Zondag 17-08-2014
We zijn vannacht om 3.00u van huis vertrokken en we hebben de auto geparkeerd bij 24:7 parking in Aalsmeer. De ontvangst daar was oké en we zijn met een busje en een aardig kwebbelende chauffeur bij de luchthaven afgezet. We hadden thuis al ingecheckt, dus alleen even de koffers afgeven en wachten tot het vliegtuig gaat vertrekken. Met een 3 kwartier vertraging gaan we uiteindelijk de lucht in. De vlucht duurde 3 uur en 10 minuten, en we stappen toch ietwat gebroken uit het toestel. We hebben een hele nacht slaap gemist, en wij (oudjes) kunnen daar niet zo goed meer tegen, hihi.
Eenmaal buiten overvalt ons de hitte. Het is soep heet, tis effies wennen hoor. Maar we maken
dat we snel in de bus neerploffen, dan kan die ons bij het hotel afzetten. Maar dit duurt al met al ruim een uur en is het inmiddels al over drieën als we arriveren bij Alexander Beach Hotel in Malia. Even de gebruikelijke gang van zaken, invullen van de gegevens, riedeltje hoe en wat de regels zijn en nu op naar onze kamer, nr 519. De koffer boy brengt ons met zijn golfkarretje, want de kamer is far away, zegt hij. O nee hè denken wij, maar het komt goed, een heerlijke schone, wel iets gedateerde kamer, Griekse koekjes en flesje Ouzo staan klaar en buiten een heerlijk balkon met vol uitzicht op zee. En ver weg, nee hoor. Het is maar een kleine wandeling door een prachtige omgeving naar het hoofdgebouw, daar hebben wij geen karretje voor nodig hoor, peanuts for us! Nu eerst maar eens even de koffers uitpakken en genieten van een drankje op ons heerlijke balkon. Maar de zee die lonkt, voor ons neus een stoepie naar benee en we zijn er. Dat doen we dan ook maar, effies bijkomen hoor. Heerlijk op een strandbedje onder een plu, die hier gratis zijn, zelfs een badlaken krijg je hier van het hotel, dus dat is zo wie zo mooi meegenomen. En volgens de recensies zijn er altijd strandbedjes vrij, maar dat gaan wij de komende dagen eerst even zelf bekijken of dit echt zo is. Tot wel 18.00u zijn we heerlijk aan zee geweest, waar een heerlijke stevige wind waait, reuze hoge golven, we like this. Nu rest ons nog een lekkere douche te nemen en gaan we even later fris en fruitig op weg naar het avondmaal. Er zijn hier 2 vaste diner tijden, één groep van 18.00u tot 19.45u of van 20.15u tot 21.45u. Je mag zelf kiezen wat je voorkeur is en je krijgt meteen een vaste tafel aangewezen.
Wij kiezen de laatste groep, een tafel buiten en zitten hier nu op een heerlijke plek. En dan het diner zelf, wat een keuze en wat een luxe. Ze komen eerst met een menukaart, geen idee waarom, maar we bestellen gewoon maar. Driekie biefstuk, Kweppie gegrilde zalm, en daarnaast kun je ook gewoon gebruik maken van het buffet. En wat voor één, in één woord supèrbe, wat een keus en kwaliteit. Topverwennerij hier, meer kunnen we er niet van maken. Het is effe wennen aan al deze luxe, maar dat gaat hier, denken wij, wel lukken. Omdat het avondmaal overheerlijk is en je hier de tijd makkelijk volmaakt, rest ons alleen nog maar op zoek te gaan naar een lekker kop koffie. Maar die vinden we vanavond niet, wel een bakkie slootwater, brr. Dan maar snel on route naar onze kamer om de dag te eindigen in ons lekkere bedje.
Maandag 18-08-2014:
Heerlijk geslapen, wat hard nodig was, en we zijn weer enigszins fit, denken we dan hè.. Lekker nog even echt wakker worden op ons heerlijke balkon, waar een harde maar heerlijke wind waait. Lekker uit het zonnetje met je blik op zee, kop koffie erbij, wat wil je nog meer.
Nu het ontbijt maar eens gaan bekijken, en ja hoor, ook dit is subliem. Wat zal dit gaan smaken de komende 11 dagen. Je kunt het zo gek niet opnoemen of het is hier aan het buffet te verorberen. En het is allemaal net een tikkie meer als de voorgaande hotels waar wij gelogeerd hebben. Echte topklasse hier. Niet over de top, maar toch, alles eiges gebakken, super verse produkten, een overdaad aan keus, het kan niet op. En het is er ondanks deze luxe zelfs nog gezellig ook. Ze hebben de ruimtes zo ingedeeld, dat het allemaal kleine restaurants lijken, dus geen massa om je heen. Na al dit lekkers op de vroege morgen verkennen we een paar uurtjes de omgeving. We wandelen lekker door een leuke toeristenstraat, maar ook hier lege terrassen, lege winkels, o, o, die recessie hè. Maar ja wat wil je, koffie (uhh slootwater) € 3,00, pilsje € 3,50, dat gaat het niet worden natuurlijk. In de supermarkt is het daarom een drukte van jewelste. Dit is de enigste winkel die goede zaken doet. Je ziet er hordes toeristen liters sterke drank, alcoholische versnaperingen en frisdranken kopen, want dit ga je krijgen op deze manier. Hier bijvoorbeeld een blikje bier voor € 0.70 de keus is dan snel gemaakt, toch. En ja, wij gingen vroeger tenslotte ook met een vanuit thuis gevuld tasje naar het strand, dus oude tijden herleven gewoon, back to basic zullen we maar zeggen.
Rond 16.00u gaan we lekker relaxen aan het strand, als dat al die luie standjes op zo’n bedje toch effe wennen is voor onze ledematen. Maar we gaan ervoor, blik op de reuze golven, windkracht 5, zonnetje op de plu, wij eronder, zo komt de dag wel aan zijn eind hiero. Het is dan ook weer diner-time voordat we er erg in hebben, en dit is wederom TOP. Hierna wandelen we nu de andere kant van de straat op, op zoek of we hier een echte kop koffie kunnen scoren, maar nee hoor, weer een bakkie bruin water. Jammer, maar helaas, niet gelukt. We laten er ons niet door in de war brengen, wandelen lekker terug naar ons heerlijke hotel, en drinken nog even wat op ons balkon en is het weer hoogste tijd om te gaan snurken.
Dinsdag 19-08-2014:
Heerlijk nachtje, lekker geslapen, en we beginnen deze dag met dezelfde wake-up als gister. Bakkie espresso, uit het van thuis meegenomen bekende zakje, opfrissen en op naar het super ontbijt. Het waait nog steeds hevig, en vandaag zijn er ook flinke zwarte wolken boven de bergen, en af en toe komt de koperen ploert er doorheen, dus wij klagen niet. Na het ontbijt besluiten wij met de bus naar Chersonisos te gaan. Ons eerste uitstapje op Kreta. 
Na een korte wandeling is aan de hoofdweg een busstop, en het wachten op de bus duurde niet lang, een kaartje koop je in de bus en kost € 1,70 pp enkele reis. Een 20 minuten later lopen we door de winkelstraat van de stad. Hier allerlei barretjes, kledingshopjes, souvenirwinkeltjes en meer van dit toeristisch gespuis. Al wandelend komen we uit bij de haven en op één van de vele lege terrassen ploffen we neer, want de ober beloofd ons heerlijke Nescafé koffie te hebben from the machine with real beans. Nou, dit hebben we geweten, we zelfs het potje niet leeg gedronken, het was niet te doen, bah, bah. Dan maar weer op pad, het kleine haventje in. Hier naar boven klauterend komen we een leuk ienie mienie kerkje tegen waar de kaarsjes branden en de biechtstoel gesloten is. Plaats voor hooguit 20 personen op de bidstoeltjes, erg leuk om te zien. Nu struinen we her en der de straatjes af en nemen op een terras een drankje.
Genietend van alles wat voorbij komt, toch altijd leuk al die vakantiegangers in allerlei 
uitdossingen, is het van lieverlee toch weer tijd om de busstop op te zoeken. En eenmaal in de bus vragen we de chauffeur ons in Malia uit te laten stappen. En ja hoor, eenmaal uit de bus is er weinig tot niets herkenbaars voor ons. Geen idee waar we heen moeten. Dan eerst maar even vragen, en een aardige dame wijst ons de weg naar ons hotel. Maar je gelooft het niet, we raken steeds verder van wal. We zien in zee een rots uitsteken met een kerkje er bovenop, dit hebben wij nog niet eerder gezien, en dat zou toch echt wel opvallen. Dan maar natte vingerwerk en gaan we op ons gevoel af. We wandelen er weer flink op los, en bereiken een uurtje later, dwalend langs allerlei lege barretje, dichtgetimmerde pandjes, eindelijk ons plekkie. Pffff, toch wel lachen hoor, dit past echt bij ons.
We genieten nog effies na op ons balkon, vullen de avond met het super diner van ons hotel en gaan toch nog effies op zoek naar een lekkere kop koffie, we geven het niet op. En ja hoor, we vinden echt Grieks restaurant, waar we een heerlijke dubbele espresso op hebben, en tijdens het afrekenen verwend worden met een likeurtje. Snoepje voor onderweg, zegt de eigenaar, en wij beloven morgenavond terug te komen. Zou het nu echt gelukt zijn, toch een lekker bakkie, das genieten hoor! Als afsluiting van de dag nog een drankje op ons balkon en gaan we nu de binnenkant van onze oogjes bekijken.
Woensdag 20-08-2014
Heerlijk geslapen en na het gebruikelijke ochtendritueel wandelen we naar het restaurant. Hier genieten we weer van een heerlijk ontbijt, en denken we even na wat te doen. We zijn wat verstoten van info. Als we een beetje internet zouden hebben dan zoeken we altijd even op wat de highlights in de buurt zijn, maar ja, internet is hier een ramp. Het werkt alleen in de lobby en op onze kamer hebben we contact kunnen maken met de buurman, het Ariadne Hotel. Maar met een verbinding van 1 mb doe je niets. En in de boeken van de reisorganisaties houd de informatie op bij de vaste excursies die je kunt boeken, en dit gaan wij niet doen. Dan maar 
weer even aan de wandel. Driekie wil naar de kapper, het vaste ritueel van hem. En na een verhit tripje komen we aan bij een salon met een dame van gemiddelde leeftijd, en die kan van Driekie wel een knappe gozer maken, zegt ze. Nou, dat klopt. Nog geen 15 minuten later staan we weer buiten, de haartjes gemillimeterd, en het verzoek een betere kapper te zoeken thuis, die het net zo goed doet als zij. Nou ja zeg, Kweppie bijna beledigd, hihi. Ze moest eens weten. Maar……………een snel koppie hoor, dat moet zelfs ik toegeven.
Nu langs het strand weer terug en een poging om onderweg een kop cappuccino te drinken mislukte. Het zal eens niet waar zijn. Kwartiertje gezeten en komt de ober met het verhaal dat de machine kapot is en zo meteen misschien weer goed werkt. Dan gaan we maar weer hè. En dit zijn zo van die dingen waar je dan ook zo hartelijk om kunt lachen, hi, hi. Dan nog maar even een eigen bakkie koffie op ons heerlijke balkon, wat tot ruim in de middag uit de zon is, en besluiten we de rest van de dag aan zee door te brengen. Dat is op dit moment de beste plek, af en dan een plons, dan weer snel onder de plu, anders verbrand je levendig. En inderdaad, altijd een strandbedje met plu vrij. Een plusje voor Alexander Beach Hotel. Hierna weinig nieuws te melden, het heerlijke avondmaal, een dubbele espresso (met likeurtje na) bij het 27 jaar oude Griekse Restaurant Sergiani, een afzakketje op ons balkon en dan snel de oogjes sluiten.
Donderdag 21-08-2014
Goedemorgen allemaal. Wat een nieuws van het thuisfront, super koud en kletsnat weer in ons kikkerlandje. Dat vinden wij natuurlijk niet verkeerd om te horen, vooral niet nu wij hier onder het genot van een kokend zonnetje aan het vakantie vieren zijn. Maar na het ontbijt willen we ook ooit nog het reisverhaaltje doorsturen naar our friends. Al een paar keer begonnen, maar 
ja, dat internet hè. Maar we geven niet op, we beginnen er nog een keertje aan. Nu is Kweppie even in the mood, en daar moet ze dan meteen gebruik van maken. Een uurtje verder en het verhaaltje klaar tot vandaag slaat internet op hol, is de back-up niet gemaakt en is alles foetsie. Nou, hier zijn we klaar mee hoor, pffff. Hetgeen al opgeslagen was wordt later nog effies snel verzonden, en hier blijft het voorlopig even bij.
We gaan lekker naar zee, wandelen een keer op en af, maar o, o, het is echt TE heet. Dan maar weer in de foetus houding onder de plu, de zon is niet te verdragen op ons velletje. En zo’n 2 uur later komen we lachend tot de conclusie dat dit niet onze favoriete hobby is, hier kunnen wij nou eenmaal niet de rust voor vinden. Ieder zijn ding, maar een uurtje per dag is voor ons genoeg. We besluiten dan ook morgen een scooter te huren. Lekker een windje vangen, dat lijkt ons wel wat. Even wat prijzen nagevraagd en een plattegrondje meegenomen, zodat we vast kunnen kijken waar we naar toe zullen scheuren, ha, ha. Nu rest ons nog het avondritueel, douchen, het heerlijke avondmaal, een lekkere dubbele espresso (met likeurtje ) bij het 27 jaar oude Griekse Restaurant Sergiani, en een afzakketje op ons balkon en dan snurken maar.
Vrijdag 22-08-2014
Yep, hier zijn we weer. Het is bloody hot, dus een mooie dag en we gaan op pad. Dik ingesmeerd met factor 50 van de HEMA, die moet ons huidje redden. We lopen naar de overkant en huren de 50cc scooter van Sterling Auto & Scooter Verhuur. Even € 40,00 afrekenen, dan zijn we volgens de beste man all-risk verzekerd en heeft de scooter een volle tank benzine wat toereikend is om ruim 100 kilometer mee rond te knorren. Daar gaan we dan, richting de ruïnes-opgravingen van het vroegere paleis van Malia. Prachtig om te zien. Driekie is Kweppies gids, en er staan hier ook maquettes van hoe het vroeger waarschijnlijk geweest is en dit moet ons een beeld geven van wat er nog overgebleven is. Super interessant om te zien. Dan door naar Sissi, maar de bergen lonken.
Dus gaan we toch een poging wagen die bergen in te rijden. Volgens de scooter verhuurder kan
de 50cc de bergen niet aan, maar we proberen het. En daar hebben we geen spijt van gekregen. We hebben van alles gezien. Via Vrachasi waar een echt oud dorpje tevoorschijn komt met weer één van de vele prachtige kerkjes, Griekse mannetjes en vrouwtjes op straat, auto’s die bij ons oldtimer genoemd worden maar die hier de dagelijkse functie gewoon vervullen, vervolgen we de kronkelende weggetjes door de bergen en komen uit in Latsida, waar we bij een authentiek klein Grieks barretje onder een verkoelend rieten dakje wat gedronken hebben. Een echtpaar uit Engeland die met een gehuurde trike onderweg zijn schuift ook nog even aan. Die zijn ook het spoor in de bergen even bijster, en we vragen aan een Engelse gast die hier lijkt te wonen of hij weet wat de route op de kaart ons brengen zal. Wij willen zo wie zo graag naar het Lassithi Plateau en het andere echtpaar staat ook niet op ons (onduidelijk) kaartje. Even later als we wat afgekoeld zijn gaan we weer on route. We komen nu uit in Neapoli. Hier zien we plots een bordje Lassithi Plateau. Gas erop en verder omhoog de bergen in. Onze volgende stop is bij een klooster, het 16e eeuws Kremasta klooster, waar een NON ons opwacht. We lopen even wat rond, bekijken wat binnenvertrekken, zo mooi om te zien. Wel de NON achter ons aan, NO PHOTO inside, hihi. Ik vraag nog even of ik een foto van haar mag maken, maar nee hoor, het gaat niet gebeuren.
Wat nu te doen, we zijn al effies onderweg, en op het kaartje is niet geheel duidelijk hoe lang de route nog is naar het Lassithi Plateau. Maar we gaan ervoor, dus weer verder de hoogte in. En ons scooterke die doet het prima, heeft het wel zwaar, maar wat denk je van ons. Wij dachten wat afkoeling te vinden op de scooter, maar nee hoor, de wind voelt als een gasbrander, en iedere stop smeren we dan ook weer een laag factor 50 erbij op.
Toch een vreemde wereld hier boven in de bergen, zo lijkt het de Grand Canyon, zo wie zo eenzaam en akelig verlaten, en zo rijd je een authentiek dorpje binnen. Maar niet getreurd, via allerlei slingerweggetjes en dorpjes komen we aan bij een Grieks taverne-café op het Lassithi Plateau.or de kenners onder ons Vryses, Drasi, Amigdali en de volgende stop is weer bij een super leuk taverne met de naam Moutsounas in het dorpje Zenia. Hier weer even afkoelen hoor, onder het genot van een heerlijke verse ju’s. Een volgende laag factor 50, en dan gaan we weer door. Bij navraag blijkt wel dat we op de goede route zitten, en dat geeft een geruststellend gevoel. Want je hebt niet echt een idee waar je uithangt en waar je naar toe gaat, en niet onbelangrijk, hoe ver is de weg terug. We zijn inmiddels al zo’n ruim 3 uur onderweg, dus ja. Maar niet getreurd, via allerlei slingerweggetjes en dorpjes komen we aan bij een Grieks taverne-café op het Lassithi Plateau.
Hè, hè, het is ons toch gelukt dit punt (Skapanis Spot) te bereiken. Leuke windmolens waar dit gebied om bekend staat. En we sissen nog steeds van de hitte, wat een tocht. De restaurant 
eigenaar babbelt gezellig met ons, laat ons een leuk fotoboekje zien van de winterse taferelen, waar ook hier de sneeuw dan alles bedekt. Nog even de route doorgenomen, maar de hele route om het plateau, die kunnen we volgens hem niet meer afleggen want we moeten nog al een stukkie naar benee. En dat heeft nu onze voorkeur, we willen toch dat ons tankje benzine toereikend is, want een benzinepomp hier in de bergen is zomaar niet te vinden, en de tijd gaat ook een rol spelen. We vinden het zo al spannend genoeg.
Weer een laag factor 50, en via Lasithi, Termiado, Lagou, Pinakiano (800m hoog) naar beneden. Onderweg zien we ook nog vele windmolens op de vlaktes staan, en zelfs ruïnes van de molens komen we tegen. En we komen nog een sort off adelaars tegen en de (steen)bokken doen hier aan steile wand klimmen. En wat is dat afdalen eng zeg. Er zitten afdalingen tussen van 10%, en haakse bocht na haakse bocht is veel enger als omhoog, dat kan ik je vertellen, brrrr. Maar ook hier komen we door de traditionele dorpjes o.a. Kera en Krasi heen. Zo geweldig, Griekse gladde kinderkopjes, mannen die een bordspel spelen, mannen die op een bankje hangen, prachtige oude Griekse huisjes, auto’s die voor ons oldtimers zijn in grote getallen. Dit is toch wat we wilden zien. Zo geweldig. En eenmaal weer op de hoofdweg aangekomen rijden we langs de kust weer naar het beginpunt. Mooi op tijd, zo rond 18.00u, komen we aan bij Sterling Scooterverhuur. We hebben het gered, 100 kilometer getoerd, de tank nog niet eens helemaal leeg, en een super voldaan gevoel. Mooie, interessante en leuke dingen gezien, onze dag kan niet meer stuk.
Nu maar een even lekker nagenieten op onze kamer. Maar Kweppie is zo overhit en dr oogjes zitten helemaal dicht gezweet en geschroeid. Even natte koude lappen on the face, en dat helpt. En Driekie zijn face, ja, ietsie pietsie rood geworden, haha. Het zicht van Kweppie hersteld zich, en we maken ons klaar voor het avondmaal. Hier genieten we weer intens, want we hebben nog niet eerder zo’n goed restaurant gehad tijdens ons verblijf. Moeilijk uit te leggen, maar er is tot op heden niets en ook helemaal niets wat tegenvalt. Alles nog steeds overheerlijk, kakelvers, super veel keus, geweldig personeel en de vaste tijden en vaste tafel, dat vinden wij achteraf gezien heerlijk. En dan de afsluiter van de dag, de dubbele espresso (met likeurtje na) bij Sergiani, die houden we erin. Hierna de dagelijkse borrel op ons balkon, en dan de oogies toe. Tot morgen.
Zaterdag 23-08-2014
Hier zijn we weer, heerlijk geslapen, fris weer op, het vaste ritueel, en vandaag gaan we naar de zigeunermarkt in Heraklion. Hier aan de receptie even nagevraagd en de markt zal tot 22.00u duren. Dus tijd genoeg. We wandelen lekker op naar de bushalte, kijken eens goed welk nummer deze heeft aan de overkant van de weg, waar wij graag later op de dag uit willen stappen, dat het weer niet fout gaat, zoals de vorige keer. Want hier staat bij iedere busstop een nummer bovenop de paal, aan de overkant van de weg is het nummer gelijk, en dan kan het niet meer mis gaan. Zo leren we iedere dag wel iets nieuws hier. Na een aardig ritje van één uur langs de kustlijn arriveren we bij het grote busstation in Heraklion. Nu even oriënteren, maar we vragen direct aan een dame in een excursie kantoortje de weg naar de big zigeunermarkt. Ze geeft ons een plattegrond mee, met de aantekeningen van de route die we af moeten leggen. En dit is nogal een eind uit het centrum zeg. We hebben wel geluk dat het niet zo heet is, 35 graden hi, hi. We wandelen er dan ook lekker op los. Toch twijfelen we of de dame wel goed begrepen heeft dat we de zigeunermarkt bedoelen. Onderweg komen we langs een standplaats van alle excursiebussen en aan een excursieleidster met plu vragen we nog eens of onze gegevens kloppen. Nee, nee, zegt ze, we moeten terug richting centrum.
Wij weer terug, via een luxe winkelstraat met de haute couture shops komen we op een druk
punt, waar allerlei toeristen wandelen. Even in gesprek met meerdere zoekers naar DE markt, maar die snappen het ook niet zo goed, dus we gaan het nog maar eens vragen. Ja hoor, dit moet de markt zijn. Nou ja zeg, een soort Albert Cuyp Markt met vanuit de winkels een buitenkraampje. Als het dit is, dan is het een tegenvaller. Maar we genieten natuurlijk toch wel van hetgeen we allemaal zien, we zijn tenslotte voor de eerste keer in Heraklion. De straat rustig aan doorgewandeld, en dit duurde geen 10 minuten en was het klaar met de winkeltjes en kraampjes.
Dan maar even een koffiebreak, een kop dubbele espresso bij een echte koffiecorner, en deze is heerlijk. We zijn er wel achter dat we ons niet goed voorbereid hebben. Op zijn minst een boekje Wie Wat Waar zou erg handig zijn. Maar ja, het is nou eenmaal niet anders, en we willen het toch nog niet opgeven. Als de markt toch tot 22.00u is, dan hebben we nog effies. Weer check double check bij een winkel, en die wijst ons toch de route aan die wij als eerste meegekregen hebben. Far from here, zegt de verkoopster. Ach ja, we gaan er gewoon voor.
En wandelend in de zinderende hitte komen toch weer mooie dingen tegen en verschijnen van lieverlee ook de bedoelde marktkramen in de verte. Eenmaal aangekomen, je gelooft het niet, de markt is finished, zegt een zigeunervrouwtje. Dit hebben wij als twijfel toch in ons achterhoofd gehouden, vonden het al zo vreemd, een markt tot 22.00u. Toch scoren we vanaf een stapel kleding nog snel een leuke polo voor Driekie, en gaan we nu eerst ons vochtgehalte maar eens op peil brengen. Een heerlijk terrasje gevonden, een drankje met een heerlijke versnapering erbij, dit is toch ook genieten hoor. Het ultieme vakantie gevoel.
We besluiten zoetjes aan terug naar het busstation te lopen, om daar bij de haven nog even rond te wandelen. Hier zie je prachtige Venitiaanse Vestingsmuren en wandelen door één van de vier poorten, de Bethlehem poort, en bereiken zo het in de haven gelegen Venitiaans Fort Koules. Schieten hier wat plaatjes en wandelen nu terug naar het busstation. Het is tenslotte alweer bijna vijf uur, dus het kan wel weer. De markt niet gezien, de historische hoogtepunten ook niet, maar dat houden we tegoed voor de volgende reis naar Kreta, want die komt er zo wie zo. Om 16.45u vertrekt de bus naar Malia, en het is maar goed dat we weten hoe het werkt, want de buschauffeur wilde weer plankgas langs bushalte nummer 22 rijden. Wij even wat volume erbij, en hij stopte direct voor ons. En zo zie je maar, alweer een dag voorbij. De tijd vliegt, de super trouw, die laat je hier nooit in de steek, en de avond vullen we weer met het vaste ritueel. Op naar morgen!
Zondag 24-08-2014
Jullie weten inmiddels hoe het gaat hè, opstaan, wakker worden op ons balkon met een bakkie uit het welbekende zakje, ha, ha, opfrissen, en genieten van een overheerlijk ontbijt. Na het ontbijt blijven we vandaag maar eens een poosje op ons balkon. Het is nog warmer als de vorige dagen, het lijkt nog steeds iedere dag als maar warmer te worden, dus even in de relaxstand. Krantje lezen, alle indrukken op ons in laten werken, en een oplossing zoeken waarom het internet van de buren ons in de steek heeft gelaten. Niet dat dit nu zo goed werkte, maar we hadden op ons balkon af en toe toch de mogelijkheid een whats-appje te doen met het thuisfront.
We besluiten even later dan ook een drankje te gaan doen bij de buurtjes op het terras en daar even navraag te doen. En dat valt niet mee, Kweppie wordt naar de receptie gestuurd en moet een hele verklaring afleggen. Waar slaap ik, waarop zij antwoord: bij de buren, hi, hi. Dan krijg ik geen code zegt de beste man. O nee, waarom niet, ik ben toch Guest on your terracce. Hij bellen met de dienstdoende ober en bij gratie gods krijg ik een WEEK-code mee. Pff, gelukt. Internet werkt weer, en wel de hele week, dus meteen even een whats-appje eruit gedaan en internet werkt weer. Toch zijn dit momenten waar je enorm om moet lachen, deze gekkigheid. Wat zijn we toch verslaafd zeg.
Dan kunnen we nu er vandoor, we hebben internet in the pocket, en wandelen lekker langs zee
op. Hier komen we vanzelf uit in de winkelstraat achter ons hotel, en deze wandelen we op ons gemak terug. Winkeltje in winkeltje uit, en ja hoor, gevonden. Al is het een beetje laat in onze vakantie, hier vinden we een Nederlandstalig boekje over Kreta. Hè, hè, eindelijk wat meer inhoudelijke info. We vervolgen de route terug naar ons hotel, en tot onze grote schrik zien we hier op de thermometer zelfs de 40 graden verschijnen.
Zie je wel, echt tropische temperaturen. Er rest ons dan ook niets anders dan snel naar zee te gaan, daar lekker een strandbedje op te zoeken, afgewisseld met een duik in zee, en zo komen wij de dag wel door. Zo rond 19.30u kruipt de zon hier achter de bergen, dus is de diner tijd van 20.15u goed uitgekozen, de extreme hitte is dan wat getemperd. We genieten wederom van al het lekkers en de rest van de avond is als alle voorgaande avonden en dat kunnen we geen echt nieuws meer noemen.
Maandag 25 augustus 2014
Zijn we weer, fris en fruitig, buikje vol en Kweppie werkt even het verslagje bij. Hierna besluiten we toch nog eens een scooter te huren, dat is zo goed bevallen en er valt vast en zeker nog wel wat te zien. Vandaag kost de scooter maar € 20,00 bij dezelfde man, uhhh, wij niet snap. We springen erop en onderweg doen we er nog een beetje benzine bij en gaan we richting Chersonissos. Hier de hoogte in en we komen door leuke traditionele dorpjes.
Tientallen tavernes, diverse apparte-mentjes, leuke kleine winkeltjes, prachtige huisjes en beplanting, de mooiste van de mooiste kerkjes, zo geweldig hier. We hebben zo wie zo de dorpjes Koutouloufari, Piskopiano en oud Chersonissos bezocht. Her en der een plaatje geschoten, super hoor! En weer wat geleerd, op de borden langs de weg staan de traditional villages aangegeven. Op een terrasje drinken we wat en we vervolgen de weg naar Sissi. Afgelopen week zijn we er langs gereden en kozen we de weg omhoog, nu willen we ook in Sissi dorp. Via de hoofdweg, waar we lekker kunnen gassen, rijden we via Malia, wat veel groter is als dat wij dachten, de zijwegen in op zoek naar traditie. En dat lukt, een prachtig Sissi, met super leuke tavernes langs de kustlijn, een beauty kerk, en leuke kleine Griekse straatjes met ook hier de authentieke huisjes. En we lussen er wel pap van, we hebben onderweg nog een ander plaatsje op een bord zien staan, traditional village Milatos.
Hier rijden we met ons fijne scooterke naar toe en het blijft gewoon genieten. In een taverne
aan zee nippen we nog aan een drankje, en nu is het weer hoogste tijd de weg terug te nemen. En dat doen we dan ook maar, we scheuren hier met de scooter, zonder helm, brrr, over de hoofdweg terug. We nemen de afslag bij Malia en hier kun je langs zee de rest van de route naar ons hotel terug rijden. Zo, weer 17.30u, de dag is weer bijna om. Ons kleurtje is weer wat bijgespijkerd, weer wat intenser bruin en vooral ook rood, en wij saampies vinden dat we nu zon genoeg gezien hebben.
We ploffen nog even met de krant en het Kreta boekje onder de plu op het strand, en de invulling van de avond laat zich wel raden……………………………
Dinsdag 26 augustus 2014
We hebben nog één volle dag. En hoe gaan we deze invullen. Het is inmiddels weer lekker gaan waaien, dat is zo wie zo een heerlijkheid, kunnen we weer iets luchtiger ademen. Aangezien we af en dan weer internet op ons balkon hebben, doet Kweppie eerst een poging het verslag t/m vrijdag te verzenden. En warempel, dit lukt meteen. En omdat het zo heerlijk is op het balkon, wordt het verhaal van de laatste paar dagen ook nog even bijgewerkt, het kan maar vast staan. Driekie vult de tijd met het hotelpersoneel een rondleiding te maken, ze laten hem de verschillende kamers zien, want hier zijn alle kamers uniek, en ze willen ze o zo graag showen. En je weet maar nooit, altijd handig voor een volgend verblijf hier. Even later besluiten we voor de laatste keer deze vakantie een wandeling door de winkelstraat te maken, want die reikt veel verder als dat wij dachten. Dat hebben we ontdekt tijdens het scooter rijden. En nog eens winkeltje in winkeltje uit, maar er is hier weinig tot niets interessants te koop, een terrasje hier en een terrasje daar en weer langs zee terug. Nu nog effies genieten aan zee, want door de heerlijke wind is het nu goed toeven hier. De avond brengen we weer door zoals alle vorige, met het verschil dat dit de allerlaatste avondrituelen van deze vakantie zijn, en sluiten we de dag af in ons heerlijke Griekse bed.
Woensdag 27 augustus 2014
Kalimera (goedemorgen) friends. Hier zitten we dan. Voor de laatste keer het ochtendritueel, een heerlijk doucheje, bakkie op balkon en voor de allerlaatste keer genieten van een super 
uitgebreid en overheerlijk ontbijt.
We moeten om 12.00u van onze kamer af zijn, en gaan zo dan ook de koffers vullen met de zomerse bende. We kijken nog even hoe het zo meteen loopt, maar als alles gaat volgens onze planning gaan we nog lekker even naar zee, snel nog een afbaklaagje proberen aan te brengen, en kijken of we nog wat zon richting huis kunnen sturen.
Om 18.00u worden we opgehaald om met de “Harrie” bus naar de luchthaven af te reizen voor de vlucht van 21.00u. En dan zit het erop.
We hebben kort samengevat een geweldige vakantie gehad hier in Malia op Kreta. Een TOP Hotel Alexander Beach, waar we niets maar dan ook helemaal niets op aan te merken hebben. We denken er zelfs over volgend jaar nog een keertje terug te gaan. Het is hier super, super heet geweest, daardoor zijn wij in de slow motion stand terecht gekomen en is hier een volgende keer nog erg veel moois te bekijken. Maar dat is toekomst muziek, eerst nog even een paar uurtjes genieten en dan is het mooi geweest.
Bedankt voor het lezen van het verslag, wij hopen dat jullie er van genoten hebben!
