2018 Marrakesh, dag 1

      2 Reacties op 2018 Marrakesh, dag 1

Zaterdag 24 november

Dag 1

Daar gaat de wekker, 3.45u, wat een tijd zeg. Ach ja, dat hoort er nu eenmaal bij hè. En dan belt Kim als wake up back-up, maar Kwep is zomaar uit zichzelf mooi op tijd wakker, hi, hi. Eerst maar us een bakkie en dan kunnen we zo vertrekken, alles staat vertrek klaar. En je gelooft het niet, we presteren het nog later als gepland on route richting Eindhoven Airport af te reizen. Files hoef je je nu gelukkig geen zorgen om te maken, we komen op dit tijdstip amper verkeer tegen. Deze keer parkeren we onze bolide in Veldhoven. Daar is de parkeerplaats van Quick Parking en vanaf hier brengen ze ons per shuttle naar de ingang van de Luchthaven.

Alles loopt gesmeerd en we zien al wandelend de ingang naderend Bertran en Kim al zitten. We sluiten aan en gaan met zijn viertjes door de gebruikelijke controles. Mooi op tijd zitten wij in het Transavia toestel, maar Bertran en Kim zien we nog nergens terwijl alle stoelen op 2 na bezet zijn. Net op het nippertje komen ze eraan zeg. Het blijkt dat ze meer als 20 minuten buiten in de wacht hebben gezeten op de assistentie om het vliegtuig in te kunnen komen. En dat bij deze ijzige ochtend kou zorgt ervoor dat ze als een ijspegel binnenkomen. Ach ja, ze hebben 3,5 uur de tijd om op te ontdooien, ha, ha.

Om 11.10 uur landen we na een rustige vlucht alweer in Marrakesh. En ook hier gaat alles best snel, met alleen handbagage loop je na de paspoortcontrole zo naar buiten. We kijken hier uit op een mooie luchthaven met een zwerm chauffeurs van de verschillende hotels en riads die hun gasten op staan te wachten. Wij negeren de boel en gaan even aan onze slechte verslaving werken. Kan mooi in de tijd dat we moeten wachten op Bertran en Kim. Die krijgen ook hier assistentie, dat kost altijd effies wat tijd. Als we weer compleet zijn gaan we op zoek naar de chauffeur van ons hotel. Wij hebben dit vooraf geregeld zodat we niet meteen aan het handelen moeten met de Marokkaanse taxi chauffeurs.

Bijna een uur later hebben we nog steeds niemand gezien en zitten we alsnog in een taxi van de luchthaven. Nergens een chauffeur met een bordje in de hand waar onze naam op te vinden is, dus hebben we nu plan B maar uit de kast gehaald. Na verbazingwekkende soepele onderhandelingen zitten we voor 200 Dirham (€18,00) in een big taxi naar Hotel Lawrence d’Arabie, wat zo’n 10 minuten van de luchthaven is. Onderweg kijkt het beste aardig, het is erg groen overal, geen overvolle wegen, verkeer rijd beheerst en met onze Dacia Lodgy arriveren we razend snel bij ons hotel.

We worden hartelijk begroet, met nog effies de aantekening dat wij kenbaar maken de taxichauffeur nergens gevonden te hebben. Effies morren, effies moeilijk doen, maar uiteindelijk gaat dat snel over. We krijgen wat papieren om in te vullen onder het genot van een overheerlijke muntthee als welkomstdrankje, wat is dit lekker zeg! We kijken wat rond en het ziet er hier echt gezellig uit. Een klein buitenplaatsje, een zwembadje met wat zonnebedjes, binnen in de lounge een gezellige haard met er omheen leuke stoelen, en dit alles in compleet Marokkaanse stijl, echt supermooi.

Kim gaat als eerste even de kamers checken, wij geven hun de keus om de kamer te nemen die zij denken voor hun het fijnste zal zijn. Het wordt kamer 309 voor Bertran en Kim en kamer 306 voor Driek en Kwep. Wij hebben dan ook een mooi kamerke aan de zwembadzijde met echte mooie Marokkaanse details, fijne badkamer, een balkonneke met uitzicht over Marrakesh Hivernage, de naam van deze wijk in Marrakesh waar ons hotel staat. Na alle bagage in de kamer gedropt te hebben gaan we meteen maar us aan de wandel in Marrakesh.

Maar eerst even wat geschiedenis:

Marrakesh, een stad in het westen van Marokko en hoofdplaats van de gelijknamige provincie. Marrakesh heeft 1.170.000 inwoners (2015). De stad is een van de vier koningssteden van Marokko, samen met Fez, Meknes en Rabat. De stad is gelegen aan de voet van de Hoge Atlas. Marrakesh is in 1062 gesticht door de Amazighische Almoraviden-heerser Yusuf ibn Tashfin. De stad was een belangrijke handelsstad voor de karavaanroutes in de Sahara. Na de Franse bezetting in 1913 werd het moderne gedeelte van de stad gebouwd.

De historische kern van de stad (de medina) is door UNESCO in 1985 tot Werelderfgoed verklaard. Het centrale plein van de stad, Djemaa el Fna, is erg populair bij toeristen, evenals de ernaast gelegen soek (“bazar”) met zijn pittoreske steegjes en kraampjes met allerlei handelswaren. Beide hebben een, voor de beleving van Europeanen, exotische sfeer. Overdag zijn er op het plein, waar vroeger executies plaatsvonden (vandaar de naam, die betekent “Plein des Doods” veel straatartiesten, waaronder ook slangenbezweerders, en ’s avonds staan er tientallen eetkraampjes. Verder bevindt zich de bekende Ben Youssef Medersa, een zogenaamde Koranschool, in deze stad.

De bijnaam ‘de rode stad’ heeft Marrakesh te danken aan de stadsmuur van leem , die in het licht van de avondzon in een rode kleur is gehuld. Na Fes is Marrakesh de oudste koningsstad, gesticht door berbers uit het zuiden. Meer dan andere grote Marokkaanse steden heeft Marrakesh haar Marokkaanse identiteit altijd weten te behouden.

Zo, dat is dat, en nu maar eens kijken. Wat gaan we doen, links, rechts, we hebben nog effies geen idee. Het wordt links, en kijken wel wat er op ons pad komt. Om te beginnen is het op het eerste gezicht een mooie nette rustige wijk waar de stoepen mooi vlak zijn, we kunnen als we willen de rolstoel van Bertran in de racestand zetten, no problem. Maar vooralsnog doen we dit maar effe niet, Kwep moet het op eigen kracht doen hè, en die heeft geen superspeed meer in lijf en ledematen.

We komen meteen al langs een prachtig gebouw wat blijkt dat dit het station van Marrakesh is, poeh, poeh, das niet mis. Aan de overkant ervan pronkt een prachtige muurschildering van een Duitse kunstenaar Hendrick Beikrich. Maar waar we inmiddels meer interesse hebben is een leuk terrasje voor een middag hap en dan graag in de zon. De temperatuur is in een vestje net te doen, maar het warme zonneke wat hier schijnt lekker op onze bol zou niet verkeerd zijn. En ja hoor, even later zitten we al. Op een hoek vinden we een Grand Café, Café La Flamme

, met vol uitzicht op het straatleven. We bestellen van de Franse kaart een lunch en een lekker bakkie. De spreektaal is veelal Frans, maar wij kunnen daar niks van maken, dus met wat Engels is het gelukkig ook te doen.

Als we hier een poos gezeten hebben gaan we er weer vandoor. Onderweg is er de mogelijkheid effies wat euro’s wisselen voor de Marokkaanse Dirham, wat hier de munteenheid is. En dat is nodig, kunnen we meteen aan het shoppen in de verderop gelegen Menara (shopping) Mall. We beperken ons tot de Carrefour, de supermarkt in dit mooie gebouw. Even wat kleine boodschappies voor in de kamer halen. Dan weer de wandeling terug over prachtige wandelpaden met aan beide zijdes mooi aangelegd groen, en dit kilometers lang. Het enigste wat al wel tot ons door gedrongen is dat een borrel op een terras hier schaars, zeg maar zeeeeer schaars is. Alcohol wordt hier in dit moslimland normaliter niet geschonken. Oeps, daar wordt niet iedereen blij van, maar wat doe je eraan, niks toch. Gelukkig hadden ze daar in de Menara (shopping) Mall. wel een oplossing voor, ha, ha.

Eenmaal terug bij ons Lawrence d’Arabie Hotel schiet de dag alweer aardig op. We zoeken nu eerst maar eens even op internet naar een adresje in de buurt voor een lekker diner. We zitten hier in onze beleving in een wat luxere wijk aan de euro tekentjes op Tripadvisor te zien. Misschien meteen maar effe zoeken naar een adresje met wat promillage. Ja, ja, we vinden er ééntje, Le 6 restaurant. Hup, hup, weer on route en na nog eens wat kilometers met de benenwagen komen we uit bij een prachtig en inderdaad een best luxe restaurant. We bekijken de kaart, en ook al is het is verre van budget, we  bestellen hier ieder een heerlijke maaltijd. Driek een geweldige lamsbout en Kwep besteld meteen maar een Marokkaanse Tajine. Driek en Bertran een heerlijk (maar duur) biertje erbij, wie doet je wat.

We zitten hier heerlijk zeg en maken de avond dan ook meteen maar vol. Nog een borrel voor de mannen, allemaal een afsluitend bakkie en dan zetten we na betaling van een aardig rekeningetje de wandeling terug weer in. We hebben vandaag toch stiekem 12 kilometers op de teller, dus het kan wel weer. Het is wel een overheerlijke eerste dag geweest, en morgen gaan we Marrakesh maar eens verder ontdekken.

Voor nu is het echt de hoogste tijd het bed uit te testen, we zijn inmiddels al een flink aantal uurtjes op. Tot morgen allemaal!

foto album dag 1

2 thoughts on “2018 Marrakesh, dag 1

  1. Mery

    Een mooi verslag van een bijzondere stedenreis. Met wetenswaardigheden, zoals we van Kwep gewend zijn. Daarnaast weer de vrolijke ditjes en datjes, waarvan je mondhoeken vanzelf gaan opkrullen. Heerlijk, Kwepmans!

  2. Pappa en Zus

    Wat een mooie reis is dit geweest Hanny Dat atlas gebergte en die cactus tuinen prachtig Jullie hebben echt genoten dat kun je wel zien Verdiend verjaars cadeua waar je met zijn allen veel plezier van had Voor herhaling vatbaar he

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.