Vrijdag 12 mei
Dag 2
Goeiemorgen allemaal. Weer een nieuwe Engelse dag voor de boeg. Kim wekt Kwep, want die wordt uit zichzelf dus echt niet wakker na de zware dag van gister, maar als ze eenmaal wakker is dan direct weer aan de bak. Geen gelummel zoals thuis, nee, nee, meteen actief. Douchen en op naar het ontbijt. En wat is dat fantastisch hier in Holiday Inn Bloomsbury. Verse jus, gebakken eitje, witte bonen in tomatensaus, DE bekende worstjes natuurlijk, allerlei soorten beleg, allerlei soorten brood, croissants, te veel om allemaal op te noemen. Dus hier kun je de energiebron goed aanvullen, en Kwep laat het zich dan ook goed smaken. Nu nog even buiten naar “het” bankje en dan is het hoogste tijd te vertrekken.
Volgens het huiswerk van gister moeten we via het metrostation Greenpark naar het paleis om de wisseling van de wacht te gaan bekijken. Eenmaal uit de Metro wandel je door een prachtig gelijknamig park, die je vanzelf doet laten uitkomen bij het paleis. En hier staan we dan, netjes op tijd, om 10.00u precies, op een mooi vrij plekkie aan het hekwerk van Buckingham Palace.
Weer even wat snuffelwerk: Buckingham Palace is in 1703 gebouwd voor John Sheffield, de hertog van Buckingham. In 1762 kocht koning George III het enorme pand en sinds 1837 doet het gebouw dienst als residentie voor de koninklijke familie, de eerste monarch die het paleis permanent bewoonde was Koningin Victoria. Buckingham Palace telt in totaal zo’n 775 kamers en 78 badkamers welke verdeeld zijn over een oppervlakte van maar liefst 77.000 vierkante meter. De paleisgevel is maar liefst 108 meter breed en het gebouw is 120 meter diep en 24 meter hoog. In het paleis zijn 1514 deuren en 760 ramen welke om de zes weken worden gereinigd. Bij het paleis hoort ook een Koninklijke tuin met een oppervlakte van 40 hectare. Naast de vele kamers zijn er ook een kapel, een dokterskabinet, een zwembad en een cafetaria voor het personeel in het paleis te vinden. De grootste zaal in Buckingham Palace is de balzaal welke een afmeting heeft van 36,6 x 18 x 13,5 meter. IN deze balzaal vinden onder andere de staatsdiners plaats
En aan dit gigantisch geheel staan wij hier nu, in afwachting van de ceremonie die hoort bij de wisseling van de wacht die al sinds is 1837 plaats vind. En ja hoor, om 11.00u komt er beweging in. We zien tot onze verbazing nu alleen nog maar allerlei hoge piefen onder zeeeeeer strenge 
bewaking het terrein oprijden of lopen. En er komt wat op visite bij The Queen vandaag. De dames poepiesjiek met hoedje en de mannen in rokkostuum. Nieuwsgierig als we zijn weten we tot de dag van vandaag nog steeds niet wat er gaande was.
Maar goed, de eeuwenoude ceremonie van de wisseling van de wacht zet even later toch in met tientallen bewakers te paard en tientallen marcherende bewakers die inderdaad onder muzikale begeleiding van het gardekapel van St. James Palace naar Buckingham Palace lopen en terug. De soldaten zijn allemaal prachtig gekleed in unieke eeuwenoude uniformen. Dit alles duurt zo’n ruim drie kwartier en wat is het bijzonder dit live te mogen aanschouwen.We schieten dan ook vele plaatjes en maken er een natuurlijk een videootje van. Het is wel een gigantische trekpleister, je struikelt gewoonweg over de toeristen. Dit zorgt ervoor dat je toch wel wat tijd nodig hebt deze prachtige plek te kunnen verlaten.
We wandelen dan ook op ons gemak door St James Park richting de koninklijke stallen van Buckingham Palace. En waar je ook kijkt het is allemaal zo geweldig mooi en ook nog eens opvallend schoon. Even later staan we even stil bij een monument ter nagedachtenis aan 202 slachtoffers van een terroristische aanslag in oktober 2002 op Bali, het Bali Bombings Memorial. Een 
mooi monument met erg trieste herinneringen. En zo wandelen we straat in straat uit, de wijk Downingstreet door, en verlaten dit deel van de stad onder de prachtige poorten van King Charles Street. En voetje voor voetje komen we uit op Parliament Square Garden wat vol met statues staat, o.a. Churchill en Nelson Mandela. En dan pronkt hier ook The Westminster Abby. Hier ploffen we eerst maar eens effe neer en nemen op zijn Engels, buiten, staande, onder een boom, een bakkie koffie. Nou ja, koffie, daar heeft het weinig mee van doen, een bakkie slootwater komt dichter in de buurt, brrrrr. We proberen nog effies weg te duiken voor een regenbuitje, en dan gaan we er even later weer vandoor. Er rest nog even wat pogingen die prachtige kerk op de foto te krijgen. Maar wat een ellende, in zo’n drukke stad, zo’n grote prachtige kerk, zo dicht op de pracht en praal te staan, het is zo wie zo een kunst om hier een mooi plaatje van te schieten.
Nog even een mini verhaaltje over deze kerk: The Westminster Abby is een voornamelijk in gotische stijl opgetrokken kerk in Londen. Het is traditioneel de plaats waar kroningen en begrafenissen van leden van de Britse vorstenhuizen plaatsvinden. Ook vinden hier huwelijken plaats van leden van de koninklijke familie, tussen 1100 en 2011, met als voorlopig als laatste Prins William en Kate Middleton. Voor vele Aristocraten dient de kerk als laatste rustplaats zo ook voor dichters, musici, generaals, politici, wetenschappers en andere groten uit de Engelse samenleving.
Deze highlight hebben we ook weer op het netvlies vastgelegd, en je hoeft maar een kwartslag te draaien en dan pronkt er alweer een volgende prachtige bezienswaardigheid de Big Ben. Je kijkt werkelijk je ogen uit, wat een massa aan schoonheid hier op dit kleine stukje aarde. En of het nog niet genoeg is, tegenover de Big Ben pronkt ook nog de Victoria Tower. Ook hier maakt de camera dus overuren en schieten we er flink op los. Er zit achter alles een schat aan geschiedenis, die zowel Kim als Kwep niet in huis hebben, dus zoeken we het er gewoon effies bij en dan is het toch best interessant.
Gaan we weer even: De Big Ben, officiëel de Saint Stephen’s Tower De toren is een van de bekendste monumenten van heel Europa. De Saint Stephen’s Tower zelf werd in 1843-1858 gebouwd als de klokkentoren van het paleis van Westminster. Het paleis is nu bekend onder de naam Houses of Parliament. De klokkentoren rijst tot een hoogte van 96 meter en bestaat uit een 61 meter hoge bakstenen schacht waarop een gietijzeren spits is geplaatst. De wijzerplaten hangen 55 meter boven de begane grond. Het uurwerkmechanisme is een van de grootste ter wereld en de grootste in Groot-Brittanië. De wijzerplaten hebben een diameter van 7,5 meter. De uurwijzers zijn 2,7 meter lang en de wijzers die de minuten aangeven hebben een lengte van 4,25 meter. Na de voltooiing van de toren in het midden van de negentiende eeuw was de klokkentoren de grootste ter wereld. De naam Big Ben verwijst eigenlijk naar de grootste van de vijf klokken in de toren die om het uur luidt. De andere vier worden gebruikt om de kwart uren aan te geven.
Nu is het weer welletjes en de hoogste tijd om onze weg te vervolgen. We wandelen op ons gemakkie verder en steken de Westminster Bridge over waar je dan weer een prachtig uitzicht hebt over de Houses of Parliament (het parlementsgebouw) waar de regering hun werk verricht. Ook The Londen Eye is hier in vol ornaat te aanschouwen. Whauw, whauw. Nu gaan we op zoek naar een bus die ons naar HET warenhuis Harrods kan brengen. En dat valt effe niet mee, want zoals overal, zijn ook hier verschillende wegen opengebroken en kan de bus de normale route niet rijden. Dus toch weer een flinke wandeling verder staan we op Trafalgar Square dat bijna geheel rood kleurt zoveel dubbeldekker bus-sen hier rondrijden. Hier zal er vast eentje voor ons bijzitten.
Maar voordat besluiten we eerst even plaats te nemen op een terrasje bij Caffé Nero om hier een nieuwe poging te ondernemen een lekker bakkie te scoren. En ja hoor, het is gelukt. We genieten dan ook intens van ons heerlijke bakkie en aan bekijks ook hier geen gebrek, wat is het hier druk zeg. Het plein voor ons neus is gevuld met ook weer zoveel historie, op het midden van het plein staat Nelson’s Column (de zuil van Nelson) en naast deze gigantische toren staan twee prachtige fonteinen, de Engels-Chinese Kerk St. Martin-in-the-Fields en dan nog het wereldberoemde museum National Gallery, ook weer erg mooi om dit alles op een afstandje te bekijken vanaf een lekkere stoel. Na een poosje kunnen we er weer tegen en gaan we eindelijk op zoek naar een halte voor de bus naar Harrods.
En wat een heerlijkheid is het hier rond te rijden in de dubbeldekker. Rennen voor een mooi plekkie op de voorste stoelen en dan maar ohw, aah, oeh, enz. Alles onderweg is meer dan de moeite waard en supermooi. Kim weet precies waar we uit moeten stappen en na een korte wandeling staan we bij 
de ingang van Harrods in de wijk Knightbridge. Wat een winkel zeg, ho even, winkel is niet de juiste omschrijving. Het is een poepieluxe warenhuis, het bekendste warenhuis in Londen en misschien wel de bekendste van heel de wereld. In totaal telt het luxe warenhuis zeven verdiepingen met in totaal 4,5 hectare aan oppervlakte (ongeveer 74 duizend vierkante meter). Het enorme warenhuis beslaat een compleet woonblok en ligt vol met de meest exclusieve producten van luxe merken zoals Armani, Gucci, Chanel en Yves Saint Laurent. En daarbij telt het pand negentien restaurants, en organiseert reizen om de wereld en er is zelfs een kennel voor honden van klanten die rustig willen winkelen in Harrods.
Ook kun je je auto een servicebeurt laten geven terwijl je binnen de meest luxueuze producten afrekent. Kom je liever met de helikopter naar het warenhuis toe, geen probleem, Harrods regelt voor een flink bedrag een helikoptervlucht met Air Harrods. Schijnbaar iedere toerist die Londen bezoekt gaat even langs Harrods en koopt iets in het warenhuis, al was het alleen maar om met een tasje van Harrods te kunnen rondlopen. Nou je snapt het al, aan Kwep niet besteed. Moet toegeven dat ik mn ogen hier uitkijk, maar ik loop hier tegelijkertijd rond als een kat in een leeg pakhuis. Ook lopen we nog even langs de bijzondere Egyptische houten roltrappen in het midden van het warenhuis. Deze roltrappen hebben een prijskaartje van een kleine 20 miljoen pond en staan in een Egyptische Hal. Op de begane grond is het memorial te vinden voor Dodi al Fayed (zoon van de voormalig eigenaar van het warenhuis) en “zijn” Diana.
Eenmaal buiten en een ervaring rijker geeft dit toch stof tot nadenken, proberen te begrijpen wat dit als meerwaarde heeft. Kan het zo snel niet bedacht krijgen, weet wel dat het voor mij meer dan over de top is, poeh, poeh. Ook in de straten hier in de omgeving gaat het nog even verder met de show van overdaad aan luxe. Winkels van onder andere Louis Vutton en Roberto Cavalli en de meest dure luxe auto’s snellen voorbij waar Kwep de merken zo snel niet bij kan verzinnen. Wel de Bentley’s, die ken ik nu bij naam, daar struikel je hier in Londen gewoonweg over, die wordt hier gebruikt als een “gewoon” stadsautootje, hihi.
Na weer een fikse wandeling komen we uit bij de Royal Albert Hall, waar Bertran en Kim vorig jaar naar een optreden van Guus Meeuwis zijn geweest. Jammer voor dit moment, we zien het gebouw 
nu niet op zijn mooist, een groot deel ervan staat in de steigers. Wel pronkt hier aan de overkant van de weg weer een prachtig monument ter nagedachtenis aan Koning Albert, The Albert Memorial. Dit hoge Gotische monument werd voltooid in 1876, vijftien jaar nadat ene Prins Albert stierf.
Tja, dan gaan we maar weer op zoek naar een bus, het is beetje bij beetje al weer aardig laat aan het worden en ons buikje knort. We besluiten de dag af te sluiten in de buurt van Oxford Circus, waar we meteen ook op zoek gaan naar een hapje eten. En wonder boven wonder lukt dat nog ook. Een straatje links in, een straatje rechts om en ja hoor, we stappen uiteindelijk met een hongerig buikje binnen bij Wahaca, een Mexicaans restaurant. Eerst even de kaart bestuderen en we bestellen ieder een heerlijke maaltijd. Ruim een uur later staan we TE goed gevuld weer buiten. Wel is het wederom te laat om de winkels in de buurt te bezoeken, wat ook niet echt meer onze prioriteit heeft op dit tijdstip. We wandelen nog even lekker relax de straten door en nemen een poosje later weer een bus, nu naar ons verblijf in Bloomsburry. De pizzeria in onze straat kunnen we vandaag overslaan, we zitten ramvol van de complete Mexicaanse maaltijd.
Eenmaal op de kamer lachen we nog heel wat af. We nemen de dag nog eens door, bekijken de gelopen kilometers wat Kwep doet sidderen, hoe is het in hemelsnaam mogelijk. En dan de hermetisch gesloten overgordijnen die de kamer hysterisch donker maken. Kwep blijft er bijna in van de lach, thuis altijd lekker een open vizier op de hemel, maar hier, nee, nee, Kim kan niet slapen zonder potdichte gordijnen en Kwep kan niet wakker worden op zo’n aarde donkere kamer. Wat een giller, das nog eens gezellie inslapen.
