Donderdag 29 januari 2015
Dag 12 Op weg naar Kep
Het is weer zover, vandaag weer travelday. We hebben een ticket gekocht voor een Vibol Transportation VIP bus rechtstreeks van Phnom Penh naar Kep. We moeten hiervoor om 12.15u klaarstaan bij ons hotel en krijgen dan eerst een pick-up naar het busstation. Maar voordat het zover is, gaan we nog een afscheidsrondje rondom ons hotel lopen. Kijken of we nog wat fotokes moeten maken van iets wat we misschien over het hoofd gezien hebben, want Phnom Penh is echt een stad voor foto liefhebbers. We zitten hier dan ook vlak aan het Wat 
Bottom Park en het Neak Banh Teuk Park. Supermooie aangelegde groene parken met daarop de gigantische monumenten. Dat is alleen al een plaatje waard. Hier staat o.a. het Independence Monument, Monument van Koning Sihanouk, en het Nationaal Museum.
En het is meteen weer kokend op straat, 11.00u ’s morgens en nu al bijna niet te doen, het zweet loopt weer in straaltjes van ons koppie af. Maar we klagen niet, nee, nee, hier zijn we tenslotte ook voor naar Azië afgereisd, het is gewoon alles of niks, en dan gaan wij voor alles!
Zo, nu is het toch echt de hoogste tijd, snel terug naar ons stekkie. Hier wachten we totdat ze ons komen ophalen. Uiteindelijk zijn ze een half uur te laat, maar dat kan hier gewoon in Cambodja. Ze komen dan eindelijk weer met een Tuk-Tuk, niet weg te denken hier uit het straatbeeld. Wij erin, koffers erin en gas erop. Onderweg nog een medepassagier oppikken en het voordeel van een wederom behoorlijk ritje, we zien weer allerlei leuke plekjes voorbij komen.
En dan komen we bij het busstation aan, dat is hier wat zeg. Om opnieuw te gillen. Bonken klei, een wc hok daar durven wij de kippen nog niet in te zetten, en een bus, hahahahahaha, hoezo VIP, een rammelbus van Cambodjaanse makelij en eenmaal binnen in de bus, een donker hok, gezellige gouden franje gordijntjes, en stoelen erin uit het jaar 0. Maar wel een tv scherm en free wifi, als we het bord moeten geloven. Heerlijk joh, deze momenten. Waar maak je dit nou mee. Wij nemen plaats op stoel nr 17 en 18 en om 13.30u gaan we on route. Het duurt wel effe voordat we crazy Phnom Penh uit zijn. En 35 graden buiten en airco van minimale kwaliteit, we zweten peentjes achter de ramen. Wel hebben we geluk, we hebben schuifraampjes, kijk, dat heeft Solmar niet eens, ha, ha. En gaandeweg moeten we toegeven, we zitten niet eens zo verkeerd, de stoelen zijn natuurlijk lekker ingezeten in al die jaren, en op het TV scherm draait 
een Cambodjaanse film. Free Wifi is nergens te bespeuren, maar dat hebben we niet nodig hoor, buiten is weer zoveel te bekijken, dat verveelt nooit. Na zo’n 2 uur rijden hebben we een break.
Iedereen eruit, alle bagage in de hand, want dit zijn de momenten dat je op je tellen moet passen. De verhalen van gestolen spullen zijn op deze tijdstippen, in en uit de bus. Dus stekels vooruit en iedereen aan de kant, ha, ha. We kopen hier weer een fles water, dat hebben we wel nodig, vochtgehalte is nihil op dit moment. En even later gaan we weer. Het wordt weer een te lange rit, her en der stopt de bus nog al eens, plaatselijke bevolking gaat ook mee, en komen we uiteindelijk 17.30u aan op ons volgende plekkie, Kep. Vier uur bussen voor 164 km, dat schiet op hè!
Zo, dit hebben we weer achter de rug. En we staan hier nu op een leuk pleintje met restaurantjes en wat shopjes, en Kweppie denkt ons hotelleke al te zien in de verte. Ja hoor, das mooi op loopafstand. Wij met de koffers en handbagage aan de sjouw en even later checken we in bij Saravoan Hotel. We krijgen hier kamer 305 op de derde verdieping en na alle trappen op geklauterd te hebben komen we in een leuke mooie kamer terecht. Balkon met vol zicht op zee, dit gaan wij hier wel fixen de aankomende dagen. Nu alles weer even installeren en gaan we even later op pad om de 2 leuke pleintjes die hier zijn te bekijken. Druk is het hier nergens, dus kunnen we hier lekker bijkomen. Geen massa’s auto’s, scooters, Tuk-Tuks, maar het ziet eruit als een heel relax plekkie. Een mooi strand met een leuke wandelpromenade. Maar dat is voor morgen. Nu rest alleen nog een heerlijke avondmaaltijd, een drankje op het balkon genieten van de heerlijke geluiden van de zee, en is het weer de hoogste tijd. Op naar morgen!
Vrijdag 30 januari 2015
Dag 13 Kep
De aankomende twee dagen zijn we in Kep, wat ooit DE badplaats van Cambodja, waar vroeger de koning zijn eigen privéstrand had. maar nu is het niet meer als wat afgebrande Franse koloniale huizen, wat Guesthouses, restaurantjes en een enkel hotel, maar nog wel een klein maar mooi wit strand. In de jaren tachtig was er nagenoeg niets over van dit stadje, eerst de burgeroorlog en daarna de plunderingen. Wat er op dit moment redelijk uitziet is de afgelopen jaren opnieuw opgebouwd en de bedoeling is hier de komende jaren mee door te gaan, zodat Kep weer een aantrekkelijke badplaats wordt. Maar na het hectische Phnom Penh lijkt het ons wel even lekker, nu even een rustig plaatsje, een welkome afwisseling.
Wat zullen we hier vandaag eens gaan doen. Nu moet er niets meer maar alles mag. We beginnen zo wie zo met het ontbijt, dat is hier in Hotel Saravoana niet inclusief, maar wij kiezen ervoor om gewoon hier in ons eigen hotel het ontbijt te verorberen. En dat is best lekker. Voor $ 5.00 pp krijg je een heerlijke echte Franse baguette, een croissant, jam, ei gebakken naar keuze, plakje ham, een glas j’us orange en koffie of thee. Niet verkeerd toch, om de dag mee te beginnen. Nu even babbelen met de eigenaren van het hotel. Een Belg Diederik, en een Nederlander Richard, die elkaar ooit ontmoet hebben tijdens het reizen, en nu, jaren later 
besloten hebben samen dit hotel te gaan runnen. Vier maanden geleden zijn ze hier gestart met het opknappen van het hele gebouw, en ondanks dat nog niet alle klussen geklaard zijn, is het een leuk stekkie hier. Lekker aan het strand, de balkons hebben bijna allemaal vol zeezicht, de kamer is gezellig, op de slecht te regelen douche na, dus voor hun toch wel iets om trots op te zijn.
Om een uur of elf gaan we op stap. Met de benenwagen lopen we de kustlijn af. Een kilometers lang fijn wandelpad langs zee wat verbazingwekkend mooi is aangelegd voor Cambodjaanse begrippen, dus we kunnen er tegenaan. Onderweg komen we weer allerlei Statues tegen, daar zijn ze hier dol op. De mooiste hier is die van een enorme krab in zee, waar Kep om bekend staat. Kweppie heeft in de reisboeken gelezen dat er hier dan ook een leuke krabmarkt is, en die lijkt in de verte te zijn. Wij erop af, maar nee hoor, we wandelen van het ene dorpje naar een volgend dorpje, maar geen krab te bekennen. Wel zijn het de tientallen Cambodjaanse hutjes met de welbekende zitplanken erin. Dit zijn de plekjes die op die dorpjes lijken. Dan nog maar eens verder aan de wandel. We volgen een beetje de vissersbootjes in zee, en zien er in de verte een aantal naar een soort pier varen. Misschien is het daar dan te doen. Dan nog maar een kilometertje of wat er tegenaan. En we hebben geluk, het is niet zo warm vandaag, 35 graden maar, ha, ha. We zweten dan ook peentjes onderweg. Uiteindelijk komen we bij de bewuste pier, maar hier is het vertrekpunt voor de boten naar het tegenover gelegen Rabbit-Eiland. Oké, dan hier in een van de restaurantjes even bijkomen. Onder het genot van een hapje en een drankje genieten we van een hemels uitzicht, zelfs de Vietnamese eilanden zie je in de verte liggen We zitten hier heerlijk!
Even later toch weer op pad, we hebben nog zo’n dorpje in ons zichtveld. Dit lopen we in en hier weer de vreselijk armzalige hutjes op het water. Maar wel een visafslag, dat kan niet anders, het
stinkt hier vreselijk, uiteraard naar vis. Wij het omheinde terrein met pikkeldraad op en er zitten wat Cambodjanen ons aan te staren, ze zeggen niks. Maar hier lopen wel 2 honden, het lijkt erop dat deze hier de boel moeten bewaken. Ze zien ons duidelijk als indringers, en Kweppie wordt er toch wel wat peu nerveu van. Dat moet je hier niet willen, door een hond gebeten worden, brrrrr. En tegelijkertijd komt er een dame uit een hok en die gebaard ons weg te gaan. Dan niet, wij luisteren natuurlijk meteen……….
Wat nu te doen, want we zijn al kilometers lang onderweg. Kweppie vind het wel een mooie training voor de aankomende vierdaagse waar ze dit jaar aan mee wil gaan doen, maar Driekie niet, die denkt er niet eens aan, en meld dat hij hier absoluut niet in training hoeft. Dan gaan we de terugweg in gang zetten. En die Driek, wat heeft hij geluk, we komen al snel een Tuk-Tuk tegen, hoe kan het ook anders. We klimmen erin en even later zet deze ons af aan het pleintje in de buurt van ons hotel. Inmiddels is het toch alweer 16.00u, dus dan weet je het wel, het is een lekker tripje geweest. Nog even genieten we hier na op een muurtje aan zee onder het genot van een drankje, want het mooie strand kent hier geen strandstoelen of iets wat er op lijkt.
En zo zie je maar, ook deze dag is weer omgevlogen, want er rest ons nu alleen nog een heerlijke avondmaaltijd, een lekkere kop koffie in de bar van ons hotel. Hier raken we opnieuw aan de klets met de eigenaar Richard, en blijft er vandaag geen tijd over om het verslag bij te werken, we hebben zelfs hier tijd tekort. Er rest nog maar één ding, op naar ons kooike!
Zaterdag 31 januari 2015
Dag 14 Kep
Na een redelijk nachtje geslapen te hebben gaan we opnieuw genieten van het heerlijke ontbijt. En we hebben besloten, we huren een scooter vandaag. Het is hier zo rustig, dit durven we nu wel aan. Richard heeft de scooter voor ons geregeld en om 11.00u gaan we op weg. De plattegrond van de omgeving hier in de tas, want dat hebben we wel nodig hier op het voor ons vreemde wegennet. Hier staat ook de bewuste Crab Market op en die pikken we meteen maar mee vandaag. Driek moet als bestuurder een helm op, de medepassagier hoeft dat hier niet, dus Kweppie heeft geluk.
En daar gaan we dan. Effies tanken en wij scheuren er lekker op los. Onderweg is er niet veel 
anders te zien als dat we nu al zo’n 2 weken overal zien, armoe troef. En de kindertjes roepen ons overal toe en zwaaien hartelijk naar ons, het zijn zulke arme schatjes. En weer crossen we door de rode stofmassa, daar ontkom je hier niet aan. Een 25 kilometer en drie kwartier later komen we aan in Kampot. Dit is ons doel voor vandaag. Ook hier sieren de verschillende Statues de straten. Wij gebruiken ze als een herkenningspunt en nu ze er toch staan hebben ze meteen een functie voor ons. We knorren hier wat rond en komen uit bij een mooie rivier, aan de overkant ervan leuke hotellekes en Guesthouses en de bijbehorende restaurantjes. Maar wij willen hier graag naar de Local Market. En die vinden we vrij snel. Wij parkeren onze scooter bij een echte stalling, ja, ja, zelfs bewaakt. Dat stelt gerust, je weet het anders niet hè, toch andermans spullen waar je mee op pad bent.
Wij de markthal in, nee hè, dat wil je niet meemaken hier. Eén grote vieze bende, plankje op plankje af, je breekt hier zowat je nek, en de stank, niet te harden. En dat kan ook niet anders. Een kapper naast een slager, honderdduizenden paren schoenen waar de verkoopsters tussen liggen te slapen, vlees, daar tussenin diverse kramen poppenkleertjes, zo noemen wij die hier voor de Aziatische minidametjes, vis, de groetenboer en iedereen snijd en hakt van alles, al het vlees, vis en groentenat druipt op de grond en deze mengelmoes van dit alles creëert voor ons
de walgelijke niet uit te houden geur, en het ergste, wij lopen hier met ons pootjes doorheen. Hoezo smaakpolitie, die zou hier eens een rondje moeten maken, zelfs die zou hier vluchtten. Pfffff, wat een giller hiero. En wij er weer uit.
We pikken onze scooter op en moeten eerst even de vreselijke geuren weer uit ons neus zien te krijgen. We kruipen onder een afdak uit de zon, kopen een fles water en wachten hier effies totdat we weer op aarde terecht komen, sodeju, wat een ervaring. Nu gaan we weer richting de rivier en rijden deze een heel stuk af. Ook hier veranderd het asfalt weer in een gatenkaas van rode leem en krijgen we inmiddels een lekker stoflaagje op ons velletje. En hier in het binnenland komen we een soort Islamitische gemeenschap tegen. Zou nog eens na moeten zoeken hoe en wie precies is, maar de vrouwen dragen een hoofddoek en de mannen een tarboesh (hoofddekseltje). Even later drinken we nog wat op een terrasje en gaan we op weg terug. Het is een erg leuk stadje dat Kampot en weer een aanvulling op onze reis.
Onderweg stappen we nog even af bij de Crab Market. Een superleuke markt, poepiedruk met de lokale bevolking die er hier wel pap van lust, en de crab, vers gevangen uit zee zit in een pitrieten mand onder water bewaard, en wil je crab eten, mag je er eentje uit de mand uitzoeken en koken ze het beestje aan een gigantisch fornuis van gietijzer, de vlam onder de reuze pan en smullen maar. Zo superleuk om te zien. We lopen hier wat rond, schieten wat plaatjes en nu vinden wij het wel weer welletjes voor vandaag. Het is weer bij vijven, weer een volle dag on route geweest, en weer een hele leuke dag. Geen echte highlights hier, maar toch volop vermaak. Wanneer we even later bij ons hotel aankomen is het een drukte van jewelste. Het is zaterdag en de lokale bevolking is uitgerukt om met de hele familie hier onder het pitrieten dakje met plaat om op te zitten, gezellig met z’n allen te eten. Doet Kep goed al die locals, ziet er meteen anders uit, zo gezellig!
Nu is het tijd om de koffers nog eens even te ordenen. Want na 2 weken uit de koffer te leven, en er weinig schoons overblijft van al dat geplak hier, rommelen we hem lekker overhoop iedere keer. Toch is ook dit zo gefikst en lopen we een poosje later naar het heerlijke restaurantje, wat onze topper is hier in Kep. Het zit op het “pleintje” tegenover de zee boven een touroffice bureautje, waar we gister meteen 2 bus tickets naar Sihanoukville gekocht hebben. We smullen hier weer heerlijk, en na al dit lekkers is toch echt hoogste tijd terug te gaan naar ons hotel. Maar hier weer opnieuw aan de praat, nu de ouders van Richard erbij, en het wordt weer een gezellige boel. Dan keuvelen we op onze kamer nog wat aan, nog even voorbereiden voor de reisdag van morgen, en dan gaan we er weer voor, heerlijk slapen!
