Woensdag 4 februari 2015
Dag 18 Via Koh Kong naar Bangkok
Toch weer heerlijk geslapen vannacht. Het rovers scenario heeft ons gelukkig niet wakker gehouden, en we gaan er weer 100% voor vandaag. Want we hebben weer een travelday, we gaan naar Koh Kong. We gaan dan ook vroeg ontbijten want de bus komt ons al om 7.45u oppikken. Maar het gaat vandaag weer op zijn Cambodjaans, om 8.30u nog geen bus. Dan maar even contact leggen met de receptiemedewerker van ons hotel. Die belt even voor Kweppie naar de busmaatschappij en het schijnt dat de bus onderweg is. En ja hoor, 5 minuten later is de bus er eindelijk.
Weer een oud exemplaar met de gezellige gordijntjes en weer zit de bus niet verkeerd. We gaan er zo’n 235 km mee afleggen en zijn benieuwd hoe deze reis gaat verlopen. Want reizen is en blijft hier één groot avontuur. Het wordt weer een 
behoorlijk tripje, wel een veel groener en mooi heuvelachtig landschap, maar gelukkig zonder gekke gebeurtenissen. Onderweg hebben we nog een stop aan een local marktje waar je wat fruit kunt kopen, een toilet kunt bezoeken of een peukje kan roken, en dan snel weer door. Uiteindelijk is het toch weer 13.30u als we arriveren in Koh Kong. En dit is mooi, we stoppen recht voor de deur van ons Koh Kong Bay Hotel, das wel handig. En ook wel grappig dat wij nu eens alle Tuk-Tuk drivers een teleurstelling kunnen laten verwerken, wij staan al op de plek van bestemming, ha, ha.
Wij het hotel in, en krijgen hier een mooie kamer en balkon met riverview. Echt ons ding hoor, lekker met een bakkie op een balkonneke aan het water. Maar we willen niet vervelend worden al lijkt dat wel zo, deze kamer stinkt ook hier vreselijk, maar dan naar rioolgassen volgens Driek. Ook nu laten we ons niet meteen in de war brengen, we gaan toch eerst even op pad, op het balkon is het nu te warm en we willen de uurtjes dat het nog licht is hier even de boel bekijken. We wandelen wat rond en komen meteen uit bij een mooi restaurantje, Cafe Laurant, ook aan dezelfde rivier. Hier nemen we plaats en omdat we wat flauwtjes zijn bestellen we een pizza en een lekker drankje erbij. Het is maar dat we wat te peuzelen hebben. Het is een verrukkelijke pizza, en is het de wat duurdere prijs die hier gerekend wordt meer dan waard. Het is zo wie zo een behoorlijk sjiek restaurantje, dat zie je meteen. Het ziet er allemaal toppie uit, erg leuk ingericht, zelfs twee prachtige oldtimers bij de ingang, hier hebben ze alles goed op orde.
Even later lopen we de hoofdstraat maar eens door, om te kijken waar we vanavond eventueel kunnen eten. Maar Koh Kong is nou niet dat je zegt, hier gaan we een paar dagen verblijven. Ons inziens kan het hier supermooi zijn, prachtig plekkie aan de rivier, maar als je ziet hoe alles er bij ligt, één groot verwaarloosd stadje. Paar hotellekes, paar Guesthouses, paar restaurantjes, een marktje met wat kraampjes en dat was het dan wel. 
En de staat van dit alles, hm, niet echt je van het. Maar zoals vele toeristen die dit plaatsje aandoen, is dit Koh Kong ook voor ons een onderbreking van één nacht om de reis naar Bangkok wat draaglijker te maken. Want de afstanden zijn te groot en het reizen te complex om dit in één dag te doen.
Na een poosje hebben we het allemaal wel gezien en gaan we terug naar ons hotel. Hier maar eens even rondkijken. En ook hier, een mooi gebouw op de mooiste locatie van Koh Kong aan de rivier, uitkijk op de brug waar aan de overkant Thailand ligt, maar alles wat je buiten tegenkomt totaal verwaarloosd. Kapot meubilair, schimmelzwarte tafels, kapotte vloertegels, een steiger met kapotte steigerdelen, het is gewoonweg een zooitje. Zo jammer hè, Driekie ziet hier zelfs paradijselijke uitdagingen. In gedachten ziet hij het al helemaal voor zich, hier ligt een bult werk, zegt ie dan. Die zou zich hier maar uit kunnen leven. Maar we laten het voor wat het is en gaan even later weer terug naar de kamer, nemen een verfrissende douche en gaan later toch weer bij Café Laurent eten. Dat is dichtbij en het enigste fatsoenlijke restaurantje, zover wij het hebben kunnen bekijken. We genieten van een heerlijk avondmaal en keren terug naar onze kamer.
En Driek is er plots helemaal klaar mee, die gaat meteen naar de receptie, hij wil een andere 
kamer, en moet zeggen, het is ook wel een walgelijke geur. Maar ja, bla, bla, bla, eerste smoes was dat het het hotel vol is, toen hadden ze wel een andere kamer maar die was te duur en uiteindelijk na aandringen om zelf even de stank waar te nemen kregen we alsnog een andere kamer. Ze vonden het zelf ook niet te doen die stank. Dus nu een supergrote familiekamer, en ondanks dat wij die natuurlijk helemaal niet nodig hebben, de kamer ruikt fris en daar is het nu even om te doen. Weer de koffers en bagagerommel ruimen en alles overhuizen, jeminee zeg. Het zit nu even niet mee. En toch probeert Kweppie tussendoor nog wat aan het verslag te werken, maar de man met de hamer is er weer sluit Kwep maar weer snel de laptop. We gaan gewoon onder de lakens, het kan wel weer voor vandaag en morgen hebben we opnieuw een reisdag, en die schijnt zo’n 6 uur te gaan duren, dus kunnen we er weer tegenaan. Maar voor nu, goodnight allemaal!
Donderdag 5 februari 2015
Dag 19 Op weg naar Bangkok
Weer een hele fijne goedemorgen. Fris en fruitig zitten we aan het ontbijt in Koh Kong. Dit is hier buiten op de vergane steiger, maar wat zit je hier heerlijk. We peuzelen ons ontbijtje op, rekenen de kamer af en na weer flink onderhandelen met de ratjes springen we in een Tuk-Tuk. Deze gaat ons over de grote brug afzetten bij de grenspost. En daar wij dachten dat het direct aan de overkant van de brug zou zijn, nee, nee, het is nog al een eindje. We hebben zelfs een vermoeden dat hij ons niet op de juiste plek gaat afzetten. Maar niets is minder waar, na 20 minuten stappen we helemaal geklutst uit. Wat een wegdek weer zeg, en dan wetende dat hier alle dagen drommen toeristen overheen reizen. Ach ja, het is en blijft tenslotte nog steeds Cambodja hè.
En wij zijn duidelijk bij een grenspost. Een hokje langs de weg die hermetisch afgesloten is met dubbele rijen slagbomen, militairen met geweren en zoal meer. Hier kom je dus zomaar niet over de streep. En nu komen weer de 
paperassen telkenmale tevoorschijn. Papiertje invullen hier, papiertje invullen daar, weer een fotoke maken, paspoort wel 5 keer moeten laten inzien. En ook zoiets geks, terwijl het Visa al vanaf de aankomst in het paspoort zit, vragen ze er hier opnieuw weer naar, dit schijnt nog eens ingeleverd te moeten worden bij het verlaten van het land, je moet het maar weten. Gelukkig heb ik wat kopieën bij me, maar heb hier nooit iets over gehoord of gelezen. Maar goed, nu is het tijd om de iets verderop gelegen Thaise grenspost op te zoeken, en het ritueel begint opnieuw. Dus heeft het toch best wat voeten in de aarde maar inmiddels lopen we hier in Thailand met onze bagage op zoek naar een minibus naar Trat. En die vinden we al snel. Maar eerst nog even op zoek of we ergens een lekker bakkie kunnen scoren, maar nee hoor, dat gaat het hier niet worden.
Dan maar weer terug naar de minibus. Hier moet je wachten tot het busje vol is en dan vertrekt ie. En we hebben geluk, zo’n 15 minuten later gaan we op pad. En zo apart, je merkt direct dat je in Thailand bent, wat een verschil. Het is er duidelijk schoner, het asfalt is gladjes, de huizen zien er allemaal wat beter uit, de gigantisch grote rode stofwolken zijn hier niet, dus een behoorlijk 
verschil. Na een ritje van zo’n anderhalf uur komen we om 11.30u aan op het busstation in Trat. Hier is het even zoeken. We moeten hier de kaartjes kopen voor een bus naar Bangkok, en het liefst meteen naar Khao San Road, de wijk waar ons hotel zich bevind.
Maar volgens de verkoopster kan dit helemaal niet en kunnen we alleen maar naar het Ekkamai busstation in Bangkok en vandaar de taxi naar het hotel. Ach ja, ondanks dat Kweppie diverse keren gelezen heeft dat dit wel moet kunnen, en dit verhaal dan ook niet helemaal gelooft, we zijn nou toch onderweg hè, het zal eens makkelijk gaan, ha, ha. Om 12.00u vertrekt hier de bus en zal er zo’n 5u over doen, volgens de info. Oké, het is nogal. Maar even later ploffen we neer op de aangewezen stoelen. En wat een rit, wel 30 stops onderweg, de ene erin, de andere eruit, en voor ons maar één stopje van 10 minuten bij een niet safe eetstalletje, terwijl we inmiddels toch wel wat trek hebben. Nou, dan nu ook maar even niet hè. En jullie geloven het misschien niet, uiteindelijk komen we pas om 19.30u helemaal murw aan op het busstation in Bangkok. Sodeju zeg, dat is geen 5 uur maar 7,5 uur. Tis echt TE lang en TE vermoeiend hoor deze manier van reizen. We zijn nu al bijna 12u aan het reizen en nog steeds niet ter plaatse, bah, bah, je moet er wat voor over hebben zeg.
Nu ook nog op zoek naar een taxi, en we vinden er snel één. Een gezellig Thais manneke die ons voor 400 Bath naar ons hotel brengt. Kweppie heeft de Thaise informatie over het hotel bij zich, dus hij kan regelrecht op zijn doel af. En zo knap, hij weet precies waar wij moeten zijn in dit gigantische Bangkok. En ook nu nog een drukte van jewelste hier, het verkeer staat overal vast. Dit zorgt ervoor dat we uiteindelijk pas om 20.30u zo gaar als boter op het terrasje van ons hotel zitten. Zo, dit was met het reisje wel zeg. Maar wat een leuk hotelleke zeg. Eerst door een klein straatje vol met eetstallekes, hoe kan het ook eigenlijk anders hier, en dan ligt aan een brug over de klong dit geweldig leuke Korbua House. We worden welkom geheten door een welkomsbord bij de ingang, nou ja zeg, hi, hi.
En de kamer is helemaal oké, weer een balkon deze keer uitkijkend over deze klong, en ook aan de overkant de bekende Thaise eetstalletjes. Heerlijk joh, we zijn al bijna weer vergeten hoe lang we hiervoor gereisd hebben, het voelt hier kei goed! Maar de trek van vanmiddag is inmiddels toch wel overgegaan in honger. We hebben tenslotte heel de dag niks meer gegeten. We besluiten dan ook direct en gewoon in ons reisplunje op zoek te gaan naar een lekker hapje. En dat is hier nergens een probleem. We zitten hier in de wijk Khaosan Road en hier zitten meer restaurantjes als dat wij Bathjes in onze portemonnee hebben. We nemen plaats aan een tafeltje op straat, in een gezellige omgeving en smullen van een heerlijke maaltijd. En het is zo laat als het gezellig is hè, dus gaan we nu toch maar weer op weg terug naar ons hotel. We lopen via de overvolle straten met reizigers van over heel de wereld, weer zo geweldig om te zien. We voelen ons direct weer een beetje “thuis”. En na een drankje met uitgestalde laptop op ons Hotel terrasje is het tijd om maar eens gaan te genieten van ons heerlijke bedje hier. Op naar morgen. Laatste dagje voor ons, maar wel in het bruisende Bangkok!
