2017 Op weg naar en aankomst in Ubud

Dag 1 – Zondag 19 november

Vertrek naar Bali

Eindelijk is het zover. We kunnen op weg. En Bertran en Kim komen ons mooi op tijd ophalen. De weg naar Schiphol daar valt niets over te melden, dat weten jullie wel hoe dat ongeveer gaat. Maar eenmaal aangekomen bij de luchthaven is het zoeken geblazen. Bertran heeft een parkeerplaats geregeld bij VIP Parking, ja, ja, we doen niet minder, maar waar het is blijft op dit moment even een raadsel. Na wat rondjes gemaakt te hebben vragen we langs de weg of iemand een idee heeft hoe er te komen. En warempel, in no time rijden we er naar toe. We droppen de auto en zoeken balie 29 op van de Emirates om al onze bagage en hulpmiddelen in te checken. Dit gaat ook voorspoedig en na een bakkie en wat rondlummelen moeten we nog een flink pasje bij zetten om op tijd bij de gate te zijn.

Op alle borden die we voorbij snellen staat dat boarding time al gaande is. Aangezien we met de Reus van Emirates vliegen, de A380, heeft dit wel effies nodig de massa’s personen die in deze gigant gaan op zijn plaats te krijgen. En als we eenmaal ons in de vliegtuigstoel genesteld hebben vertrekken we mooi op tijd naar ons 1e station, Dubai. Een heerlijke ruime zit, lekkere maaltijden, drank naar keuze en de tijd “vliegt”. We komen dan ook 6 uurtjes later, om 0.10u, op Dubai Airport aan. Dit tijdstip zorgt ervoor dat dag 2 van onze reis aanvangt.

Dag 2 – Maandag 20 november

Aankomst Bali – Ubud

Omdat ieder nadeel ook een voordeel hep, de assistentie die Bertran nodig heeft op de luchthaven van Dubai zorgt ervoor dat we net op tijd bij de gate zijn voor ons 2e deel van de reis, de vlucht van Dubai naar Denpasar. Bertran zit als een prins in zijn rolstoel en Kim, Driek en Kwep rennen achter de beste begeleider aan die hier natuurlijk feiloos de weg weet. Wel duwt hij zich te pletter om de rolstoel voort te bewegen over het Dubais hoogpolig tapijt, wat een giller zeg. Hij zet ons af bij gate B12 waar we in stappen een “gewone” Emirates Boeing 777. Dit is wel effies een flinke stap terug zeg, na de verwennerij van de A380.

Ook hier nemen we plaats op onze zetel en gaan we om 1.30u alweer de lucht in. Tja, wat valt er over te melden, het is en blijft nou eenmaal een takke end, en het is nog maar effies een vlucht van 9 uur achter de 6 uur van deel 1 aan. We proberen wat te slapen, tussen de maaltijden door, maar dat valt nog niet mee. Ach ja, niet piepen, we moeten het er gewoon mee doen. We willen uiteindelijk naar Bali, dus er is gewoonweg geen andere optie hè.

En eenmaal boven Denpasar, hebben we de kust wel een keer of 10 onder ons voorbij zien komen. We konden niet direct landen, geen idee waarom niet, maar een half uur later als gepland zet de piloot het toestel aan de grond. En daar staan we dan, bloddy hot, de regen komt met bakken uit de lucht en wij op zoek naar de gang van zaken hier op de luchthaven. Het ingevulde visum is voor 30 dagen gratis en hiermee in de hand sluiten we aan in een gigantisch lange rij om de controles uit te laten voeren.

De bagage duurt ook Aziatisch lang, dus tot op het onderbroekie nat staan we  pas om 16.30u buiten. Hier staat wel de chauffeur van ons hotel al klaar, de beste man staat hier zelfs al vanaf 14.00u op ons te wachten, wat een scheet hè. Maar voordat we on route gaan moet de verslaving van de 2 oudsten even snel bijgewerkt worden na wel 17 uur afgezien te hebben. Uiteindelijk gaan we om 17.00u met een volgepropte auto op weg naar Ubud.

Kwep neemt plaats naast de chauffeur, Driek, Bertran en Kim zitten achterin. En meteen proeven we de traffic sfeer van Bali. Ook hier nagenoeg geen regels op de weg, honderdduizend scooters kriskrassend tussen alle auto’s door. Links, rechts, driebaans op een tweebaans weg, alles kan en alles gaat gewoon goed, niet te geloven. Kwep vraagt de chauffeur een gezellig muziekske op te zetten, en hij swingt meteen de pan uit. Balinees karaoke, uhhhh, we laten hem effies in de waan dat we dit leuk vinden. We geven hem een kwartiertje leut, en dan vraagt Kwep om POP muziek. En ja hoor, u vraagt wij draaien.

We swingen wat heen en weer en zo komen we gezellig en wel om 18.30u aan bij ons Inata Bisma Resort. Gelukkig is het nu droog en checken we meteen in, en het treft, nog geen 10 stappen ver openen we de deur van onze kamers. On the ground floor, kamer 101 en 102 worden de onze de komende 4 nachten. Een leuke kamer, alles wat we nodig hebben is er, en alles ziet er best uit. Verder kunnen we er weinig van zeggen, want het is inmiddels al aarde donker.

Je snapt hel wel dat we zo gaar zijn als boter. En ja, ja, niet alleen Kwep kan na zo’n fikse reis niet meer logisch nadenken, ook Kim heeft dezelfde verschijnselen, zal vast in de genen zitten, haha. We besluiten daarom nog een lekkere maaltijd in het restaurant van ons hotel te nemen. Geen puf meer om daar in het donkere Ubud naar op zoek te gaan. En het is geen verkeerde keus. We zitten hier lekker rustig, de maaltijden zijn lekker bevonden en we kunnen er nu wel weer tegen tot morgenochtend. Wel moeten we nu meteen al een keuze maken voor het ontbijt voor morgenochtend en dit eenmaal gefikst druipen we af.

We sluiten deze dag af met een lekker verfrissende douche en dan is het hoogste tijd om de binnenkant van ons oogjes maar eens gaan te bekijken. Tot morgen!

(dit is vast een beginnetje, de rest volgt snel, beetje drukkies hier, haha)