Dag 1 Donderdag 16 juni
Het is zover, ons reisje naar Rome gaat beginnen. We hebben afgesproken dat Bertran en Kim ons 
op komen halen op de onpasselijke tijd van 3.30u. Maar ja, de vlucht vertrekt om 7.20u dus dan is dit het logisch gevolg van alles. Wij in het aardedonker op weg naar de parkeergarage om de auto hier 5 dagen te stallen. Effe wat speur en zoekwerk, maar eenmaal gevonden en geparkeerd worden we snel op Schiphol Airport afgezet. We checken onze bagage in, de tickets en boardingpass zijn online al geregeld, en zorgen dat we snel door de douane heen komen. Na een bakkie, winkeltje in en uit is het snel tijd on board te gaan.
En zoals ieder nadeel ook een voordeel kan zijn, Bertran maakt deze trip gebruik van zijn rolstoel i.v.m. zijn beperkingen en maken we dan ook van de nood een deugt. Hij mag overal “voorkruipen” en wij Kim, Driek en Kwep (het gevolg) er achteraan, zie je het al voor je. Langs ellelange rijen lopen wij “gewoon” voorbij, hihi. We nemen dan ook als een van de eersten plaats in onze vliegtuigzetel en ’t zit nie sleg. Het is maar een kort vluchtje van 2 uurtjes, maar wel onder het genot van een kop koffie (of drank naar keuze), en aan een lekkere snack is ook gedacht, dus chapeau KLM, dit is toppie! In Rome stappen we uit en gaan op zoek naar onze chauffeur. Die gaat ons door Rome naar het gehuurde appartement vervoeren. Wat hebben Bertran en Kim dit toch fantastisch geregeld.
Een leuk pittig chauffeurtje komt tevoorschijn, en hij neemt ons mee naar een parkeergarage waar zijn bolide staat. Maar hij heeft er goed de gang in, en Kwep moet met d’r benauwde longskes flink aanpoten om hem bij te houden. Eenmaal gesetteld in de super de luxe Mercedes gaan we op weg. Hij brengt ons veilig en wel in zo’n 3 kwartier naar de ingang van ons appartement Carminia Relax TDC Via Tommaso da Celano, 110 – 00179 ROMA in een woonwijk van Rome. Nu nog even 
wachten op de eigenaar. Ook die is mooi op tijd en het hek en de deur wordt geopend en voilà, wat een mooi plekkie zeg. Een mooi ruim appartement, mooie woonruimte, fijne keuken, 2 slaapkamers, 2 badkamers, mooi buitenterras, en……..’t zonneke, wat wil een mens nog meer. Dit gaat helemaal goedkomen de komende dagen. Nu effies wat spullekes een plaatsje geven en dan een plan van aanpak bedenken. Bertran gaat even een tukkie doen en Kim, Driek en Kwep 
gaan even de omgeving verkennen.
Hier ontdekken we meteen al een supermarkt, een Italiaans bakkertje een kaartverkoop voor de bus, meteen een bushalte in de buurt, en dit alles in een zeer hellende straat. Dus dalen en klimmen kom je hier de komende dagen niet onderuit. De supermarkt gaan we meteen maar eens even van binnen bekijken. We kopen wat boodschappen om morgenvroeg een lekker ontbijt te maken en allerlei
lekkers om de avond door te komen. De buskaart wordt ook meteen aangeschaft, een prachtig systeem, 7 dagen openbaar vervoer voor € 24,00 pp. Dan nog langs de patisserie, het Italiaanse bakkertje, waar we een lekker taartje kopen voor zo meteen bij de koffie. Hier kunnen we de komende dagen wel onze draai vinden, toch mooi meegenomen dat dit allemaal in de buurt zit.
Eenmaal terug bij ons appartement maken we Bertran wakker en genieten we eerst van een lekker bakkie met het taartje van de Italiaanse bakker. Even later besluiten we meteen maar op pad te gaan, want het zijn kostbare uren in een stad waar ZOVEEL te bekijken is. Even internet raadplegen en de bushalte hier in de straat lijkt de juiste om ons naar het centrum te vervoeren. De rolstoel van Bertran wordt weer uitgeklapt en is voor hier een perfecte oplossing om met zijn allen toch te kunnen genieten van alles wat nog komen gaat.
De bus is in no time gearriveerd en het is effe stoeien, maar na wat murwen zitten we en gaan we op weg. We willen om te beginnen zo wie zo richting het Colosseum en stappen maar eens uit de bus op Piazza Giovanni. Dit is tegenover de Basiliek San Giovanni waar ook de Statue Saint Francis of Assisi staat te pronken. En wat is het hier mooi zeg. Al wandelend kijken we onze ogen uit langs alle prachtige Italiaanse pandjes en reusachtige gebouwen die we meteen al tegen komen. In de verte door de kleine straatjes zien we regelmatig al wat tevoorschijn komen van waar we naar op zoek zijn, het Colosseum.
Maar naast voor en achter je is het is ook zo reuze interessant. Ruïnes, kerken, leuke Italiaanse terrasjes, Italiaanse ijsco’s, pizza en pasta restaurants, je struikelt er gewoonweg over. We besluiten dan ook meteen maar even een drankje te nuttigen op zo’n leuk Italiaans terrasje.
We bestellen bij ons drankje een luxe koekje in de vorm van een pizza die we delen, en genieten we hier tegelijkertijd van alles wat aan ons neus voorbij gaat. De eerste indruk is geweldig. Maar we maken hier ook iets vreemds mee. Er komt een man voorbij het restaurantje wandelen en die wordt in één klap compleet knock-out geslagen door de ober die ons bedient heeft. Zo uit het niets ligt de 
beste man met een dik gezicht op straat. Wij schrikken ons het apelazarus. Wat is dit nu. De beste man krabbelt weer overeind, mompelt wat in het Italiaans naar de ober en loopt uiteindelijk weer door. En wij rekenen meteen af en vertrekken, want dit is niet echt ons ding. Andere gasten volgen ons ook en het terrasje is.
We vervolgen nog steeds onder de indruk van het gebeuren, onze route naar het Colosseum en eenmaal daar aangekomen is het snel vergeten. Wat een amazing monument zeg, adembenemend mooi. En als is de directe omgeving jammer genoeg getekend door de aanbouw van metrolijnen en stations, we kijken onze ogen uit. We wandelen op ons gemakkie door en komen we langs verschillende ruïnes, o.a. Santa Francesco Romana (Forum Romanum) Je moet natuurlijk wel over enige verbeeldingskracht bezitten wanneer je de ruïnes bekijkt, want voor mensen die dat niet hebben is het niet veel meer als een hoop oude stenen. Maar wetend dat dit gebouwd vroeger door de belangrijkste keizers van het Romeinse rijk is gebouwd is op zich sensationeel. Het geeft je dan ook een goede indruk van hoe het dagelijks leven er in het Keizerlijke Rome uitzag.
Al wandelend komen we op onze route onderweg de ene na de andere Basiliek tegen en je hoeft niet lang te lopen voordat je weer struikelt over een volgend overweldigend gebouw. Nu staan we hier op Palazo Venetia voor het Monument van Victor Emanuel II. Jammer genoeg is mijn videocamera bij aankomst gesneuveld, maar de fotocamera maakt overuren. Na de verbazing van al dit moois 
verwerkt te hebben gaan we weer on route. Waar nu naar toe in deze grote stad. Bertran laat er even zijn mobile info er op los en we gaan kijken of we de Trevi Fontein gevonden krijgen. Maar het is erg warm en Kim heeft er een hele klus aan de rolstoel bergje op bergje af te besturen en Kwep is zoals gewoonlijk al weer doorwaternat, duswe nemen gewoon weer een pitstop in een mooi straatje waar het ook het bewegwijzeringsbordje naar de Trevi Fontein hangt.
Hier genieten we weer van een natje en maken we meteen gebruik van een sanitaire stop en dat is al een beleving op zich. Een kronkelend trapje van maar 50cm breed naar benee, bloedheet hier onder in de kelder, en de toilet is naast de keuken. Uhm, Driekie moet een grote boodschap doen (blubberen noemt Driek dat) en de kok kijkt hem dan ook verbazend aan als Driek het toilet verlaat. Wat een giller, wij weten precies wat die kok denkt en gelukkig hebben wij geen hapje te eten besteld, haha!!!
Nu nog even afrekenen, wat je hier de schrik om het hart jaagt. Maar ja, we zijn in een wereldstad hè, dus het is even niet anders. Wij er weer vandoor en ja hoor, nog steeds de leuke Italiaanse straatjes d
ie ons uit laten komen uit bij De Trevi Fontein. Prachtig om te zien, maar wat een volk zeg. Lijkt wel of heel Europa hier is, wat het uiteindelijk een chaotische bende laat zijn rondom dit moois. De fontein in zijn geheel bekijken is een complete uitdaging en foto’s maken lukt amper. Kwep vliegt een naastgelegen kerk in, de Santi Vincenzo en Anastasio en schiet hier wat foto’s. Eenmaal weer buiten besluiten we hier snel te vertrekken. We wandelen nog wat rond in de omgeving, maar we hebben het een beetje gehad. Er zijn voor een eerste dag zoveel indrukken en vooral een ontzettende drukte voorbij gekomen, het kan eigenlijk wel voor vandaag.
We springen dan ook even later weer in een bus en laten ons afzetten bij Piazza Giovanni, waar we de straat in wandelen omdat we even wat internetspeurwerk verricht hebben, en er moet hier een fijn restaurantje zitten. En ja hoor, even later zitten we, buiten op een terras bij Pizzeria Da Mario. Hier genieten we van een eenvoudige, maar voor Rome wel zeer betaalbare Italiaanse hap. We krijgen van de grote baas als voorafje een heerlijke Bruchetta, en bestellen 2 x Pizza’s en 2 x spaghetti. We sluiten af met een heerlijke kop koffie, wat is dit genieten zeg.
Als we hier vertrekken lopen we weer naar Piazza Giovanni want vandaar vertrekt de bus naar ons appartement. En toch, toch zijn we even later weer aan het verdwalen. Nadat we uitgestapt zijn en in de veronderstelling waren dat dit de dichtstbijzijnde bushalte was, houdt het nog even niet op, helling na helling moeten we nog op. Maar na dit klunen en klauteren zien we in de verte ons appartement tevoorschijn komen. Poeh, poeh, wat een dag zeg. Afgelopen nacht om 3.00u op en wat hebben we nu al veel moois gezien, het snoert ons voor nu dan ook de mond en we gaan snel onder de lakens, tis mooi geweest!!!
Dag 2 Vrijdag 17 juni
Redelijk geslapen, al heeft Kwep af en dan heel Rome wakker gehoest, maar hier staat ze, gezellig de tafel te dekken, effies eitje te koken, lekker bakkie pruttelt, we gaan lekker genieten van het ontbijt in ons mooie appartement. Kim haalt tussentijds verse broodjes bij de naastgelegen supermarkt en we leggen met zijn viertjes een goede bodem, we smullen heerlijk met van al het lekkers, hmmm. Dan het schrob momentje van de dag, we hebben per stel een badkamer en lopen elkaar dan ook niet in de weg. Gewassen en gestreken gaan we even later op pad.
En ja hoor, het is weer zover, Driek wil hier ook naar de kapper. En wat treft, die zit hier op de hoek van de straat. Wij er naar binnen. Een oudere grauwe Italiaanse dame hangt hier wat rond, maar wil graag Driek van een nieuwe look voorzien. Verstaan doen ze elkaar niet, dus cross your fingers, hihi. Hij neemt plaats in de stoel en mevrouw gaat aan de slag. Na wat gebaren en gebrabbel staat Driekie een klein half uurtje later en 15 euro armer weer buiten met een strakke coupe. Zo, die klus is geklaard.
Nu is het toch echt tijd om op zoek te gaan naar bus nr 87, die heeft volgens de gegevens een directe lijn met het Colosseum waar we vandaag de binnenkant gaan bekijken. En ja hoor, weliswaar drie kwartier later maar wel recht voor het Colosseum stappen we uit. Het koste ook nog even wat energie de rolstoel en Bertran ook op de juiste plek uit te laten stappen, want gastvrij zijn ons inziens
veel Italianen verre van. Rolstoel of niet, ze zetten geen stap opzij, dus ja, zo kan het ook gaan. Maar we laten hierdoor de pret niet verstoren, we vallen hier meteen op een terrasje neer, het is inmiddels al weer soepwarm. We zitten hier aan het Metro station Colloseo met de neus richting het Colosseum. En dat hebben we geweten ook, oei, oei, oei, € 20,90 voor 1 biertje, 1 sprite en 2 cola.
Bertran en Kim hebben voor vandaag een skip the line bezoek aan het Colosseum geboekt en hiervoor moeten we samenkomen op een plek wat even puzzelen is hoe er te komen. We kunnen in het metrostation met de lift omhoog die uitkomt op een platje boven op een berg. Hier moeten we verzamelen en wachten tot “de groep” compleet is. Geen straf, ook hier vol uitzicht over al het moois rondom het Colosseum. En dan rond twee uur is het zover, we gaan op weg naar het Colosseum, volg de plu, hihi. We lopen een stoot volk voorbij, en Kim maar duwen aan de rolstoel. Ook hier heeft de rolstoel voorrang, maar Driek en Kwep moeten gewoon aansluiten in de rij. Toch schiet het best op en even later staan we dan tussen de muren van al dit moois.
Even snappen we niet dat we geen gids mee krijgen, maar dat zat niet bij de prijs in. Het is alleen maar skip the line, wat inhoud dat je niet in de massa aan te hoeven sluiten. Aha, je moet het maar weten hè. Wel kopen we nog een audio guide, die Bertran op zijn oortjes knoopt, en die ons gaat vertellen wat we waar allemaal gaan zien. Eenmaal hier binnen de muren van het Colosseum is het 
ongelooflijk mooi wat je allemaal ziet. Nu is Kwep d’r geschiedeniskennis niet helemaal op peil, maar Bertran en Driek genieten intens en weten ook de verhalen achter al dit moois en Kim en Kwep laten zich dan ook verrassen door al deze verhalen en het is allemaal zo boeiend dat we hier de middag helemaal vol maken.
Eenmaal buiten, gaan we via wat omzwervingen op zoek naar een restaurantje. Het maagje borrelt en er kan wel weer een vullinkje in. We komen uit op een leuk en vooral rustig pleintje, waar een gezellig terrasje ons toekijkt en waar we uiteindelijk besluiten te gaan dineren. Heerlijk rustig en buiten de drukte, dat is waar we even aan toe zijn. Want het is hier overal een ongelofelijke mensen massa in dit immens mooie Rome. We bestellen hier weer een heerlijk Italiaans gerecht, pasta, pizza, en Driek gaat voor de biefstuk. Het smaakt allemaal bijzonder lekker, net wat klasse meer als gister, een genot om hier te mogen eten in restaurant Iari de Vino.
Na het afrekenen van een gemiddelde prijs voor deze succes maaltijd gaan we er weer vandoor. Maar eerst willen we nu een echt Italiaans ijsje, dat kun je niet overslaan als je in Rome bent. Zoeken hoef je niet, plenty ijssalons kom je tegen. Wij naar binnen bij Flor Gelato Italiano, we grappen en grollen wat met het personeel, maar het gaat natuurlijk vooral over de ijsco, om je vingers bij op te eten. Al smullend lopen we richting de bushaltes. We zijn toch weer brak. Het is warm, het is veel, het is intens, en wij 4 toeristen zijn nou niet allemaal in topconditie, dus het is weer mooi geweest voor vandaag.
En ook de busrit terug naar ons appartement is werderom een hele onderneming, maar toch zitten we vandaag mooi op tijd te genieten op ons terrasje voor ons verblijf. We nemen er een borrel bij en tegelijkertijd maken we plannen voor morgen. Bertran heeft voor morgen AT THE DAY een volle dag St Pieter in combinatie met de Sixtijnse Kapel geboekt. Maar zojuist ontdekken we dat deze ingangen niet allemaal toegankelijk zijn voor rolstoelgebruikers. Haast is dus geboden en meteen maar even snel een email naar het desbetreffende ticketkantoor gestoord. En ja hoor, je gelooft het niet, direct bericht terug, de tickets kunnen gecanceld worden, wat een service zeg. We borrelen nog effies verder en maakt dat het toch nog te snel de hoogste tijd is voor onze welverdiende nachtrust.
