echt niemand meer bij kan. Even later zien we onze taxi staan en het is een robuuste Jeep. We klimmen erin en gaan op pad. Allahabad is 127 km van Varanasi vandaan en we hebben er 4 uur over gedaan, dus jullie snappen het al wel, geen doorkomen aan en levensgevaarlijke verkeerssituaties meegemaakt.
Als je in Allahabad aan komt rijden zie je een soort stad van duizenden tenten die ze opgebouwd hebben om hier zo’n 55 dagen te verblijven. Nog eens even vragen aan Mayur wat het precies inhoud, deze maffe bende. Uit heel India trekken hindoes tijdens dit festival naar deze heilige rivier. Met het festival wordt gevierd dat de goden na een moeilijk gevecht de demonen hebben overwonnen, iets wat de goden onsterfelijk zou hebben gemaakt waarna zij vervolgens baden in de rivier om hun zonden af te wassen. Dit gebeurt hier in de heilige Ganges bij Allahabad.
Zo stijf als brandhout stappen we uit de Jeep, en lopen achter Mayur aan. Hij brengt ons naar die tentenkampen toe, en iedere stroming in het hindoeisme is per poort ingedeeld en binnen te treden. O, o, wat we hier allemaal zien, nog nooit zoiets meegemaakt. We zien mannen in onderbroeken, vrouwen in sari’s en hun kinderen, en ze lezen voor uit heilige boeken. Ze wassen en kliederen wat, en het is voor hun vast een zeker een gezellig samenzijn, maar voor ons, niet te bevatten. De Sadhu’s zitten hier met z’n allen poedelnaakt te mediteren. Ook zijn er die 24 uur lang hun arm in de lucht moeten houden. De ene is nog maffer uitgedost als de andere. En wij maar denken dat we carnaval missen, maar hier kan geen optocht tegenaan. Geweldig om te zien en dit te mogen meemaken.
We hebben de dag hier afgesloten met een boottochtje over de rivier, waar je de badende pelgrims kunt bekijken, en wandelen weer op ons gemak terug naar de Jeep. We komen nog langs een prachtig paleis, en honderden, na later blijkt 50.000 militairen en politie, om terreuraanslagen te voorkomen. O jeh, hebben wij weer. Maar we zijn er zonder kleerscheuren vanaf gekomen.
Wel weer de ellenlange route terug. En aangezien de duisternis weer invalt, is het griezelig eng op de weg. Af en toe maar de oogjes sluiten, ook van de slaap hoor, en zo bereiken we nu in 3 uur Varanasi Old Town, waar we opnieuw door de steegjes klunen om bij ons Guesthouse te komen. En net voordat we er zijn, glijd Kweppie toch nog door een koeievlaai. Sodeju, dacht dat het er goed vanaf zouden brengen, en zo’n laatste moment gaat het toch nog mis, bah.We betalen Mayur, en wij mogen zelf bepalen wat wij hem willen geven. Nou ja zeg, wat een lieverd zeg. We geven hem uiteindelijk 2500 rupees, want zonder hem waren de nergens geweest hier in Varanasi. En hij heeft ons veilig en wel allerlei highlights laten zien, dus TOPPIE voor Mayur!
Het is inmiddels alweer 21.00u dus hoogste tijd om meteen maar door te lopen naar het restaurant, de schoenen cleanen komt later wel. We zitten hier weer heerlijk op de topfloor van het fantastische restaurant bij ons Guesthouse. Wel volledig vegetarisch, maar verrukkelijke maaltijden. Na al dit lekkers gaan we ons maar eens cleanen. Maar o jeh, de stroom is uitgevallen. Dan maar niet, zit niks anders op. Onder het genot van een borrel doet Kweppie nog effies het verslag bijwerken, tot de batterij leeg is, en dan snel in dromenland, als dat gaat lukken na al die wereldse indrukken van vandaag, tot morgen.
