Zomervakantie Kusadasi Turkije
24-08-2015 t/m 01-09-2015
Maandag 24-08-2015
We gaan vandaag heerlijk op vakantie. We vertrekken om 12.00u van huis op weg naar Aalsmeer waar we onze auto gaan parkeren. En Moeder de Jong zit achterin, die gaat een voor haar wereldse ervaring meemaken. Voor het eerst in haar 80 jaar met een vliegtuig op vakantie en dan ook nog us in een luxe all-in hotel. Iets waar ze alleen altijd maar van gedroomd heeft wordt nu werkelijkheid. We gaan kijken hoe het haar gaat bevallen en tegelijkertijd of wij het ook naar ons zin gaan hebben. We zijn in ieder geval wel aan vakantie toe, effies niks, helemaal niks wel te verstaan.
De reis naar Aalsmeer verloopt voorspoedig en eenmaal aangekomen bij 24/7 parking moeten we op een ander terrein in de buurt onze auto parkeren. Het hoofdterrein staat helemaal vol. En na het parkeren van onze auto worden we met een busje afgezet op de luchthaven. Nu eerst even een peukje en dan de koffers lozen. We hebben al een instapkaart, dus dat is al gefikst. De koffers labelen is ook nu de moderne geautomatiseerde zelfbediening en na even wat tobben is het gelukt alles achter te laten zodat we zonder bepakking naar de panorama pier kunnen wandelen om de vliegtuigen van dichtbij te kunnen bekijken.
Daarna volgt de route door de douane, alweer geheel vernieuwd en geautomatiseerd. Nu op zoek naar pier G6. Moeders weet niet wat ze meemaakt, ze vind het natuurlijk gigantisch groot
en vooral de afstanden allemaal erg ver. En dat is natuurlijk ook zo, maar ja, wij zijn in verhouding natuurlijk nog piep en komen hier met regelmaat en weten al hoe het hier allemaal werkt. We kunnen ons voorstellen dat er op je 80e heel wat op je af komt hiero. Maar de tijd vliegt en ietsje later als gepland gaan we aan boord van het vliegtuig Miami Air van Arke. Voor het oog een oud bagel, maar eenmaal plaatsgenomen zitten we heerlijk in de goed ingezeten lederen zetels en het personeel is een mix van Miami Air en Arke. Om 17.00u gaan we de lucht in en Moeders snapt er niks van, ze vind dat ze niet vooruit gaat, maar krap 3 uurtjes later landen we wel een 2430 kilometer verder op Izmir. Ze vind de landing super griezelig, en vertel me niks, Kweppie heeft er ook helemaal niets mee, maar ja, alles voor een lekkere verwenvakantie hè.
We zetten eerst ons klokje een uurtje vooruit en gaan we de bagage van de band halen. We zien meteen behoorlijke schade aan de koffer van Kweppie. Een grote scheur maar gelukkig niet groot genoeg om de inhoud te verliezen, pffff. Eenmaal buiten meteen maar even nagevraagd wat hiermee te doen, en een hostess van Arke zegt ons dat er in de transfer bus formulieren liggen die je in kunt vullen om de schade te melden. Eenmaal bij deze bus aangekomen geen formulier, we moeten volgens weer een ander persoon morgen in het hotel naar de Arke bijeenkomst komen en vullen ze daar een formulier in. Oké dat doen we dat maar.
En het vertrek van de luchthaven naar het hotel kost toch altijd effies extra tijd, uiteindelijk om 22.00u start de bus op weg naar ons hotel. Bij navraag zal het zo’n 1 uur en een kwartier duren voordat we afgezet gaan worden in Hotel Palm Wings Kusadasi. Het eerste deel van de weg is super te rijden, maar om de andere reigers af te zetten bij de verschillende hotels kronkelen we van lieverlee aardig over de bergweggetjes. En opschieten doet het ook niet echt, we komen uiteindelijk pas om 0.00u aan in ons hotel.
Even inchecken, koffer boy mee en wat zijn we verbaasd als we onze kamer zien, prachtig 
geregeld hierzo. Een familiekamer, bestaande uit twee mooie kamers met een tussen deur, iedere kamer een mooi balkon en we kijken uit op mooie Turkse vakantiehuisjes en de bergen van Kusadasi. Super hoor! Morgen bij daglicht maar us even verder kijken. We gaan nu nog even naar de middernachtmaaltijd, er is hier non stop all-in en dat komt na zo’n lange reis wel van pas, we hebben wel zin in wat lekkers. En hier zitten we dan op een mooi buitenterras, uitzicht op de boulevard en de zee, aan lekker Turks brood met van alles erop en ernaast, hmmm.
De eerste klap is een daalder waard, het kan niet beter beginnen. Maar we willen toch ook wel naar bed, het was een hele trip en een lange dag, en vooral voor Moeders een hele spannende vermoeiende dag, die ouwe taaie, hi, hi. Eenmaal op de kamer maken we toch de koffers nog effies leeg, hebben we dat maar gehad. En omdat we er geen genoeg van krijgen, babbelen nog wat na op ons fijne balkon en liggen we uiteindelijk pas om 2.45u op bed. Truste hoor!!!
Dinsdag 25 augustus
Na een kort maar redelijk geslapen nachtje staan we om 8.30u op. Moeders zit al heerlijk op d’r balkon, de zon is er al ruimschoots aanwezig en geniet er nu al intens van maar Kweppie sopt al na 5 minuten, pffff. Nu effe douchen, optutten en op naar het ontbijt. Tafeltjes lekker buiten aan zee, en we smullen van al het lekkers wat ze ons hier te bieden hebben. Wat een 
buffet zeg, super veel keus, netjes zo niet sjiek, het ziet er TOP uit hoor, en zo smaakt het ook. Dat beloofd nog wat de aankomende week, dat heet nou genieten met dubbel punt!!!! Ook Arikus is helemaal in zijn sas, echt Driekies ding hier, heerlijk toch.
mijnwerker. Ze snapt er niks van, dit allemaal zonder ook maar de portemonnee één keer open te maken, haha. Ook wij doen ons bordje een keertje vol, en het is ook hier allemaal heerlijk hoor!Ze vind het eng, griezelig en lekker, allemaal tegelijk, ha, ha. En een poosje later ploffen we lekker afgekoeld neer op het strandbedje. Even later heeft Kwep een prachtig uitzicht, Moeders en Driek en zien er eens gelijks uit. Het lijkt wel of ze allebei opgebaard liggen, wat een giller zeg,
twee van die slapende metgezellen, het ziet er niet uit, ha, ha. Maar eenmaal ontwaakt kletsen we over van alles en nog wat en is het 18.00u voor je er erg in hebt. We lopen we richting onze kamer waar we weer langs de “cafetaria” komen waar we nog effies een bakkie koffie tot ons nemen voordat we ons gaan opfrissen voor het dinerbuffet. En wat voor een diner, een soepbuffet, broodbuffet, een buffet vol met cocktails en mooie opgemaakte voorgerechtjes, een grill afdeling, life cooking, salade buffet, een warme afdeling van pasta’s met de bijbehorende sauzen, een toetjes buffet, alles met gigantisch veel keus zelfs bijna een overdaad aan keus, teveel om op te noemen, alles super leuk opgemaakt, dus wij gaan hier de komende week heerlijk van genieten. Met het buikje strak gaan we een anderhalf uur later een verdieping hoger waar “de bar” is, ook weer een terras met uitzicht op zee, het is hier heerlijk om te vertoeven. Een licht briesje waait er wat heerlijk is, en hier genieten we om te beginnen met een lekker bakkie koffie.
Tijdens dit bakkie besluiten we toch nog even een stukje boulevard af te lopen, ook al zit Moeders aan haar taks voor vandaag, een klein stukje oplopen kan nog net effies. Hierna genieten Driek en Kwep nog even van een lekkere borrel op ons balkon en Moeders kruipt alvast lekker onder de lakens. Ze heeft het koud, ja zeg, KOUD hoor. Dat komt door de airco, die weer nodig is voor Kwep d’r zweetdruppels te doen opdrogen, dus daar moeten we even een deal voor sluiten, dat we allemaal aan ons trekken komen hier. Maar ze schatert wat af hier, zelfs nog nu ze bibbert van de kou, hi, hi. En omdat ze doodop is, gaan binnen 5 minuten de oogies toe en slaapt ze als een roos. Tot morgen!!!!
het centrum van Kusadasi. Je bent wel een half uurtje kwijt met dit reisje, het hotel ligt zo’n 18 kilometer van het centrum, en hij stopt natuurlijk overal, maar niet vervelend hoor, tis wel lachen, stop, stap in en weer vol gas erop en zo totdat we in het centrum eruit gezet worden. We hebben er dus lekker de gang in gehad. Moeders komt niet meer bij van dit geks, ze vind het geweldig. Eenmaal uit de Dolmus moeten we klauterend richting markt. Kusadasi is nou eenmaal bijna nergens vlak, dus eerst de berg omhoog voordat we de eerste kraampjes bereiken. Voor Moeders een hele uitdaging en we zijn dan ook sopnat, eerst maar us effe bijkomen op een terrasje. En tussentijds gaan we gewoon alvast wat kraampjes bekijken. Slokje van ons drankje, effe grabbelen tussen een berg t shirts, dan weer een slokje en weer naar een ander kraampje. Driekie bewaakt tussentijds onze kostbaarheden die we bij hebben, die blijft lekker zitten waar hij zit. Toch beginnen we een poosje later metzijn drietjes aan de route over de gigantische markt. En wat een prullaria allemaal. Ach ja, het is en blijft Turkije hè en het zou Turkije niet zijn zonder dat we moeten afdingen. Maar deze keer is het wel gigantisch afdingen. Schoenen beginnen bv bij 89 euro, je leest het goed, 89 euro, daar koop je bij ons de beste van de beste schoenen voor, wat een mafkezen. En na bijna heibel met dat afdingen wat wel een kwartier duurt, kun je ze meenemen voor 25 euro, en dan hoeft Kweppie ze niet meer. Pffff, das geen afdingen meer, das de boel belazeren, en dat kan Kwep niet zo goed hebben. Dus geen schoenen, geen slippers, nada noppes!
En zo sjokken we hier de markt rond en is het nu weer meer als genoeg voor Moeders, ze heeft er weer een hele trip opzitten en we besluiten dan ook op ons gemak terug naar de Dolmus te lopen voor de terugreis naar ons hotel. Maar wat treft, recht voor de busstop is nog een heerlijk terrasje waar we ons vochtgehalte nog effies op peil brengen. Hier hebben ze lekkere verse ju’s, hmmmmm. Hier alleen maar effe oversteken en daar in Dolmus nr 6 voor de terugweg naar ons Palm Wings Hotel. Na een busritje van een half uurtje komen we weer op onze bestemming aan. En weer komen we langs de “cafetaria” waar we niet aan voorbij kunnen natuurlijk. Even wat tussen de lipjes schuiven en nu is het echt de hoogste tijd voor beach-time hoor. Driekie regelt voor ons weer 3 lege strandbedjes, zelfs eerste rang dus pal aan zee, en ondanks dat het loeiheet is doet er een heerlijk zacht windje opsteken, het is niet veel, maar het is hier toch echt genieten hoor! Kweppie gaat nog maar eens met Moeders de zee in ondanks dat ze het nog steeds eng vind. Ze vind de golven reusachtig, maar dat zijn ze langen na niet. Alleen als je nog nooit in zee geweest bent, dan lijken het inderdaad hele barricades die je over moet. Maar Kwep is haat steun en toeverlaat, we willen natuurlijk niet dat ze hier koppie onder gaat en borrelend en proestend weer boven komt, hi, hi. En als Moeders daarna weer heerlijk ligt te koken in de zon, komt de man met de hamer meteen, ze slaapt direct als een roos. Ook vandaag vliegt hier de tijd en is het wederom 18.00u voordat we er erg in hebben.
Oeps, zijn we de koffietijd van de “cafetaria” vergeten, dus nog effe snel kijken of we nog terecht kunnen. Ja hoor, we kunnen nog net een bakkie bemachtigen, ze zijn al aan het ruimen. Ongelooflijk hoe snel de dag hier gaat zeg. Maar goed, het is nu de hoogste tijd een lekker fris doucheje te pikken. Want zon, zee, zout en strand, daar word je best smoezelig van. En dat douchen is een sport op zich hier met zijn drieën. Kweppie eerst, want bij binnenkomst is de kamer nog koel van de airco, dan Moeders en als laatste Driek. De laatste twee hebben allebei hetzelfde tempo en hebben dan ook de grootste lol wie het langst, het vaakst, het snelst, enz enz oponthoud hebben. En daar zit snelle Kwep tussenin, wel een giller hoor dit zo te ervaren. Vreemd kind trouwens die niet op een van zijn ouders lijkt, maar hiermee is het de Jong mysterie meteen opgelost!
Toch lukt het ons rond 20.00u aan het diner te verschijnen. Eerst even tafeltje proberen te bemachtigen buiten, maar het is er vol, overvol zelfs. Dan maar naar binnen, maar hier is het
best een herrie. Toch heel anders als buiten, dus dit moeten we anders doen morgen. Het eten smaakt er niet minder om, het is hier echt TOP. Zoveel lekkers dat je bijna niet weet wat te nemen, en alles van zeer goede kwaliteit, dus klagen doen we zeker niet. En weer met een strak buikje gaan een kop koffie boven op het terras nuttigen, en Kweppie bedenkt zich even dat ze toch wel een verslagje bij wil houden van deze vakantie. De Mini-Ipad wordt gehaald terwijl Moeders en Driek aan de wandel gaan blijft Kwep op het terras zitten beginnend met een leeg document wat na een uurtje al aardig op weg is een vakantieverhaal te worden van de eerste 2 dagen. En op de achtergrond is een prachtig live muziekske aan het pingelen, waar ook Moeders en Driek als ze terug zijn van hun wandeling nog heerlijk van genieten.
En zo is de dag weer aan zijn eind, 0.00u stopt de muziek en lopen we naar onze kamer. Moeders kruipt direct weer onder de koude lakens en wij nemen nog een borrel op ons balkon. Het is hier zo heerlijk vertoeven. Maar ja, het is dat het moet, en even later gaan wij toch ook maar ons kooike in. Op naar morgen!
Donderdag 27 augustus
Goedemorgen zeg, je gelooft het niet, maar Kwep is alweer vroeg om wakker en direct uit d’r bed gesprongen en bemerkt dat Moeders nog niet wakker is. Oei, oei, even kijken of ze ademt, en ja hoor, het leeft maar slaapt als een os. Niet te geloven, die is dan altijd vroeg op, maar hier dus effe niet. Een half uur later nog geen enkele beweging te bekennen. Dan nog maar effies zachtjes doen, want ook haar evenbeeld ligt nog in coma. Maar 8.15u is het welletjes, Driek wordt gewekt en Moeders geeft ook eindelijk een teken van leven. Ze schrikt zich wezenloos, ohw, ohw roept ze maar, ik heb me verslapen. Ze vloekt, schatert, roept van alles tegelijk. Uhh, moet je op tijd op je werk zijn of zo, nee toch, hi, hi. Ze moet zelfs gewoon eerst nog even op aarde landen, en even later komen we met zijn allen niet meer bij van de lach dat haar dit hier overkomt. We houden het erop dat het van de gezonde zeelucht komt, kan ons het bommen. Na het vaste schoonheidsritueel gaan we weer naar ons ontbijt. En daar is alles al over gezegd, het is en blijft een genot de dag zo te beginnen. Beter is er gewoonweg niet.
Zo, nu weer op weg naar Kusadasi want we hebben besloten iedere morgen even op pad te gaan en ’s middags lekker te luieren op het strand. Dus klimmen we weer in de Dolmus die ons een half uur later afzet in het centrum. Nu de andere kant op waar meteen bij Kweppie een herkenning plaatsvind van 4 jaar geleden. We komen nu de andere kant Kusadasi in, maar de winkeltjes zijn er niet minder om. Wat een shoppies hier zeg. En Moeders krijgt er direct elastieken benen van. Ze vind het TE gek hier. Weet je wat ze zegt, dit doe ik liever als een museum bekijken. Wat een giller zeg!
Na een lekkere kop koffie op een terras van Café 09, een heerlijk stekkie precies voor 
de poort van Kusadasi, lopen we op ons gemak richting haven, winkel in, winkel uit. Moeders wil schoenen passen en daar gaan we weer. Afdingen van € 65,00 tot aan een achtervolging van de verkoper met een tas met de bewuste schoenen door Kusadasi, en we kopen ze uiteindelijk lekker niet. Ze hebben geen idee hoe Kweppie in elkaar zit, maar over alles 15 minuten bakkeleien, uh, uh, dat gaat niet gebeuren. En eenmaal bij de haven aangekomen is het weer prachtig om hier rond te lopen. De geweldige cruise schepen liggen hier aan wal, zo fantastisch om te zien. Maar de tijd dringt weer, we gaan weer zoetjes aan op weg terug naar de Dolmus, we willen ook nog naar het strand. Want als het aan Moeders ligt zijn we voor het donker niet thuis. Die voelt zich hier ondanks dat het lopen erg zwaar is voor d’r, tussen al die winkeltjes als een vis in het water. En als we toch iedere dag gaan, wie wat bewaard heeft nog wat, toch.
Dolmus en eenmaal uitgestapt zien we een grote groente en fruitmarkt. Hier stiefelen we meteen maar even overheen, zo leuk om te zien. Tomaten zo groot als een kleine pompoenen, zonnebloemen waar je de pitten uit mag proeven, we proeven echte Turkse joghurt, die zo dik is dat deze met een mes gesneden wordt, hoe lekker is dit, hmmmmm. Leuk hoor.Zaterdag 29 augustus
Om het verhaal simpel te houden vandaag, lekker geslapen, Moeders slaapt hier een gat in het matras, dan even opfrissen en dan ontbijten. Dan weer in de Dolmus en jullie weten inmiddels wel waar naar toe. Na ons vaste koffiemomentje in het centrum gaan we vandaag naar de juwelier. Dezelfde beste man van 4 jaar geleden herkent ons direct. Wij naar binnen, en ruim een uur later gaan we zo arm als job naar buiten. Gelukkig hebben we all-in, dus de komende dagen hebben we nog wel wat te eten, hi, hi. Maar zonder gekke, we hebben eindelijk weer wat
sieraden om aan te doen, en als je ze toch wil kopen is er geen betere plek als hier. Eventueel oud goud inruilen, nieuw mee naar huis. We spreken af dat we morgen alles op komen halen, er moet nog het een en ander aan veranderd worden en dat is hier ook peanuts.
Zo, nu op weg naar de schoenenwinkel van gister, Moeders en Kwep hebben besloten ons bod met 5 euro te verhogen, kijken of we dan koopman zijn. Wat zijn we toch echte Hollanders hè, we blijven op de kleintjes letten. O nee, de sieraden was nou niet direct letten op de kleintjes, dat was een “accident” zullen we maar zeggen. En ja hoor, in de schoenenwinkel gaan we 
even later met 3 paar mooie echte leren schoenen naar buiten voor de geboden prijs.
Maar goed, nu weer verder, en Moeders heeft er zin in, ze koopt op de valreep nog een jurkje, 
een bloesje en zo stiefelen we hier winkeltje in winkeltje uit. Het is erg rustig op straat, het is hier een Turkse Bevrijdingsdag. Dit wordt 9 dagen lang gevierd van Kusadasi tot Izmir. Iedere dag zijn er 9 dagen lang herdenkingen in een andere stad. De Turkse vlag hangt overal uit, en ook een vlag van de beste man die de bevrijding in gang gezet heeft. Zo, dat was even wat geschiedenis. We nemen nog maar een lekker terrasje, want het is zinderend heet vandaag, het wordt alle dag warmer en warmer, pfff. We vinden alle drie Kusadasi een echt leuk stadje, wel natuurlijk alleen maar toeristenshops, maar leuk om er te zijn. En de fantastische haven met een geweldig mooie boulevard, toppie vinden wij het hier. Het is nu weer tijd voor de bus naar de bus en dan de bus naar ons hotel.
Hier weer de middagsnack en nu op naar het strand. En het is er sudderen geblazen. We proberen vanaf 16.00u toch effies in de zon te gaan, maar zelfs dan is het alsof er een gasbrander op je gericht staat. Maar uiteindelijk zijn we hier voor de zon, dus een plons in zee, dan weer op het bedje, dan weer koelen in zee, en zo komen wij de dag wel door. En vandaag wordt Kweppie tussendoor nog even gestoken door een Turkse wesp, au, au. En een wesp allah, maar een Turkse wesp, nee, nee. Driekie is de redder in nood en haalt de angel eruit. En meteen zakt de pijn, dus dat valt mee. En we kunnen er geen genoeg van krijgen, wat is het een heerlijk vertoeven aan het strand hier. Het is inmiddels dagelijks 19.00u voordat we afscheid nemen van het zonnebedje.
En na het ultieme douchemoment met z’n drieën waar heel wat afgelachen wordt hi, hi, gaan we rond 20.30u aan het dinerbuffet. Rond dit tijdstip is er altijd wel een tafeltje vrij buiten, waar we smullen van al het lekkers. Tot nu toe hebben we maar 1 keer binnen in het restaurant gezeten, maar dat doen we niet meer. Is toch teveel massa voor ons. Dus we wachten netjes tot er een tafeltje buiten vrij komt, lekker aan zee, het kan niet beter hè. We sluiten de dag weer af in de bar met de dagelijkse lekkere borrel en tegelijkertijd proberen het verslagje bij te werken.
Maar na even wat gesnuffel op internet zien we dat het in Nederland en dan uitgerekend in Zaltbommel gigantisch noodweer is. Even checken, wat WhatsApps sturen, en het is inderdaad niet mis zeg. Hagelstenen als eieren en bakken met regen. Poeh poeh. We kijken op ons balkon nog even het nieuws, maar daar zijn de dagelijkse vluchtelingen HET nieuws en de ellende in Sirie. Geen nieuws over het noodweer, terwijl alle internetpagina’s er vol mee staan. We raken er niet over uitgepraat, en we kunnen op ons Mini-Ipad onze buitencamera zo goed bekijken, de Strukton Peugeot spiegelt in de hoeveelheid water op straat. Pffff, nu maar hopen dat het mee gaat vallen. Kwep vind het zo spannend op internet dat ze zelfs pas om 3.00u de oogies dicht doet.
Maandag 31 augustus
Goedemorgen, een kort nachtje, maar toch weer lekker op tijd paraat. En Moeders slaapt weer een gat in de dag, toch wel een giller hè, zo’n vroege vogel en hier het bed niet uit te krijgen, hi, hi. Maar eenmaal wakker gaan we er weer voor. Effe lachen gieren brullen, aankleden, wassen, tandjes poetsen, en weer snel naar het ontbijt.
We hebben voor vandaag als laatste hele dag een stranddag op de planning, maar Driekie voelt er weinig voor heel de dag aan het strand te gaan liggen. Dus effe overleggen, Moeders wil graag op het strand bij het hotel blijven, en Driek en Kwep gaan met de Dolmus de andere kan
t eens op. Kijken wat er daar te zien is, er schijnt wel een markt te zijn in Güzelcamli, dus we gaan een leuke gezellige en zeer geslaagde vakantie met haar. En vooral zo leuk haar zo blij te zien zijn. Onze missie is geslaagd!!!!!! ons laten verrassen. Maar eerst nog even bij het thuisfront informeren hoe het met het noodweer afgelopen is, en dat is behoorlijk heftig. Vrijwel alle auto’s in Zaltbommel hebben behoorlijke hagelschade, ook veel schade aan woningen, en het water kan niet meer weg doordat er 80mm in 24 uur gevallen is wat normaal is voor de hele maand augustus. Zo zie je maar, de natuur is zo af en dan overweldigend. Maar goed, hoe erg we het ook vinden, hier is het zinderend heet, en dus hoogste tijd te gaan.
Voor ons hotel stappen we op de Dolmus, en een paar kilometer later moeten we overstappen. Oeps, das even afwachten hoe dit gaat op de terugweg, want geen idee hoe het hier heet. Wij in de volgende Dolmus en ja hoor, een 25 minuten later staan we op een oversteek waar in de verte een markt is. Weer een heel ander soort markt. Geen toeristenmarkt, maar gewoon voor de plaatselijke bevolking. Groente, fruit, kleding, eigenlijk van alles is er te koop. Toch weer leuk om dit te zien, weer een markt, maar zo anders. En wat hebben we toch geluk dat het niet zo warm is, sodeju, nu al 35 graden en Kweppie verliest zowat een emmer vocht, oei, oei, oei. Maar we wandelen hier op ons gemakkie rond en bekijken de geweldige variatie aan groente en fruit. Dit ziet er verrukkelijk uit allemaal. En dan de echte Turkse bevolking, de oudere dametjes dragen een hoofddoekje, allemaal een lekker stevig postuur van het flink aanpoten op het land hier, en de moderne jeugd ziet er gewoon uit zoals wij Nederlanders. Geen geschooi hier op de markt, prettig om er rond te lopen
Omdat we Moeders niet te lang allen willen laten maken we het niet te lang hier. We gaan een poging doen de Dolmus terug te nemen. En dat had nog wel even oponthoud, dit gaat deze keer niet zo snel als we gewend zijn. Toch zijn we een uurtje later weer bij ons hotel, en gaan we eerst met Moeders lunchen. En weet je wat we doen, we gaan vandaag in het restaurant lunchen. Net of we nog niet genoeg eten op hebben, maar nee hoor, we willen gewoon eens even kijken hoe het er in de middag aan toegaat. En wat een hoeveelheid eten weer. We smullen alweer voor de 2e keer vandaag, wat een gekkigheid hè. Dan is het ook voor Driek en Kwep nu tijd voor het strand, waar we weer tot 19.00u verblijven en daarna de avond vullen als de vorige. We kletsen nog wat heen en weer en rond 1.00u het is zover dat we aan onze laatste nachtrust in Palm Wings gaan beginnen. Truste!
Dinsdag 1 september
O, la, la, de laatste paar uur zijn aangebroken. Even vast één koffer pakken en wat ruimen en dan gaan we genieten van ons laatste bezoekje aan het heerlijke ontbijtbuffet. We doen weer op ons gemakkie aan en als we het buikje strak hebben gaan we nu toch maar meteen naar zee. Nog effies de laatste zonnestraaltjes mee pikken. En de tijd vliegt, het is 13.30u voordat we er erg in hebben en is het tijd om nog effe voor vertrek een lekker douche te pakken. We hebben de kamer langer aangehouden, wat wel € 45,00 extra kost, maar het geld dubbel en dwars waard is. Lekker onder de airco alle laatste klusjes klaren om even later fris en fruitig door de kokende zon de koffers naar de receptie te brengen waar vandaan we straks gaan vertrekken. Maar voordat we gaan, eerst nog wat lekkers uit Palm Wings “cafetaria”. Want dit is voorlopig even de laatste maaltijd van deze dag.
En klokslag 16.00u gaan we op weg naar Izmir luchthaven. Een grote TUI bus, waar wij tot nu toe als enigste inzitten, dus gaat het even duren voordat deze bus vol zit. We gaan verschillende adressen wat ook altijd wel leuk is om dit deel van Kusadasi ook te zien. Uiteindelijk komen we pas om 18.00u aan op de luchthaven en dan hebben we de tijd hard nodig om op tijd te gaan vertrekken. Het verloopt allemaal voorspoedig en een ruim drie uur en 2430km verderop landen we om 22.25u in Amsterdam. Er rest ons nu alleen nog de koffers van de bagageband, en ok nog even langs de Lost en Found balie. Onze koffer heeft op de heenreis zoveel schade opgelopen, en de communicatie met Arke was zo bedroevend slecht, dat we nu pas een schadeformulier in kunnen vullen. Toch gaat dit sneller als dat we dachten en daar staan we dan. Midden in de nacht, we hebben het nu al koud, zo niet leuk eigenlijk. Weet je wat, voordat we op weg gaan naar onze auto, nemen we hier op Schiphol eerst nog maar even een lekkere kop Hollandse koffie met een heerlijk stuk taart erbij.
