Zondag 25 januari 2015
Dag 8 Op weg naar Phnom Penh
Wat een nacht, Driekie hoestte de hele nacht als een zeehond en Kweppie heeft vanzelfsprekend ook geen oog dicht gedaan. Maar hopen voor hem dat de Cambodjaanse pillen aanslaan, want hij is behoorlijk beroerd, en dit is niet funny. Eén geluk, we moeten niks vandaag, we gaan weer op reis en zijn erg benieuwd hoe dit gaat verlopen. Voor alle zekerheid hebben we nu kaartjes voor een mini-van gekocht, kijken hoe dit beter bevalt.
We gaan eerst nog maar eens lekker genieten van het overheerlijke ontbijt hier. Want dat is smullen hoor. En omdat we gekozen hebben voor een vertrek om 11.30u hebben we nog mooi de tijd even in de omgeving rond te wandelen. Nu is het nog net te doen kwa temperatuur. Even nog een paar fotokes schieten, nog even lekker wandelen aan de rivier, nog eens langs de plaatselijke markt en dan kan het wel, we gaan terug naar ons hotelleke. Alles staat al klaar voor vertrek, en wachten we totdat het busje arriveert. En één kwartier voor vertrektijd staat het al klaar en stappen we erin. Een prachtig luxe Ford busje, dit moet wel lukken hoor. We hebben vaste toegewezen plaatsen en de stoelen zitten heerlijk. Nu nog even twee adresjes af om wat andere toeristen op te pikken, en zo grappig, hier komen wij weer dezelfde personen tegen die al samen met ons in ons eerste hotel logeerden, daarna kwamen we ze tegen op de boot, en nu weer in het busje. Zo zie je maar, iedereen maakt een beetje hetzelfde rondje hier in Cambodja.
En nu is het zover. We rijden de stad uit langs de Statue, op weg naar Phnom Penh. Nu is het alleen nog maar een beetje rond gluren, het straatbeeld is zoals overal, veel handenarbeid, veel verval, veel armoede, maar………….. wij zitten comfortabel. Na zo’n 2 uur rijden hebben we een koffiebreak. Een aardig wegrestaurant waar we een bakkie nuttigen. We wandelen ook hier wat rond en 20 minuten later springen we weer in het bussie. Volgens de driver nu nog 2 uur en dan zijn we in Phnom Penh. Maar naarmate de reis vordert worden de wegen alsmaar slechter.
Ze zijn hier nieuwe wegen aan het aanleggen en alles is opgebroken. En niet een paar kilometer, wel minstens 10 kilometer lang ligt de hele weg eruit. En zie je het al voor je, rode leem waar drommen verkeer overheen dendert. Niet te filmen, je ziet geen hand voor ogen, alleen rood stof en het allerergste, er wonen ook hier gewoon weer mensen langs deze stofbende. Hele dorpen Cambodjaanse huizen, zover je van een huis kunt spreken, maar alles geheel rood, zelfs de was die buiten hangt. Germ, die menskes hier ademen al dit stof waarschijnlijk jaren lang in, want ze maken hier de wegen met een schop en teiltje, dus dan weet je het wel.
Onze reis schiet hierdoor ook niet op. Uiteindelijk komen we over vijven in Phnom Penh aan en worden afgezet langs de rivier. Even de benen strekken, even een peukie, en ook hier tientallen Tuk-Tuks. Even babbelen met die gasten en we springen erin. Hij brengt ons in zo’n kwartiertje bij ons Kabiki hotel. We worden hier als een koning ontvangen en we checken in. We krijgen
kamer 5 toegewezen, een leuke gezellige kamer, een leuk zitje buiten, als dat Driekie het erg donker vind. Want ondanks dat Kabiki Hotel in het centrum ligt, het lijkt wel een jungle hier om ons heen, zo mooi groen alles. Gigantische tropische bomen, die het zonneke van ons terrasje afhouden. Kweppie vind het wel wat, er is toch niks zo mooi als een heerlijke natuurlijke groene parasol, want het zonneke hier lijkt wel een gasbrander, dus wat schaduw is hier wel welkom hoor.
We installeren onze koffers, drinken wat op ons eigen terrasje en gaan nog even de omgeving verkennen, we willen eigenlijk wel even naar de rivier. Maar ja, het is al aardedonker en we zijn in een gigantische hoofdstad en daar hoort voor ons ook weer het verdwaal moment bij. Ondanks dat we een plattegrond bij ons hebben, hebben we geen idee waar we heen moeten om aan de rivier te komen. En de weg vragen, dat kan wel, maar merendeel van de bevolking lijkt niet eens te kunnen lezen, en verstaan is helemaal uit den boze. Kweppie gaat maar eens een beauty shop binnen, en warempel, de medewerksters wijzen ons de weg. Maar wat een gekte hiero zeg, massa’s scooters, auto’s en Tuk-Tuks sjezen hier om je heen. Uiteindelijk bereiken we toch de rivier, en hier zijn vele restaurantjes waar we er meteen maar één van uitkiezen.
We smullen hier heerlijk, maar tegelijkertijd komt de man met de hamer aan tafel, we kakken in. En ons is geleerd, je moet luisteren naar je lichaam, dus gaan we wandelend weer terug naar ons hotel. Hier duiken we onmiddellijk in ons kooike, het is genoeg geweest voor vandaag. Truste!!
Maandag 26 januari 2015
Dag 9 Phnom Penh
Wat hebben we geslapen zeg, de klok zowat rond. Zelfs Driekie heeft vooruitgang geboekt van z’n poeierkes en pillekes. En dat stelt gerust. Maar fit zijn we beide niet, het is ook weer een aardige slijtageslag hiero, en ja, ja, ook wij worden ouder hè.
Eerst maar eens kijken wat het ontbijt hier brengt. Maar dit is weer toppie hoor. Een keuze uit 3 verschillende menu’s, alles uit eigen keuken, heerlijke broodjes, eiges gemaakt jammeke, lekker 
eitje naar keuze bereid, pannenkoekje met stroop, vers sapje en niet te vergeten, heerlijke koffie. Dat hebben ze tot nu toe overal hier in Cambodja, TOP koffie. Tegelijkertijd besluiten we niet te gek te doen vandaag. Driekie moet nog even wat herstellen, en Kweppie heeft altijd wat te doen, al is het maar het verslag bijwerken. Misschien dat we straks een bezoekje gaan brengen aan het Paleis, maar dat zien we later nog wel. We zitten hier heerlijk, in een leuk restaurantje aan het zwembad, geweldig aardig personeel en ook hier weer alles in een mooie tropische tuin, amazing hoor!
Zo gezegd zo gedaan, de laptop komt tevoorschijn, we bestellen nog zo’n lekkere kop koffie, en wij komen hier de tijd wel door. Driekie wandelt wat rond en Kweppie gaat onze reiservaringen vastleggen. Maar tegen drieën is het huiswerk pas af en willen we toch nog wel even naar het Paleis. Maar we horen hier dat dit ’s middags open is van 2.00u tot 4.00u. Nee hè, dat doen we dan maar niet. Haastwerk beginnen we niet aan.
Dan gaan we maar eens een rondje in de omgeving maken nu het daglicht is. Nu zien we in 
ieder geval wat we doen. Meteen komen we gigantische tempels tegen met hordes monniken die hier wonen. Het kleurt hier zeer regelmatig oranje op straat. En hier tegenover een mooi groen park met in het midden een monument, schijnt het vriendschapsmonument Cambodja-Vietnam te zijn. Een prachtig gezicht. We slingeren door wat straatjes klunen tussen het verkeer door, en voordat we er erg in hebben zien we in de verte de rivier weer verschijnen. Hier wandelen we lekker langs op. Het is hier erg leuk, een lekker ruime wandelpromenade, en aan de overkant de leuke restaurantjes waar we even later weer plaats nemen.
We gaan eerst voor een natte versnapering, even het vochtgehalte op peil brengen. Maar wat zitten we hier heerlijk zeg, en weet je wat, we gaan hier meteen ons avondmaal bestellen. Ietsie aan de vroege kant, maar het gaat er vast en zeker wel in. We smullen ook hier naar hartenlust, wat is het eten hier toch overal heerlijk, hmm. Nu is het weer tijd te verkassen. Inmiddels is het alweer donker en we wandelen met de plattegrond in de hand terug. Niet eenvoudig, maar wat wel helpt, alle straten hebben opeenvolgende nummers, das net wat makkelijker te volgen als een straatnaam in vreemde tekens. Stiekum doen we er toch ruim één uur over voordat we landen bij ons hotel. We drinken hier nog wat op ons eigen leuke terrasje, en we duiken weer op tijd ons bedje in. En weet je wat Kweppie doet, die kijkt vanuit haar bed uitzending gemist van Boer zoekt Vrouw op de laptop, hoe vind je die, hi,hi. Das toch best een lekker einde van deze dag, het kan vééééle malen slechter, toch.
Dinsdag 27 januari 2015
Dag 10 Phnom Penh
Nieuwe ronde nieuwe kansen vandaag. We hebben voor deze dag een tour geboekt bij Betelnut Tours. Een Nederlander hier in Phnom Penh die sinds enkele jaren deze tour organiseert. We gaan vandaag met een jeep op een sort of “safari”. Er is hier net buiten Phnom Penh een Tamao Wildlife Resque Center, waar zo’n 1200 dieren leven, veelal wilde dieren die gered worden uit de handel of wilde dieren in nood. Er worden bv illegale dieren op de luchthaven onderschept en hier geplaatst.
Eerst maar eens lekker ontbijten, das iedere dag een feest hier. Na al het lekkers gaan we net na negenen op pad. We worden pas om 9.45u verwacht in street 256 bij Lazy Gecko Guesthouse, dus we hebben nog effies. Op de plattegrond lijkt het dicht bij ons hotel, maar Driekie vertrouwd het niet helemaal, en wil liever de Tuk-Tuk nemen, dan hoeven we niet zo te zoeken. Wij springen in de bak en de driver gaat op pad. We vinden het meteen al erg vreemd welke kant hij opgaat. Ons inzien lijkt het niet op wat wij op onze plattegrond hebben staan. Zouden wij er zover naast zitten dan. Na een kwartiertje klopt Kweppie hem toch us effies op zijn schouder, en hij heeft zelf een grote geplastificeerde plattegrond bij zich. En hij kijkt en kijkt en kijkt er nog eens naar, maar volgens ons ziet hij niets. Ook hier verdenken wij hem ervan dat hij dus niet kan lezen, dit hebben we tenslotte al vaker opgemerkt hier. Yes, yes, yes yes, blijft hij zeggen als wij hem de straat aanwijzen. En daar gaan we weer, maar wij krijgen van dit tripje de zenuwen want de tijd tikt alsmaar door.
Gelukkig ziet Kweppie iets herkenbaars langs de straat, en we laten hem weer stoppen. Dan gaan WIJ HEM de weg maar eens wijzen. Wij wijzen op onze horloge dat het voor ons de hoogste tijd is, maar ook dit snapt ie natuurlijk niet. We zijn al 35 minuten aan het rondcrossen met de beste man en komen zo meteen nog te laat, pfffff. Kweppie roept zo her en der, wijst en wijst nog eens en daar komt een bekende omgeving tevoorschijn en laten we hem stoppen in de buurt van street 256. En je gelooft het niet, achteraf gezien is het recht tegenover waar we in de Tuk-Tuk gestapt zijn. Nu op een draf naar het eerder genoemde Guesthouse, en klokslag kwart voor 10 lopen we hier binnen. Dat begint al goed, hier kom je toch eigenlijk niet meer van bij hè, dit zijn toch de gillers die de rondreis zo leuk maken, ha, ha.
We worden hier verwelkomt door een leuk Cambodjaans dametje, luisterend naar de naam Phors. De Jeep staat op de hoek klaar en voordat we instappen krijgen we ieder een echte Cambodjaanse Khmer sjaal. We klimmen met de sjaal om ons nek in de Jeep. En wij hebben 
geluk, het wordt vandaag een privétour, we zijn saampies met Phors en de chauffeur, dus Driekie kan mooi voorin naast de chauffeur plaats nemen, de bofkont. En hier begint de rit, Phors verteld meteen dat het zo’n anderhalf uur zal duren voordat we in het park zijn. Maar onderweg is er zoveel te zien. Het verkeer met de overvolle beladingen op een kar achter de brommert, vele soorten arbeid langs de weg, echte ambachtslieden volgens Driekie, allerlei hokjes die als shopje moeten functioneren, en zoal meer van dit Aziatische leventje hier. Maar toch even vragen aan Phors, we willen eigenlijk wel even een koffiebreak. No problem, you can stop where you want. Das mooi. De chauffeur zoekt een koffietentje voor ons op en wij nemen plaats. We bestellen black coffee, no milk no suger. En daar komt ie. ECHTE koffie, hij is gewoon stroperig dik, en onderin het kopje zit wel 2 cm suiker. Wij kijken elkaar weer grinnikend aan, zo gaat dat hier in Cambodja met regelmaat van de klok, en dit zijn nou ook net de superrrrr momenten. En zoals het hoort, wij passen ons hier netjes aan en drinken de koffie dan ook netjes op. Zo, koffie hoeven we voorlopig even niet meer, ons cafeïne gehalte is helemaal op peil voor vandaag, ha, ha.
Wij weer on tour, en na nog zo’n uurtje rijden gaat de weg over in een zandpad afgedekt met grind. En ja hoor, de alom bekende stofwolken doen weer opwaaien. En ook hier weer verschrikkelijke beelden. De arme menskes die helemaal en ook echt helemaal niets hebben staan hier langs de weg te bedelen, de hele dag, iedere dag opnieuw in de stofwolken om te 
kijken of iemand iets aan hun wil geven. Wat een leven zeg! Dit verteld ons gidsje Phors een hele gezellige tante. Samen met Kweppie aan de babbel, en ze geeft zoveel informatie over alles wat we tegenkomen onderweg. Zo krijg je toch een goed beeld hoe het een ieder hier vergaat, en dat is niet alles hier, dat kunnen wij jullie wel vertellen. Als voorbeeld, een leraar verdient 50 dollar per maand, een arbeider op het land zo’n 30 dollar, de rest van de bevolking moet iedere dag ploeteren voor hun inkomen en die halen de 30 dollar niet eens. Dit verhaal moet ongeveer wel kloppen, heb dit al eerder ergens in de boeken gelezen. Maar als tegenstelling struikel je ook over de grote super de luxe Lexus, Toyota, Audi en zelfs een Hummer komen we tegen. Dit komt voort uit de corruptie die hier in het land heerst. Cambodja hoort bij de top 5 van de meest corrupte landen ter wereld, bah, bah.
Maar goed, kletsend en wel komen we even later aan bij het startpunt van het Wildlife Resque Centre en een kraampje waar ze fruit voor de dieren verkopen. Wij van de sjaal een tas geknoopt en daarin een tros bananen en zoete aardappel. We moeten het afschermen van Phors, anders bespringen de apen je. En dan gaan we aan de wandel. Inderdaad komen er meteen tientallen apen op je af springen. En het zijn zulke superleuke beessies, maar 
tegelijkertijd zijn het ook kleine ettertjes, ze willen alles pikken van je en je raakt ze gewoonweg niet meer kwijt. Meteen komen we een vreemd beest tegen, een stekenblinde albino……. Wat aandoenlijk zeg. En hier ook weer de kleine etteraapjes, allemaal Makaken, die zijn met tientallen aan het zwemmen in een grote vijver. Dan loopt er een bruin soort hertje rond, waar er gaande weg meer van rondstruinen hier. Wandelend komen we bij een krokodillenvijver met de gigantische exemplaren, het is en blijft een luguber beest hoor. Er is hier ook een baby krokodilletje, zo’n 3 maanden oud en zo’n 40 cm lang. Nu weer verder aan de wandel door het park. Een park op zijn Cambodjaans, gortdroog, stof en zandbende, maar toch wel leuk te zien dat ze hier in dit land niet alleen maar alle dieren opeten, maar er ook een plek is waar voor vele dieren goed gezorgd wordt, een mooi initiatief.
We zien onderweg schildpadden, een soort luiaards, leguanen, verschillende soorten otters waarvan we de visotters hun favoriete hapje mochten voeren. Even later een wilde kat, de naam geen idee meer, een soort off stekelvarkens, enz, enz. We zien hier veel meer soorten dieren als we vooraf konden bedenken met de meest vreemde benamingen, maar o zo leuk. Dan voor ons het favoriete dier van vandaag, de gibbons apen. Wat hebben we hier gelachen. Eerst wordt zwarte gibbon pappa apart gezet, die is very dangerous, en dan komt mamma met dr baby, die steekt zelf haar poten door het gaas en dan wil ze dat je haar aait. Dat vind ze heerlijk, dat is duidelijk, wat een geweldig dier zeg. Dit wordt door ons beloond met telkens een stukje banaan, en dat peuzelen ze lekker op. Maar even later begint ze een berg herrie te maken, van 10 decibel langzaam oplopend naar tientallen decibels, en de andere gibbons doen vrolijk mee, je trommelvliezen zouden er van scheuren. Dit herhaalt zich iedere keer, en is TE gek om dit hier te aanschouwen. Nu komen we nog langs verschillende roofvogel soorten, en is het tijd voor de lunch.
Ook dit is super om mee te maken. In een Cambodjaanse hut, rieten dak op palen, een houten vlonder, rieten matje erop en met de beentjes gekruist plaats nemen. De maaltijd is bereid, een kunststof bordje, kip curry, groene curry, groenteschotel uit de wok, witte rijst, visjes, water erbij en smullen maar. Na ruim een half uur genieten gaan we weer op pad. Nu zijn de grote wilde dieren aan zet. We zien luipaarden, pythons, reuze groot tot wel 5 meter lang, olifanten lopen hier rond, tijgers en leeuwen achter gaaswerk natuurlijk, dan nog een hele kolonie zwarte beren die ons vechtend en wel de angst op het lijf aanjagen, en dan zit het bezoek aan dit park er weer op. Wat een prachtige dag hier, dit hadden wij vooraf niet kunnen bedenken.
Nu weer in de Jeep huiswaarts. En het is onderweg een drukte van jewelste. De scholen gaan overal uit, de arbeiders die werken keren huiswaarts en dit geeft weer vreemde taferelen. Met wel meer dan zo’n 50 kids of arbeiders achterop een open truck, of achterin een open bak van een auto, autobusjes met de klep open, volgestouwd met personen, hoeveel is niet te tellen, maar als haringen in een tonnetje, je weet toch echt niet wat je ziet hoor. En hier tuffen wij op ons gemak tussendoor. En wat een dag, het is alweer 17.30u als wij terug zijn in ons hotel, na hartelijk afscheid genomen te hebben van onze twee toppers van vandaag, Phors en de chauffeur van de Jeep. Geweldig aardige en leuke mensen. Deze twee hebben uiteindelijk ons een fantastische dag bezorgt, zeer de moeite waard.
En wederom ploffen we moe maar zeer voldaan op ons eigen terrasje neer. Maar wij lijken net stinkdiertjes, niet te harden, wat een geuren zeg. Dus hoogste tijd, eerst douchen hoor. En wat nu te doen, veel puf hebben wij ook vandaag niet meer. Het zijn hier geweldig mooie maar tegelijkertijd ook slopende dagen. En vooropgesteld dat we niet met het thuisfront willen ruilen, het is het hier alle dagen poepie heet, dat gaat je niet in je …….. kleren zitten, ha,ha. We gaan dan ook vanavond niet meer op pad, we nemen hier in ons restaurant een light avondmaal, een heerlijk bakkie na, een drankje op ons eigen terrasje en dan is het weer zover, bedtijd!!!!!
Woensdag 28 januari 2015
Dag 11 Phnom Penh
Weer een nieuwe dag, en we zijn alweer over de helft van onze rondreis, de tijd vliegt. En er is hier iets vreemds aan de hand, Kweppie is alle dagen dat we in Cambodja zijn ruim voor de wekker wakker. Een nieuwe ervaring en nu maar eens kijken of dit zo blijft, en het liefst ook als we weer terug in ons kikkerlandje zijn, want het is toch wel lekker zonder wekker zomaar spontaan op te staan. Maar ja, het is thuis ook allemaal net even anders. Hier meteen om een uur of 7 lekker buiten aan een bakkie, 25 graden, e-mailtjes checken of er nog enthousiastelingen gereageerd hebben op de verslagen, want dat is voor ons vanaf hier zo leuk om te lezen. Dan een beetje aanrommelen, douchen en op naar het ontbijt waar je maar aan hoeft te schuiven.
Vandaag wordt de dag dat we een historisch rondje gaan maken. We hebben wat achterstand opgelopen, en willen nu we toch in Phnom Penh zijn zo wie zo naar het Royal Palace, The Killing Fields en het Tuol Sleng Museum. Dit is wat je minimaal gezien moet hebben. Want het krioelt hier van de mooie monumenten, als je op pad gaat zie je overal tempels, pagodes en andere gigantische bouwwerken om je heen. Maar na het ontbijt moeten we eerst nog even een bus-ticket regelen naar Kep. Daar zijn we al effies mee bezig geweest, maar dit wil niet echt vlotten. De meeste bussen gaan naar Kampot en vandaar moet je dan nog eens 25 km met de TukTuk, en dat is niet wat wij willen. Dus even opnieuw naar de receptie van ons hotel. En nu zit er een andere medewerkster, die weet precies wat we bedoelen en die gaat voor ons informeren wat er mogelijk is. En ja, ja, een half uurtje later hebben we een ticket, 9$ pp Vibol Vip Bus inclusief pick-up van ons hotel naar het busstation. Kijk, dat is nou eens mooi geregeld.
We kunnen nu op pad. En omdat het Royal Palace hier bijna naast ons hotel is, kunnen we dit lopend af. Komen we er aan, blijkt het om 11.00u alweer gesloten en gaat het vanmiddag na 14.00u weer open. Dat is de tweede keer dat we hier voor Jan met de korte achternaam staan. Dan hebben we weer te weinig tijd om hier op ons gemak rond te dwalen. Maar…………niet getreurd. Wij aan het onderhandelen met een Tuk-Tuk driver, die brengt ons vandaag waar wij willen en zorgt ervoor dat wij uiterst 15.00u bij het Paleis terug zijn. We gaan nu eerst naar de Killing Fields Choeung Ek. Er zijn hier in Cambodja wel meer dan 300 Killing Fields, maar dit is het meest bekend. En zoals alles hier op gigantische afstanden is, ook dit ritje duurt ruim een uur voordat we er geklutst aankomen. Asfalt is hier dunnetjes, alleen de hoofdweg is grijs de rest van de wegen zijn een gatenkaas van rode leem.
Wij eruit, en bij de entree moet je doorgeven waar je vandaan komt. Je krijgt een audiokastje in je moederstaal, en er wordt door middel van het indrukken van nummers die behoren bij de 
aandachtspunten hier, lekker makkelijk in ons eigen Nederlands uitgelegd wat er hier allemaal gebeurd is. En dat is niet mis hoor. Pol Pot en De Rhode Khmer heeft hier alleen al vanaf 1975 tot 1979 wel 20.000 Cambodjanen vermoord. Destijds zijn er in het hele land één op de vier Cambodjanen vermoord, gewoonweg door hun eigen landgenoten, niet normaal zeg. En de manier waarop, dat wil je niet weten, er is zelfs een boom naast één van de vele massagraven waar tegen kindertjes gewoon doodgeslagen zijn omdat dat goedkoper was als kogels te gebruiken.
Ook in de half afgegraven massagraven zie je af en dan zelfs nog restanten van botresten en stukken kleding liggen. Zal jullie de verdere details besparen, het is hier allemaal te gruwelijk voor woorden. Iedereen loopt hier dan ook stilzwijgend rond, het is hier zelfs angstig stil. En voordat je het park verlaat, kom je nog bij een Stupa, een witte prachtige toren met glaswanden, waar achter de vele schedels bewaard zijn, gesorteerd naar kinderen, volwassenen en man-vrouw. Zo, dit indrukwekkende hakt erin hoor, maar ook dit is Cambodja, misschien wel vooral Cambodja. Want alle bevolking die nog in leven is vanaf een
jaar of 40 heeft al dit gruwelijks aan den lijven ondervonden, en dat merk je wel als je hier verblijft. En toch meteen ook verbazingwekkend hoe toch vele hier zich doorheen gesleept hebben en de draad weer hebben opgepikt en voor ons zo super aardig zijn.
We hebben hier wel een uurtje volgemaakt en is het nu de hoogste tijd de driver weer op te zoeken. We kopen nog snel een fles water, want we druipen van de hitte. Het is wederom zinderend heet, en dan op de open vlaktes hier, oei, oei. En al knapt Driekie langzaam ietsie op, we moeten het gewoon wat rustiger aan doen deze dagen. Dus weer in de Tuk-Tuk, op weg naar het Tuol Sleng Museum, het museum van de volkerenmoord. En ja hoor, de Tuk-Tuk driver zet ons hier af en hij verteld dat hij ons niet naar het Royal Palace kan brengen,hij moet er vandoor want hij heeft het druk.
En de hitte werkt niet mee op ons verstand, we laten hem gewoon weggaan, terwijl we hem betaald hebben totdat hij ons netjes zou afzetten bij het paleis. We hebben er gewoon de kracht niet meer voor weer in conclaaf te gaan, we zien het straks wel hoor. Wij lopen het museum in, gevestigd in een oud schoolgebouw, waar de Rhode Khmer zijn gevangen martelden tot de dood erop volgde. De vele martelkamertjes, de wanden vol foto’s en martelwerktuig laten opnieuw een indringende indruk achter, poeh, poeh. Dit is toch echt de mindere kant van Cambodja. Al snel hebben we genoeg van al deze trieste gebeurtenissen en gaan op zoek naar een nieuwe Tuk-Tuk. Dat is hier nergens een probleem. We dingen weer wat af en de schade valt mee, voor 2$ brengt hij ons netjes naar het Royal Palace. En voordat we er binnen gaan pikken we nog snel een bakkie Vietnamese koffie mee, daar zijn we wel aan toe.
Drie keer is scheepsrecht, en hier lopen we dan, binnen de muren van het paleis. En zoals overal ter wereld bezit ook hier het koningshuis een enorme rijkdom aan o.a. gigantische paleizen die 
hier staan te pronken op het complex. Een Troonhal, een Bankethal, een Schatkamer, een Paviljoen van Napoleon III en zoal meer. Dan de Zilveren Pagode, een tempel met een gouden beeld van een staande Boeddha bedekt met diamanten, op een vloer van 5329 zilveren vloertegels. Wel prachtig om te zien, dat moet gezegd worden. Alleen mag je hier geen foto’s maken, dat is nou effies minder, maar het zij zo. En al dit pracht en praal is omringd door super mooie aangelegde tuinen, het ontbreekt hier werkelijk aan niets. Dan nog over een binnenplaats, waar een ruiterstandbeeld van Koning Norodom staat, omgeven door wanden met prachtige muurschilderingen en 2 gigantische Stupa’s. En voor je het complex verlaat kom je nog op een groot terrein waar de overleden koninklijke familieleden opgebaard liggen in wederom de mooiste van de mooiste Stupa’s. Pffff, wat een contrast met wat zich hier buiten de muren afspeelt. Maar goed, dit kunnen we ook weer toevoegen aan onze reiservaringen, en vinden we het nu de hoogste tijd om terug te wandelen naar ons heerlijke hotel.
Hier gaan we in ons gezellig restaurantje een drankje nuttigen, je zit hier heerlijk aan het zwembad, lekker rustig, geen idee dat je midden in een hectische stad verblijft. Het hotel schijnt op grond te staan wat vroeger bij het Koninklijk Paleis behoord heeft. Het straatje naar het hotel toe is nu ook nog afgeschermd door beveiliging met militairen en slagbomen, want er wonen nu nog regeringsambtenaren in deze straat, en die hebben wel wat bescherming nodig, niet geheel onverstandig. En zitten wij ook meteen safe hier, toppie toch. Wat ook nog wel een vermelding waard is, ze hebben hier overal in Cambodja een superspeed internetverbinding, strange maar waar. Daar maken we dan ook gretig gebruik van, we checken wat e-mails, boeken een hotelleke voor later op onze route in Koh Kong, en werken het verslag weer wat bij. Dan is het hoogste tijd een verfrissend douchje te nemen, om daarna gewoon hier ter plaatste te genieten van onze avondmaaltijd. En het is hier zo fijn, we blijven hier gewoon heerlijk genieten totdat het bedtijd is. Truste wor!!
Foto’s Dag 8 t/m 11 Phnom Penh