Op weg naar en verblijf in Cha Am, Thailand
Maandag 1 februari
Vandaag gaan we definitief afscheid nemen van het land wat ons 15 dagen lang gefascineerd heeft, Myanmar. Wat een geweldige tijd hebben wij hier gehad.
Maar voordat we vertrekken genieten we nog van een heerlijk ontbijt en checken we uit. En ja hoor, het is hier inmiddels gewoon geworden voor ons niet zomaar te kunnen vertrekken. Nu werkt de creditcardautomaat weer niet. Een van de weinige hotels waar je überhaupt je CC kunt gebruiken, maar hier staan we dan. Nog 20000 Kyats kasgeld, wat we hier meteen inleveren maar ja, waar toveren we de rest vandaan. Allerlei capriolen halen ze uit met onze CC en Kwep volgt ze op de voet. Totdat ze een kopie willen maken van de CC, dus hoogste tijd om in te grijpen. Niet dat ze kwaad in de zin hebben, maar op dit gebied snappen ze er nog niet zoveel van. We bieden ze aan om € 50.00 bij te betalen maar dat willen ze niet.
Nou, dan gaan we maar, we zijn met dit akkefietje al 45 minuten bezig en willen toch wel graag op tijd zijn voor onze vlucht. Maar dan gaat het brein van de receptie boy plots werken, hij gaat met ons in de taxi en onderweg gaan we pinnen, wat hier met een ING rekening alleen met een CC kan. Oké, goed plan. Maar waar is onze taxi. Wat een giller, ook die is er nog niet. Effe laten bellen door de receptie, we hebben gister meteen een kaartje gevraagd van de beste man, en dit is hier erg hard nodig. En tijdens het bellen stopt ie voor de deur van het hotel. We springen erin en op naar de ATM. Hè hè, we hebben betaald, we mogen het land uit, ha, ha.
En nu op een draf naar de luchthaven, we hebben al zoveel tijd verloren. Maar gelukkig meer dan op tijd komen we aan op de luchthaven van Mandalay. We betalen de taxichauffeur 10.000 Kyats, en daar gaan we dan. De vlucht naar Bangkok is relaxed, duurt 1.45u en we landen op Don Mueang Airport. Na de nodige handelingen om naar buiten te mogen staan we hier dan. En dit is Bangkok, direct overvalt je direct de enorme hitte. Maar no problem, we zijn er helemaal klaar voor en hebben nog wat zon en warmte in te halen.
Nu op zoek naar een bus of taxi. Maar het is al 15.30u en is een bus eigenlijk geen optie meer op dit tijdstip, want deze gaat niet rechtstreeks naar Cha Am maar naar Hua Hin waar we dan weer over moeten stappen in een TukTuk naar Cha Am. We besluiten diep in de buidel te tasten en voor een taxi te gaan. Kwep gaat op onderzoek uit en Driek rookt zijn peukie in die tijd. Maar wat een prijzen voor een taxi, wat moeten wij hier aan wennen na het goedkope Myanmar. Sommige durven zelfs 5300 Bath te vragen. En de koers is op dit moment een ramp. Kwep snapt er even niks van maar na 10.000 Bath te pinnen wordt er € 291,00 afgehouden. So, so, dat wordt gezellie, wij zijn hier ooit begonnen met 10.000 Bath voor € 200,00.
Maar dit is overmacht dus over tot de orde van de dag, Kwep zoekt in de aankomsthal naar een taxi chauffeur. En ze voelt adem in haar rug. Er wil wel iemand een taxiritje verkopen. En dan begint het spel, 4000, 3000, 2500, enz enz. Maar Kwep d’r voorbereiding zegt dat 2000 Bath voor een taxi HET bod mag zijn, en standvastig houd ze daar aan vast. En, het duurt even maar tis gelukt. Maar ja, Driekie staat nog bij de internationale hal. Kwep zet een sprintje en haalt Driek even op. Dan weer het hele stuk terug, en dat bij 35 graden en een warme joggingbroek aan, wat in Myanmar ’s morgens wel nodig is, zie je ze al gaan, sop nat dus.
Na een kwartiertje wachten zitten we in een meter taxi, voor de vaste afgesproken prijs van 2000 Bath. Een nette taxi chauffeur die ons veilig en wel 2,5u later afzet in Cha Am. En ja hoor, nou wil deze beste man er weer 500 Bath bij. Weet je wat hij zegt, hij moet dat afdragen aan de Thaise taxi maffia. Uhhhh, effe wakker blijven. Dit gebeurt echt niet he, wat een mafkezen. Gaat dat anno 2016 zo in Thailand, ha, ha. Hij merkt dat wij niet van slag te krijgen zijn en niet meer betalen als de afgesproken prijs, uiteindelijk druipt hij toch maar af.
En hier staan we dan, in het Methavalai Hotel waar we tijdens onze allereerste Azie experience in 2007 onze allereerste strand ervaring in Azië opgedaan hebben. We vonden het wel leuk na zo’n lange tijd weer eens terug te gaan om zo wie zo te kijken wat er in 9 jaar veranderd is. En wat is dit hotel nog steeds mooi zeg. We checken in, krijgen kamer 408, een juweel van een kamer en ploffen meteen even op ons balkon neer. We hebben prachtig uitzicht op zee, whauw, DIT is het hoor. Maar ja, het is inmiddels alweer donker en toch weer 12 uur op pad geweest, dus buikje begint te knorren. We gaan daarom aan de wandel en ja hoor, we vinden het restaurantje Tony terug waar we in 2007 af en dan gegeten hebben. Hier genieten we van een heerlijke Thaise maaltijd en nokken toch vrij snel af. Ook deze reisdag hakt er weer in. We gaan dan ook op tijd naar bed, op naar morgen, RELAXTIME!!
Dinsdag 2 februari
Wat hebben we heerlijk gesnurkt zeg. En……..we moeten helemaal niks vandaag, wat een heerlijk gevoel. Na het poedelrondje in de badkamer gaan we snel naar het ontbijt. We hebben zo zitten lummelen dat we schrikken van de tijd, die vliegt, ha, ha. Ook hier is niet veel veranderd, nog steeds een fantastisch ontbijt, ook weer eens bruin brood, heerlijk hoor. En we smullen ervan, een geweldige start van de dag. Dan hebben ze hier een leuke oplossing voor de rokers onder ons, gezellig een rij tafels en heerlijke stoelen met de neus richting zee waar je na het ontbijt nog even lekker kan zitten. Wel of geen roker, het is een favoriete plek voor vele.
En dan die zee, heerlijk hoor. Daar hebben we stiekumpjes toch wel naar uitgekeken. We kiezen er ieder een strandstoel uit, droppen het badlaken van het hotel erop en hier maken we de dag vol. Gelukkig hebben we een parasol, want al is er vandaag een wazig zonnetje, je wordt hier levend geroosterd. Als je ’s avonds in de spiegel kijkt zie je een tomatenrood hoofd, oef, wat een giller zeg. Morgen maar us blokken met factor 50. En zo zie je maar, wij genieten ook nu intens, maar dan in relax modus, en valt er meteen niet veel spannends meer te melden. Lui zijn is over het algemeen niet zo interessant maar af en dan wel broodnodig, hi, hi!
Woensdag 3 februari
Yep, het is weer zover. Evenals in 2007 is het vandaag ook weer strand opruimdag. Een leeg strand, alle bedjes, stoelen en plu’s zijn verdwenen en die komen er morgen pas weer te staan. Dus nog steeds is de woensdag nationale poetsdag! Geen punt, gaan we vandaag Cha Am maar eens verkennen. Maar eerst even een foto van Driekie maken op hetzelfde plekkie en hetzelfde bankje als 9 jaar geleden, echt grappig. Daarna twijfelen we of we een fiets gaan huren wat hier overal kan, of gaan lopen. Maar uiteindelijk kiezen we toch voor de benenwagen.
We gaan om een uur of 11 op pad. We wandelen op langs het strand, en bekijken alles wat op ons pad komt. Wat is het hier volgebouwd zeg, en al is het nu 9 jaar geleden dat we hier eerder waren, ons valt één ding op, de gemiddelde leeftijd van de toeristen is met een veelvoud van 9 gestegen. We willen natuurlijk niemand beledigen, en alle respect, maar als je hier rondloopt lijkt het op Benidorm Bastards, ha, ha. Leeftijd speelt geen rol, gezondheid status ook niet, hier zie je van alles. Rollators, wandelstokken, scootmobiel, rolstoelen, en veel gepermanent grijs haar. Toch ook veel mensen die echt ziek zijn en hier missschien wel hun laatste zon meepikken. Toch knap hoor dat o.a. deze groep en de “benidorm oudjes” toch voor zo’n verre bestemming kiezen, knap hoor. En vele zijn hier al een poosje, ze zijn zo zwart als roet van het kokende zonnetje. Ach ja, niet verkeerd om hier je bejaardenhuis uit te kiezen, ha, ha.
En het is weer zover, onze wandeling loopt weer us een beetje uit de hand. We kunnen in een straat die wij ingeslagen zijn geen afslag vinden die naar het strand loopt. Met een soepheet zonnetje op de rug lopen we ons een biet. Onderweg pikken we een terrasje, en wandelen op ons gemak weer verder. Maar Kwep krijgt de smaak te pakken al vind Driek vind het wat minder, deze kilometers lange voettocht. Maar terug is geen optie, daar zijn we nu al te ver voor onderweg. Dan maar immer grade aus en wachten tot DE afslag komt. Dat kan toch niet missen dat die ooit komt. En weer wat kilometers verder zien we op een bord Cha Am Beach staan. Hè, hè, eindelijk. En je gelooft het niet, om 11.00u uur vertrokken en om 16.00u pas weer terug. Dus Kwep d’r training zit er weer op. We sluiten af op een terrasje, en wat was dit ondanks de afstand van zo’n ruim 10 kilometer tippelen toch weer een fijne dag.
Tja, de avond vullen is hier geen probleem, we pikken een lekkere hap bij Dee Dee restaurant en sluiten af met een borrel op ons heerlijke balkon. Schrijven wat aan dit verhaal en kruipen voldaan onder de wol. Op naar morgen.
Donderdag 4 februari
Het strand is weer gevuld hoor, de strandstoelen en de zonnebedjes staan alweer klaar als wij ons oogies openen. Dus eerst even handdoekje leggen, pfff, ook hier favoriet en doen wij er ook maar aan mee wil je een lekker plekkie hebben aan zee. Hierna ontbijten we en daar is alles al over gezegd, dit is hier overheerlijk.
Dan vullen we de dag met luieren aan het strand, veel meer is niet te doen, want de temperaturen zijn echt tropisch. Met 36 graden op de thermometer is rustig aan doen het enigste om te overleven, hihi. Ook al is strandhangen normaal niet ons ding, nu zijn we niet vooruit te branden. Het enigste wat we doen is onze stoel met de zon meedraaien om goed onder de parasol uit het zonnetje te kunnen blijven, want het is niet te doen deze kopen ploert op je velletje toe te laten, hij is niet eens warm te noemen maar lijkt meer op een gasbrander.
We houden ons nat met dan een bakkie, een heerlijk taartje erbij van een warme bakker iets verderop in de straat, dan weer een fris natje en zo trekken wij het hier wel hoor. Winkelen hoeven we niet, want alles wat er te koop is op de aardbol komt hier op het strand heel de dag voorbij. Fruit, koek, gebakken vis, ijsjes, bikini’s, korte broeken, overhemden, bloesjes, tafellakens, bedspreien, telecomonderdelen, tja, het is in het kort niet op te noemen, maar zo grappig om te zien. En de verkopers zijn niet vervelend, je wijst een keer negatief met je hand en ze gaan netjes naar de volgende. Dus bekijks genoeg, echte Thaise taferelen. Deze dag eindeigen gelijk aan gisteren, met het idee dat dit de laatste nacht in het heerlijk Cha Am gaat worden, maar ja, aan alles komt ooit een eind, en dat is nu wel heel dichtbij aan het komen. Truste en tot morgen!
Vrijdag 5 februari
Heerlijk voeg wordt Kwep wakker en geniet meteen maar van een lekker bakkie op een heerlijk “koel” balkon. De thermometer wijst 24 graden, meteen de laagste temperatuur sinds wij hier in Cha Am zijn. Wat een uitersten zeg, vorige week 8 graden als dieptepunt, en nu dit heerlijke temperatuurtje. Alles op zijn tijd, zullen we maar zeggen. En als we het bij elkaar optellen blijft er een mooi gemiddelde over.
En even alles overdenkend, hebben we deze rondreis als een TOP reis ervaren. Veel gezien, veel beleefd en veel nieuws ervaren in een land met een bijzondere levenswijze, uiteindelijk is het leven toch mooi en bijzonder overal, alles op zijn eigen manier natuurlijk. Daarom sluiten we al dit geweldigs hier vandaag af, met nog een dagje zon, zee en strand. We hebben een late check-out tot 18.00u waar we wel 1000 Bath voor moeten betalen, maar niets zo fijn als je nog heerlijk even kunt douchen en kunt inpakken onder het genot van een lekkere verkoelende airco. Om 20.00u hebben we een taxi naar de luchthaven van Bangkok, geen maffia taxi deze keer, maar een normale Taxi-Meter voor de normale gebruikelijke prijs van 2000 Bath. Deze brengt ons ook weer veilig naar Bangkok BKK Airport, waar we in de nacht van 5 februari om 1.40u met Qatar Airways definitief dit verhaal uitvliegen, het zit erop!!!!!