2017 Op weg naar en verblijf in Sanur

      9 Reacties op 2017 Op weg naar en verblijf in Sanur

[metaslider id=4432]

Dag 10 Dinsdag 28 November

Op weg naar Sanur

Goedemorgen allemaal. Dag 10 van onze reis is al weer aangebroken en we gaan vandaag verkassen naar ons laatste adres in Sanur. Maar voordat het zover is genieten we weer van een heerlijk ontbijt met uitzicht op zee en de Mount Agung. De vulkaan is nog steeds rustig, er pruttelt wat stoom en lichte as uit omdat het zo zwaar regent, meer is er tot nu toe niet aan de hand. Thuis schijnt er onheilspellend nieuws verspreid te worden, en wij genieten hier met volle teugen zonder dat er nog steeds ook maar iemand hier op Bali enige argwaan wekt. Ieder doet zijn ding en op het oog is er niet veel mis, tot nu toe.

Wij genieten hier voor ons neus zelfs van dolfijnen in zee die iedere keer met hun snuit en rugje boven water komen, wauw, wauw, ook dat nog even als klap op de vuurpijl. En dan is het zover, om 11.30 uur gaan we vertrekken. Het personeel van Sanghyang Bay Villa staat al weer klaar. Ze hebben onze bagage al aan de kade gebracht, en helpen ons meer dan je lief is alles richting de boot te krijgen. Weer schoentjes uit, alles in de kratten die op het strand klaar staan en dan een klim in de boot. De zee is nog steeds erg rustig dus wederom geen enkel probleem in de boot te klauteren.

Na een rustig half uurtje komen we aan in Sanur. Hier moeten we even ploeteren om de bagage op de boulevard te krijgen want hier staat niemand klaar om ons te verwennen, hi, hi. En dat is zweten hoor, doorwaternat nemen we effies plaats op een bankje. Kim wilde eerst naar ons hotel gaan wandelen, maar bij nader inzien nemen we toch maar een taxi, al is het maar een mierenstukkie. Voor IDR 50.000 (€ 3,10) zijn we de man en deze beste taxi chauffeur zet ons 10 minuten later af bij Ina Sindhu Beach Resort.

We checken in en gaan we op zoek naar onze kamer. Bertran en Kim krijgen kamer 101 en wij 109. Wij kijken effies rond, een aardige kamer maar niet meer dan dat, en de airco lijkt ook hier zijn werk niet goed te doen. We kijken uit op een dooie muur, dus gezelligheid is hier geen sprake van. Maar goed, we laten het even voor wat het is. We gaan maar eens even bij Bertran en Kim kijken. En die zijn not amused. Een kamer van wel 60 jaar oud, allerlei gebreken, maar wel een mooi uitzicht. Omdat de kamer meer bij de leeftijd van Driek en Kwep past, ruilen we toch gewoon. Maakt ons niet zoveel uit voor een paar nachtjes, ook al is het verre van wat wij verwachtten als we de reviews moeten geloven.

De verwarring heeft wel even wat tijd in beslag genomen, maar eenmaal gesetteld gaan we het er gewoon mee doen hoor. Kwep is blij dat ze even zit en een kinderhand is gauw gevuld, is haar motto altijd. Driek vind het nou ook niet JE van HET, maar vind het na enige aarzeling ook oké. Bertran en Kim trekken zich even terug en Driek en Kwep wandelen wat rond, struinen hier om te beginnen de boulevard af, maar er is hier werkelijk niets te beleven. Lege terrassen, lege boulevard, weinig toeristen te zien, wat is dit toch. Er zijn wel vluchten gecanceld, maar zou dit zoveel impact hebben? Maar niet getreurd, later gaan we met zijn viertjes opnieuw aan de wandel en nemen even later plaats in Jimmy’s Sports Bar. We bestellen hier een lekkere lichte hap en genieten er met volle teugen van.

Ook deze dag vliegt voorbij. We drinken tussendoor nog wat op ons terrasje voor de kamer, en Kim heeft op Tripadvisor een goed aangeschreven Warung gevonden. Omdat we vanmiddag maar een lichte snack op hebben, gaan we toch weer op pad. Niet zover van ons vandaan, in de hoofdstraat, zit Warung Little Bird, waar we per persoon een heerlijke Indonesische maaltijd krijgen waar de Paus de Hik van krijgt, sodeju zeg. En dat voor 6 euro pp inclusief drank en Balinese koffie na, wie doet je wat!  Met meer dan een volle buik wandelen we weer terug. Kwep schrijft nog effies aan d’r verslag, maar door de nog steeds soppende hitte kan ze de woorden niet vinden. Het zit er gewoonweg niet in. Daarom gaan we lekker naar bed, heerlijk koel door de eindelijk goed werkende airco, nog even tv kijken en dan oogies toe. Op naar morgen.

Dag 11 Woensdag 29 november

Volle dag Sanur

Jaja, het werkt. De freezing airco heeft ervoor gezorgd dat we hier voor de eerste keer lekker geslapen hebben. En dat doet een mens goed. Effe poedelen en even later zitten we fris en fruitig aan het ontbijt. Een groot restaurant met een ontbijt buffet. Het aanbod is goed te noemen, maar het personeel is verre van vriendelijk. Waar we deze reis zo van overtuigd waren dat ze hier op Bali nog vriendelijker waren als in Thailand, is hier meteen teniet gedaan. Ach, het smaakt er niet minder om hoor, maar het is even een bijkomstigheid waar we van op kijken. En Bertran en Kim hebben afgelopen nacht zowat niet geslapen, de airco op hun kamer werkt helemaal niet. Dus na het ontbijt op naar de receptie, want een verblijf op Bali zonder airco is echt niet te doen.

Na een flinke discussie met verre van vriendelijke medewerkers is er uiteindelijk toch een oplossing aangeboden, de kids krijgen een Premium Room 129 waar alles wel schijnt te werken. Driek en Kwep vragen meteen ook nog even nieuwe bed kussens, het lijkt wel of er al 30 jaar zwetende gasten op onze kussen hebben geslapen zonder dat ze ooit gewassen zijn, en ook dat wordt geregeld. Na al dit negatieve gedoe en geregel is het alweer middag als alles is zoals het zou moeten zijn. We drinken nog wat op ons kamer terrasje en gaan de omgeving maar eens verkennen.

We gaan om te beginnen koffie met een westers stuk gebak nuttigen bij Luhtu’s Coffee Shop, pal naast ons resort. En wat is dit heerlijk zeg. Lekker met de voetjes in het zand zitten we hier op een heerlijk plekkie aan zee te genieten van dit alles. Daarna lopen we de boulevard nog eens over totdat we een afslag vinden die ons weer in de hoofdstraat afzet. En juist nu het begint te regenen staan we hier voor een terras van een Deense koffiebar. Even schuilen, en meteen maar weer ons vochtgehalte aanvullen. Dat is wel nodig, Kwep verliest hier zo wie zo een emmer zweet per dag, pffff. En zo onverwachts hier de regen met bakken uit de lucht komt vallen zo snel is het ook weer droog. En das mooi, we kuieren weer verder.

Maar het is en blijft een erg stille bedoeling hier overal. De hoofdstraat is voornamelijk gevuld met verkeer, toeristen zie je nauwelijks en voor de winkeltjes zitten de eigenaren werkeloos toe te zien. Eigenlijk maar een trieste bedoeling, en dat allemaal door het verontrustende nieuws over de vulkaan. We wandelen dan ook op ons gemak terug naar het hotel, en besluiten morgen en de dag erna lekker op pad te gaan met onze chauffeur Nyoman. Hier in en rondom ons hotel in Sanur kunnen we ons niet nog eens drie dagen vermaken, dat is duidelijk, en er schijnt rondom Sanur nog zoveel moois te bekijken, dat lijkt ons dan een betere optie. We doen meteen maar een appje of Nyoman tijd vrij kan maken voor ons en het is zo geregeld. Appje terug en morgen komt hij ons weer ophalen. Toch handig hoor deze fijne, nette, en bescheiden chauffeur die ons graag weer rond rijdt langs allerlei moois.

We eindigen deze dag wederom bij Warung Litlle Bird waar het motto veel voor weinig van toepassing is, en dan voor dit weinig krijg je verse Indonesische gerechten die meer dan verrukkelijk smaken, hmmm. En het zal eens niet, tijdens ons hapje begint het weer te hozen, bakken regenwater klettert naar benee. Het lijkt echt een waterval buiten op straat, en staan we er versteld van dat het riool deze massa’s regenwater gewoon aan kan. Das nou niet echt Aziatisch, maar zorgt er wel voor dat we ruim een uur later toch gewoon te voet de terugweg kunnen aanvangen. Het drupt nog wel wat, maar in deze tropische hitte is dat geen enkel probleem om zo buiten te lopen.

Deze dag is ook alweer zowat voorbij. De dagen zijn hier veul en vol, zwaar door de warmte gevuld met het vele vocht en verlangen we ’s avonds alleen nog maar naar ons bed. Moet niet gekker worden, Kwep die het verslag niet op orde krijgt, Driek die ook vroeg afdruipt, dat zegt meer dan genoeg, toch. Maar meer dan tevree en voldaan kijken we terug op iedere dag die we hier tot nu toe zijn. En we kijken weer uit naar morgen, dan gaan we weer lekker op pad. Truste allemaal!

Dag 12 Donderdag 30 november

Volle dag Sanur

Goedemorgen allemaal. Weer lekker geslapen, en na ons gebruikelijke eigen bakkie op ons eigen terrasje gaan we de dag beginnen met een lekker ontbijt. En om 10 uur is het zover, Nyoman staat al weer ruim voor tijd klaar met zijn Suzuki busje om ons hopelijk weer een leuke dag te bezorgen. En daar gaan we, on route naar de Latiluwi Rijst terrassen. Een lange (2 uur) maar erg mooie route brengt ons er naar toe. Al ruim voordat je er aan komt wordt het uitzicht als maar mooier. Het stikt hier van de rijstterrassen, maar eenmaal bij DE Latiluwi Rijst Terrassen kijken we onze ogen uit. Wel eerst even een kaartje kopen van IDR 40.000 pp (€ 2,50) en IDR 5000 parkeergeld voor de Suzuki. Maar dat is het meer dan waard, wat een pracht en praal is het hier zeg.

Weer even wat uitleg: Jatiluwih ligt in het centrale bergmassief van Bali en doet zijn naam die ‘werkelijk schitterend’ betekent, eer aan. Het dorp ligt op 850 m hoogte tussen eeuwenoude rijstterrassen. De panorama’s vanaf de smalle, kronkelende weg naar Jatiluwih illustreren waarom deze rijstvelden genomineerd zijn als Unesco Werelderfgoed. Als je het dorp binnen rijdt betaal je een entree. Je mag dan overal stoppen en door de rijstvelden wandelen. Deze streek wordt de graanschuur van het eiland genoemd. Het is de enige plaats ter wereld waar per jaar 3 rijstoogsten plaatsvinden. De rijst wordt verbouwd in terrasvelden die trapsgewijs oplopen.

We beginnen hier met een plaspauze en een bakkie Balinese koffie voordat we de rijstvelden van dichtbij gaan bekijken. Aan een hutje van niks zitten we gezellig met zijn allen te genieten van de schone lucht hier en vooral het mooie uitzicht. Dan gaan we maar eens even wat rondwandelen. Er zijn zelfs wandelroutes door de rijstvelden zodat je een leuke kijk krijgt over het wel en wee van het hele gebeuren hier. Maar dat is niet voor ons weg gelegd. “Fokke” en “Sukke” zijn hiervoor te beperkt. Want het is op en af, glibberige moddertrapjes en zoal meer. Dus te zwaar en te vermoeiend voor ons twee. Maar we genieten er niet minder om hoor, het is echt TE gek wat je hier ziet. Gifgroene trapsgewijze rijstvlaktes, waar je op sommige plaatsen de boeren de rijstvelden ziet bewerken. En weer het super uitgedachte watersysteem wat hier alles laat groeien. Zo amazing mooi!!!

We schieten hier natuurlijk oneindig veel foto’s, want dat is hier voor fotografen een paradijs. Nou zijn wij geen fotograaf maar gewoon Jan de Toerist en laten we dan ook onze camera flink zijn best doen. Maar het wordt nu toch weer tijd om te vertrekken, we gaan weer on route. Nog nagenietend van alles wat we gezien hebben rijden we door een prachtig landschap richting  Ulun Danu Bratan Tempel bij het Bratan Meer

Vooraf even wat info: De Ulun Danu Bratan is een Balinese Pura, een hindoeïstische tempel.De Pura Ulun Danu Bratan ligt in het noordwesten van het eiland bij het Bratan-meer. De tempel is gewijd aan de godin Dewi Danu, de godin van het water, meren en rivieren. Dit meer speelt een belangrijke rol in de irrigatie van de omgeving. Het complex werd in 1633 gebouwd. Het is verdeeld over verschillende eilandjes. De Meru, met elf daken is gewijd aan Shiva en zijn gemalin Parvati. Ook Boeddha heeft een plaats in de hindoeïstische godentempel. Het Bratan-meer ligt op 1200 meter hoogte en staat bekend als het “heilige bergmeer”, de omgeving is zeer vruchtbaar.

Eenmaal aangekomen bij de Ulun Danu Bratan Tempel beginnen we weer met het kopen van een kaartje. Nu betalen we IDR 50.000 pp (€ 3.10). En ook hier is het adembenemend mooi. Een prachtige tempel in het Bratan Meer. Hier nemen we weer ruim de tijd alles op ons gemak in te laten werken, en weer onze camera op scherp te zetten. Wat een mooie plaatjes kun je hier schieten zeg. Er is hier op het complex ook nog een ceremonie gaande, waar we op een gepaste afstand dit ritueel bekijken. Blijft zo apart om te zien, dit Hindoeïstisch gebeuren.

Nu gaan we er weer vandoor. We hebben voor vandaag als afsluiter de Pura Tanah Lot nog op ons verlanglijstje. En we hoeven het maar te vragen, en Nyoman rijdt er op af. Top kerel hoor! Weer een fiks ritje, want de snelheid in het verkeer is hier gemiddeld zo’n 40 km per uur, dus als je denkt  het is maar een stukkie, kom je bedrogen uit. Maar het is tegelijkertijd ook zo lekker om af en dan in het busje te kruipen, al is het maar voor de broodnodige (airco) afkoeling. En nog wat, het is waar je ook rijd meer dan een prachtige natuur en rijd je met regelmaat door erg leuke dorpjes. Het uitzicht verveeld hier nooit.

En dan zijn we er, 16.15u komen we aan bij Pura Tanah Lot. Hier de beurs weer even open, IDR 60.000 pp (€ 3,75). Eenmaal door de toegangspoort wandel je door wat toeristisch straatjes vol met kraampjes met prullaria naar De Pura Tanah Lot.

Voor de laatste keer vandaag even wat uitleg: Pura Tanah Lot is een Balinese tempel (pura) aan de westkust van Bali. Het ligt in zee boven op een rots. Bij laag water is de tempel net wel of net niet met droge voeten te bereiken over een zand dam van zo’n twintig meter lang. De toegang is echter beperkt tot de eerste vijf meter van het mini eilandje. Op het toegankelijke deel is een ‘grot’ met een magische bron. Alhoewel de tempel in de zee ligt, komt er zoet water uit deze bron. Tanah Lot is een van de drukst bezochte toeristische attracties op Bali. Tegen zonsondergang stromen de vele terrassen met uitzicht op de tempel vol en ontstaat er een waar oerwoud aan fotostatieven.

We nemen eerst even plaats in een van de restaurantjes want we hebben zin in een versnapering en een lekker drankje. En dan vervolgen we onze weg naar DE Tanah Lot. Maar hier komen we bedrogen uit. Het is een oerwoud van trappen, wat voor Bertran niet te doen is. Driek besluit met Bertran achter te blijven en Kwep en Kim gaan het spulleke van dichtbij bekijken. De zon gaat nog niet echt onder, maar fatsoenlijk foto’s maken is met het gruwelijke tegenlicht bijna niet mogelijk. Hier moet je het beroep fotograaf hebben, en dat is ons even een brug te ver. We worden er gewoon sjaggie van. Als je uit honderd foto’s maar twee redelijke plaatjes overhoudt, is dit een echte giller.

En we zijn het er over eens, de Tanah Lot valt ons erg tegen in vergelijk met al het moois we eerder vandaag gezien hebben. Maar we zijn er geweest en hebben het in ons opgenomen. We wandelen doorwaternat van het zweet, dus op ons gemak, terug naar de uitgang en Nyoman zet ons rond 19.00u veilig en wel af bij ons hotel. En we hebben er nog geen genoeg van, we moeten tenslotte de inwendige mens nog verzorgen. Dit doen we meteen maar, en vandaag kiezen we voor Pengkola Warung. Weer een adres uit Tripadvisor, en ook hier genieten we van meer dan een lekkere maaltijd. En dan de prijzen, wat een giller zeg. Je komt hier niet boven de €6,00 pp uit, inclusief een banana split als toetje.

Ook al zitten we hier gezellig, het was me het dagje weer wel. Het is echt de hoogste tijd terug te wandelen naar ons Resort, om hier op ons kamer terrasje nog even na te genieten en dan toch maar snel onder de lakens te kruipen. We moeten ons lichaam ten ruste leggen, want morgen gaan we nog een dagje op pad, weer met “onze” Nyoman!

Voor een goede leuke betrouwbare chauffeur / gids, een WhatsApp naar telefoonnummer +6281339514115 en je hebt een TOP dag!!

Dag 13 Vrijdag 1 december

Volle dag Sanur

Goedemorgen. We hebben geslapen als een os, wat wil je. En na het ontbijt gaan we weer op pad. Nyoman staat om 10.30u klaar om ons vandaag nog wat leuke en interessante dingen hier in de omgeving te laten zien. We laten de keuze aan hem vandaag. Tijdens de route vragen we eerst maar eens waar de ijzeren plaatjes op sommige nummerborden van de auto’s voor zijn. Deze plaatjes worden uitgegeven na controle door politie, en is het een sort off vergunning voor toeristen vervoer. Weer wat geleerd.

On route komen we uit bij een mooi uitzicht op de vulkaan Mount Agung. We krijgen hier de gelegenheid een foto te maken. Meteen maken we van de gelegenheid gebruik om van ons vijven een plaatje te schieten. We houden een weggebruiker aan en die schiet ons te hulp. Mooi hoor, op 20km afstand de Mount Agung op de achtergrond en de bende van vijf op de voorgrond. De vulkaan staat er rustig en vredig bij en op het moment schijnt het gevaar geweken te zijn, volgens onze Nyoman. Na een poosje hier te genieten gaan we er weer vandoor. We rijden langs de kust richting Candi Dasa. Onderweg een stop bij het dorpje Kusamba om bij een natuurlijke zoutwinning te gaan kijken.

Hier aan de rand van dit dorpje liggen er langs het zwarte strand de zoutwerken van het zoutwiningsgebied. Het is een duurzaam project, opgezet door zoutpanwerkers en een paar Franse jongeren waar men de voorouderlijke technieken van het zoutwinnen wil laten voortbestaan en tonen. Wij zien hier dan ook hoe het gefilterde lava zand met zeewater besprenkeld wordt, wat ze in de zon laten drogen tot zoutkristallen. Dan wordt het zand afgeschraapt en de kristallen gestort in een uitgeholde boomstam. Hier moet alles bezinken en houden ze natural salz over. In het droge seizoen zelfs zo’n 50 kilo per dag. Heel armoedig ziet het eruit maar het werkt dus wel.

Even later zit Kim met een zakje zout in de Suzuki. Dat is natuurlijk een beetje de bedoeling, wat extra inkomsten te vergaren, en dat is hun deze keer gelukt. Nu gaan we volgens Nyoman naar een Traditional Village Desa Tenganan. En we treffen het, we stuiten onderweg op een stoet bewoners die onderweg zijn om in hun dorp de ceremonie voort te zetten.

Nyoman legt uit: Op dit moment is de bevolinkg van het dorp Desa Tenganan bezig met een Melasti Ceremonie, een jaarlijkse Balinese Hindoe viering. Het doel van melasti is het verwijderen van onzuiverheden en kwade geesten, en niet van één persoon maar van het hele dorp. Het begint aan zee, de bron voor het wijwater en als ieder daarmee gezegend is volgt de stoet te voet de weg naar hun dorp. De dames dragen offers op hun hoofd, mannen dragen de pratima heiligdommen op hun schouders en anderen houden Balinese paraplu’s vast. Ze gaan gekleed in hun kebaya, sarongs en udengs. Eenmaal in het dorp aangekomen begint de priester met zijn gebed en laat de bellen rinkelen, zingen zijn mantra’s en alles wordt gezegend met wijwater. Om hem heen doet ieder mee met het gebed, een rituele dans, een ngeruk mes ritueel, velen vallen zelfs in een trance (surupan), en dit brengt hun zo dichter bij hun goden. Dit ritueel wordt door zware rituele muziek van een Balinees gamelan orkest ondersteund.

En hier lopen we dan, in Traditional Village Desa Tenganan We wandelen eerst door de authentieke straatjes, waar ook allerlei winkeltjes zijn waar de bevolking zijn waar aan de man probeert te brengen. Wij gaan alleen een zijde weverij binnen en al is het prachtig, al die mooie sarongs, we kopen er geen, we hebben geen idee wat we er mee moeten. Dus weer door en na weer een korte wandeling komt de stoet met bewoners in de village aan.

We vragen netjes of we foto’s mogen maken tijdens deze ceremonie, en dat mag gewoon. En wat is dit bijzonder zeg, hier te staan en deze bijzondere gebeurtenis mee te mogen maken. Het maakt in ieder geval een diepe indruk op ons. Want het danst, zingt, tingelt met belletjes, ze blijven alles zegenen, dan een ereronde om de priester(s) heen, en tot besluit wordt er een ook nog een kop van een kip afgetrokken. Brrrrrr dit alles om het kwaad te verjagen. Nou ja zeg, dan heeft Kwep wel een varken nodig, denkt ze op haar beurt.

Waar we voor kwamen, The Traditional Village, is door al dit indrukwekkends op de achtergrond komen te staan, maar wat is er traditioneler als deze ceremonie hier live mee te mogen maken. Vol verwondering wandelen we terug naar onze Suzuki, we doen een donatie en we gaan weer on route. Nu gaan we richting Candi Dasa en willen hier eerst even wat drinken. Bij een plaatselijk restaurant bestellen we een middaghapje en een fruit mix, maar dit valt niet goed. De bestelde pizza duurt meer als een half uur voordat hij geserveerd wordt en is nog slechter als de diepvries Dr. Oetker bij ons, we kunnen hem gelukkig terug geven en gaan er weer vandoor.

Omdat de dag alweer bijna voorbij is, vragen we Nyoman ons bij het hotel af te zetten. We willen niet TE laat terug zijn. Onderweg vraagt Nyoman of we toch nog even mee willen gaan naar zijn Warung (restaurant) Ach ja, dat kan nog wel effies, we willen hem niet beledigen om niet mee te gaan. Wij wachten dan ook in spanning af waar zijn Warung dan wel zal zijn. En ja hoor. Een half uurtje later stappen we uit. Een golfplaten hal, een paar stoffige tafels en stoelen, een Indonesische stamtafel met dito bank, drommen vliegen en wij zitten hier ons verstand te verkijken.

Hij vraagt wat we willen eten en drinken en daar gaan ze aan de slag hoor. Nasi Goreng, Bami Goreng,  Gado Gado, eitje bij. Zijn vrouw gaat aan de slag en eenmaal het bord onder ons neus schuiven we het hapje met enige twijfel naar binnen. En eerlijk is eerlijk, het smaakt meer dan lekker, gewoonweg een verrukkelijke echte Indonesische maaltijd. En dan wat we afrekenen, IDR 50.000 (€ 3,10) voor 4 personen, dit is toch niet normaal meer. Maar goed, ons buikje weer goed gevuld stappen we in het busje. Stiekem zijn we hier toch ook weer een hele tijd geweest, kennis gemaakt met de hele familie, op de foto met het hele spul, en dan weet je het wel, we zijn weer erg laat terug bij ons hotel.

Hier genieten we nog lekker na van deze meer dan authentieke dag, wie had dit vanmorgen gedacht. We hebben het vandaag aan Nyoman over gelaten, en dit was een zeer waardige afsluiting van onze trips met deze fijne chauffeur. Het is een TOPPER! Even een whatsapp naar +6281339514115 en je hebt een onvergetelijke dag voor meer dan een mooie prijs, hij is echt aan te bevelen.

We sluitende dag af bij Luhtu’s Coffee Shop, een bakkie met een taartje gaat er nog wel in. En dan is het weer zover, de man met de hamer komt weer langs. Weer een volle, warme, vochtige, indrukwekkende dag achter de rug. En het verslag, tja, dat moet dan thuis maar afgewerkt worden. Er zitten hier gewoon TE weinig uren in een dag, ha, ha. We gaan zo meteen ook nog eens onze laatste nacht in, morgen is het jammer genoeg vertrek dag! Toedelsssssss.

Dag 14 Zaterdag 2 december

Laatste dag Sanur

Jeemienee, de tijd vliegt, ook hier. We hebben de laatste nacht er alweer op zitten. Efkes poedelen en dan nog één keer genieten van het ontbijt. Daarna rommelen we wat aan op onze kamer, een beetje de koffers opruimen en plaats maken voor Bertran en Kim. We hebben onze kamer een extra nacht geboekt om op ons gemak te kunnen vertrekken voor de nachtvlucht van Zondag 3 december.

Als we alles op orde hebben wandelen we nog eens de boulevard af. We gaan vandaag nog even langs de voor ons beste adresjes van Sanur. Een herhaling van een lekker fris drankje bij de Deense koffiebar, dan de hoofdstraat door en dan even luieren op het strand. Het is bewolkt maar wel lekker hier even op het strandbedje plaats te nemen. Maar de onrustige types liggen niet lang, we gaan nog even naar Luhtu’s Coffee Shop, één van de toppers! Je zit hier heerlijk aan zee, en ze hebben een aanbod van westers gebak, tot aan een heerlijk hoofdmaaltijd. Tijdens ons zitje hier, besluiten de mannen zich te laten scheren, dus gaan we weer op pad.

We lopen een echte Barbershop binnen maar volle bak, hier kunnen we voorlopig niet terecht. Dan nog maar effies verder kuieren, en ja hoor, hier gaat het gebeuren. Bertran en Arikus gaan onder het mes. Een Barbershop waar een hond aan de ketting ligt, en Kwep zelfs op een piepklein katje gaat zitten. Dit verwacht je toch ook niet in een Barbershop. En tot overmaat van ramp gaat het katje ook nog lekker zitten poepen in de shop. Hier kan echt alles, pffff. De heren staan wel een kleine 20 minuten later gladjes en wel buiten. Die kunnen vannacht netjes en spekglad naar huis, hihi.

We wandelen op ons gemakkie terug en gaan nog even op ons kamer terrasje genieten. Er rest nu niet veel meer dan een lekker maaltijd te verorberen. Bertran en Kim mogen kiezen waar en het wordt Warung Litlle Bird We smullen hier als vanouds, en nu is het toch ECHT tijd om ons klaar te maken voor de terug reis. We douchen om beurten, pakken alles in en om 20.30u zien we Nyoman voor de laatste keer.

Hij zet ons netjes af op Bali Ngurah Rai International Airport, de luchthaven in Denpasar. We nemen hier afscheid van elkaar en gaan beginnen aan de vaste ellende die een luchthaven met zich mee brengt. Inchecken, aan en uitkleden voor de security, en wel tig keer paspoort en instapkaart controle. Het is en blijft een gedoe. En waar ieder nadeel ook een voordeel hep, omdat Bertran disabled is, kunnen we wel overal met voorang doorheen. Wel een beetje genant, maar met al onze gebreken mag dit dan een voordeeltje zijn. Nu is het alleen nog geduldig wachten totdat we on board kunnen.

Dag 15 Zondag 3 december

Terugreis naar huis 

Om 0.05u is het zover. Mooi op tijd vertrekt de Emirates op weg naar Dubai. Een hele zit van 9 uur, maar het fijne van een nachtvlucht is dat je toch wel in slaap doezelt. En dan “vliegt” de tijd. We zijn er dan ook voordat we er erg in hebben.

Nu nog even tussenstop van 2,5 uur op Dubai, even de beentjes strekken en dan nog eens een vlucht van 6,5 uur. Wel weer met de luxe reus A380, maar uiteindelijk maakt het niet meer uit, na zoveel uur ben je gewoon brak, waar en hoe je dan ook zit, het is en blijft een uiteindelijk hele opgave.

Maar deze opgave is het meer dan waard. Het is een heerlijke, bijzondere, emotionele, prachtige reis geweest, vooral voor Kwep. Zo fijn om in het bijzijn van haar meest geliefde naasten haar 60e verjaardag te mogen vieren in het voor haar zo geliefde Azië. Er gaan toch maar mooi tegen alle verwachtingen in weer een berg fantastische herinneringen in haar koffer mee naar huis. Hoop dat jullie ook genoten hebben van onze verhalen, ook al heb ik het laatste deel bij thuiskomst nog moeten schrijven. Het was voor ons meer dan geweldig, hoop dat het wederzijds is.

Groetjes Driek en Kwep, Bertran en Kim.

Deze reis zit er nu echt op en niemand weet of er nog meer reizen zullen volgen. Maar mocht het zo zijn, dan houden we jullie hiervan gewoon weer op de hoogte. Voor nu, alvast hartelijk bedankt voor alle leuke en mooie reacties. Top voor ons om te lezen!!!!!

Voor een goede leuke betrouwbare chauffeur / gids, een WhatsApp naar telefoonnummer +6281339514115 en je hebt een TOP dag!!

 

9 thoughts on “2017 Op weg naar en verblijf in Sanur

  1. Inge

    Helemaal leuk verhaal , wat hebben jullie veel gezien zeg. De laatste dag met Nyoman had ik ook wel willen doen.! En nu maar hopen op nog een mooi reisje! Xxxx

  2. Ma de jong

    Jee wad een mooi verslag ,Het is waard om het nog eens te lezen ,
    Het geld zegt mijn niets Maar wad goed koop De foto-s mooi hoor Wij hebben van jullie vakantie toch ook genoten ,
    Dus bedankt Hanny en Arikus Kim en Bertran

    Groetjes Ma de jong

  3. Rob en Nicootje

    Gelukkig is de website weer “uit de war” want ook dit stuk van het verhaal was weer top en hadden we niet willen missen. Bedankt dat we op deze manier weer met jullie mee op reis mochten het was heerlijk om over jullie schouders mee te kijken.

  4. Pappa en Zus

    Wat een mooi stuk heb je weer uit je pen gegooid en de foto,s zijn ook het bezichtigen waard ,Dus volgen we jullie met alle plezier.Tot vogende belevenisen

  5. Yvonne groen

    Kei gaaf allemaal. Veel meegekregen van jullie vakantie en in een prachtig reisverslag. Mijn dank daarvoor en geniet nog heerlijk na ! Liefs

Gesloten voor reacties.