Dag 5 Woensdag 29 Januari Melaka-Kuala Lumpur
Hier zijn we weer. Een heerlijk nachie geslapen en we kunnen er weer helemaal tegen. De dag beginnen we dan ook fris en fruitig met een ontbijt op dezelfde plek uit het vorige verhaal, want meer keus is er hier niet om 9.00u ’s morgens. We nemen de afgelopen dagen even door en het is simpel, we hebben genoten van deze heerlijke start in Melaka. Erg relaxed hier, veel gezien, en helemaal on time to Asia. We kunnen nu dan ook de hele wereld aan en daarom verkassen we vandaag naar Kuala Lumpur.
Voordat het zover is moeten we effies flink aan de slag, koffers de trappen weer af, afrekenen met de bazin van dit guesthouse en meteen een taxi bestellen naar Melaka Sentral. Beneden in de lobby treffen we nog een grote familie uit Californië die hier ook overnacht hebben, en we wisselen onderling wat verhalen uit, kei gezellie. Ook deze mensen gaan vandaag naar Kuala Lumpur. En dat verhalen uitwisselen daar komt wat kracht bij kijken, we soppen tot op onze grote teen, want het is vandaag poepie heet zeg, pffff. Wat hebben we het toch zwaar, ha, ha. We nemen afscheid van elkaar en springen in de taxi.
Kwartiertje later zijn we op het busstation waar we op zoek gaan naar de ticket counter van onze busmaatschappij. De ene kant van dit gebouw is de local bus, de andere kant de domestic bus. Wij met onze bagage heen en weer, maar tis gelukt. Even de online boeking ingewisseld voor de 2 tickets en we hebben ruim de tijd om hier effe rond te snuffelen.
Het is hier één en al shop, kettingen, kleding, horloges, eten, heeeeel veeeeel eten en allerlei prullaria. Wel is het hier een walhalla voor de moslim dames, want wat zijn die jurken toch prachtig. En een hoofdoekje zou nu ook voor Kweppie niet verkeerd zijn, want een fatsoenlijk kapsel met dit weer, dat geloof je toch niet, grrrr.
We nuttigen nog een kop koffie op een terras vol met moslims, en je gelooft het niet, we kregen de koffie bijna gratis en hebben heerlijk gebabbeld met de heren van het goede leven, met alle ogen op scherp, want je weet niet hè. Ze waarschuwen overal dat we erg goed op onze spullen moeten letten, dus ja……………… Maar deze ervaring is erg positief en stellen onze mening direct bij. Nu naar onze bus en exact op tijd vertrekken we.
Een twee en half uur later komen we aan op Pudu Sentral in Kuala Lumpur. Hier weer met de bagage de trappen op, want de roltrap is kapot. Hijg, hijg, puf, puf, staan we hier met wel 20 ingangen voor de Skytrain in de rondte te koekeloeren. Wat en hoe gaan we dit doen. We moeten volgens de plattegrond nog verder omhoog, maar we zien nergens een lift. Kweppie gaat eerst op onderzoek uit, en ja hoor, een beste man wijst haar de lift en één verdieping hoger moeten we uitstappen volgens hem. En ja hoor, we stappen uit en staan in een parkeergarage voor auto’s. Wat een giller. We springen weer in de lift en wij weer iemand anders gevraagd. Ja, ja, daar naar buiten, stukkie rechtdoor, en dan links. Wij lopen een stuk van de route af die ons gezegd is, maar nergens geen Skytrain te vinden. We raken in een lachbui, en Driekie vertikt het nog één stap te zetten met de koffers. Dan de taxi, die staan er hier plenty. Die zeggen tegen ons dat we moeten gaan lopen, veel te duur voor zo’n klein stukkie, hotel heel dichtbij. Nee, nee, zegt Driekie, komt niks van in, ik MOET NU een taxi. Nou das snel geregeld, voor 15 MYR (€ 3,40) brengen ze ons naar het Geo Hotel. En 5 minuten later zijn we er al, inderdaad op loopafstand dus, hihi.
We checken in en hebben een leuke kamer met een heerlijk balkon. 
Wel direct de maffe drukte van zo’n grote stad, maar we zijn uitgerust en kunnen dit wel aan nu. Even later maar eens op pad, met de kaart in de hand, want je weet het niet hè. Maar die kaart hebben we niet nodig, we vallen meteen met de neus in de boter. Chinatown om de hoek, en we dwalen hier zo lang rond, dat we meteen kunnen gaan eten. En de terrasjes die we niet hadden in Melaka die zijn hier in overvloed. Wat een mogelijkheden om te eten zeg. En tegelijkertijd, wat een gekkenhuis. De Chinese Draken komen ook nog met tromgeroffel door de straten, dus de film is compleet. De avond maken we hier dan ook vol met een bakkie, een borrel en mensen kijken in allerlei uitdossingen. Tis genieten hier, maar we gaan nu toch op weg naar ons hotel, om nu de dag af te sluiten door onder de lakens te springen. Het is alweer de hoogste tijd!
Dag 6 Donderdag 30 Januari Kuala lumpur
Wat hebben we heerlijk geslapen. Kleine maar nette kamer, piepklein mooi badkamertje, maar een o zo groot balkon. Heerlijk om er effies buiten te zitten zoals nu onder het genot van een lekker bakkie. Even douchen en dan op weg naar het Swiss In Hotel midden in Chinatown. Dit adres hebben we gisteren gevonden en ze hebben daar een heerlijk ontbijtbuffet voor een ieder die er gebruik van wil maken. Onderweg staan ze aan de kraampjes al weer te bakken en te braden, en de vele bloemenkramen, die voor ieder die wil prachtige verse bloemstukken maken, wat is dat toch prachtig. Krioelend bereiken we het bewuste hotel. Maar eens kijken of het buffet is wat ze beloven dat het is. En ja hoor, wat een heerlijkheid hier. Toast, croissants, gebakken ei, witte bonen in tomaten saus, heerlijke vruchtensappen en koffie, lekker fruit, van alles zoveel als je maar wil. Voor de Aziaten natuurlijk de warme hap met rijst, maar dat slaan we maar over, we eten ’s avonds al voldoende rijst.
Na al dit lekkers gaan we maar eens op pad. Eerst even langs Han Travel, de betaling doen van de tour naar de jungle, die we later gaan maken. Ook die zit hier net om het hoekkie, dus dan is dit meteen geregeld. Nu willen we toch wel eens naar de Petronas Twin Towers. Die steekt hier overal boven uit. We volgen dan ook de punten in de lucht om er in de buurt te komen. Maar zo simpel is dat nog niet. In een Aziatische wereldstad stoep op stoep af en dan met regelmaat de drukke autobanen oversteken, in de kokende zon, dat is al een klus op zich. Als eerste zien we de Menara Kuala Lumpur Tower steeds dichterbij komen. Nou, dan die eerst maar even. Maar deze staat op een hoogte dat alleen klimmend en klauterend te bereiken is. Pffff, 35 graden, jodelahietie, drup, drup. Maar halverwege komt een beveiliger naar ons toe, er is een gratis shuttle bus omhoog. En daar zeggen we natuurlijk geen nee tegen.
Eenmaal boven bij de entree kun je kiezen welke laag van de toren je wil bezoeken, open deck, glas deck, restaurant deck, maar wij nemen het open deck, de hoogste laag, en natuurlijk het diepste in de portemonnee, haha. Met de lift 421 meter omhoog, de oortjes klapperen ervan. Eenmaal buiten, een werelds uitzicht over Kuala Lumpur. Wat mooi om dit mee te mogen maken. We vermaken ons hier opperbest, we zien zelfs ons hotel als een stipje in de diepte, superrrrrrrrrr
Nu een paar lagen naar beneden, want we mogen ook op het glas deck. Ietsie pietsie dichterbij de grond en ook hier wandelen we wat rond. Nu echt omlaag, om de weg te vervolgen naar de Petronas Twin Towers, want deze stond te pronken vanaf deze superhoogtes hier. Wat zijn we toch een wandelaars, op ons slippers kunnen wij de hele wereld aan, en kuiten dat we hebben, hihi. Maar eerst even een natje, bij een mooie Ierse Pub, daar ploffen we even neer.
Hapje en drankje doet ons goed. Batterijtje weer opgeladen lopen we verder. En ja hoor, daar komen ze tevoorschijn, de 2 gigantische torens, prachtig 
om te zien. Maar het valt nog niet mee deze gevaartes op de foto te krijgen. Meter links, 10 meter naar achter, dan weer allerlei storende kabels, bogen over de weg in het zichtveld, maar uiteindelijk lukt het een behoorlijk foto ervan te maken. Ook hier zijn we wel effies bezig en even later zien we zelfs ook nog een gigantisch Shopping Centre dat zich onder deze 2 torens bevind. Zes verdiepingen hoog, poepieluxe artikelen, dus even een blik geworpen, en snel er weer uit.
Tot onze verbazing zien we buiten een GO-KL bus, en deze schijnt free te zijn, heeft Kweppie thuis gelezen. Even checken, dus op zoek naar een chauffeur, en ja hoor, een map gescoord van de routes waar deze bus allemaal heen gaat, helemaal free. En aangezien het al bijna 16.00u is springen we erin. Een succes deze bus, uhhh, niet echt. Het is morgen Chinees Nieuwjaar en heel Azië maakt nu gebruik van o.a. dit gratis openbaar vervoer. Dus niet alleen wij Hollanders zien zuunig, haha. Toch belanden we een poos later bij ons hotel, en hier nemen we even een pitstop. Een koud drankje, even zitten, en dan gaan we weer, op naar Chinatown. Weer opnieuw krioelend langs de honderden kraampjes, waar Driekie helemaal van geniet. Hij wordt hier gewoon een shopaholic van. En Kweppie, die wordt sjaggie van die duizenden tassen, riemen, horloges en ander prullaria. Wat moet je ermee. Maar Driekie, die is er weg van, wat een kerel!
Nu is het mooi geweest en tegen 19.00u nemen we een zetel bij een restaurant en genieten hier weer van een heerlijke maaltijd. Toch zijn er op dit tijdstip al verschillende shopjes gesloten, zo ook het restaurant van gisteren. Niet getreurd, restaurants struikel je hier over, das geen punt. We gaan nu ook lekker op tijd terug naar ons hotel, moeten nog even online zoeken naar een tourtje voor morgen. We willen naar de Batu Caves en de Fireflys zien. Tijdens het zoeken achter mn laptoppie op ons balkon, is het één en al vuurwerk op de achtergrond, wat een kabaal. Ze zijn het Chinees Nieuwjaar al aan het inluiden. Nog even kijken en luisteren naar de knallers, en dan toch maar de ooggies sluiten. Op naar morgen!
Dag 7 Vrijdag 31 Januari Kuala Lumpur
Goedemorgen, Happy New Year zeggen ze hier vandaag allemaal. En het is meteen een drukte van jewelste, dat valt ons wel op. Fris en fruitig beginnen we de dag bij Swiss-Inn met wederom een heerlijk ontbijt. Hier plannen we even de dag, want we willen nog wat highlights gaan bekijken, voordat we om 15.00u aan onze zojuist geboekte tour gaan beginnen. Dus op pad om de Masjid Jamek Moskee te bezoeken. Plattegrond in de hand, maar wat voor een stratenplan hier op staat, WIJ snappen er niks van. Die helpt ons echt niet Kuala Lumpur door hoor. Even vragen, en ja, aan wie? Het is hier vandaag met het Chinees Nieuwjaar zo druk, dat de straten grote zwarte vlaktes zijn. Alleen maar mannen, allemaal zwarte mannen natuurlijk, ze zijn hier niet van die bleekscheten zoals wij, en wij worden er duizelig van, wat een gekte. Zou dit hier de manier van New Year vieren zijn. Geen idee wat ons overkomt. En niemand van al die duizenden kan ons ook maar iets zinnigs vertellen hoe we er komen. Ach ja, dan wandelen we gewoon maar wat aan, het moet hier ergens in de buurt zijn. En warempel, we zien ietskes verder wat bollen in de lucht verschijnen, en dit leidt ons inderdaad naar de moskee. Eenmaal daar aangekomen gaan we natuurlijk plaatjes schieten met onze camera. Ha, ha, wat denk je, SD kaartje nog in de laptop. Dan maar weer terug naar ons hotel. Gelukkig liggen alle bezienswaardigheden zowat op loopafstand, en hebben we dit zo gefikst. En weer is het smoorheet vandaag, we soppen hier wat af.
Nu weer terug naar de prachtige moskee, en die is nu makkelijk te vinden. Hier wat rond gedwaald en nu wel de plaatjes kunnen schieten en even later 
op weg naar het Sultan Abdul Samat Building, een oud regeringsgebouw. Een prachtig gerestaureerd gebouw, niet meer in gebruik maar supermooi om te zien. Hiernaast is ook het textielmuseum, ook weer een prachtig plaatje, dus we kunnen weer afstrepen van ons we must see lijstje. Nu op zoek naar een natje, want het vochtgehalte neemt zienderogen af, we druppen en druppen, dus gaan we onze leiding effies afvullen. En wederom onderweg, iets wat we nog nooit eerder gezien hebben en niet uit te leggen is, zoveel mannen als haren op een hond, moet je echt gezien hebben om het een voorstelling te kunnen geven. Dat gaan we later toch maar eens proberen uit te laten leggen, want wat dit toch voorstelt, nog steeds geen idee.
Onderweg gaan we nog shopje in, shopje uit, en zo bereiken we toch weer het Swiss-Inn Hotel. We genieten hier op het terras van een drankje, en bij dit hotel hebben we ook de Tour geboekt. We gaan vandaag naar Batu Caves, Aboriginal Museum, Tin fabriek, Silverleaf Monkeys (apen), en in de avond naar de Fireflies (vuurvliegjes) kijken met de boot. Dus nu even relaxen voordat we om 15.00u gaan vertrekken. In de tussentijd vragen we nog even naar het verschijnsel van alle mannen ter wereld op een hoop hier in Kuala Lumpur City. En volgens de beste man is dit omdat het nu Chinees Nieuwjaar is en de mannen een heel jaar hard gewerkt hebben, dus is het nu tijd om elkaar te ontmoeten de aankomende 4 dagen o.a. hier in Kuala Lumpur. Dit is zo met het Chinees Nieuwjaar in alle grote Aziatische steden, volgens de beste man. Ja, ja, het zal wel. Geen idee waar de vrouwtjes zijn, of die niets doen het hele jaar door, maar we laten het hierbij, we weten weer genoeg.
En zo gaan we om 15.15u op weg naar de Batu Caves. Dat dachten wij in ieder geval. Maar na anderhalf uur in het busje gezeten te hebben, moesten we uitstappen bij een Indiase Tempel. Ja, ja, mooi exemplaar, valt niks van te zeggen, maar waar is nu toch DE Batu Caves. Wij hebben het idee dat deze toch dichterbij is. Het andere gezelschap, wat uit 3 personen uit Chili bestond, die kunnen bijna geen Engels, dus communiceren is wat moeilijk. De dochter, één van de drie, die kan er mondjesmaat wat gesprek uit krijgen, en ook die wisten niet precies hoe het zat. Maar even later moeten we uitstappen, en gaan we naar de Melawati Hill in Bukit Melawati waar de Silverleaf Monkeys (apen) leven. Wij in een boemeltreintje de hoogte in, en ja hoor, onderweg zie je ze al springen en klauteren, piepkleintjes, en mama’s en papa’s apen, zo vertederend.
Eenmaal boven op de Melawati Hill struikel je meteen over deze geweldige diertjes. De chauffeur-gids die geeft even later ons ieder een pakketje voer
wat bestaat uit stukjes banaan, Aziatische sperziebonen, wat groen, stukjes wortel of iets wat erop lijkt, en dat geeft deze diertjes meteen de aanleiding om je te bespringen. Ze springen of op je rug, of klimmen tegen je op, zelfs wel twee apen tegelijk, wat een giller. En het is toch effies wennen, met zo’n beest slingerend aan je lijf. Zo ook voor Kweppie, die schrikt zich wild dat er vanuit het niets een aap achter op dr rug springt, en al het lekkers uit dr handen graait, en zodra dat niet goed lukt, BIJT de aap in d’r duim. Sodeju, dat begint al lekker. Maar het zij ze vergeven, je kunt niet kwaad worden op deze geweldig uitziende vertederende beessies. Even deppen, want dat dunne bloed drupt natuurlijk als een gek, met die hitte hiero. De chauffeur-gids kijkt er even naar en hij begint meteen over hospital-injection-doctor. Ho, ho, eerst even afwachten hoor en kijken of dit wel nodig is. Het is nou niet dat ik zwaargewond ben.
We nemen de draad weer op en genieten nog een half uurtje van al dit moois. Moederaapkes met dr babykes, boom in, boom uit. Ze zijn echt prachtig en inderdaad zilverkleurig, de ene donkerder als de andere, maar nogmaals, om te smelten van het zien van al dit moois hier in de natuur. Voordat we weer in de boemeltrein naar beneden gaan, wordt Kweppies duim nog even behandeld, door een Michelinpopachtige Aziaat, die eerst met een groot mes aan komt lopen, de grapjas, maar hij heeft een smeerseltje wat ons laat hopen dat dit geen nare gevolgen gaat krijgen, en daar gaan we nu dan ook nog even vanuit.
Nu weer in de boemeltrein en eenmaal beneden aan de berg zegt de chauffeur dat wij gaan eten. En als er dan nog steeds niemand iets vraagt of zegt, wil Kweppie wel eens weten waar de beloofde Batu Caves zijn. Batu Caves, zegt de chauffeur-gids met vraagteken ogen, ja, ja DE Batu Caves, dat is ons belooft. Hij weet schijnbaar nergens van, of hij doet alsof, je weet het nooit met die mannen hier. Nu springen de Chilenen bij en ook aan hun is een andere tour belooft als wat we nu aan het maken zijn. Maar ja, we zijn nu zowat 2 uur vanaf Kuala Lumpur, dus terug is geen optie, en om nu uiteindelijk met 35 graden 300 treden bij de Batu Caves te moeten beklimmen, dan is een heerlijk hapje zometeen een verzachtende omstandigheid wat ons vroege avondeten. Het koppel ui Chili kan er niet echt mee leven, zij vinden dat ze erg tekort gedaan zijn, maar wij vinden het voorlopig prima, Kweppie maakt er dan ook maar wat grappen met de chauffeur over, bv dat hij verder een slechte dag zal hebben met ons, ha, ha, en de stemming komt er zo vanzelf weer in.
We arriveren bij een restaurant aan het water, nou ja, restaurant, meer een vreetschuur. Honderden toeristen maken hier gebruik van het avondeten, en we moeten zeggen, tegen de verwachting in is het ook hier weer verrukkelijk. Meestal is vis hier het hoofdgerecht, maar voor ons maken ze 
speciaal een kipschotel. Dit is onze voorkeur, en hier wordt direct in voorzien, toppie hoor! We smullen hier heerlijk van dit alles en om 20.00u moeten we naar de bootsteiger de opstaplplaats voor de boottrip naar de Fireflies. En ook hier weer een drukte van jewelste, dit is hier echt een toeristen attractie. Maar ja, dat is nou eenmaal niet anders als je de Fireflies (vuurvliegjes) wil zien. Uiteindelijk zitten we pas om 20.45u in de boot en gaan we op weg om de vliegjes te bekijken.
Eerst komen we aan bij een groene vlakte van bomen en struiken waar witte vogels in zitten. Een familie van de flamingo die hier overdag zich goed doen aan het vissen pikken. Dan vervolgen wij onze weg en komen wij wonder boven wonder lichtgevende vliegjes tegen. Wij hadden hier vooraf een hard hoofd in, maar het BESTAAT ECHT zeg. Het ziet eruit alsof er knipperende kerstverlichting in de struiken hangt, en volgens Driekie is dat ook zo. Die kan het ook niet geloven. Het is ook zo maf om te zien. De bootsman verteld dat de manvlieg 1 x knippert, de vrouwvlieg 2 x , en ze overlijden na 3 maanden licht gegeven te hebben. Kweppie fantaseert er schaterend op los, die wil ook van die vliegjes in d’r tuin, meteen mooie buitenlampies, hihi. Denk wel dat ze meteen doodvriezen bij ons, maar toch.
Om 21.15u zijn we weer terug bij de steiger en gaan we er vandoor met het bussie. Maar door alle grappen en grollen met de chauffeur, krijgt hij er geen genoeg van ons rond te rijden. Hij vind het welk gezellie met ons. Weer laat hij ons nog een keer de Indiase tempel zien, die is nu open en prachtig verlicht, en hij rijdt toch nog effies langs de Batu Caves. Staat hier een gigantisch beeld te pronken naast de honderden trappen die grotten ingaan. wWe schieten er meteen een foto van, dan hebben we die toch maar mooi te pakken, zonder te hoeven klimmen, hi, hi. Wie doet je wat. Uiteindelijk arriveren we om 23.15u bij het startpunt van vandaag, en wat een service, de chauffeur brengt ons mooi nog effies bij ons hotel, wat eens schat wor. Doodop zitten we nog effies na te praten en de dag door te nemen. Het was toch weer een hele belevenis. Nu nog effies whats-appen en skypen met de family, en dat zorgt ervoor dat we veel te laat op bed liggen en na 1 tel in coma geraken, pffff.
Dag 8 Zaterdag 1 februari Kuala Lumpur
Hier zijn we weer, beetje later als gebruikelijk, maar wat wil je. Het is echt zwoegen hier, maar ook geweldig om mee te mogen maken, dus dan gaat het vanzelf hè. Even douchen, even ruimen, en dan snel naar het ontbijt, voordat we te laat zijn. Hier genieten we van het laatste Kuala Lumpur ontbijtbuffet, want dit wordt de laatste dag hier in Kuala Lumpur. In plaats van direct door de stad te gaan wandelen, doet Kweppie eerst het verslag bijwerken, want we maken zoveel mee, dat het bijhouden ervan ook al een klus op zich is, maar ook zo leuk om te doen. Driekie struint in die tijd door China Town, hem favoriete plekje hier, de honderden stalletjes met koopwaar, hij smult ervan. Zo doen we mooi effies ieder wat we leuk vinden, heerlijk hoor!
Twee uurtjes later, heerlijk relaxed gaan we op pad. Het verslag is bijgewerkt, en hoe we de dag invullen dat gaat een verrassing worden. Onderweg besluiten we toch Kweppies wens te vervullen om naar het Kuala Lumpur Vogelpark te gaan. Even gevraagd bij ons hotel, en het is een half uurtje hier vandaan. Veel te ver om te lopen zegt de medewerkster, maar nee, nee, wij gaan toch gewoon lopen hoor. En wij op pad met de natte vinger in de lucht, even gekeken op onze warrige plattegrond en niet een half uur, maar ruim een uur later komen we eindelijk aan bij een park, het KL Bird Park. Wij zo blij als een kind, even een stoeppie om op te drogen en nu naar binnen. Haha, je gelooft het niet, maar dit is niet het vogelpark, maar een museum. Wat een giller, we komen niet meer bij van de lach. Wij weer vragen, en ja hoor, nog een brug over, een gigantische trap op, dan
steil omhoog, daar vind je het wel. En zo is het ook, nog eens 20 minuten later arriveren we eindelijk bij het Kuala Lumpur Bird Park.
Eenmaal binnen kijken we onze ogen uit. Een prachtig park, waarvan het luchtruim is afgesloten met netten, en vele soorten vogels er los rond vliegen. De roofvogels zitten in een gigantische kooi, maar alles is hier geweldig om te zien. De pauwen strekken hun prachtige verentooi voor je neus, prachtige watervallen, we struikelen over witte flamingoachtige vogels, papegaaien, tukans, grote flamingo vijvers met vuurrode exemplaren, en zoal meer van dit spul. De camera doet dan ook weer goed zijn best. We hebben hier wel anderhalf uur rondgelopen, en het is meer dan de moeite waard.
Blij dat we dit toch nog gezien hebben. Maar erg verhit door de hoge temperaturen en toch wel weer spanning op de kuiten, besluiten we nu een taxi te nemen naar Berjaya Times Square, in de wijk Bukit Bintang. Het is een shopping mall waar een achtbaan met loopings en een pretpark in gebouwd is, en dat willen wij wel eens zien. Door de taxi hier afgezet gaan wij naar binnen. Wat een maffe toestand, ontelbare verdiepingen, een labyrint van roltrappen, een gigantische lift, en over de aankleding maar te zwijgen, alles in poepieluxe stijl, pfff. Toch maar eens gevraagd waar die achtbaan verstopt zit, want daar komen we voor. We moeten naar de 3e verdieping. En ja hoor, tussen de winkels is een ruimte waar het pretpark en de achtbaan hun werk doen. En inderdaad hier vele gillende bezoekers die door de loopings getransporteerd worden, wat een toestand hier, dat geloof je toch niet.
Wij weer op weg naar beneden, en verdieping voor verdieping eens afgelopen. Kweppie ziet wel het een en het ander, maar als je hier bv kleding wilt kopen in de outlet stores, mag je het niet passen. Nou, dan niet, ook goed, portemonnee dicht en eruit hier. En eenmaal op straat is het een drukte van jewelste, met de duurste van de duurste winkels, maar ook bv een H&M. Dus voor ieder wat wils. Tijdens al dat gewandel zoeken we ook nog naar een betaalbaar drankje op een terras. Maar daar lopen we hier niet voor in de goede wijk. Een biertje voor meer dan € 5,00 dat vertikken we. En zo verstrijken er stiekem weer vele kilometers.
We zien zelfs de route naar de Petronas Twin Towers weer verschijnen. Ach ja, nu we toch op pad zijn, we willen de torens ook nog wel verlicht zien en op de foto zetten. Via een mooi aangelegde luchtbrug komen we rond half 
acht, ja, ja, goed gelezen, 19.30u, aan bij de torens. Nu nog maar us wachten tot het donker is, en ook hier geen enkel terrasje in de buurt, pfff.
Eenmaal pikkie donker schieten we mooie plaatjes van de torens en lopen we nog een rondje, nou ja, een wandeling van zeker wel ruim 15 minuten voordat je dat gevaarte rond gelopen bent, om de andere kant ook nog effies vast te leggen. En nu is het klaar, ons onderstel wil niet meer. Dus de taxi moet ons nu bijstaan, en we laten ons afzetten in Petaling Street, om er lekker te gaan smullen en eindelijk een heerlijk drankje te nuttigen. We laten ons hier alles lekker smaken, en is het weer 22.30u voordat we total loss onze kamer binnenvallen. En nu effies voorbereiden voor morgen, want dan gaan we naar het National Park Taman Negara, en zal om 6.00u de wekker rinkelen. We hopen wel dat we op tijd wakker worden, want voor ons gevoel hebben we lopend heel Kuala Lumpur gezien, en jullie geloven het niet, maar we hebben hiervan genoten. Een geweldige omgeving en veel te zien en te beleven!!
Foto’s Dag 5 t/m 8 Kulala Lumpur