Dag 10 Zondag 11 maart

Volle dag Caïro, in de avond een vlucht naar Sharm el Sheik

Goedemorgen allemaal. Weer een nieuwe dag, en wat voor een dag. Hij begint in ieder geval lekker. Nu eens geen moetje vanmorgen, ontbijten kan hier tot half 11, een pure luxe voor ons. We gaan dan ook lekker op ons gemakkie de dag starten met een fantastisch ontbijt, want dat is hier TOP! Op de boot was het prima, maar hier is het nog een stukkie beter. En dan de lekkere vers gebakken cake, dat nodigt uit om een paar stukkies te pikken en in de tas te stoppen. Oei, oei, dit mag eigenlijk niet, maar we kunnen het niet weerstaan en alles wat niet mag is vaak nog lekkerder, hmmmm.

Henk en Jannie uit onze groep zitten nu ook in het restaurant, en wij besluiten even later met zijn viertjes naar DE Bazaar te gaan. We hebben nog tot de namiddag de tijd, dan moeten we onze koffers weer pakken. Maar zover is het nog niet, dus gaan we nog lekker effies op pad. We hebben hier bij ons Sonesta Hotel een Piccolo, en die vragen we eerst maar eens of er in de buurt een betaalbare taxi is. En ja hoor, voor LE 120 (€ 6,00) kunnen we met een taxi van het hotel naar DE bazaar. Dat is een acceptabele prijs vinden wij en springen er meteen in. Dan volgt er weer een spannend ritje, want een auto zonder blikschade rijd er hier niet. Het is hier boem is ho, en dan weer doorrrrrr. 

En als we om ons heen kijken vanuit de autoraampjes, dan zien we veelal armoede, die zelfs aan de huizen af te lezen is. We hebben ons laten vertellen dat Caïro last heeft van tienduizenden gelukszoekers die uit het hele land hier naar toe komen omdat ze denken in deze grote stad een beter bestaan op te kunnen bouwen. Omdat het aantal mogelijkheden om geld te verdienen niet evenredig meegroeit met het aantal inwoners dat Caïro telt, is het helaas ook vooral de armoede die groeit. Dus naast de reeds genoemde verkeersproblemen en de extreme luchtvervuiling telt Egypte heel veel armen, zijn er veel werklozen, wordt het analfabetisme op bijna 40% geschat, gaat de kwaliteit van het onderwijs en de gezondheidszorg er zienderogen op achteruit, worden de mensenrechten geschonden en zijn radicale moslimbewegingen alom aanwezig. Al met al, tis triest gesteld met het land.

Maar………..wij laten ons er niet door uit het veld slaan, we worden netjes afgezet op een autovrij plein waar in de buurt de bazaar zou moeten zijn. Weer volop militair vertoon om ons heen, die weliswaar een vriendelijke lach naar ons uit brengen. Het kan dus wel, en is meteen een stukkie gezelliger hoor. We steken het plein over en hebben wel zin in een lekkere kop koffie. Eens even kijken, hier voor ons zijn alle voorgevels van deze straat gevuld met Egyptisch coffeeshop meubilair, en we nemen in één van de shops plaats. Even de banken en tafel afvegen, het is hier verre van schoon. Even de kaart bestuderen en ze verkopen hier inderdaad koffie. We bestellen ieder een espresso.

In de tijd dat de espresso gefabriceerd moet worden gaat Kwep op zoek naar een toilet. Maar eenmaal binnen in de “coffeeshop” lijkt het hier meer op een pakhuis. Allerlei meubilair staat huizenhoog opgestapeld, geen idee waar ze hier in hemelsnaam koffie kunnen maken. Maar goed, de nood is hoog en effe vragen, een toilet graag. Er wordt omhoog gewezen, en een ongelukkige kronkelige betonnen trap brengt Kwep op een eerste verdieping. Wat een bouwval zeg, van alles is er te vinden maar geen toilet.

Een Egyptenaar komt achter haar aan en wijst nog eens omhoog. Pffff, hier nog veel meer van allerlei guurs op deze route. Maar dan heeft ze het gevonden hoor. Een toilet, zal de details besparen, maar een varkenstrog is er heilig bij, sodeju. Tja, dokters voorgeschreven pillen zorgen ervoor dat het vocht toch verwijderd moet worden, dus verstand op nul en laten lopen die straal. Brrrrr, wat een giller zeg, in Egypte is alles anders, hi, hi!!!

Weer beneden is het natuurlijk lachen gieren brullen als Kwep het verhaal doet van d’r sanitaire uitje. Even later krijgen we de koffie, en eerlijk is eerlijk, eenmaal de espresso aan ons mondje, deze smaakt echt verrukkelijk, hoe is het mogelijk. En nu komen meteen de plakjes cake van pas, koekske bij de koffie is toch net weer wat  lekkerder. Na wat heen en weer gebabbel met de Egyptische eigenaar gaan we on route. En wij vermaken ons opperbest op de bazaar. Het is niet zomaar een bazaar, het is oneindig groot, al eeuwen oud en zelfs hier is geschiedenis geschreven:

Khan el Khalili Bazaar is een van de oudste soek van de wereld. Vanaf de 14e Eeuw hebben kooplui hier handel gedreven. In 1384 liet de Emir al Khalil, een machtige Mammelukse prins, hier een grote markt bouwen en een drie verdiepingen tellende herberg voor reizende kooplui en hun waren. Kopers bezochten de markt vanwege de goederen die de handelskaravanen meebrachten en het loven en bieden verbreidde zich over de omliggende straten. De oudste overgebleven delen van de bazaar zijn de grote stenen stadspoorten uit Circa 1500.

Terwijl we hier rond lopen is het opvallend rustig en ze vallen ons niet eens lastig. Later horen we dat we nog erg vroeg zijn, alles is net pas uitgestald. Laat ze hier maar lekker wakker worden met zijn allen, wij vinden het heerlijk zonder aandringen hier te vertoeven. De aangeboden waren bestaan uit allerhande specerijen, sieraden, tapijten, lederwaren, keramiek, parfums, kleding, lampen, je kunt het eigenlijk zo gek niet bedenken, het is hier allemaal te koop. Aangezien afdingen hier de uiteindelijke prijs bepaald, en Kwep hier geen fan van is, kopen we uiteindelijk helemaal niets.

Voordat we onze taxi terug nemen, besluiten we te eindigen waar we begonnen zijn. We worden meteen herkend en bestellen hetzelfde recept. En zoals Driek en Kwep het overal in de vreemde landen doen, we laten de Egyptenaar onze taxi bellen. En dat werkt perfect, kwartiertje later staat hij in de verte al te wuiven. Het lijkt erop dat de chauffeur ergens in de omgeving op ons is blijven wachten, want heen een ritje van een uur en nu een kwartiertje, das niet synchroon.

Nu weer de hectiek in, wat een gruwel dat verkeer, daar wennen wij nooit aan. Vervelen doe je je geen minuut, het is reuze spannend in de auto en er is weer van alles te zien onderweg. Naast alle armoedige bouwval steken natuurlijk de mooiste van de mooiste moskeeën boven alles uit, en komen we plots ook nog langs het zwaar bewaakte Graf van de onbekende soldaat, een plaatje om te zien. 

Na een leuk ritje is het tijd uit te stappen bij ons Sonesta Hotel. We ploffen nog even in de bar van ons hotel neer, nemen hier een borrel en meteen een kleine lunch, zodat we er even tegen kunnen. Want alles wat ons nu nog rest is ons even opfrissen, de koffers pakken en om 19.00u stappen we met nog maar 4 personen in het busje voor vertrek naar de luchthaven van Caïro. Daar hebben we om 22.35u een vlucht naar Sharm el Sheik. We nemen nu definitief afscheid van Christel, bedanken haar nogmaals voor de reuze gezellige tijd, en Henk en Jannie blijven nog een nacht in Caïro. Het vliegtuig is volgeboekt volgens de berichtgeving, wij gaan hun pas een dag later terug zien in Sharm el Sheik, onze laatste bestemming van deze heerlijke rondreis. Maar voor ons, op naar morgen!!!!

[metaslider id=5595]

Dag 11 Maandag 12 maart

Aankomst Sharm el Sheik

Na een korte vlucht van een klein uurtje, landen we rond middernacht op de luchthaven van Sharm el Sheik. Hier even de gebruikelijke handelingen en eenmaal in het transfer busje zijn we binnen 15 minuten in ons Sultan Gardens Resort . Hier de check-in, de sleutel van onze kamer, de regels van het huis, en dan tot besluit is hier een super oplossing voor handen. En Taf-Taf busje brengt je naar je kamer, en dat is maar goed ook, het lijkt hier wel een dorp. Het is zo op het eerste gezicht gigantisch groot, al kunnen we nu in het aardedonker niet goed bepalen hoe, wat en waar we ongeveer zijn. We weten wel als we de deur van onze kamer opendoen dat het hier prima vertoeven wordt. Wat een beauty van een kamer zeg, en we kijken vanaf ons balkon op een donker vlak wat zomaar de zee zou kunnen zijn, morgenvroeg gaan we de boel maar eens bekijken bij daglicht.

Wel hebben we met Chris en Heleen, de enige overgebleven medereizigers uit onze groep, afgesproken nog een hapje te eten in het restaurant. En dat is een aardige klus hier te geraken. Klimmen, klauteren, oneindig veel trappen, dit is nu eenmaal Sharm el Sheik, dit hebben we jaren geleden al ervaren en is nu niet veel anders. Maar eenmaal aangekomen, staat er een klein buffet klaar. Alcohol is hier in de nacht niet overal te verkrijgen, dus Arikus en Heleen op jacht. Gierend komen ze terug, hun missie is geslaagd. Een biertje en wijntje rijker zitten we alsof de dag nog begint gezellig te genieten van een lekker hapje. Toch moeten we ooit nog naar bed. De klok wijst 2.30u en is het meer dan de hoogste tijd om te gaan snurken.

Na een kort nachtje ontwaken we in het lijkt een droom. Als we vanaf ons balkon buiten kijken is het amazing. We kijken inderdaad uit op zee met in de verte het Tiran Eiland, de tuinen om ons heen zijn amazing, en onze kamer is ook bij daglicht TOPPIE! Het gebruikelijk bakkie op ons balkon verdubbelen we vandaag gewoon, we kunnen er even geen genoeg van krijgen, wat is dit heerlijk en relaxed wakker worden. Ontbijten kun je hier ook tot 10.30u, ook niet verkeerd, wij het zelfs heerlijk na onze zwoegweek.

Op ons gemakkie gaan we later op pad. Na een klim en klauter route komen we bij het restaurant aan. We gaan lekker buiten zitten en meteen begint het personeel te rennen voor ons. Wilt u een ei, in welke vorm, wat zal het drinken zijn, bestek wordt gepoetst neergelegd, parasol boven het hoofd geplaatst, en zo hoeven we zelf alleen nog maar wat brood en fruit te halen. Wat een verwennerij zeg. We genieten dan ook echt van al dit lekkers hier. Naar tijd wordt niet gekeken, het buffet sluit wel op tijd, maar de koffie wordt oneindig aangevuld en zitten we hier een behoorlijk tijdje.

Nu is het zaak om eens even rond te struinen. Wat en paradijs hier zeg, je struikelt over verschillende zwembaden, verschillende restaurants, weelderige mooie tuinen, alles even mooi aangelegd. En dan zien we wat bekends, ja, ja, Roel en Ineke, die al 3 dagen eerder hier naar toe gegaan zijn. Dat nodigt uit om even bij te praten. Net als wij misten Roel en Ineke meteen de gezelligheid van de boot, en ook wij hebben dit ervaren toen wij in Caïro waren. Het is echt een wereld van verschil, al hoort dit nu eenmaal bij de verschillende uitstapjes tijdens zo’n rondreis. Bij het ene krijg je wat en bij het andere laat je wat.

Maar niet getreurd, we zijn nu weer drie dagen met elkaar hier, en gaan er weer wat van maken. We spreken dan ook af dat we vanavond om 20.00u met zijn allen gaan dineren in het restaurant. Kwep moet wel even terug naar de kamer. Haar ogen zwellen vandaag zo op dat ze inmiddels een Japans uiterlijk heeft, ha, ha. Even koelen, druppelen en kijken of het zo meteen wat beter gaat. Meteen maar even van de tijd op de kamer gebruik maken, de koffer kan nu serieus uitgepakt worden, het is tenslotte de laatste bestemming.  

De dag vullen we met een wandeling over het resort en klauteren we on route om te lunchen, waar we in het restaurant weer een babbeltje maken met het leuke personeel. Ook gaan we even van het resort af om te kijken of er in de omgeving wat te beleven is. En ja hoor, we zien een sort of boulevard(tje) met wat kleine winkeltjes waar de gebruikelijke prullaria te koop is. Dat hebben ze leuk bedacht en mocht je van souvenirs geen genoeg krijgen, hier is het weer allemaal te koop.

Het is avond voor we er erg in hebben en gaan we gewassen en gestreken op pad voor het diner. Ook dit is meer dan TOP! We hebben plaats in het “adults” deel van het restaurant. Een deel zonder kids, wat best wel lekker is. Want een groot nadeel van zo’n gigantisch resort is altijd de massa. Het is dan het “vreetschuur” gevoel wat je direct overvalt, jammer, maar dit zie je in de regel bij al deze grote resorts. Het eten smaakt er niet minder om, er is keus genoeg en het is allemaal overheerlijk. Net als op de boot zijn wij ook hier weer de laatsten die ze buiten moeten vegen. Toch worden we niet weggekeken, het personeel blijft zeer vriendelijk en erg aardig.

We druipen na het diner toch maar meteen af naar onze kamer, al was deze dag TOP, Kwep heeft nog steeds spleetogen, de afgelopen nacht was veel TE kort en de batterij is ECHT leeg. Goodnight!

Dag 12 Dinsdag 13 maart

Sharm el Sheik

Deze dag verloopt als een echte strandvakantie dag. Niets moet meer en alles mag. Hoef jullie inmiddels niet meer te vertellen hoe de dag bij ons begint. Das vaste prik. Daarnaast gaan we natuurlijk ontbijten, lunchen en dineren. Vanavond zijn we weer met zijn achten, Henk en Jannie zijn ook alweer gearriveerd. Die hebben we vandaag alweer ontmoet, en nadat ze onze beauty kamer bekeken hebben zijn ze meteen een verhuizing aan gaan vragen bij de receptie. Een groot deel van Sultan Gardens Resort is al gerenoveerd, en ze hebben afgelopen nacht Henk en Jannie nog in het oude deel geplaatst. Erg achteraf en niet zo gezellig. Maar even vragen en het wordt geregeld. Ook die zijn weer helemaal happy en in de namiddag zien we elkaar nog even voordat we met zijn allen gaan dineren.

Vanavond gaan we dineren in het Italiaans Specialiteiten Restaurant Casa Mia. Als je hier een volle week verblijft mag je gebruik maken van 3 verschillende specialiteiten restaurants. Roel en Ineke zijn hier een volle week, en gaan we met zijn allen op hun kamernummer hier naar binnen. Maf hoor, acht personen op één kamernummer, maar het lukt. We worden hier compleet in de watten gelegd en het eten is meer dan verrukkelijk. Niet te vergeten dat het gewoon weer net zo gezellig is als op de boot, en maken we hier de avond zowat vol. Even later wandelend over het resort kiezen we er toch maar voor naar onze kamer te gaan. Daar lonkt het heerlijke bed en de vermoeidheid lijkt er nu uit te komen. Tja, stilstand is achteruitgang hè, dus is het de hoogste tijd de batterij op te laden.

Dag 13 Woensdag 14 maart

Sharm el Sheik

Deze dag verschilt niet veel met gister. Ontbijten, lunchen, we wandelen wat rond, maken een babbeltje met Roel en Ineke, nemen een kijkje aan zee, en in de namiddag gaan we zelfs even onderuit op een strandbedje. Ook al is het hier overbevolkt, de bedjes zijn hier altijd voor handen. Geen handdoekje leggen wat zo wie zo al erg fijn is. De zon verdwijnt rond 17.00u achter de rotshoogtes waarop dit resort gebouwd is. En dan druipen we af naar onze kamer. Daar genieten we gewoon verder, het uitzicht is een plaatje en dit verveelt nooit.

De avond vullen we weer met zijn allen in het adults deel van Restaurant Linah. En dit is echt een uitkomst, de rest van het restaurant is een massa van herrie, borden, bestek, gillende kids enz. enz. Als we dan toch weer even willen zeuren vinden we dat het enigste minpuntje, maar de gezelligheid die wij hier onderling hebben wint het gewoonweg van de massa. We genieten dan ook weer van al het lekkers, en het personeel vind onze tafel best gezellig, we lachen met zijn allen hier heel wat af.

We drinken vandaag na het diner nog een borrel op het terras. Driek is vandaag in the mood en is druk met moppen tappen. We lachen ons een scheurbuik, tot tranen toe, en de gezelligheid kan ook hier niet op. De tijd vliegt en moeten we nu toch echt aanstalten maken naar onze kamer af te zakken. Dit wordt een gezellige route, iemand uit onze groep heeft een beetje te diep in het glaasje gekeken en is gezellig aangeschoten. Een naam gaan we niet vermelden, privacy hi, hi, en het kan tenslotte de beste overkomen. Het is lachen gieren brullen onderweg, wat een giller zeg. Eenmaal onze wandelende borrel veilig thuisbezorgd gaan ook wij ons eigen bedje maar eens opzoeken. Truste!!

Dag 14 Donderdag 15 maart

Sharm el Sheik

Goedemorgen allemaal. De tekst wordt alsmaar minder, en de dagen zitten er bijna op. Vandaag de laatste volle dag in het heerlijke en mooie Sultan Gardens Resort. We hadden vooraf plannen om in Sharm el Sheik centrum een kijkje te nemen. Wij zijn er 11 jaar geleden voor het laatst geweest en misschien is er in al die jaren wel wel veel veranderd. We zullen het niemand kunnen vertellen, het is er niet van gekomen, we hebben er de kracht niet meer voor, ha, ha. Vandaag lummelen we ook maar wat aan, je zou bijna denken dat we aan vakantie toe zijn. Nee hoor, grapje, we hebben de afgelopen twee weken een wereldse tijd gehad. Veel gezien, veel geleerd over Egypte en zijn enorme geschiedenis, met de Nijlcruise als een echt hoogtepunt. Superleuk en mooi om over de Nijl te varen en de uitstapjes zijn amazing.

We vinden het eigenlijk best jammer dat het er bijna op zit. Genieten dan ook nog effies van alles om ons heen. Zon, zee, strand, een prachtige kamer met een werelds uitzicht, overvriendelijk personeel die ons hier in de watten gelegd hebben, het is hier overal super schoon, heerlijk eten op alle tijden van de dag, dus we hebben niks te klagen. En als het weer tijd is voor het laatste gezamenlijke diner, nemen we deze keer afscheid van Henk en Jannie, die hebben hier nog één nacht tegoed. We wisselen wat adressen uit voor eventuele foto’s e.d. en gaan op weg naar de kamer. De koffers moeten nu gepakt en definitief gesloten worden. Er rest nu een poging om een uiltje te knappen, want we worden om 3.00u naar de luchthaven gebracht, wat een tijd hè!

Dag 15 Donderdag 16 maart

Van Sharm el Sheik naar Amsterdam

Soms zit het mee en soms zit het tegen. En dat is nu het geval, daar je ook op de dag zou kunnen vertrekken zijn wij nu de sjaak en moeten we midden in de nacht op pad. Slapen is niet echt gelukt, de angst dat je je verslaapt houd je van een rustige slaap af. Maar hier staan we nu, allemaal met bepakking. We gaan op weg naar de luchthaven van Sharm el Sheik. Hier komen we aan op een uitgestorven luchthaven. Er volgen weer veel controles, waar onze meegekregen ontbijttassen in zijn geheel, inclusief drank gewoon door de douane heen komen. Vreemde veiligheidsregels hier in Egypte. 

Dat ontbijtpakket komt goed van pas om de tijd te doden. Het duurt nogal effies en een lekker broodje gaat er wel in. Als het tijd is aan boord te gaan landen we een uurtje later alweer op luchthaven Caïro. Hier moeten we weer wachten tot de vlucht van 10.00u die ons in ruim 4 uur op Amsterdam Schiphol afzet. En nu is het echt over en sluiten, een kuis en een groet en onze wegen scheiden hier definitief op de luchthaven. Hoe jammer ook, er is een tijd van komen en gaan, en het gaan is nu een feit!!!!

[metaslider id=5665]

Wij kijken terug op een hele bijzondere, prachtige en mooie vakantie. We hebben bijzondere en hele gezellige personen ontmoet wat een grote bijdrage is geweest in dit succes. Wie had dit gedacht, altijd saampies op pad en nu met het leuke gezelschap een bere gezellige tijd gehad. Iedereen super bedankt, zowel onze groep, als alle lezers van dit Egypte verhaal. We delen graag onze ervaringen met jullie, als dat het deze keer niet live te volgen was. Maar daarom de kreet die een groene draad door onze vakantie is geweest:

IN EGYPTE IS ALLES ANDERS!!!!!!!