Maandag 26 november
Dag 3
Jodelahietie, Kwep is jarig vandaag. Wat is dit toch bijzonder om toch weer een verjaardag mee te mogen maken, wie had dit ooit gedacht. Het kost wel wat maar dan heb je ook wat hè. En we mogen echt niet mopperen als we hier zo met zijn viertjes volop kunnen genieten van weer een heerlijk uitstapje in redelijke gezondheid, we doen het er voor!!!
De weergoden zijn ook vandaag goedgezind, het zonnetje schijnt al vroeg. Wat is dit heerlijk wakker worden zeg. Het eerste werk is weer genieten van een heerlijk ontbijt. Daarna weer plannen maken voor vandaag, onder het genot van nog wat lekkere thee en j’us. Als we aanstalten gemaakt hebben te vertrekken en op zoek gaan naar een taxi, staat er direct een aanbieder voor ons hotel. We maken onze wensen kenbaar en hij belooft ons naar onze uitgekozen plekkies te brengen. We drukken hem meteen op het hart dat wij geen enkele, maar dan ook echt GEEN ENKELE shop willen bezoeken.
Daar gaan we dan, op weg naar de Jardin Majorella. Het is een leuk ritje er naar toe, de chauffeur verteld onderweg van alles en als we in de buurt van de tuin komen, zien we meteen al een rij toeristen staan. En deze tot nu toe aardige chauffeur zorgt ervoor dat Bertran met zijn rolstoel vrij entree heeft en wij met voorrang naar binnen mogen. Zo HEP een nadeel ook een voordeel war. Eenmaal binnen kijken we onze ogen uit. Wat een onmens hoge bamboes, reuze cactussen, agaves en sinaasappel boompjes. Echt bijzonder om te zien. Eerlijk is eerlijk, het is een mooi aangelegde botanische tuin. De tuin is vanaf 1980 eigendom geweest van Yves Saint Laurent die in 2008 is overleden en vandaar we hier op een monument van deze Yves Saint Laurent stuiten.
Er is ook een terras waar we eerst maar eens een koffie scoren, daar zijn we aan toe. Dan wandelen we nog effies rond en gaan we weer op zoek naar onze chauffeur. Ook deze blijft gewoon netjes op ons wachten. Eenmaal weer on route stelt de chauffeur voor naar La Palmeraie, de palmentuin te gaan. Wij hebben geen idee wat het is en laten ons verrassen. Het landschap wordt zanderiger met verschillende fikse resorts, veel palmbomen en wat dorpshuisjes. En het laten verrassen lukt meer dan we eigenlijk willen, ha, ha.
We stoppen in de buurt van een stel kamelen. En voordat we er erg in hebben worden Kim en Kwep gehuld in een Bedoeïenen jurk met bijpassend hoofddeksel en zitten we al rap bovenop dit stoffige dier. Wat een giller, sjokken we hier op Kwep d’r verjaardag wijdbeens op een kameel door een palmenbos, pffffff. Het is niet meer dan een stoffige zandvlakte met honderden palmbomen en in de verte wel weer het prachtige besneeuwde Atlasgebergte op de achtergrond. De mannen wilde niet en wachten op onze terugkomst, het is maar een half uurtje, langer wilden wij dit kamelen avontuur niet laten duren. En daar zijn we dan weer, we landen met het stoffige beest op de grond en verlaten dit woestijn vervoersmiddel.
Nu willen we graag naar de Saadian Tombs. Nou ja zeg, we worden afgezet op bijna dezelfde plaats als gister, achteraf waren we dan toch in de buurt. Gister heeft vast en zeker de taal barrière ervoor gezorgd dat we elkaar totaal niet begrepen hebben. Nu lukt het wel, hij wijst ons netjes de weg en nemen tegelijkertijd afscheid van hem. We zijn voor nu tevree.
Nog even wat geschiedenis:
De Saadian Tombs zijn graven, vergeten geraakt en herontdekt in 1917 en hersteld. Het gebouw bestaat uit drie kamers en er is een hal voor de gebedsruimte en een hal met 12 zuilen. De graven zijn met mozaïeken bedekt en liggen in een mooie, kleine tuin. In het mausoleum liggen 4476 leden van 60 generaties van de Saadi-familie. Het is dan ook een belangrijke highlight voor de bezoekers van Marrakech geworden.
Eerst even de tickets voor de entree kopen en ook hier is Bertran gevrijwaard van betaling. Das mooi geregeld, ook hier, want de bezienswaardigheden kosten hier best wat. Want eenmaal binnen is het echt wel mooi om te zien, maar ook hier ben je er zo doorheen. Het is nou niet van dien aard dat je er uren kunt doorbrengen. We schieten dan ook wat fotokes, kijken wat rond, en het valt ons op dat wij afgelopen vakantie in Spanje met het bezoek aan Alhambra in Granada deze zelfde bouwstijl gezien hebben. Het prachtige Moorse komt ook hier terug.
En nu weer on route. Aan de overkant zit Zeitoun Cafe Kasbah, waar we een warm drankje nemen. Het is regelmatig flink bewolkt en daar krijgen we het toch best koud van. We hebben hier mooi zicht op de moskee Moulay El Yazid. Het is nou eenmaal niet anders als dat dit ook erg mooi is om te zien. Als we later weer te voet verder gaan wandelen we weer door een prachtige poort de medina in. En dan gebeurt het toch waar ze voor waarschuwen. We worden aardig toegesproken door wat jeugd, en die willen ons dan eigenlijk de weg wijzen in deze doolhof, natuurlijk uiteindelijk tegen betaling.
Omdat we nog wel iets aan huiswerk gedaan hebben zijn we hiervan op de hoogte. We groeten dan ook aardig en wandelen op ons gemak terug. En al is het pas de tweede keer dat we hier rond lopen, we hebben het idee al best wat te herkennen. We besluiten dan ook voor het avondmaal weer lekker naar La Lune D’or Restaurant te gaan. Dat is gister goed bevallen en voor herhaling vatbaar, er staat hier nog voldoende lekkers op de kaart. Het is er dan ook weer smullen geblazen, en die leuke kleine rekening is een prima afsluiting van het verblijf in het oude centrum van Marrakesh.
Het enigste wat vandaan nog ontbreekt is GEBAK. Wat is nou een verjaardag zonder taart. Geen probleem, we gaan op zoek naar een taxi en laten ons afzetten bij de Menara Mall. Maar voordat we uitstappen komt er een interessant aanbod tevoorschijn. Deze chauffeur wil morgen wel met ons de bergen in, en dan voor MAD 500 (+/- € 50,00). Dit uitstapje staat nog wel op ons verlanglijstje, maar de prijzen zijn tot nu toe zo achterlijk hoog geweest dat we het bijna geschrapt hebben. We kunnen het dan ook bijna niet geloven, we hebben zelfs prijzen van 5 x dit bedrag in het aanbod gehad. We spreken met enige twijfel of dit wel echt waar is toch maar af. Hij belooft ons morgen om 10.30u op te halen. We gaan het gewoon maar zien hè, niet geschoten is altijd mis.
We stappen uit, gaan nog even een drankje voor vanavond kopen in de Carrefour en dan is het zover, tijd voor gebak. Er zit hier een live bakker met heerlijke taartjes in de vitrine. We kiezen ieder wat uit bestellen er een lekker bakkie bij en genieten van dit geluksmomentje. Nu rest ons nog een aardige wandeling naar ons fijne hotel en ook vanavond blokkeren wij voor andere gasten het fijne haardvuur. Het is in de morgen en de avond behoorlijk fris en is dit haardvuur een geweldige opwarmer. We drinken hier nog een lekkere borrel op deze fantastische dag. En morgen, morgen wordt het echt een verrassingsdag of meneer de chauffeur werkelijk op komt dagen, we gaan het zien!!!!
