2018 Op weg naar en verblijf in Luxor

Beste mensen. Hier zijn we dan eindelijk met deel 1 van ons reisverslag. Omdat we 15 dagen zo’n 100 jaar terug in de tijd geleefd hebben in het bijzondere Egypte, geen internet, geen stroompunten bij een gezellig zitje, te mooi weer en te gezellig om in mijn uppie binnen in een klein kamertje te gaan zitten, hebben we jullie niet live op de hoogte kunnen houden. Dus nu druk in de weer de schade stap voor stap in te lopen. Hoop dat jullie alsnog zullen genieten van ons geheel nieuw avontuur.

Dag 1 Vrijdag 2 maart

Op weg naar Luxor

Daar gaan we dan. Na een volle week stress betreffende onze reis of die wel of niet door zal gaan, toch nog krap 24u voor vertrek de reispapieren ontvangen. We hebben onze Egypte rondreis bij Egypte.nl geboekt, want dit reisbureau is de enigste die een complete reis aanbied door Egypte. En aangezien het ons te doen is zoveel mogelijk te zien tijdens het reizen, hebben we ondanks we vooraf al wat twijfels hadden uiteindelijk hier toch geboekt. En ja hoor, een dag na onze boeking en betaling verschenen er verontrustende berichten op internet en zelfs in de krant.

Het reisbureau bied een reis aan met een rechtstreekse vlucht vanaf Rotterdam naar Luxor met Air Caïro en nu schijnt er geen geldige licentie te zijn om hier te mogen landen en vertrekken. Dan slaat toch even de angst toe of alles wel goed gaat verlopen. Deze keer hebben we niet alles zelf geregeld, en ben je overgeleverd aan de goden, pffff. Maar eenmaal het reisbescheiden binnen, wel met allerlei wijzigingen is het tijd snel te schakelen. Van alles bij elkaar geraapt, koffers gepakt, doggies naar ons altijd weer fijne oppas adres gebracht en nu zitten we op weg in de auto naar Schiphol. Het is buiten een gevoelstemperatuur van -17, meer dan een goede reden om naar het zonnetje te vertrekken, vinden wij dan hè!

We hebben vandaag een vlucht om 15.00u met Egypt Air vanaf Amsterdam naar Caïro en daar een aansluitende vlucht naar Luxor. Na een uur vertraging gaan we om 16.00u de lucht in en na een goede rustige vlucht met een lekkere warme hap landen we rond 21.30u (Egyptische tijd +1uur) op Caïro Airport. En het begint hier meteen met de ons wel bekende Egyptische chaos die ons toch weer overvalt.

Eerst op zoek waar we het visum kunnen kopen, en we krijgen niet meer als een sticker die in het paspoort geplakt wordt, na het afrekenen van 23 euro pp. En dan moet je hier maar eens even door de douane heen zien te komen. Zelfs al is het een maar een domestic flight, we hebben twee keer controle, en niet zomaar controle, bijna uitkleden tot op het onderbroekje, de koffers openmaken, tassen uitruimen, en dan maar 1 medewerker werkzaam voor een vliegtuig vol toeristen. Dus voetje voor voetje aansluiten in een ellenlange rij is het gevolg. Het voordeel is dan weer wel dat we meteen het vliegtuig in kunnen op weg naar Luxor. Pffff, wat een gedoe.

En deze binnenlandse vlucht hebben we tot onze grote verbazing Business Class, wat een luxe zeg. Wij denken dat het zomaar een zoethoudertje zou kunnen zijn voor alle aangedane ellende van de afgelopen week, hoe het ook is, het bevalt ons opperbest. We krijgen weer een lekkere maaltijd en smullen van al het lekkers, het is er nu toch hè. Na een uurtje landen we op Luxor, en is het inmiddels alweer nacht geworden. In het aardedonker gaan we nu op zoek naar iemand met een vuurtje, we hebben verdorie onze aanstekers in moeten leveren en zijn nu toch wel effies toe onze verslaving weer op peil te brengen.

Na wat in de omgeving rond te kijken gaan we uiteindelijk met een busje gevuld met 9 toeristen op weg naar ons cruiseschip Miss Egypt. Het blijkt later dat deze 9 personen allemaal naar dezelfde boot gaan. Wij vragen ons af of dit een groep gaat vormen, of dat deze personen geheel iets anders gaan ondernemen. We gaan het zien en wordt dus vervolgd.

Een kleine 30 minuten later worden we verzocht uit te stappen en beneden aan de kade via de loopplank de boot op te gaan. En wat een grap, we worden bij de verkeerde boot afgezet. Dan maar weer terug in ons busje op zoek naar het ons beloofde cruiseschip Miss Egypt. Een paar boten terug schijnt de juiste boot te liggen. Weer uit het busje, weer de kade naar benee en ja hoor, eenmaal binnen komen onze namen hier voor en we checken in.

Wat apart, een boot als een hotel. Luxe draaitrappen, prachtige marmeren vloeren, een restaurant, een bar en eenmaal de deur van onze kamer nr 406 open, één grote verbazing. Een leuke gezellige kamer met een gezellig zithoekje, een prima badkamer, een schuifpui die heerlijk open kan, en misschien wel een prima bed, wat we zo meteen gaan testen. En dan al het Egyptisch goud wat hier overal blinkt en dito raambekleding, echt grappig.

Toch lopen we nog even rond, en zowat naast onze kamer is de bar. Daar maken we snel nog even gebruik van. We nemen hier een borrel op dat we überhaupt aangekomen zijn en dat we na 2 pogingen toch maar mooi op de juiste boot terecht gekomen zijn. Hier wordt meteen duidelijk dat we inderdaad met 9 personen zijn die hetzelfde programma met deze boot gaan afleggen, en tegelijkertijd wordt ons medegedeeld dat we morgen (straks) om 8.30u gaan vertrekken voor onze eerste excursie. Oeps, dan nu maar snel naar bed, want het is stiekempjes toch alweer ruim 3.00u geworden.

[metaslider id=4692]


Dag 2 Zaterdag 3 maart

Luxor

Foei, wat een korte nacht zeg. Om 7.00u alweer naast ons bed, waar we goed op geslapen hebben. Even wat zomerplunje zoeken uit de koffer, want daar hadden we vannacht geen zin meer in. Effies schakelen hoor, gister alle kleren aan die je kunt bedenken tegen de kou en 24 uur later de meest zomerse outfit aan. Om 7.45 u zitten we gewassen en gestreken aan het ontbijt en wordt er meteen een groepstafel klaargemaakt. Dat is effe wennen voor Driek en Kwep. Normaal gaan we saampjes, hebben we alles in eigen hand en nu moeten we maar eens kijken hoe dit gaat verlopen. We stellen ons netjes aan elkaar voor en genieten we van een heerlijke ontbijt. Het is wel snel tijd om naar de receptie te gaan want hier staat een gids al op ons te wachten.

Daar maken we kennis mee, ene Achmed, en hij verteld ons dat we vandaag eerst de Tempel van Karnak gaan bezoeken en daarna de Luxor Tempel. En het begint al lekker, voordat we in ons busje zitten is het een verzameling trappen die we op moeten klauteren voordat we boven op de kade staan. Goedemorgen, wat een actie meteen op de vroege morgen, pffff. Tijdens het ritje naar de Tempel van Karnak rijden we door stoffige zanderige straten, gevuld met hangende Egyptenaren die met hun paard en koets op zoek zijn naar klandizie.

Eenmaal aangekomen op de parkeerplaats bij de Tempel van Karnak wordt het busje gecontroleerd op explosieven. Spiegel onderlangs en we mogen door. We stappen uit en lopen we naar de ingang van het complex. Onze gids Achmed rijkt de kaartjes uit en met de filmcamera op scherp lopen we onder de controle poortjes door. Hier komen we in een ruimte waar een maquette van het complex te zien is. Maar Kwep ziet niet veel van dit alles, ze wordt direct door meneer agent/militair met een onmens groot geweer op zijn rug staande gehouden. In gebrekkig Egyptisch Engels maakt hij duidelijk dat ze hier niet mag filmen en dat ze de film moet verwijderen.

Dat begint al lekker. Wat is dit nu, film verwijderen, uhhhhh, hoe moet dat ook alweer. Kwep verteld hem in haar Bommels Engels dat ze niet weet hoe dat moet, maar hij wordt er met dit antwoord niet vriendelijker op. Sodeju, daar krijg je toch wel effies de bibbers van. En ik weet ECHT niet hoe het moet, en nu al helemaal niet meer nu ik zijn grote geweer zie hangen en de enge militaire blik in zijn ogen, bah, bah. Hij vraagt nog wel wat Kwep gaat doen met deze film en ze vertel hem bibberend dat ik dit thuis aan de familie ga laten zien. Maar hij wijkt niet van zijn standpunt en daar sta ik dan. Gelukkig komt eindelijk onze gids zich er effies mee bemoeien, en die red mij van een Egyptische gevangenisstraf met water en brood, ha, ha.

Zo, dat is een prettige eerste kennismaking met Egypte. Man, man, Kwep moet er effies van bijkomen hoor. Gelukkig is het een fikse wandeling naar de bouwwerken en kunnen in die tijd de bibbers het lichaam weer verlaten. En dat is zo gebeurd als je hier de onmens mooie ingang betreed. De gids begint meteen te ratelen, allerlei cijfers, getallen, namen van goden, een wirwar van informatie die bijna niet te onthouden is. Hij verteld het ook nog eens zonder enig gevoel erbij, zo vlak als een loden deur, dus komt het niet echt aan. Maar geen probleem, we hebben boeken en internet en daar kunnen we het nog eens even nalezen. Onderstaande informatie is hier van toepassing,

De Tempel van Karnak is:

Het grootste tempelcomplex van Egypte. Het tempelcomplex van Karnak is in oppervlakte twee keer zo groot als het dorp Thebe waarnaar het is vernoemd. Het tempelcomplex, ook wel het grootste openluchtmuseum ter wereld genoemd, bestaat uit vier delen. Alleen de grootste van deze secties is open voor het publiek, het Amon-Re district.

Het complex is erg ingewikkeld omdat het bestaat uit bouwwerken die aan verschillende goden zijn gewijd. De hoofdtempel is gewijd aan de god Amon. Ten zuiden hiervan staat de tempel van Moet, de echtgenote van Amon. De tempel van Chonsoe, de zoon van Amon, bevindt zich in de westelijke hoek van het complex. Ook Monthoe (een lokale oorlogsgod), Ptah en Osiris hebben hun tempels binnen Karnak.

Wel zo’n 30 farao’s hebben er door de eeuwen heen aan gebouwd. Door o.a. de overstromende Nijl is er heel wat verloren gegaan, en heeft het complex veel van zijn kleuren verloren. Maar er is nog heel veel moois over om te bekijken. Het indrukwekkendst is de enorme zuilenrij, daar staan 122 pilaren van tien meter, twaalf meter en zelfs 21 meter hoog in zestien rijen naast elkaar opgesteld, bewerkt met hiëroglyfen. Verderop steken de obelisken van Hatsjepsoet de strakblauwe hemel in. Ze zijn bijna dertig meter hoog. Oorspronkelijk stonden er hier veel meer, maar die zijn in Europa beland , o.a. in Parijs en Rome.

We worden tijdens onze wandeling door het complex constant door onze gids geroepen, hij noemt ons farao’s, farao’s en eindigt zijn verhaal iedere keer met jella, jella, waar we het gevoel van krijgen wat opgejaagd te worden. En direct foto’s maken van al het moois is niet mogelijk, we moeten luisteren en later krijgen we tijd om te fotograferen, volgens meneer Achmed. En dat doen we dan maar, we volgen hem met zijn negenen trouw aan de voet.

En wat is het allemaal adembenemend, wat een prachtige onmens grote zuilen, obelisken, sfinxen, beelden e.d. Hoe kan dit alles ooit zijn gebouwd zonder onze moderne technieken, onvoorstelbaar hoor. En dan is het is zover, we mogen een kwartiertje foto’s maken. Dat is geen probleem hier, het grootste probleem is dat er geen foto mogelijk is zonder toeristen, want deze krioelen natuurlijk in grote getallen om ons heen. Niet getreurd, we leggen de beelden vast en even later wandelen we terug naar ons busje op de parkeerplaats. Wat je hier meteen opvalt is een walhalla van militairen die op scherp staan, we zullen maar denken dat het voor onze veiligheid is, ha, ha.

[metaslider id=5040]


Na weer een ritje van een minuut of 10 komen we aan bij de Luxor Tempel. Even weer wat info over dit complex,

De Luxor Tempel:

Bevindt zich in het centrum van de stad. De in opdracht van Amenhotep gebouwde tempel dateert van circa 1400 voor Chr. en is gewijd aan de god Amon, zijn vrouw Mut en hun zoon Chons. Naast de huidige ingang liet Ramses II gigantische kolossen van zichzelf plaatsen. De binnenplaats wordt omgeven door zuilen en op de zuidelijke muur vindt u reliëfs van de kroning van Amenhotep.

Vanaf de zuilengang door het binnenhof stuiten we op het allerheiligste deel. Naast de binnenplaats van Ramses II ligt de Abu Al-Haggag Moskee, welke zich binnen de muren van het tempelcomplex bevindt en pas in de 19de eeuw is gebouwd. De 3 km lange laan van de sfinxen verbond de Luxortempel met het gigantische Karnak tempelcomplex. Men is weer begonnen met de reconstructie van de laan nadat alles stil was komen te liggen na het uitbreken van de Arabische lente.

Ook hier verteld onze Achmed ons alle ins en outs van dit complex. Door zijn vlakke en vreemde manier van vertellen kunnen we er geen touw aan vast knopen, maar zoals hierboven omschreven, is dit ongeveer het verhaal wat behoort bij de Luxor tempel, dat ons meer als genoeg informatie geeft om te weten hoe het hier destijds is gegaan. Na zijn stortvloed aan gegevens krijgen we weer een fotomoment. En ook hier is het smullen. Strakblauwe lucht, ongelooflijk mooie bouwwerken, onze nieuwe fotocamera in de hand waar we met hartenlust alles perfect vastleggen. En niet te vergeten, het is inmiddels al poepie heet aan het worden.

Nadat we ook hier weer onze ogen uitgekeken hebben, gaan we op zoek naar ons busje. Achmed wacht bij de ingang op ons en als we alle negen compleet zijn, en zijn herhaling farao’s, farao’s, jella, jella, gaan we er vandoor. Weer door de Egyptische straten, stof van het opwaaiende zand, grauwe vieze pandjes, vieze kleine winkeltjes enz, enz, trekken aan ons voorbij.

Maar wat blijkt nu, enkele van onze medereizigers willen naar een apotheek. Ze willen als voorzorg het middel Antinal halen, mocht de vloek van de farao komen, dan zijn ze voorbereid. Laat het nu zo zijn dat Kwep dit middel opgeschreven heeft in haar TO DO lijst. Dus als Achmed ons onderweg naar een adres brengt waar ze dit verkopen, springt Kwep ook uit het busje. Een klein straatje in en daar stappen we een “apotheekje” binnen. Een euro armer en een doosje Antinal rijker gaan we weer verder. En wat even later blijkt, we hebben vanaf de Tempel van Luxor niet meer als een klein rondje gemaakt, ons cruiseschip de Miss Egypt ligt zelfs tegenover de tempel. Haha, we hadden hier gewoon te voet naar toe kunnen gaan.

Maar de excursies voor deze dag zitten erop. Het is inmiddels alweer 13.30u en we kunnen meteen van de lunch gaan genieten. Eenmaal in het restaurant staat er weer een lange tafel klaar. Dus dat wordt de hele reis met zijn negenen aan deze tafel, daar kunnen we niet omheen. En het is toch nog steeds even wennen aan alles en iedereen. Je weet het niet hè, komt er een klik, gaat het leuk worden, we gaan het zien. Voor nu is het even aftasten en een voor ons geheel nieuw avontuur met een groep op pad.

De maaltijd smaakt er niet minder om. Het is een heerlijke lunch, een buffet met ruime keuze, twee soorten soep, vlees, vis, allerlei groenten, live cooking met vanmiddag een pasta, fruit, en dan de prachtige toetjes, daar zijn ze hier specialist in. Een lekker drankje erbij en smullen maar. En met negen personen uitgebreid lunchen, dit is zowat middag vullend. Na de lunch roken we eerst even een sigaretje boven op het dek en hebben hier amazing uitzicht over de Nijl en de Tempel van Luxor. Prachtig hoor!!!!

Daarna is het toch echt tijd onze kamer eens goed te bekijken en de koffers maar eens even uit te ruimen met wat we de komende dagen nodig zullen hebben. We maken meteen maar weer even gebruik van ons eigen waterkokertje, zetten hiermee een lekker bakkie, en zijn het er nu al over eens, dit gaat vast een leuke reis worden. Leuke kamer, leuke boot, lekker eten, wel nog even kijken of we echt een leuke groep gaan vormen maar met de Nijl als uitzicht, tja, dat zou toch moeten gaan lukken.

We maken nog even een wandeling over de Corniche, de boulevard langs de Nijl. Maar ja, we worden continue aangevallen door werkzoekende Egyptenaren, we kunnen tochtje per koets maken, een boottochtje, van alles kopen, een taxi, enz, enz. Dan maar weer snel terug, hier zijn wij westerlingen wars van, al dat geschooi aan je lijf, brrrr. Wel kopen we nog wat drankjes voor op onze kamer in de leuke shopjes langs de kade waar onze boot aangemeerd ligt. Hier zijn wel enigszins aardige verkopers, en lukt het voor een appel en een ie wat vocht in te slaan.

Nu weer over de loopplank en worden we even later verwacht in de bar waar Achmed op ons wacht. Hij verteld ons in het kort wat ons allemaal te wachten staat en wil meteen het fooiengeld á 45 euro per persoon in ontvangst nemen. Dat is bij het maken van een Nijlcruise een vaste regel, in één keer fooi betalen die verdeeld gaat worden aan alle personen waar je de uitstapjes mee maakt, zo wordt ons verteld. Of deze personen echt geld zullen ontvangen uit deze pot, we zullen het nooit weten.

En the time flies, na een schrobmomentje onder de douche, wacht het diner op ons. Ook dit is weer verrukkelijk. Dit maakt dat het al snel erg laat is, en na afloop van het diner nemen we nog even een kijkje boven op het dek. Wat is dit apart, een verblijf op een boot, kabbelend water om ons heen, amazing! Toch kan het nu wel voor vandaag, we zijn gesloopt en kruipen snel onder de “ouderwetse dekens”. Morgen weer vroeg dag!

[metaslider id=4840]


Dag 3 Zondag 4 maart

Bezoek westoever Luxor, in de namiddag varen naar Edfu

Ring, ring, 7.00u wake up call. Das handig als back-up om op tijd te zijn voor een nieuwe dag met excursies. Bakkie koffie, doucheje pikken, plee momentje, en dan smullen van een ontbijt wat meer dan prima is. Dit maakt dat het snel de hoogste tijd is, we gaan er weer vandoor. Om 8.15u lopen we alweer langs onze boot op. We gaan nu overvaren naar de westzijde van Luxor. Dit noemde Kwep gister nog een zandhoop maar na een leuk motorboot tochtje aangekomen te zijn op deze zandhoop blijkt het even iets anders te zijn. Blijkt dat dit de necropolis op de westelijke oever van de Nijl is met zeer veel bekijks uit de geschiedenis van Egypte, foei Kwep.

We worden verzocht plaats te nemen in een busje en toeren door de woestijn. We stappen onderweg uit bij de Kolossen van Memnon.

Deze twee gigantische beelden van Amenhotep III stonden oorspronkelijk bij de ingang van zijn dodentempel, waarvan bijna niets is overgebleven. Elke kolos is ongeveer 21 m hoog en beeldt farao Amenhotep III uit, gezeten op zijn troon. De legende wil dat er uit een van de beelden, nadat een aardbeving het in 27 voor Chr. beschadigde, ’s ochtends vreemde geluiden te horen waren, misschien veroorzaakt door de hitte van de zon na een vochtige nacht. Na de restauratie, die van 193 tot 211 na Chr. plaatsvond, zijn die geluiden echter voorgoed verdwenen!

Er zijn hier nog steeds Duitse archeologen aan het graven en daar waar de buitenste ommuring heeft gestaan komt weer een richeltje stenen tevoorschijn. Maar o, o, wat is dit alles hier weer reusachtig mooi om te zien.

[metaslider id=4870]


Nu gaan we weer op weg, op naar de graven van de Koningen in de gelijknamige vallei.

De Vallei der Koningen is een van de belangrijkste monumenten ter wereld. Dit is de begraafplaats van de farao’s uit het Nieuwe Rijk. Er zijn hier wel 65 graftombes opgegraven, met de meest beroemde, de graftombe van Toetanchamon, de beroemdste farao ooit. Zijn graf werd in 1922 blootgelegd. De Vallei der Koningen maakt onderdeel uit van ‘Amenti’, oftewel het dodenrijk. Dit was voor de Egyptenaren logisch want dit was de plek waar de ondergaande zon ‘stierf’.

Als we er aankomen is het er erg druk, en erg heet. Het zand naast je, onder je, en overal waar je kijkt geeft nog meer warmte af als dat de koperen ploert al in natura doet. En je krijgt het nog warmer als je hoort dat je voor je fotocamera maar liefst € 15,00 extra moet betalen. Tja, we zijn tenslotte maar één keer hier, dus wat plaatjes schieten hoort er nu eenmaal bij.

De gids staat weer klaar met de toegangskaartjes en we worden het eerste stuk in de vallei verplaatst met een treintje. Eenmaal uitgestapt bezoeken we een eerste graftombe met onze gids Achmed. Het is de tombe van Ramses de VII. Achmed begint weer van alles uit te leggen, maar hoe we ook ons best doen, hij kan met de beste wil van de wereld de informatie niet overbrengen op zijn gasten, en wij gaan dan ook zowat zonder kennis deze grafkamer bezoeken.

De tombe bestaat uit de entree (B), een eerste gang (C) en de grafkamer (D) met een kleine achterkamer (F) met nis (G). De grote stenen lijkkist (E) bestaat uit een rots gehakt gat bedekt met een massieve ruw cartouchevormig stenen blok versierd met figuren van of Isis, Nephtys, Selket en de 4 zonen van Horus.

Eenmaal weer buiten krijgen we te horen dat we nog 2 tombes mogen bezoeken voor het betaalde entree bewijs. Wat ook nog even vermeld wordt dat we van de belangrijkste tombe, namelijk die van Toetanchamon geen foto’s mogen maken. Daar breekt toch je klomp van. Eerst een dikke prijs voor je camera laten betalen en uiteindelijk van het hoogtepunt geen foto mogen maken. Dit zijn echt Egyptische toestanden, en het schept meteen een band als groep. We zijn het er gelukkig allemaal over eens, hier in Egypte is alles “anders”, ha, ha.

We wandelen nog eens wat rond hier in de gigantische vallei en bezoeken de tombe van Ramses IX. Als je er binnen wandelt is het één en al pracht en praal. Iets meer dan de helft van deze tombe is afgemaakt ten tijde van de dood van de koning. Er zijn 3 mooi beklede gangen gegraven, waarvan de eerste 4 nisachtige zijkamers heeft. De putkamer en de hal met pilaren zijn eveneens afgemaakt. En dan alle mooie muur en plafondschilderingen. Vrijwel onaangetast, hoe is het toch mogelijk. We kijken dan ook onze ogen uit. Maar we houden het hierbij, het zijn aardige hoogtes die we moeten klimmen en het is inmiddels zo vreselijk heet hier op de zanderige vlaktes, het kan wel weer. Het is op zich al zo bijzonder om hier in deze vallei rond te mogen wandelen, wauw!

Als iedereen zich weer bij het beginpunt gemeld heeft gaan we weer met het treintje terug naar de uitgang. Hier stappen we over in ons busje en gaan er weer vandoor. Even later blijkt dat we uit moeten stappen bij een werkplaats waar ze van Albast vazen, kruiken, lampjes en andere snuisterijen maken.

Albast is een transparante steensoort die bestaat uit niet helemaal uitgekristalliseerd gips. De steen kan melkachtig wit zijn met transparante aderen. Maar ook komt de steen voor als helder wit, grijs roze, roodachtig en bruin. In sommige gevallen vertoont albast blauwe vlekken die een stuk harder zijn dan de rest van de steen. De kleur van albast wordt bepaald door de vindplaats. Het is te bewerken door o.a. hakken met puntbeitel en bordijzer, raspen, schuren, polijsten en in de was zetten. Wanneer de steen niet te dik is, schijnt het licht er doorheen.

En dan is het natuurlijk de bedoeling dat we hier wat van kopen. Maar daar is niemand van ons groepje in geïnteresseerd. Wij hebben liever een bakkie leut of een verfrissend drankje. Geen idee of dit überhaupt ergens in deze omgeving te koop is, want onderweg hebben we nog geen enkel terrasje of iets wat er op lijkt gezien en zijn we al blij dat hier in deze shop een koeling met frisdranken staat. Kopen we die toch gewoon effe leeg, ha, ha, we stikken allemaal van de dorst.

[metaslider id=4887]


Nu weer een doorstart naar de Tempel van Hatsjepsoet.

Hatsjepsoet was één van de weinige vrouwelijke farao’s die Egypte heeft gekend. Ze bouwde een reusachtige tempel voor zichzelf. Prachtig en groots. Het moest háár tempel worden. Een heilige plaats ter verheerlijking van háár, Van Hatsjepsoet. Na Cleopatra waarschijnlijk de beroemdste vrouw uit de Egyptische oudheid. Hatsjepsoet regeerde uiteindelijk 22 jaar, tot aan haar dood op middelbare leeftijd.

De tempel is bovendien licht gestript. Toen Hatsjepsoet overleed en zoonlief Thoetmosis III eindelijk de troon besteeg, verwijderde hij na verloop van tijd alle inscripties die herinnerden aan zijn moeder. Alsof hij alle herinnering aan haar wilde uitwissen. Niet uit wrok, denken wetenschappers, maar simpelweg omdat een vrouw aan het hoofd van het rijk hoogst ongebruikelijk was. En misschien zelfs wel beschamend. Koptische christenen, die de tempel in latere eeuwen zouden gebruiken als klooster, verwijderden ook veel beeltenissen van de in hun ogen heidense goden.

De Tempel van Hatsjepsoet is ondanks alle uitwissingen de best bewaarde in heel Egypte.

Wat een maffe wereld hier heeeeeel langggggg geleeeee. We gaan het maar eens even van dichtbij bekijken. Eerst weer in een treintje om wat dichterbij de ingang te geraken. En dat is maar goed ook, wat een klim zeg. Klimmen en klauteren is hier een vaste bezigheid tijdens onze excursies, dus Kwep kan er flink tegenaan met d’r zieke longskes. Maar……………het lukt allemaal. Opgeven is geen optie, en is het intens genieten als we uiteindelijk boven op de terrassen staan tussen de gigantische kolommen en beeldpartijen. Ook hier gaat de camera weer los en zoals alles wat we al gezien hebben is dit ook weer hemels om te zien.

Als iedereen hier weer aan zijn trekken heeft kunnen komen, gaan we er weer vandoor. We koersen rustig af op de kade waar ons motorbootje ligt te wachten om ons bij ons cruiseschip aan de overkant af te zetten. We schieten nog wat plaatjes onderweg en stappen we moe maar zeer voldaan op de loopplank van ons schip. We frissen ons even op want het is inmiddels de hoogste tijd voor de lunch. En tijdens deze lunch is het ijs aan het breken in de groep. We voelen elkaar goed aan en vinden het best gezellig met elkaar. We zijn een gemêleerd gezelschap van 4 echtparen en een weduwvrouw.

Na de lunch merken we dat ons schip de trossen los gooit en zetten we al varend koers naar via de sluis van Esna naar Edfu, zo’n 110 kilometer van Luxor. We nemen dan ook snel plaats op het bovendek, en hebben hier een prachtig uitzicht over de Nijl. En met een drankje en hapje op tafel is het genieten geblazen hoor. Voor dat we gaan genieten van het het diner poedelen we nog effies in onze bathroom, en aansluitend is het weer smullen van het heerlijke buffet. En we hebben het nu al door, alle avonden moeten ze ons met de bezem naar buiten vegen, we zijn gewoonweg de allerlaatste in een inmiddels leeg restaurant. Maar het is dan ook beregezellig, wat kunnen we het goed vinden met elkaar, dat is toch TOP!

Na het diner is het vaste prik, even een peukje roken boven op het dek, bakkie erbij, een borrel tot besluit en dan snel naar bed. Wel varen we nu de hele nacht door, en zijn we erg benieuwd wat er van het slapen terecht komt. Ach, dat gaat vast lukken, ook vandaag zijn we weer versleten van al het klimmen en klauteren, en morgen moeten we om 5.30u weer naast ons bed staan, hoezo vakantie, ha, ha!!

[metaslider id=4960]


 

7 thoughts on “2018 Op weg naar en verblijf in Luxor

  1. Astrid

    Hey Han en Arikus…wat een heerlijk reisverslag weer van zo’n indrukwekkend land.
    Nu is het voor jullie ff lekker nagenieten lijkt me…..ach en wat maakt het uit om ff verstoken te zijn van alle internet,jullie hebben écht vakantie
    gevierd moet je maar denken..
    Kijk uit naar het vervolg verslag..

    lieve groet Astrid xxx

  2. Kim

    Jaaa eindelijk weer een heerlijk verhaal om te lezen, zit met smart te wachten op de rest 🙂

  3. Inge

    Hoi hoi, wat een heerlijk verslag weer en ook zo herkenbaar! Krijg zo weer zin om terug te gaan en nu ook eigenlijk een beetje spijt dat ik Lanzarote geboekt heb! Ha ha. Karnak vonden wij ook prachtig en in die werkplaatsjes heb ik zulke gave foto’s gemaakt.
    Gauw je volgende plaatsen…..

  4. Ma de jong

    Wat een verslag ,Heel mooi Ik kan begrijpen dat jullie zijn gesloopt En wad een mooie foto,s
    We hebben weer genoten De film was ook mooi Zo zien wij ook nog een wat jullie doen Bedankt al vast ,,

  5. Mery

    Wat een reis, en wat hebben jullie veel gezien en meegemaakt. Kweppie bijna in het Egyptische cachot – we waren je wel komen opzoeken hoor – en tussendoor erg mooie foto’s gemaakt. Weer een ervaring om nog lang van na te genieten.

  6. Pappa en Zus

    Goede morgen .Dat is nog eens mooi op de vroege morgen .Een mooi verslag en prachtige foto,s Ondaks het eerste oponthoud met foto.s maken ,staat ons nog wat te wachten .Deze zijn al prachtig

Gesloten voor reacties.