2018 Marrakesh, dag 2

      Geen reacties op 2018 Marrakesh, dag 2

Zondag 25 november

Dag 2

Goedemorgen allemaal. Kwep heeft weer us een beroerd nachtje achter de rug, haar longetjes houden blijkbaar niet van vakantie, maar ja, de rest van het lichaam wel en deze rest is in de meerderheid, dus we gaan er gewoon voor. Zeg nou zelf, het is toch een genot om hier nu op ons mini balkonnetje te zitten. Al moet de temperatuur nog effies wat opwarmen, we hebben al wel een lekker zonneke op de snuit en we kijken, met ons eigen lekker bakkie leut in de hand, uit op de besneeuwde bergtoppen van het Atlas gebergte, wauw, wauw. Nu alleen nog even klaarmaken voor het ontbijt en daar gaan we dan, de start van weer een nieuwe dag.

De ontbijtruimte is ook al even gezellig ingericht als het hele hotel, er is een soort huiskamer gecreëerd met wat tafels en stoelen, en het aanbod om de dag goed te beginnen is meer dan prima. Vers stokbrood, Marokkaans (zoet) brood, crêpes, smeerkaas, Nutella, jam en zoal meer. Eigen gemaakte yoghurt, onbeperkt een lekkere verse j’us, koffie en/of de heerlijke muntthee, jammie, jammie. Een ommeletje kun je bestellen en beleggen met allerlei extra’s, ach, we hebben dan ook niks te klagen hoor.

Na het ontbijt kun je heerlijk zitten in de fijne buitenruimte aan het zwembadje, en hier overleggen we wat te doen vandaag. Nog maar een glas thee en een glas heerlijke verse j’us want wat is het hier lekker in het zonneke, die krijgen we er gewoon gratis bij. Voor het gemak maar us even aan de receptie vragen of ze een papieren plattegrond van Marrakesh hebben, das toch wat makkelijker. En ja hoor, even later gaan we met de map in de hand op pad.

We houden op straat een big taxi aan, de normale personenauto taxi mag hier maar maximaal 3 personen vervoeren, en dat is voor ons viertjes inclusief rolstoel dus geen optie. Maar het is geen enkel probleem om een big te vinden, er rijden plenty van die gele bolides. Al snel hebben we een liefhebber, even informeren naar de prijs en instappen maar. Voor 50 MAD (€ 4,50) wil hij ons in het oude centrum afzetten. Dat vinden wij oké. Onderweg gaat het onderhandelen door. Voor 200 MAD wil hij ons vandaag allerlei highlights laten zien. Uhhh, even nadenken, ja, dat doen we. Misschien wel makkelijk om ons overal af te laten zetten nu we nog geen idee van richting hebben.

De beste chauffeur zet ons als eerste af bij Jardins De L’Agdal. Geen idee wat het is maar we gaan het zien. Via een doorgang kom je op een laan terecht met aan beide zijde sinaasappel en olijf bomen, waarna je uitkomt bij een bruine plas water waar de karpers gevoerd worden met brood en elkaar hierom verdringen. Je kijkt aan de overkant van het water uit op een gebouw met op de achtergrond de besneeuwde bergtoppen van het Atlas gebergte. Nou ja, wat zullen we zeggen, de sneeuw is het hoogtepunt, verder worden we er nou niet echt heel enthousiast van. Na wat nader nader onderzoek blijkt het hier een kleinere variant van de tuinen van de Menara te zijn. Voor nu is het een landhuis met de bijbehorende tuinen waarvan de olijven worden verkocht, en het overige fruit voor het huishouden van de koning is. Ook schijnt het een historische plaats te zijn vanwege het verdrinken van Sultan Mohammed IV in 1873. De huidige bewoner van dit perceel staat vrije toegang toe, dus gelukkig hebben we geen entree hoeven te betalen.

We hopen toch wel dat de rest wat meer indruk gaat maken. Effe wat fotokes en een filmpje schieten en dan weer on route. We willen nu graag het El Badi Palace bekijken. Volgens de chauffeur die erg Franstalig is en moeilijk met ons kan communiceren, verteld hij ons dat dit paleis gesloten is en je er geen foto’s mag maken. Hij rijd er wel langs en wij zien inderdaad nagenoeg geen toerist hier rondstruinen. We vinden het wel wat vreemd, maar het zal wel. Even later worden we uit de auto gezet bij een verkooppunt van medicinale kruiden. Tja, het zal us niet hè. Eenmaal binnen zeggen wij netjes dat wij hier uitgezet zijn zonder de wil te hebben wat te kopen. Ze snappen ons meteen en das een mooie meevaller.

Eenmaal buiten staan we in een mooie omgeving. We zien dan ook meteen een ingang naar een Medina. Wat leuk die kleine straatjes met de vele authentieke deuren waarachter vast veel Marokkaans moois zal schuilen. Er gaat plots een deur open en een klein Marokkaans menneke komt tevoorschijn. We schieten meteen een foto en direct komt de handpalm tevoorschijn met de bedoeling deze te vullen. Uh, uh, dat doen we even niet. Het zal deze reis dan ook niet gaan meevallen foto’s van de plaatselijke aparte bevolking te maken, ze hebben er een broertje dood aan of je moet betalen en daar zijn wij nou weer niet van, ha, ha.

We gaan nog wat verder de Medina in, maar ook niet te ver. Het schijnt een doolhof van straatjes te zijn en onze Franse chauffeur staat nog op ons te wachten. Toch lopen we gewoon op ons gemakkie nog even rond hier in de omgeving. Een mooie moskee pronkt hier, een druk pleintje ervoor, erg leuk hoor. Er moeten hier ook Tombes in de buurt zijn, maar die vinden we niet. Wel paardenkoetsen, die rijden af en aan vol toeristen, eigenlijk best zielig voor die beessies. Als we het hier gezien hebben gaan we er weer vandoor.

We rijden wat rond, maar veel grip op onze voorkeur om wat te bezichtigen hebben we niet. En je gelooft het niet, we rijden uiteindelijk het moderne gedeelte in en worden weer afgezet, nu bij een sort of bazaar. Voor het goede fatsoen lopen we er even rond, maar dit is echt niet onze bedoeling. Als we weer in de taxi zitten besluiten we afscheid van de beste chauffeur te nemen en vragen hem of hij ons in het oude centrum af wil zetten, in de buurt van het centrale plein van Marrakech. En ja hoor, even later rekenen we af en stappen uit in een hectische omgeving. We kijken hier wel meteen uit op de Koutoubia Moskee.

Even wat geschiedenis:
De Koutoubia Moskee is het belangrijkste gebouw van Marrakech. Naast zijn belangrijke functie als gebedshuis is het tevens een uitstekend herkenningspunt voor de stad. De minaret is maar liefst 77 meter hoog. De toren wordt bekroond door een piek met vier koperen globes. Volgens de legende waren dit er oorspronkelijk drie en zouden deze zijn gemaakt van puur goud. De vierde zou geschonken zijn door de vrouw van Yaqub al-Mansur als compensatie voor haar falen om ook maar één dag te vasten tijdens de ramadan. Ze zou haar gouden sieraden hebben laten omsmelten om de vierde globe te maken. Na de voltooiing van de minaret, rond 1199, bleek echter dat de moskee niet goed gericht was op Mekka en daarop werd bevel gegeven deze te herbouwen. In de moskee zijn er 6 verschillende gebedsruimtes. Elke ochtend wordt men gewekt met een oproep vanuit de Koutoubia Moskee om te komen bidden. Gedurende de dag wordt dit enkele malen herhaald.  De moskee is alleen toegankelijk voor moslims.

Hè, hè, eindelijk zien we dan toch een highlight, en mooi is het zeer zeker. We wandelen nu naar HET Djemaa el Fna plein. Wat een gekkenhuis hier. Aapjes aan een ketting, reserve aapjes met zijn allen in een hok gepropt, roofvogels vast gebonden met een kort touwtje aan een kooi, de vele slangen die uit het mandje kronkelen op het geluid van de bekende fluit en zoal meer van dit spul. Wel apart om dit hier te zien, maar wel met een dubbel gevoel. Alles voor de inkomsten, de bedoeling hiervan is natuurlijk toeristen te werven om er mee op de foto te gaan al zie je vrijwel niemand die dit wil. Het zal nog een kwestie van tijd zijn, dit wil de gemiddelde Europeaan gewoonweg niet meer.

We pikken hier meteen een terrasje. Een leuke plek om alles op ons gemakkie te bekijken, wat een wereld zeg. Na een poosje gaan we er toch weer vandoor. Nu de Souks in die hier direct naast Djemaa el Fna plein liggen. Allerlei kleine winkeltjes, allen dicht tegen elkaar. De winkels waar afdingen voor in het leven lijkt geroepen hebben allerlei spulletjes te koop. Dit varieert van sloffen tot lampen en van tapijten tot vlees. Wij kopen hier niets, maar als je graag een souvenir voor thuis wilt meenemen ben je hier aan het juiste adres. De straatjes en steegjes zijn hier allemaal erg smal. Desalniettemin krioelt het hier van de fietsen, brommers en ezels en karren. Het lopen hier is dan ook met gevaar voor eigen leven, ha, ha. En ja hoor, meteen is het raak, een kar voortbewogen met een ezel rijdt zelfs over de voet van Bertran heen, die wordt hier al zittend in zijn rolstoel geheel niet gespaard. Je moet ECHT verrekkies goed opletten hier, pffff.

We hebben op de plattegrond gezien dat we nu in de buurt van het Bahia Paleis. zijn. Maar voordat we daar aankomen zien we een bord met de tekst BEER op een pand, zou het dan toch. Wij er naar binnen. En wat denk je, we zijn hier in een prachtige Riad beland. En bij navraag klopt het inderdaad, ze schenken hier een borrel. Daar maken we dan ook graag gebruik van. De mannen een lekker biertje en de dames een heerlijke Marokkaanse thee. En wat is het hier prachtig, al die Marokkaanse details, dit is letterlijk en figuurlijk smullen hoor.

Als we van onze drankjes in deze mooie Riad genoten hebben gaan we weer on route. En verhip, een paar voetstappen verder is inderdaad het Bahia Paleis. Op hun website staat  € 1,00 p.p. entree, maar het blijkt nu € 7,50 p.p. geworden te zijn. Aangezien het nog geen uurtje meer open is besluiten we dit bezoek te cancelen. Er is nog zoveel moois te bekijken, al is het maar het straatleven. We wandelen dan ook gewoon door en het is erg bijzonder onderweg alles in ons op te nemen. Oude brommers, met of zonder laadbak, fruitkarren, kruidenwinkels, hele straten met stofferingsproducten, dan weer een plein met hoofdzakelijk tin, en zoal meer. We vermaken ons opperbest en de tijd vliegt.

We overleggen waar we vandaag gaan avond eten. Geen idee nog, maar wandelend door een straat die weer naar het Djemaa el Fna plein uitkomt, valt ons een druk restaurantje op. Gewoon op straat, aan de campingtafel, maar de drukte en het eten wat we op een afstandje bekijken doet ons besluiten hier plaats te nemen. Er wordt weer met man en macht gewerkt Bertran met zijn hulpmiddel ook op zijn plaats te krijgen en het is hier echt genieten van al het lekkers. De prijs hoeven we het niet voor te laten, zie het maar als een compensatie voor de dure rekening van gister, zo zijn we weer mooi in balans hè. Ook alles wat hier voorbij komt is alleen een film op zich. Het lijkt wel of heel Marokko naar het plein onderweg is.

De koffie nemen we bij hetzelfde adres als vanmiddag, het Zeitoun Café, mooie plek met vol zicht op het plein. Kunnen we meteen kijken hoe het er hier bij avond uitziet, want het begint al schemer te worden. Als we de boel in het donker bekeken hebben wandelen op ons gemakkie richting de taxi’s. We krijgen het nu toch echt frisjes, de avond afkoeling is ingezet. We vinden snel een taxi en laten ons afzetten bij ons hotel, waar we even later bij het heerlijke haardvuurtje plaats nemen. Wat is dit knus, gezellig en lekker warm zeg. Bertran en Kim doen een spelletje, Driek en Kwep hebben effies contact met het thuisfront, een lekker drankje erbij en zo komen wij hier de avond wel door. Het was weer een geweldig mooie dag, en met deze herinneringen gaan we even later te bed. Op naar morgen maar weer!

foto album dag 2

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.