2017 Vertrek naar en verblijf in Bangkok

[metaslider id=2343]

Zondag 29 januari

Hè hè, eindelijk is het zover. Het begin van onze reis naar Thailand. Dit keer de 4e ervaring in dit voor ons heerlijk Aziatisch land. Kim brengt ons weer weg naar Schiphol. De koffers in de Skoda en onze familie Nicky Lauda scheurt er lekker op los en zet ons snel en veilig op de luchthaven af. Nu even de koffers afgeven bij de balie van Qatar, inchecken hebben we thuis al gedaan, en dan gaat dit retesnel hier op de luchthaven. Dat is het  voordeel van de verre vluchten, een heel andere ervaring als de toeristen vluchtjes die je in Europa droppen. Lekker relax en niet honderden ongedurige trappelende vakantiegangers aan één hokje.

Nu is het tijd voor een bakkie, Kim is er nog even bij en geniet natuurlijk mee. We babbelen nog wat en nemen even later toch afscheid van elkaar. We gaan op zoek naar de gate, we moeten al vroeg boarden. Dit verloopt ook prima, onze plaats is helemaal achterin het vliegtuig op rij 40 en moeten we als eerste erin. Dus duurt het effies voordat iedereen de lege plaatsen vult. Maar mooi op tijd, 16.45u verlaten we het asfalt en hangen we in de lucht op koers naar Doha. We worden vermaakt met een heerlijke warme hap, drankjes, snacks en zoal meer, dus de tijd vliegt.

Maandag 30 januari

Zes uur later, om 0.45u plaatselijke tijd landen we op Doha Airport. Nu op een draf weer naar een andere gate voor het vervolg van de vlucht. En dit gaat ook zonder horten en stoten. Om 2.20u vangt het laatste deel van onze vlucht aan, op weg naar Bangkok. Zonder bijzonderheden landen we om 12.10u, mooi op tijd, op Suvarnabhumi Airport in Bangkok. En daar heb je het weer, een nacht slaap overgeslagen, zo gaar als boter, 30 tot 35 graden buiten, dus even een pas op de plaats.

Eenmaal buiten moeten we opnieuw weer even oriënteren. Ook hier gaan de veranderingen snel. We moeten voor de public taxi 1 etage naar benee. Zo gezegd zo gedaan, en dan gaat het vanzelf. De digitale wereld heeft ook hier zijn intrede gedaan. Je moet nu bij de  taxistandplaats een elektronisch ticket printen, daar staat een nummer op van de standplaats van de desbetreffende taxi, je loopt er naar toe, springt erin en 3  kwartier later zet hij ons af Hotel Korbua House in hartje Khaosan Road. Even afrekenen, 450 bathjes, en dan ploffen we na een heel warm welkom meteen maar us neer op het heerlijke terras van ons Korbua House aan de klong. Pffff, we zijn er nu echt, en dat voelt toppie!!

Een poosje later gaan we toch onze kamer maar us opzoeken, deze keer nummer 304. En die is net zo mooi als de vorige keer. Eenvoudig maar alles wat je nodig hebt is er. Nou…….. we missen nu een stoel of een kruk. Worden we nu echt ouder dat dit voor het eerst opvalt, of waren we de vorige keer niet oplettend genoeg, hihi. Maar niet getreurd, die gaan we nog wel scoren, zit daar maar niet over in. Even wat uitpakwerk, bakkie zetten en dan toch maar op pad. We druipen toch al, dus daar moeten we effe doorheen en volgens ons geestelijk vermogen van dit moment is het nog te doen, dus hop, we gaan. En het is weer een gezellige bende. Het valt wel op dat het steeds georganiseerder is hier op straat en of dit nou wel of geen charme aantast, dat gaan we nog uitzoeken. Voor nu genieten we weer.

En jullie zien het alweer voor je, Kwep weet de weg inmiddels na 3 jaar hier in de omgeving vertoeft te hebben, maar Driek heeft nog steeds geen idee waar op deze planeet hij is. Maar…………..we dalen neer bij Restaurant Wild Orchid en enige herkenning komt boven drijven. We bestellen een lekkere hap en wat is het weer smullen hier zeg. Het is dat het 13 uur vliegen is maar anders……..  En toch komt nu de man met de hamer, daar ontkom je uiteindelijk niet aan na een nacht slaap over te slaan. We gaan er dan ook vandoor en sjokken op ons gemak aan terug naar ons verblijf. Hier genieten we nog van een lekker bakkie en kruipen om 20.15 onder de wol, het kan wel voor vandaag.

Dinsdag 31 januari

Wat een nacht, om niet meer bij te komen. Kwep word wakker, kijk op d’r phone en die geeft 0.15u aan. Telt er 6 uur bij op en denkt, dit is mooi, een heerlijke nacht achter de rug. Een kwartiertje later staat ze op, schuift de gordijnen op een kier maar het is nog aarde donker buiten. Oeps, even terug naar de phone, en warempel, het is pas 0.30u Thaise tijd. Niet getreurd, nu ze er toch uit is, het cafeïne gehalte van gister is op laag niveau gebleven en zet eerst nog maar us een bakkie. Genietend op het balkon, het straatbeeld is ook nog steeds de moeite waard, moet ze er toch om lachen. Wat kan een mens toch in de war raken als het ritme van dag en nacht verstoord is. Maar ja, wat nu, verplicht slapen, oei, oei, als dat maar lukt. Gewoon weer onder de dekens Kwep, niet miepen. En het lukt, wel met vele momenten van enige storing, maar het is toch maar mooi 8.30u voordat er besef van leven komt. Wat een giller.

 

Nu even de dagelijkse rituelen opstarten. De dag beginnen samen met Driekie op het balkon, genieten van het heerlijke bakkie, douchen, en dan in de kleren hijsen. En dat valt voor Kwep niet mee. D’r chemische kilo’s zitten eraan en zoals ze al dacht, het zomerplunje is niet meer geschikt. Zelfs de slippers voelen te strak aan. Maar Kwep heeft overal een oplossing voor, dus d’r Turkse strandjurk gaat aan. Heerlijk ruim en valt in het geheel niet op hier tussen de zeer gevarieerde geklede mensenmassa. Nu maar eens kijken of we aan kunnen schuiven bij het ontbijt. En ja hoor, we hoeven alleen maar te gaan zitten en het wordt in overvloed aangereikt. Wat is dit toch heerlijk hier. Lekker uit het zonneke, zittend aan de rivier, varanen die lekker voor ons neus poedelen, genieten we van een TOP ontbijt. Hier houden we het wel effies vol.

Ondertussen maken we een kleine planning voor vandaag. De map erbij en het lijkt wel wat om richting Baiyoke Tower te gaan wandelen. Zo gezegd zo gedaan. We gaan on route. Eenmaal onder onze terrasluifel vandaan, kookt de zon op ons tere velletje. Oeps, wat is het bloddy hot. We stiefelen met de phone in de hand, maps.me als navigatie richting de Tower. Maar het lijkt dat we niet helemaal de goede weg aanhouden. Ach, wat maakt het uit. De klok tikt verder en we zien van alles onderweg. Zo komen we naast het Grand Palace te lopen en worden we aangehouden. Blote armen van Kwep is niet toegestaan om hier te wandelen. Uhhh, dat weten wij ook wel, maar erlangs wandelen dat zal toch geen kwaad kunnen. Even later komt de aap uit de mouw, de beste man wil ons een TukTuk ritje aansmeren. Haha, die is gek, wij zijn geoefende wandelaars en laten ons zo wie zo niks aansmeren, hihi.  Wij weer te voet verder. En daar komt alsnog het paleis tevoorschijn, het zij de achterkant, maar we werpen nog even een blik. Hier begon het 10 jaar geleden, ons allereerste verre reis avontuur.

We hadden al gezien dat hier in de buurt ook de Chao Phraya River moet zijn. Wij weer verder in de richting van onze gedachten. En warempel, we zien water. Nu toch eerst maar eens even op zoek naar een natje want het vochtgehalte zakt, het zweet spuit zowat uit onze poriën vandaag. En ja, ja, we zien het woord café in de verte. Daar moeten we dan naar toe, het is de hoogste tijd. We genieten hier van het heerlijke plekkie aan het water, een lekker koud drankje erbij, wie doet je wat. Nog even maps.me raadplegen, maar het blijkt dat Kwep d’r phone zowat in brand staat. Dat gaat het dan niet worden, de navigatie zorgt voor brandsignalen en laat ons hier in de steek. Dan maar direct schakelen en besluiten we met de riverboat terug te varen naar Hotel River Kwai, wat vlak bij Khaosan Road is. En wat blijkt, ook hier heeft Bangkok een flinke duit in het zakje gedaan, de pier waar de boot vertrekt is in een luxe prachtige overkapte bootterminal.  

Maar voordat we de boot nemen, zien we een bordje Flower Market staan. Dan eerst deze nog een bezoekje brengen, we zijn er nu toch. Deze markt is geheel overdekt en er is een massa aan bloemen te bewonderen, zo prachtig allemaal. Het valt ons wel op dat ze de bloemen op een laag ijs koel houden. En dan komt meteen de gedachte boven, als Kwep toch eens een bloem was, wat zou ze in dat ijs duiken, hihi. Wij weer op weg, en nu voor vertrek van de boot. Maar wat altijd blijft hier, 10 minuten wachten , en na 10 minuten nog steeds 10 minuten wachten, maar dan loopt toch ooit de tijd in, en warempel, na een half uurtje is te zover, we staan op de boot.

The Blue Flag Boat, de enige juiste om ons saampies aan pier 13 af te zetten voor 40 Bathjes. Zo, dat was heerlijk hoor. Lekker windje, cross-over the river en nu on route over Khaosan Road. Onder het lopen struinen we kraampje in kraampje uit en ploffen even later toch weer op een terras neer. Een lekkere koude shake en een biertje zijn onze versnaperingen. Heerlijke stoelen om even bij te komen, want het is een heavy leven hier hoor. Eten, drinken, rondsnuffelen, zweten, enz, enz, hihi. En tijdens ons drankje zien we aan de overkant een kraam waar een dametje Pad Tai aan het bakken is. Wij bekijken het hele ritueel eens op ons gemak en wat opvalt, het is er loei druk. Weet je wat, wij besluiten zo meteen ook zo´n heerlijk bordje aan de straat te proberen. Voor 35 Bathjes, 90 eurocent maar liefst ben je de man. Zo gezegd zo gedaan. Wij nemen plaats op de poppenstoeltjes en beginnen aan onze hap. Gebakken rijstnoedels met ei in ons geval. En……………….het smaakt meer dan verrukkelijk. Dit is niet de laatste keer dat we dit gaan bestellen, weer wat opgestoken. Nu is het toch echt tijd de route te vervolgen, we zijn om 11.00u weggegaan, en het is nu toch alweer 17.00u. De tijd vliegt.

Eenmaal bij ons Korbua House nemen we weer plaats op het heerlijke terras. Hier gaan we lekker effies het verhaaltje schrijven, een bakkie en een drankje erbij, en zo komen wij hier de dag wel door. Als afsluiter van de dag wandelen we nog eens richting Khaosan Road, waar het een drukte van jewelste is. Toch erg gezellig om hier ’s avonds doorheen te wandelen en een terrasje te pikken. Wat hier allemaal voorbij struint, het lijkt af en dan wel een film, het blijft je verbazen maar top om te zien!!!

Woensdag 1 februari

Weer een nacht heerlijk geslapen. Wel een spook ontmoet, o nee, het was Driekie die even storing had, ha, ha. Maar we beginnen lekker uitgerust aan ons ontbijt. En wederom pakken we na het ontbijt de laptop erbij en bekijken de fotokes. Vanaaf gaat de boel op de post en het voorbereidend werk is gewoonweg heerlijk om hier op deze plek voor te bereiden. Uit het zonneke, en weer de varanen als schouwspel genieten we hier van de rust en het lekkere weer. Its amazing. Als alle werkzaamheden erop zitten gaan we op pad.

Nu Khaosan Road oversteken om met de taxiboot naar Chinatown te varen. Maar wederom soppen we direct in deze brandende hitte. Dan tussendoor gewoon maar weer een pitstop. Het lijkt wel een terrassentour deze vakantie, hihi. Na een lekker verkoelend drankje gaan we er toch echt vandoor. En eenmaal op pier no 13 kopen we een kaartje naar pier 5 om hier uit te stappen in Chinatown. Het duurt wel weer een half uurtje voordat we de boottaxi op kunnen, het is erg druk vandaag en we hebben deze route de oranje vlag boottaxi, waar ook de lokale bevolking mee door Bangkok reist. Het is en gekkenhuis op de boot. Piepen, stoten, kraken, gassen, remmen en tot besluit massa’s uitlaatgassen die je binnen slurpt. Poeh, poeh, je zou zowat een extra behandeling nodig hebben als we terug zijn, hihi. Pier 5 komt in zicht en wij eraf. Nu Chinatown in.

We nemen maar een veilige route die we in ons geheugen kunnen opslaan, immer grade aus. Toch haken we af als we een markthal zien. We schieten hier een straatje in. Maar er is geen doorkomen aan, en dit met wel 35 zinderende graden. Het is zo wie zo één grote maffe drukke bende hier overal. Heel Chinatown puilt uit van handelswaar, verkeer struikel je over, geen fatsoenlijk terrasje is onderweg op ons pad gekomen, en daarom besluiten we na een uurtje rond gesjokt te hebben toch maar weer de weg terug te nemen. Vlak bij de pier aan het water zien we een terras, waar we wat drinken. Oef, hier hanteren ze jetset prijzen, 170 Bath voor een biertje. Ach, gedane rust mag efkes wa kosten, maar hopelijk is dit toch eenmalig, hihi. Zo zie je maar, ook deze prijzen komen hier voor.

Weer een uurtje later zitten we weer in de boottaxi op weg terug. Nu de Blue Flag, wel ietskes duurder, maar een stuk prettiger varen en als extraatje een uitleg voor Jan de Toerist bij welke pier welke highlight te zien is. En als we op ons klokkie kijken zodra we bij pier 13 aan wal gaan zien we tot onze verbazing dat het alweer 17.00u is. En nogmaals moeten we DE Khaosan Road over naar ons Korbua House, met weer een terrasstop onderweg, want het vocht moet op peil blijven wor. Ons avondmaal nuttigen we deze keer bij ons verblijf, heerlijk aan de rivier, lekker rustig, super aardig personeel, wat wil je nog meer. Het wordt vanavond een heerlijke curry met rijst, een drankje, een bakkie, nog een drankje en zo maken we de avond hier vol. Efkes het verslag bijwerken, online inchecken bij Thai Airways, een taxi bestellen, koffers ordenen, want het zit er hier bijna op. Morgen gaan we verkassen naar Koh Lanta. Al met al is het een fijne relaxe start geweest hier in Bangkok om wat te acclimatiseren. We hebben geen echt spannende avonturen beleefd, maar we zijn door de zure appel heen zullen we mar zeggen, want dat is ECHT wat je iedere keer ervaart als je vanuit ons koude kikkerlandje hier aankomt. Op naar het vervolg!  

 

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.