Dag 3 Zaterdag 18 juni

Jaja, vandaag worden we wakker als 40 jaar getrouwd echtpaar. Wat een mijlpaal zeg. En wat is het heerlijk en bijzonder om hier vandaag te zijn met Bertran en Kim om dit op deze speciale manier en in deze speciale stad Rome te vieren!

We beginnen de dag gelijk aan gisteren, genieten eerst van een heerlijk ontbijt met zijn viertjes, dan het schrob momentje om even later fris en fruitig op pad te gaan. En vandaag gaan we vanaf een andere bushalte, hier nemen bus 628 waar we later een overstap moeten maken naar bus 46 die ons in de omgeving van de St Pieter af gaat zetten. En in de tijd dat we op de bus staan te wachten hebben we nog even een angstig moment, want er komt voor ons langs een man voorbij gerend met een mes, die dit even later bij een ander op zijn keel zet, pffffff, incident 2 in 3 dagen. Wat een agressief en heetgebakerd volkje is dat hier zeg. We grappen nog even wat, en zijn benieuwd of er morgen misschien nog ergens kogels voorbij gevlogen komen, die ontbreken nog aan het lijstje. Maar toch, Kwep heeft even aardig de bibbers.

We zijn dan ook blij als we in de bus kunnen stappen, waar we onderweg naar de St Pieter weer zoveel moois kunnen bekijken tijdens deze route. Het is echt overal, kilometers lang een komen en gaan van allerlei bijzondere schoonheden uit bijzonder oude tijdperken. Na ruim anderhalf uur bussen stappen we in de buurt van De St Pieter uit. Maar op deze speciale dag beginnen we eerst maar eens met een lekker bakkie en een verrukkelijk taartje erbij. We hebben een leuk adresje gevonden waar het personeel verbazingwekkend vriendelijk is. We nemen nog een bakkie extra, zo gaat dat als het gezellig is. Maar even later moeten we toch dit heerlijke plekkie verlaten, het is tijd om op zoek te gaan naar ons doel voor vandaag.

En eenmaal onder een soort toegangstunnel uit wandelend lopen we hier Vaticaanstad binnen. Direct is dit duidelijk te zien, gigantische pilaren voor ons neus die voor ons het begin zijn van een overweldigend aangezicht wat het St Pieterplein is. We komen aan bij één van de in/uitgangen waar we nu niet toegelaten worden. Geen probleem, onze mond kunnen we nu al bijna niet gesloten houden, zo bijzonder mooi, nu al. We wandelen wat rond en warempel, een stukje verder kunnen we hier direct wel een andere ingang in om het St Pieterplein te betreden.

En gelovig of niet, hier lijkt het wel of je op de meest mooie plek op aarde aangekomen bent. Het is zo bijzonder om hier te zijn, en vooral vandaag op deze speciale deze dag. We laten het dan eerst maar eens goed op ons inwerken. Het balkon waar de paus altijd zijn gebed met de bevolking deelt, de enorme mooie gigantisch grote koepels op de basiliek, de geweldig mooie beelden rondom, de enorme pilaren rechts en links, het is maar moeilijk te omschrijven, het is gewoon een bijzonder gevoel wat je hier krijgt.

En gelovig of niet, hier lijkt het wel of je op de meest mooie plek op aarde aangekomen bent. Het is zo bijzonder om hier te zijn, en vooral vandaag op deze speciale deze dag. We laten het dan eerst maar eens goed op ons inwerken. Het balkon waar de paus altijd zijn gebed met de bevolking deelt, de enorme mooie gigantisch grote koepels op de basiliek, de geweldig mooie beelden rondom, de enorme pilaren rechts en links, het is maar moeilijk te omschrijven, het is gewoon een bijzonder gevoel wat je hier krijgt.

Toch is het weer tijd om ook hier te vertrekken ook al raak je niet uitgekeken, er staat nog meer op ons program voor vandaag. Maar eerst is het weer tijd voor een terrasje, waar we wat kunnen drinken. Pappen en nathouden is het advies bij deze hoge temperaturen. Ach, nu we toch zitten nemen we er meteen maar een lekkere calzini bij, dan hebben we de lunch ook maar weer gehad. We laten het ons lekker smaken en na al dit lekkers gaan we er weer vandoor.

Ook erg leuk om te zien dat hier overal nonnen in grote getallen en verschillende kleuren kledij rond wandelen over straat, waar zie je dit nog. Ook wel wat priesterkes, maar de nonnekes zijn in de meerderheid. Nu op zoek naar het Vaticaan Museum en de Sixtijnse Kapel. Dit gaan we toch proberen te bezoeken ondanks dat er aangegeven staat dat dit niet rolstoelgeschikt zou zijn. Een beetje links een beetje rechts, heuveltje op heuveltje af en zo komen we uiteindelijk bij het museum aan. En warempel, we worden hoffelijk ontvangen als rolstoelgebruiker (en zijn gevolg) en wij weer langs de massa wachtende toeristen naar binnen. We kopen een kaartje à € 16,00 pp (let op!!! veel goedkoper als wat Bertran geboekt had via internet) en slaan het moderne museum over. Na even wat zoekwerk komen we uit op een  groot binnenterrein.

Hier staat een “gouden bol” van 4 meter doorsnee te pronken die in werkelijkheid van brons is gemaakt. De bol is in 1990 gemaakt door kunstenaar Arnaldo Pomodoro. Als je de prachtige sculptuur op de Vaticaanse binnenplaats van dichtbij bekijkt, zie je allerlei breukstukken zitten. Dit verbeeldt de ingewikkelde problemen waarmee de wereld tegenwoordig te maken heeft, ja, ja, dat hebben we nog onthouden! Maar we moeten door, op zoek naar een rolstoelvriendelijke ingang om de 4 musea te bezoeken waar alle schatten uit het Vaticaan bewaard worden. En eenmaal hier doorheen rollend en lopend, kijken we wederom onze ogen uit. Goud, glitter, kunst, muur, plafond en wandschilderingen, tja, je kunt het niet opnoemen en niks is hier te gek, een ongekende rijkdom aan schatten.

En niet eventjes, wel meer als een uur kun je hier rustig wandelend volmaken, en dan moet je gewoon door stiefelen, als je echt dieper op alles in wil gaan.vertoeven. Vanuit deze musea kom je automatisch in de Sixtijnse kapel uit. Deze kapel wordt ook gebruikt voor de aanstelling van een nieuwe paus als dit nodig mocht zijn, dus heeft deze ook het schoorsteentje waar tegen de tijd dat de keuze gemaakt is de bijzondere witte rook uit komt.

Maar wat is het hier een achterlijk drukke massa, we lijken wel haringen in een ton, die allemaal de kunsten van Michel Angelo komen bekijken. Je wordt op elkaar gepropt om zoveel mogelijk toeristen tegelijkertijd toe te laten en aan de lopende band schreeuwt er iemand door een megafoon dat je stil moet zijn, aan moet schuiven en geen foto’s mag maken. Wat een maffe toestand hier, zo mooi en bijzonder en dan deze bizarre situatie. Maar Kwep zo ondeugend als ze is probeert er toch nog een plaatje te schieten, maar door ruimtegebrek is het onmogelijk hier iets van terecht te brengen. De armen zitten klem en dit geeft weinig tot geen kans enige beweging te creëren. Maar……………..we hebben het gezien en de schilderingen zijn gigantisch mooi. Nu dezelfde route weer terug, en nemen we al het moois in de musea nog eens goed in ons op. Wat een rijkdom zeg, het is zowat niet te bevatten. Het is toch nog even zoeken naar een juiste uitgang, maar een paar uur later staan we met een big smile buiten. Dit is ook weer zo gigantisch mooi geweest.

Inmiddels is het bloddy hot geworden en moeten we toch op zoek naar een bus voor de route terug. We klauteren wat af, want het is hier nog heuvelachtiger als de omgeving van de vorige dagen, met het verschil dat het nu alleen maar bergie op is, pffff. We zweten dan ook peentjes. Maar een bushalte die op onze route uitkomt, vergeet het maar. We stappen dan ook uiteindelijk lukraak in een bus, al hebben we geen idee waar deze ons brengt. Onderweg stappen we zonder te weten waar we zijn toch maar eens even uit en bestuderen nog eens online opnieuw wat het beste te doen nu. We zitten totaal niet op onze route terug en moeten verschillende overstappen maken om in de buurt te komen van een centrale bus opstap waar de keuzes voor ons bus nummer terug wel gemaakt kan worden. Dit zorgt er wel voor dat we weer allerlei andere kunstschatten die Rome rijk is langs de weg zien staan te pronken. We rijden inmiddels over de rivier de Tiber waar we ook de engelenburcht Castel Sant’ Angelo te zien krijgen.

Ietsie over de rivier De Tiber stappen we uit en zijn we eindelijk bij DE centrale bus stop waar zowat alle lijnen stoppen. Hè, hè, we zijn weer terug op aarde, hihi. Nu op zoek waar ze onze inwendige mens kunnen verzorgen, we knorren van de honger. We wandelen wat rond en komen uit bij een leuk pleintje in het groen wat aan de rand allemaal leuke restaurants / terrasjes heeft. We kiezen er eentje uit, als ik het goed onthouden heb is het Trattoria Da Luigi en gaan er eens lekker bij zitten. Het moet vandaag zo wie zo een feestmaaltijd worden, Driek en Kwep zijn vandaag tenslotte 40 jaar getrouwd en dan mag het wat kosten. We zullen dan ook nog eens effe diep in de buidel tasten, hihi. We bestellen ieder een verrukkelijke maaltijd, weer natuurlijk DE heerlijke Italiaanse gerechten en het smaakt opperbest. We sluiten af met een kop heerlijke koffie en de rekening……………..die valt niet eens zo tegen voor Roomse begrippen.

En zoals iedere dag die ten einde raakt, zijn we ook nu totaal verzadigt voor vandaag. We zoeken dan ook snel de bus op die ons weer in de buurt van ons appartement afzet. En wat is dit een verrukkelijke maar vooral speciale dag vandaag geweest, één om nooit meer te vergeten. Maar voordat we echt onder de lakens verdwijnen nemen we nog effe alle belevenissen door en maken weer plannen voor morgen onder het genot van natuurlijk een lekkere borrel. Proost en tot morgen!

Wat denk je, closed for renovation. Nou ja zeg, wat een tegenvaller zeg. Dan maar meteen schakelen, hoe komen we op zijn simpelst weer naar benee. Verhip, we worden gewezen door een Italiaan, een aardige dus, wat niet standaard is hier, dat er een telefoon hangt waarmee je iemand kunt oproepen die een rolstoellift voor je gaat bedienen. Zo gezegd zo gedaan, en een toppie oplossing. Half uurtje later staan we in de buurt van een plein, Piazza di Spagna onder aan de trappen.

Bertran en Kim hebben zelfs hier hun favoriete Lindt Chocolate Shop ontdekt en gaan er nog effies chocolaatjes kopen, en dat zijn niet zomaar chocolaatjes kan ik je verzekeren. We lachen hier wat af zeg, moeders met d’r zuinige knip, en d’r dochter die er wel pap van lust, wat een giller zeg. Zo, het is weer tijd te vertrekken. En warempel, we lopen zo met ons neus tegen de De Pantheon aan, op Piazza della Rotonda. Wat een gigantisch mooi bouwwerk zeg. Het is een soort tempel maar nu in gebruik als Rooms Katholieke Basiliek. Op de gevel aan de voorzijde staat een opvallend grote tekst in bronzen letters: M · AGRIPPA · L · F · COS · TERTIUM · FECIT Heb even opgezocht wat dit betekent: ‘Marcus Agrippa, zoon van Lucius, voor de derde maal consul, heeft dit gebouwd’. 

En weer overvalt ons hetzelfde gevoel, zodra je de hele dag op sjouw bent geweest komt plots de man met de hamer en ben je brak. Dus nu op ons doel af, de bushalte voor route deel 1 is hier aan de overkant, en deze zet ons af op Piazza Venetia waar we wel een half uur op de bus voor route deel 2 moesten wachten. Maar deze zet ons wel rond 19.00u af bij een restaurantje in de nabijheid van ons appartement. We hebben hier nog wel een half uurtje wachttijd voordat er actie komt in en rond het restaurantje Romolo e Remo, de opening is pas 19.30u. Maar dan stroomt het hier binnen en buiten in een half uur vol, en hoofdzakelijk met Italianen. Dat is zo wie zo niet verkeerd en zo leuk om tussen de locals te zitten.