[metaslider id=1717]
Op weg naar en verblijf in Kyaikto.
Donderdag 21 Januari
Nannaat Kaunggsaw (goedemorgen)
Weer een nieuwe dag na een slapeloze nacht. Daar we dachten door de jetlag heen te zijn, was dit afgelopen nacht nog niet het geval. De +5,5 uur tijdverschil snapt het lichaam schijnbaar nog niet helemaal. Of zijn we misschien niet moe genoeg, in een taxi, in een trein, weer taxi, in een bak van een fiets, weer taxi, maar vooral veel zitten, zijn nou niet activiteiten waar je van achterover slaat. Maakt eigenlijk ook niet uit waar het aan ligt, als je moe genoeg bent slaap je vanzelf is ons credo.
En na een poedelronde in the bathroom is het tijd om te ontbijten, we gaan er vandaag vandoor, de taxi vertrekt om 9.30u, dan worden we geacht klaar te staan. Wel eerst nog even proberen te pinnen bij de ATM van ons hotel, er is hier echt overal aan gedacht, zo handig. Dit lukt in Myanmar nog niet met een ING pinpas maar wel met een ING Credit Card. Onze buidel is dan ook weer gevuld met een stapel biljetten. Wat een vracht geld krijg je hier voor een beetje, daar moet je zowat een aparte handtas voor meenemen, hi, hi. Maar zonder dolle, we nemen afscheid van ons TOP hotel, en springen mooi op tijd in de taxi. Het schijnt 1,5 uur te zijn naar het busstation. En eenmaal daar aangekomen, word je zowat overvallen door gasten van de busmaatschappijen die een kaartje aan je willen verkopen, maar Kwep heeft d’r zaakjes goed op orde, we hebben al een bus ticket gekocht in ons hotel, wegwezen dus. Even zoeken hoor, het is net een zwerm bijen, zoveel bussen staan hier. Geen probleem, iedereen is echt behulpzaam, al ziet het er niet zo uit, ze hebben het allemaal erg goed met ons voor. We worden geregistreerd en om 11.30u zullen we gaan vertrekken. De bus loopt zienderogen vol en mooi op tijd vertrekken we op weg naar Kyaikto. Het voelt direct veilig aan, de buschauffeur neemt zijn tijd, rijd lekker rustig en wij zitten hier best. De komende 4 uur houden wij het hier wel uit, is goed te doen.
Na 2,5 uur hebben we een eet/plasstop bij een “wegrestaurant”. Een heerlijke Aziatische bende hier. Wij slaan het eten maar over, en plassen, nou………..de blaas droogt er spontaan van op. Maar we kijken wel weer onze ogen uit. Wat is het leven hier simpel, en wat hebben deze mensen weinig nodig om de dag door te komen. Wat zijn wij dan toch een stel verwende nesten, ha, ha. Maar goed, over tot de orde van het moment. Na 20 minuten gaan we er weer vandoor. Maar we zien het al, iets klopt er weer niet, we hebben gevraagd voor de “direct bus” maar om de haverklap moet er iemand uit. En omdat wij de enigste blanke menskes zijn in de hele bus, klopt ons vage vermoeden al dat dit een bus is die onderweg de bevolking dropt waar ze eruit willen. Wij zijn benieuwd of dit ook in die 4 uur opgenomen is. Kwep heeft daarom een ideetje, even vragen of wij dan afgezet kunnen worden bij ons Golden Sunrise Hotel, wat aan dezelfde weg ligt volgens het kaartje. O, o, hij knikt een paar keer, maar geen idee of de beste knul weet wat we bedoelen. En na een reis van 5 uur is het zeker, hij heeft ons niet begrepen, hihi.
We worden in het toeristendorpje Kyaikto uit de bus gezet, koffers eruit en daar staan we dan. Maar niet getreurd, Kwep heeft vooraf gemaild met het hotel, het moet maar 5 minuten lopen zijn vanaf hier, moet dus toe doen zijn zonder taxi. Kwep gaat eerst een oriënterend rondje maken welke kant we op moeten, want dat is ons nog niet geheel duidelijk, en er is ook niemand die ons maar iets kan vertellen hierover. Driek bewaakt de koffers in die tijd en kan mooi eventjes van zijn peukie genieten. Maar wat is het zinderend heet zeg, Kwep drijft tijdens d’r zoektocht en vind niet wat we willen vinden. Dan samen de andere kant op. Koffers in de hand tas om de nek en zo klauteren we de andere straat in. Maar hier is het ook niet. Dan is er gelukkig nog maar 1 optie, toch terug lopen waar de bus net langs gereden is. Sodeju, het is hier klimmen en klauteren tegen een berg op. En dat met alle bagage en tassen en dan nog de koperen ploert op het hoofd en ledematen, we zweten peentjes. Maar al snel komt ons hotel in zicht en zijn we zo blij als een kind.
Na het gebruikelijke incheck gebeuren op naar de kamer. We sjouwen al onze bagage door de stoffige rode leem, alle paden van ons hotel zijn ook van dit heerlijke rode stof en sproeien ze het ook nog lekker nat, we kunnen hier bijna aan het pottenbakken. Maar we hebben hier een leuke bungalowkamer midden tussen dit rode stof en hier kunnen wij wel 2 nachtjes doorbrengen hoor. Eerst maar eens even op ons terrasje bijkomen, effies opfrissen en dan gaan we naar het restaurant van ons hotelletje. Want het is hier een leuk klein snoezig plekkie tussen de bomen, met zo’n 15 kamers. Een leuk restaurant geheel onder een pitriet dak, waar je heerlijk kunt zitten. Dit doen wij dan ook de rest van de dag, Kwep sorteert d’r vele foto’s, en we nemen hier meteen maar ons avondeten. Driek wandelt af en dan wat rond, en zo is het bedtijd voor we er erg in hebben. Het kan wel weer voor vandaag. Morgen gaan we op zoek naar een Gouden Rots, hier boven in de bergen. Maar dat voor morgen, truste!!!!!
Vrijdag 22 januari Volle dag Kyaikto
Ook al is het bed van matige kwaliteit, wat we al eerder schreven is aan de orde. Als je moe bent slaap je wel en uiteindelijk overal. We hebben dan ook geslapen als een os, dus bewijs van deze stelling is geleverd. Nu snel naar het ontbijt, want dit is hier maar tot 9.00u. Ook hier is er niks mis mee, we genieten van een lekker basis ontbijtje. Dan nog even opfrissen want we gaan er zo vandoor.
Even later gaan we lekker aan de wandel naar het truckstation. Nu is het bergje af, en dat is maar goed ook, om 10.00u is het hier al poepie heet. Onderweg komen we langs allerlei leuke toeristenwinkeltjes, een fietsenmaker, een slager op een aanhanger, met vliegjes natuurlijk, en de gebruikelijke Aziatische restaurantjes, leuk om te zien. En dan hoef je niet echt te zoeken, het bewuste truckstation waar we naar op weg zijn zie je zo voor je. Hier neuzen we wat rond en vragen ons af waar we het ticket moeten kopen om met de truck naar de top van de berg gebracht te worden. Daar staat een Pagode, die voor de toerist de Gouden Rots genoemd wordt, die wij vandaag maar eens van dichtbij gaan bekijken. En direct worden wij gevraagd of we ook in de truck willen, en natuurlijk, dit willen wij wel. Maar o jeh, wij moeten in een truck waarvan wij dachten dat deze al vol zat. Nee hoor, hoezo vol, wij moeten er nog bij, we zitten als haringen in een tonnetje, wat een giller.
En daar start de truck, broem, broem, omhoog de berg op. Wat een ervaring zeg, met bijna 50 man achter in een bak van een truck op bankjes van 10cm breed bekleed met een stukje schuimrubber, wie verzint zoiets. En in de kokende zon, dus Kwep maar deppen met d´r handdoekske, ze plakt gewoon aan d´r buurvrouwtje vast, hihi. Halverwege stoppen we even, er moet ook nog afgerekend worden. Maar ja, hoe kom je in je portemonnee als je zo strak als en snaar vastgeklemd zit tussen de medepassagiers. Beetje wringen, beetje murwen en ja hoor, voor wat flapjes die 2500 Kyats pp bij elkaar zijn kun je toch reuze plezier hebben. Dan nog een preek van een Boeddha, in het Burmees, maar Kwep snapt het ook in deze taal al meteen. Er wordt een donatie gevraagd, maar niemand reageert. Dus niet alleen Nederlanders zijn zuunig, ook hier kunnen ze er wat van hoor.
Nu het gas er weer op en begint Driek effe spannend te doen, die vind het levensgevaarlijk. ALS de remmen gaan weigeren, tja, ALS hè. ALS de wereld vergaat, zijn we ook foetsie. Pffff, Kwep denkt even na en krijgt het toch even benauwd. Als je nadenkt is er niet veel meer leuk, dus verstand weer op nul en genieten maar. Kwep houd wel van wat spanning en avontuur, hi, hi. En je gelooft het niet, maar een vol uur later zijn we pas boven aan de top. Hier moet het wezen, DE GOLDEN ROCK!!!
Weer wat geschiedenis, de Golden Rock is één van de drie belangrijkste religieuze bezienswaardigheden in Myanmar voor boeddhisten. Deze pagode is gebouwd op de 1100 meter hoge bergtop, een granieten blok met bladgoud bekleed, 7,5 meter hoog, en deze balanceert in zijn geheel op een punt van de rotswand. De boeddhistische mythologie zegt dat het geheel rust op een haar van de boeddha, die door de rots steekt en dit gigantische gevaarte in evenwicht houdt. Ook mogen boeddhistische mannen die dit willen een stukje bladgoud plakken op deze pagode. We gaan het eens even bekijken.
Eenmaal uit de truck zijn we er nog niet. We klimmen te voet nog verder de hoogte in wat een klus op zich is in deze hitte. Maar met regelmaat staan we stil, en met open mond, wat je hier onderweg tegenkomt, pfff. Mensen die niet omhoog willen of kunnen lopen worden gedragen door 4 dragers die je liggend op een bamboe bed naar boven sjouwen, dit lijkt Driekie ook wal wat, ha, ha. Alles wat de bevolking van het plaatsje hierboven nodig heeft gaat in een grote mand op de rug mee omhoog. Ook bouwmaterialen zoals zakken cement en stenen in een zak, aan een band om het hoofd hangend op de rug, deze jongens moeten op een niet menswaardige manier deze bende omhoog sjouwen. Het is gewoon eng om te zien, sommige lijken wel op instorten te staan. En hebben wij al moeite met een fotocamera om ons nek, waar hebben we het over hè.
Maar daar hebben we het gouden exemplaar in ons zichtveld. Inderdaad gaaf om te zien zeg, maar dat dit nu op een haar blijft hangen………………………. Wij lopen hier een tijd rond, schieten her en der een foto, drinken wat op een terrasje, lopen nog eens langs dit gouden wonder, en als Kwep op een platje staat voor een foto, wordt zij erop gewezen dat dit alleen voor mannen is, oeps. Wist wel dat alleen mannen de Gouden Rots aan mogen raken, maar dat je als vrouw ook niet hier op een leuke fotoplaats mag staan, tja. Wij luisteren natuurlijk direct, bieden onze welgemeende excuses aan, en wandelen op ons gemak verder. Wij kijken echt overal onze ogen uit. Ook hier wordt gehandeld in groeten, vlees en fruit, het Birmese leven gaat hier gewoon zijn gangetje, ook al is het hier bij de Golden Rock 1100 meter hoog. We wandelen zoetjes aan weer terug naar de truck, en ook nu weer allerlei waar sjouwend op hoofd nek en rug de hoogte in. Dit blijft toch een gruwel om te zien.
Eenmaal bij de truck aangekomen zijn we de eerste die instappen, en kunnen we kiezen waar we willen zitten. Dan maar aan de zijkant, dan kan Kwep nog proberen onderweg naar beneden te filmen of een fotoke te schieten. Nu is het wachten tot de truck weer bomvol zit, en dan vol gas naar beneden. Maar naar beneden is niet mis, wat een gang en wat een geslinger. De remmen pompen er op los, en 40 minuten later komen we ongeschonden beneden in het dorpje aan. Pfff, dit hebben we overleefd. Weer een fantastische ervaring en bijna dag vullend, we hebben ons weer kostelijk vermaakt. We wandelen richting ons hotel maar gaan eerst van een drankje genieten onderweg. We ploffen neer bij een chinees restaurantje, beetje vies, maar cola uit een blikske, dat is altijd safe wor. We babbelen nog wat na over de geweldige beleving van vandaag en gaan weer op pad. Op ons gemak wandelen we on route naar ons hotel, het is te heet om verder nog wat te ondernemen.
Eenmaal aangekomen bij ons hotel genieten we hier van een lekkere snack, Kwep eisalade met toast, en Driek Franse patatekes en een bakkie leut erbij. Dit gaat er wel in, het smaakt verrukkelijk. En die prijzen, het is echt niet te geloven, € 4,00 moeten we afrekenen, hoe is het mogelijk. We frissen ons wat op, wandelen hier wat rond in de omgeving, en Kwep schrijft af en dan nog effies aan het verslag. Dan genieten we nog heerlijk buiten van een lekker avondmaal. Wij zitten hier nog steeds met een nat voorhoofd en het personeel trekt een dikke jas aan, apart hoor, hi, hi. Dan nog effies relaxen aan ons huisje en is het weer tijd om te snurken.