2018 Marrakesh, dag 4

Dinsdag 27 november

Dag 4

Goedemorgen allemaal. Hier zijn we weer, fris en fruitig. Als we een een blik op ons balkon werpen zien we dat het Atlas gebergte geheel in mist gehuld is. Pffff, en daar moeten wij vandaag nou juist naar toe. Maar hopen dat het snel optrekt, want het wordt wel iedere dag ietsie warmer, dat zou toch voldoende moeten zijn voor een heldere omgeving. Eerst maar weer ontbijten, dat is hier echt meer dan oké. En het moet niet gekker worden, Kwep die nooit thee drinkt, lust er hier wel pap van, ha, ha. Wat ook fijn is, normaal moeten we voor dag en dauw op pad om de hitte voor te zijn, deze keer kunnen we op ons gemak aan doen, hier moet de dag eerst nog effies opwarmen om aangenaam buiten te kunnen vertoeven.

We hebben dan ook pas om 10.30u afgesproken, en als we op dit tijdstip buiten staan te wachten zijn we zeer verbaasd als de Fiat Doblo aan komt rijden. Hij is het echt, inclusief dezelfde chauffeur van gister, hoe ist mogelijk zeg. Deze belofte is hij netjes nagekomen. We stappen in en vandaag gaat Khalid ons hogerop brengen, het Atlas gebergte in.

Onderweg is het meteen gezellig. Khalid is een leuke gast van een jaar of 35 en spreekt gelukkig Engels. En wat aan ons zichtveld voorbij trekt is best mooi om te zien. De wegen zijn aardig goed en voordat we echt de bergen in kronkelen komen we door mooie dorpjes. En willen we stoppen voor een foto of om iets dichterbij te bekijken dan moeten we roepen van “onze” Khalid. Nou, dat is niet tegen dovemansoren gezegd. We zien onderweg een leuk plekkie voor een drankje.

Eenmaal uitgestapt zien we dat er best wat trappen zijn die ons naar een prachtig terras leiden van Kasbah Tifirte. Dit is een beetje ingewikkeld voor Bertran, maar zo stoer als hij is doet hij een poging. Het kost heel wat energie, maar we zitten. En wat een mooi uitzicht hier zeg, we bestellen genietend en wel van een echt panorama view, weer de traditionele thee. Het blijkt dat deze Kasbah Tifirte hier in de Ourika vallei staat, je kunt er zelfs overnachten. Ook schieten we hier links en rechts een plaatje en als we verzadigd zijn van onze drankjes klunen we weer naar benee. We springen weer in de Fiat en gaan verder on route.

Het is een mooi berglandschap met overal de besneeuwde bergtoppen in ons vizier. We rijden langs verschillende berberdorpen, onderweg veel terracotta potten in alle vormen en maten, ezels volgepakt met bouwmateriaal onderweg de bergen in en zoal meer. Onderweg stappen we dan ook nog maar eens uit, het is hier overal zo mooi. Maar eerst even de snoekduik van Bertran, die stapt hier uit en zakt meteen door zijn hoeven. Ook wij schrikken hier nog steeds van, maar kunnen het ook niet laten in schaterlachen uit te barsten. En dan onze chauffeur Khalid, die schrikt zich een hartverzakking. Hij kijkt echt naar ons zo van “wat een dwazen om hierom te lachen”. Wij leggen het hem even uit, that’s normal for us, no panic, ha, ha.

Als Bertran zich weer hersteld heeft gaan we weer over tot de orde van de dag. We schieten wederom wat foto’s en zien tegelijkertijd dat hier een rivier stroomt. Het is de Ourika rivier, waar deze vallei naar genoemd is. En als we weer over de kronkelige wegen rijden, zie je zelfs allerlei leuke restaurantjes aan beide zijden van deze rivier. Zoveel hoger we de bergen in gaan zoveel te woester word deze Ourika rivier. Schijnt dat hij door dit fikse watergeweld soms buiten zijn oevers treed. Wij even later er weer uit. En dan waagt Bertran hier zelfs een wandeling over een gammel brugje over het water. Nee hè, als hij hier nu ter aarde zakt is het over en sluiten voor hem, dan neemt het kolkende water hem mee naar misschien wel Mekka, ha, ha. 

Maar mooi is het hier zeker, echt prachtig. En het weer is ook meer dan goed, het is zelfs lekker warm. Onze volgende stop is bij een Arganolie coöperatie in deze Ourika vallei van Marokko. De vrouwen zingen een traditioneel welkomstlied en wij krijgen uitleg hoe het proces verloopt van de kale noot tot aan de (argan)olie. En ze hebben geluk, Driek heeft weer last van iewh plekjes op zijn huid en dan kan een nootje uit de natuur misschien wel een hulpje zijn in deze. We krijgen natuurlijk weer de lekkere thee, rekenen af en genieten buiten nog even van het mooie uitzicht.

Setti Fatma is het laatste dorpje in de vallei. Fokke en Sukke (Bertran en Kwep) met hun gebreken kunnen hier niet naar toe, de daar hoogste waterval is moeilijk te bereiken als je slecht ter been bent. We houden het dan bij een sort of wegrestaurant voor gezien. Wij nemen hier een late lunch en laten ons dan terug rijden naar Marrakesh. En dat is lachen onderweg, Khalid leert Bertran Marokkaans en wij moeten hem Nederlands leren. En zal je vertellen, hij pikt ons taaltje direct goed op, maar het Marokaans van ons dat laat echt te wensen over. Dat lukt ons in de verste verte niet. Het is wel gieren van de lach met al die tonen die hij ons leert, en dit zorgt ervoor dat we ongemerkt aankomen bij ons hotel.

En dan komt het afrekenen, wat een giller, hij vraagt echt maar MAD 500 (€ 46,00), pffff, wat hebben wij het getroffen vandaag. Een super aardige, zelfs wat lievige jongen, en dan deze prijs, het is echt een lachertje. We belonen hem dan ook met een leuke fooi en zullen zuinig zijn op zijn visitekaartje. Als we nog eens gaan is dit zeker onze guide!!!! (Khalid Grand Taxi 0662302099 / 0653611437)

Omdat het al tegen vijven loopt beslissen we dat we na een frisse douche ons avondeten in de buurt gaan zoeken, en dat lukt prima. We strijken neer in  C House Coffee Shop, een eenvoudig maar goed restaurant. We laten het ons goed smaken. We sluiten af met een lekker bakkie en beseffen ons dat dit alweer de laatste avond is. Deze avond maken we vol bij de heerlijke open haard van Hotel Lawrence d’Arabie, waar we alle dagen nog eens doornemen en we het er over eens zijn, we hebben het reuze naar ons zin gehad.

Ons hotel was prima, het eten is heerlijk, de bevolking vriendelijk en erg behulpzaam, het gedrag met verkooppraatjes onderweg is ons erg mee gevallen, en dan de klapper op de laatste dag met de geweldige Khalid was een prachtige afsluiting van deze stedentrip. Nu rest ons nog een nachtje in ons lekkere bed, en ook dat gaat helemaal goed komen!

Woensdag 28 november

Dag 5

Wat jammer zeg, het zit er al weer op. Na het heerlijke ontbijt gaan we er vandaag alweer vandoor. Khalid brengt ons naar de luchthaven en hier loopt alles gesmeerd. Om 11.30u gaan we de lucht in en landen we 3,5 uur later in het natte kille Eindhoven.

Samengevat in één zin: wat hebben we het fijn gehad met zijn viertjes, en de twijfels betreffende Marokko zijn als sneeuw voor de zon verdwenen, die hebben plaats gemaakt voor enthousiasme, en één ding is zeker, we MOETEN echt nog eens terug, er is nog zoveel te zien!!!!!

foto album dag 4