Turkije 03-08-2011 t/m 14-08-2011
Kusadasi – Hotel Grand Blue Sky
Woensdag 03-08-2011 Vertrek naar Kusadasi
Eindelijk is het zover, we gaan weer op vakantie naar het zonnetje. Om 13.00u op weg, even langs Don, zijn aankomende nieuwe stoepie bekijken, en dan snel met de doggies naar Henk en Jolanda. Daar een klein uurtje bij gebabbeld en wat zijn we blij dat het met Henk zo onverwacht goed gaat. Gelukkig maar.
Rond drieën vertrekken we naar Schiphol, wel via een omweg, effe door Tiel. Hier bij Bakker Bart een heerlijk broodje genuttigd, en zo volgen wij onze weg naar Amsterdam.
De klok wijst 17.10u als we op de parkeerplaats arriveren. Hier vandaan met de bus naar de vertrekhal, en alles verloopt hier vlotjes. We hebben zelfs géén vertraging, das mooi meegenomen.
Nog even wat rondsjokken en op naar gate D47. We moeten direct door de security, en hier zien we tot onze grote verbazing een KLM vliegtuig voor ons klaar staan. Zo’n mooie blauwe rakker, ooit Hollands trots. Mooi op tijd vertrekken we om 19.35u naar Izmir. Na een goede, maar vooral erg saaie vlucht, komen we aan op Izmir om 23.50u. Ook hier verloopt alles gesmeerd, het visum à € 15,00 pp, paspoortcontrole, koffers. Zelden is het zo gesmeerd verlopen. Nu op naar de bus nr 2, om een rondje hotels in Kusadasi af te leggen.
Maar……………………het was ook al te mooi om waar te zijn, 1u vertraging, koffers van medetoeristen kwijt, dus rapporten maken e.d. En zo werd het snel 1.45u voordat we op weg konden. En wat een rit zeg, poepie donker, hellende bergpasjes, en een Turkse chauffeur met een pittige rijstijl. Helemaal geklutst kwamen we over vieren in ons hotel aan. Hier worden we naar onze kamer gebracht, nr 3321, en wat voor één. Mooie grote kamer, maar…….. de kwaliteit van moslim bouwvakkers. Wij verbazen ons iedere keer wat een slecht werk ze hier maken, zo zonde. Kitranden van 10 cm zijn hier geen uitzondering, maar ach, tis mar bijzaak, toch.
Toch nog snel effe een natje zoeken, want ja, 24u all-in, en we blijven Hollanders hè, hi, hi. Dit zorgt er voor dat we eindelijk doodop na vijven pas ons bed opzoeken, foei, foei.
Donderdag 04-08-2011
Beetje kort, maar wel heerlijk geslapen, 9.15u, net op tijd wakker voor het ontbijt. Hier gaan we snel naar toe. Dit is genieten hoor. Lekker buiten, UIT het zonnetje, dat nu al erg warm is, genieten we van vele soorten heerlijk brood, met allerlei lekker beleg. Buiten bakken ze pancakes en lekkere eitjes of omeletjes. Dit is nou het echte vakantiegevoel. Aanschuiven, zonnetje op de achtergrond, de zee in zicht, hmmm.
Na al dit heerlijks eerst eventjes de koffers uitpakken. Ook van ons balkon hebben we een appetijtelijk uitzicht. Dit gaat goed komen hoor. Nu even de omgeving verkennen. Oei oei, trappen, en je wil niet 
weten hoeveel. Straks effe tellen. Wij naar beneden om aan zee een heerlijk kopje koffie te drinken, wat een rijkdom zeg. Een gezellig strandbarretje, een gigantische rieten parasol, waar wij ons onder verschuilen. Die zon hé, het lijkt wel een gasbrander. Dat wordt het niet vandaag. Zonnen is hier met gevaar voor eigen leven!!!
weten hoeveel. Straks effe tellen. Wij naar beneden om aan zee een heerlijk kopje koffie te drinken, wat een rijkdom zeg. Een gezellig strandbarretje, een gigantische rieten parasol, waar wij ons onder verschuilen. Die zon hé, het lijkt wel een gasbrander. Dat wordt het niet vandaag. Zonnen is hier met gevaar voor eigen leven!!!Dan maar even een rondje wandelen, maar alles is hier extreem hellend, dus ook hier een enorme krachtsinspanning, je wil het niet weten hoe wij erbij lopen, ha, ha. Want ook die zon kom je natuurlijk overal tegen. Maar we laten ons niet klein krijgen. Even naar de kamer, de badhanddoekenpas ophalen, en hierna toch weer naar beneden naar het strand, kijken of het heerlijke windje er nog is. Van alle opties in en rondom het hotel is dit voorlopig voor ons de beste plek om te vertoeven in die zinderende hitte.
En nu de telling gedaan, vanaf het zwembad, waar je al verschillende trappen naar toe hebt, zijn het 125 trede, dus dit wordt onze fitness deze vakantie. We ploffen op een bedje, en kruipen helemaal in elkaar om in zijn geheel onder het pitrieten pluutje te passen. Om 15.00u weer omhoog, we worden zo meteen opgehaald door OAD oeen bijeenkomst bij te wonen in Kusadasi centrum. Met de dolmus er naar toe, een praatje over Kusadasi en alles er omheen, en dan een korte wandeltrip door het centrum. Erg leuk, lijkt wel een mini excursie, en zo hebben meteen een eerste indruk van Kusadasi, het kijkt veelbelovend. Leuke shops, veel juweliers, (nep)merkkleding enz enz. We zullen eens kijken wanneer we dit alles van dichtbij gaan bekijken. Bij de haven, die er ook super uitziet, gaan we met de dolmus bus terug naar ons hotel. Hiermee is het toch mooi avond geworden, en vliegt de tijd.
Dan gaan we maar meteen naar ons avondmaal. ook dit is voortreffelijk. Buiten met de ondergaande zon in het oogveld, genieten we van TE VEEL lekkers. En nu komt de man met de hamer bij Hanny. Ook een doucheje helpt niet echt. Pfffff, de brand in het lichaam, als dat het toch wel afkoelt voor je gevoel. Het is hier in ieder geval niet benauwd. Droge warmte zullen we mar zegge. De twijfel of we naar Kusadasi gaan is weg, we gaan definitief NIET. Even een bakkie en een borrel bij de lobby bar. Ook hier zit je lekker buiten. Dit zorgt er wel voor zodra de internetverbinding opgezocht is, dat de man met de hamer natuurlijk onmiddellijk verdwijnt, en ik hier om 23.30u nog aan m’n verslagje zit te werken. Zo zie je maar, ook hier aan een dag een dag te kort. Ga nu toch afsluiten en zo meteen, denken we dan hè, hi, hi, snel naar bed.
Vrijdag 05-08-2011
Een wederom heerlijk nachtje. Goei bed, goeie airco, balkon uit de zon bij het wakker worden, zee in zicht, wauw, wauw. Effe opfrissen, en op naar het ontbijt. Lekker buiten op het terras, uit de zon, genieten we van weer veel lekkers. Dan even naar de kamer de strandspullen pakken. Driekie gaat kijken of er een vlak wandel stoepie in de buurt te vinden is, maar helaas, het kleinste stoepie lijkt wel de Mount Everest, pfff. Wandelen is hier met dit weer onmogelijk. Daarom kruipen we weer lekker onder de grote pitrieten parasol. Hier blijven we vertoeven tot aan de middag. Driekie is vanmorgen door zijn rugje gegaan, dus die loopt nu als een ERG oude man. Rond tweeën gaan we van zee omhoog om van een lunch te genieten. Hierna weer terug naar de zee, en lopen we langs de wandelpaden naar beneden. Hier komen we bij weer een ander restaurant waar ze gedurende de dag warme snacks serveren, nou ja, voor ons complete maaltijden. Dus alweer een mogelijkheid om te eten. Ook super om te zitten, vol aan zee. Dit is weer een optie voor een andere dag.
Je ziet wel, we zijn nog niet uit ontdekt. Het complex hier is ook erg groot, al een dorpje op zich, alleen ook alles, en echt alles hellend. Na vieren gaan we weer omhoog, over een ander pad, en o, o, een sauna is er niks bij. Wat een hitte zeg. Snel weer uit de zon drinken we nog een natje, voordat we op weg gaan naar de Hammam. Dit hebben we gister bij de hostess gereserveerd. We gaan ons laten reinigen, het advies om dit te doen is voordat je gaat zonnen. Als het zonnen nog gaat gebeuren, want in de zon is het ECHT NIET TE DOEN. Maar je kunt maar schoon zijn, toch.
Even wat spullen op de kamer bij elkaar zoeken, en daar gaan we dan. Wachtend op de dolmus kletsen we wat met de taxichauffeur van het hotel. We lachen met hem wat heen en weer, en net na zessen, natuurlijk weer te laat, klimmen we in de dolmus. Hierna nog wat mensen ophalen in andere hotels, en dit is het begin van de dodenrit naar het badhuis. Sodeju, wat een geluk dat we heelhuids aankomen.
En hier begint het avontuur. Upstairs uitkleden, mag wel de badkleding aanhouden, das wel fijn, en hier gaan we dan. There inside, en ja hoor. Een echt authentiek badhuis. Één ruimte, die dienst doet als sauna, hete steen, koud bad en zeepplek. Wat een giller zeg. Of we het nog niet warm genoeg hebben, pffff. Wat een hitte. Maar ook zo lekker. Na het voorgloeien begint de scrub, gedaan door van die potige turken, oei oei. De vellen vliegen er vanaf. Dan een koud afspoelbad, je wekkertje staat er bijna stil van, hi, hi. Daarna met de zeepzak de volgende behandeling en dan weer het koude bad. Dan worden wij, ja, ja, ook Driekie, in handdoeken gewikkeld, en zien we er uit als een moslim. 
We hebben er foto’s van, die volgen nog. Je snapt wel dat we enorm gelachen hebben. dan weer in de ruimte waar de ingang is, en hier drinken we wat. Van alles weer bijgekomen, kleden we ons weer aan. Nog even buiten op de andere toeristen wachten die ook met de dolmus terug moeten, en zo is het alweer acht uur voordat we op weg gaan naar ons hotel. Wederom een rit, die we gelukkig nog wel na kunnen vertellen, maar o, o. En het leek wel of we terug op weg naar Zaltbommel reden, zolang duurde de rit.
Aangekomen bij ons hotel kiezen we ervoor meteen aan ons diner te beginnen. Maar wat is het druk zo tegen negen uur. Echt achterlijk druk, maar het smaakte er niet minder om hoor. Heerlijk was het weer. Dan nog even naar de kamer, effe opfrissen, en het laptoppie halen. Driekie gaat met de dolmus naar Kusadasi, voor pillen voor zijn rugpijn, en ja, je gelooft het niet, zware shag. Hij moet weer peukies roken. Jammer hè. Maar wat denk je, komt uurtje later terug zonder shag en zonder pillen. Apotheek dicht en geen shag gevonden. Dit maakt dat het nu al weer bijna 23.30u is en de dag alweer ten einde komt. In de lobby bar, natuurlijk buiten op het terras, nog een heerlijk natje en op naar morgen!!!
Zaterdag 06-08-2011
Wederom heerlijk geslapen, met een onderbreking voor Kweppie met een snotterneus, maar dat mag de pret niet drukken. Dat zal wel van alle wind en airco’s zijn. Even wakker worden op ons balkon en op naar het ontbijt. Een lekkere omelet laten bakken, heerlijk brood, lekker bakkie erbij, wie doet ons wat, ha, ha. We overleggen even hoe we deze dag gaan vullen en we besluiten met de dolmus naar Kusadasi City te gaan. Tis te heet om in de zon te gaan, dan maar kijken of we rondje Kusadasi gaan overleven.
Met de dolmus op pad, op zich al een belevenis, echt ontdek je plekje voor €1,50 pp en dan wel een half uur onderweg voor dat geld. We laten ons uit de dolmus gooien bij de haven. Die is helemaal super, en een cruiseschepen liggen hier, die wij nog nooit live gezien hebben, prachtig hoor. Je moet hier wel door een security scan om er binnen te komen, dus dan snap je wel wie en wat hier alleaal vertoeft. Wat later vervolgen wij onze weg door de stad. Ik zou in 1 tel kunnen zeggen wat we gedaan hebben, bezoek aan een juwelier, Driekie naar de kapper, dan nog een bezoek aan een opticien zorgt ervoor dat de HELE dag om is. Wat een giller.
Maar nog even deze dag omschrijven, als eerste de juwelier. Wij met ons oud goud daar binnen, en Driekie wil graag een nieuwe ring, dus kijken, praten, praten, praten, turkse thee als je wil, wegen, testen, handelen handelen, en na ruim één uur komt de aap uit de mouw, € 750,00 voor een eenvoudige zegelring. Dat doen we dus mooi niet hè. Wij hier weer weg, en verder door de Turkse straten. Die zijn in zijn geheel gevuld met shops voor tassen, portemonais, shirts, en meer van dit prularia. Maar hier komen we langs een kapper, en die praat ons binnen. Hier beleven we natuurlijk weer een gillende ervaring. Zepen, scheren, harsen, knippen, schroeien, massage en een lekker ruikertje tot besluit zorgt dat we weer een geweldige ervaring achter de rug hebben. En Driekie is er stikt jonger uit gaan zien, hi, hi.
Zo, de dag is alweer 3 kwart om. We gaan eerst maar eens een lekker natje drinken, op een terras aan de haven. En je gelooft het niet, het is echt goed te doen. Overal zit en loop je uit de zon, en de zeewind voel je in alle straatjes, heerlijk dus. Dan gaan we nog effies langs bij de opticien, waar we tijdens ons kenningsmakingsrondje met OAD een verkooppraatje aangehoord hebben. Computergestuurd ogen meten, brillenglazen, als je het moet geloven, de beste van de beste. Kan ons het bommen, we gaan gewoon naar binnen. Hier nemen we plaats op een krukje, en weer een drankje erbij, begint ons volgend koopavontuur. Ogen meten, montuurtje uitzoeken, maar die prijzen hè, die vertellen ze pas nadat je denkt, ik ga nu echt weg hier. En dat deden we met een aangeboden hoofdprijs die dit alles kostte. Nee, nee, Hollanders zoals we zijn, doen we ook dit niet.
Zo vult de dag zich en de klok wijst al over zessen. Nu naar de stopplaats voor de dolmus. Hiermee weer de ellenlange terugrit naar ons heerlijke hotel. Eerst even lekker douchen, dan nog even nagenieten van onze eerste shopervaring. Het is een hele verbetering in vergelijking met jaren geleden, ze vallen je niet meer lastig, dus dat is op zich al een enorme plus, en dat zorgt ervoor dat we besluiten dan ook vaker te gaan shoppen.
Nu weer genieten van ons heerlijk avondeten, zeezicht als achtergrondplaatje, te gek hiero. En na het eten, iedere avond weer, komt weer die hamer, zelfs geen verslagje bijwerken vandaag, dat moet morgen dan maar. We wandelen, o nee, klauteren wat rond, zweten ons te pletter, hi, hi, en na een paar borrels is het bedtijd. Morgen weer een nieuwe dag.
Zondag 07-08-2011
Ja, ja, Kweppie is snotverkouden, dat is te verwachten hier. Poepheet, overal wind, dus altijd op de trek, heerlijk natuurlijk, alleen zijn dit dan de logische gevolgen. Maar………..een neusspraytje verricht wonderen. Omdat Kweppie op deze medische grond wakker is geworden, zijn we vroeg op, voor onze doen dan hè. De oogjes gaan ook niet zo goed open als normaal, maar het ontbijt smaakt er niet minder om. Wederom verrukkelijk hoor.
Hierna even de badkleding aan, voor het geval dat. Dan vervolgen wij onze weg to the beach. Heerlijk onder de reuze pitriet plu zit ik hier nu het verslagje te schrijven. We vermaken ons hier opperbest aan zee. De wind is zelfs erg sterk nu, en hebben we af en toe mierentietjes, ha, ha. Dan toch maar effies in de zon en een kwartiertje is genoeg om het daarna weer een uur warm te hebben. We hebben besloten ons hier niet te laten verfikken, das zonde.
We vullen de dag verder met een bezoek aan weer een nieuw ontdekt restaurant, de Caribean Snackbar. Met een heerlijke salade, en een bord spaghetti voor Driekie, genieten wij hier heerlijk op een rotspunt aan zee van al dit heerlijks. Geen buffet, maar bediening aan tafel, ja, ja, steeds stappie luxer. Op het eind van de middag hebben we een strandbedje gescoord, en hier laten we het zonnetje effies toe op ons tedere velletje. Nu, zo na vijven, is ie niet zo krachtig meer, hopen we. En die heerlijke wind maakt het zo wie zo erg lekker hier.Ja, we moeten weer. Douchen, avondeten en we gaan weer met de dolmus naar Kusadasi. Driekie kan al het goud hier niet weerstaan, die wil nog steeds een ring kopen, en Kweppie gruwelt van al die glitter etalages. Lasogen krijg je ervan. Maar voor de liefhebber een walhalla om goud en sieraden te kopen. Nergens zoveel keus als hier. En weer prettig winkelen, nagenoeg geen geschooi. Heerlijk.
Om 23.00u zijn we bij ons hotel terug en nu gaan we de 125 treetjes naar beneden, want aan zee schijnt er disco te zijn tot 1.00u. Hier aangekomen is het inderdaad erg gezellie. Lekker borreltje erbij, en meer Nederlandse gasten aanwezig, wat ervoor zorgt dat we aan de klets raken. Maar ja, disco en kletsen is niet de ideale combinatie. We kunnen elkaar met de muziek op de achtergrond niet verstaan. Hup, hup, weer 125 treedjes omhoog en met zijn allen gaan we aan de Umbrella Bar zitten. Heel gezellig, en voordat we het weten liggen we pas op 2u op bed. Oei oei. Op naar morgen.
Maandag 08-08-2011
Toch weer lekker op tijd wakker, heerlijk geslapen, het slaapmutsje van gisteravond zorgt daar wel voor, hi, hi. En nu als alle dag, douchen, ontbijten, omkleden, en op to the beach. Steeds meer contacten in het Nederlands, Turks en zelfs de Russen zijn hier aardig en willen wel een praatje maken. Dit zorgt ervoor dat we over van alles en nog wat kletsen, Erg gezellie. Weer effies verslagje bijwerken, want dit is een wereldse plek om dit te doen. Heerlijk bakkie erbij, en Driekie vermaakt zich in die tijd opperbest aan het barretje met de Nederlanders.
In de middag gaan we weer lunchen bij de Caribische cafetaria. Een tonijnsalade en spaghetti staat
nu op ons menu. Weer heerlijk hoor. Hmmm. Dan nog wat uurtjes aan zee, en sluiten Zo net voor 19.00u mag het wel effies. We willen toch wel een beetje een kleurtje opdoen. Na weer 125 tredes te klimmen gaan we snel douchen, avondeten, en weer op weg naar Kusadasi. En heet dat het is, ongelooflijk zeg. Dit is de warmste avond tot nog toe. We slenteren door Kusadasi, nadat we weer een lekkere kop Illy koffie op hebben. Nu nog even naar de juwelier van gisteren, Driekie wil zijn ring definitief kopen. Ons oud goud ruilen we hier in en je gelooft het niet, we krijgen geld toe. Dan kopen we samen maar nieuwe dezelfde ringen, want de trouwring van Driekie is al helemaal doorgesleten, dus niks meer van over. We kopen ieder een wit met geelgouden ring, oei, oei. Nog meer oud goud gooien we er tegenaan, en afgesproken wordt dat we donderdag alles op gaan halen, dan is het allemaal op maat gemaakt voor ons.
Nu weer op zoek naar de dolmus, en komen we pas om 23.30u aan in ons hotel. Lekker effe bij de Umbrella Bar een borrel scoren, even email checken, en het weer in Nederland bekijken, wat niet best is. Hier genieten wij stiekempjes van, erg hè. Tot aan bedtijd zitten we hier bij deze bar en is ook deze dag weer ten einde. Het gaat snel hoor.
Dinsdag 09-08-2011
Het wordt denk eentonig om te lezen, maar weer heerlijk geslapen, even douchen, ontbijten, en koffie aan zee bij de Beachbar. We besluiten vandaag aan zee te blijven, want dit is en blijft de beste plaats met dit hete weer. We overleggen nog even over de dagtrip Samos, maar we besluiten definitief niet te gaan. Hier varen ze alleen met van die wiebelboten, en de horror verhalen van diverse mensen die al geweest zijn, daar passen we voor, geen zin in een zieke maag, bah, bah. In de middag gaan we effies een pizza halen, nou ja effies, je moet er wat voor over hebben, 125 treden maar. Wel een pizza without oil, want Hanny krijgt last van een vloekje van………Turkije. Die olie zijn onze darmpies niet gewend. Veel brood eten en zo min mogelijk olie. Want dat gebruiken ze hier in overvloed.
Gezellig kletsend, en tussendoor wat lezen, en Driekie wat oefenen voor het vaarbewijs, is het avond voordat we er erg in hebben. De dagen vliegen om. Na het avondeten gaan we te voet op weg naar Ladies Beach. Dit is uiteindelijk vlakbij ons hotel. Een leuke boulevard aan zee, met wat winkeltjes, gezellige terrasjes en een leuke drukte. Hier vinden we weer een kapper voor Driekie, want hij wil zich weer laten scheren. Dat kunnen ze hier als geen ander. Het hele ritueel vindt weer plaats. Scheerschuim soppen, groot mes erbij, en spiegelglad ga je de deur uit voor € 5,00. Inclusief massage en een lekkere ruiker, ha, ha. En zelfs wachtend Kweppie krijgt wat te drinken, met een peukie, ze geven hier van alles weg. Lachen hoor. We pikken nog een terrasje, een lekker bakkie, en lopen hier een poosje rond. We nemen de dolmusbus maar terug, want we hebben geen zin meer om nu nog bergen te beklimmen. Zo, alweer na twaalven, dus je snapt het wel. Een borrel voor het slapen gaan, en op naar morgen.
Woensdag 10-08-2011
Goedemorgen, hieperdepiep, Kim is jarig. Straks eerst effies bellen.
Na het vaste ritueel besluiten we ondanks de enorme hitte naar de wekelijkse markt te gaan. Je moet het eigenlijk toch gezien hebben, en warm is het overal. Op naar de dolmus.En die zijn er in overvloed. Om de 5 minuten komt er één bij ons hotel voorbij en spring je er zo in. Na een half uurtje kris kras door Kusadasi te scheuren kwamen we aan bij de markt. Bloedheet, zelfs de heetste dag tot nu toe.
De kramen stonden aan de overkant van de weg waar we uit de Dolmus gestapt zijn. Zweetlapje erbij, tas in de hand, camera’s op scherp, gaan we op pad. Maar 
voordat gaan we toch eerst maar effies koffie drinken. Hierna gaan we echt de markt over. En wat voor een markt, pffff.
Een markt zoals natuurlijk vele andere, maar dan op zijn Turks. Allerlei koopwaar, voornamelijk kleding, schoenen, horloges en speelgoed, en nog meer prullaria. Beetje deppen, beetje passen, pfff, heet, heet, heet, maar je bent onder de pannen hè. Een terrasje tussendoor, voor Hanny’s klein vloekje een terrasje extra, ha, ha. Tis nog nie over. Maar wat wil je toch met al dat eten. Je gelooft het niet, maar de klok wijst 16.00u als we de markt verlaten. Een dag is hier niks. Nu met de dolmus weer terug, en gaan we toch nog lekker effies to the beach, kijken of het daar wat minder warm is. En warempel, poepieheet, maar toch weer de beste plek. Onder de plu, scoren we toch nog een zonnebedje, en hier ploffen we nog een uurtje neer. We besluiten vanavond alles op zijn gemakkie te doen, en zo vullen we de avond met het avondeten, verslagje schrijven een buurten met de Nederlanders. Het is weer 2.00u voordat we naar bed gaan. Tis ook zo laat als het gezellig is, dus ja.
Donderdag 11-08-2011
Vandaag een stranddag. En een videoverslag van een dag Blue Sky Hotel. Het waait heerlijk en na het ontbijt in de aanslag met de videocamera, gaan we op weg, trapjes af, en een lekkere kop koffie aan zee. Wat hebben we het toch goed. En de sterke wind, die koelt het wel 10 graden af, zodat we deze
dag voor het eerst wat in de zon kunnen. En ons zonnebedje, wat we gister gereserveerd hebben bij de barman, is niet ingepikt. Het werkt dus, badlaken erop, en de barman heeft ons wat oude kledingstukken gegeven, look a like of wij er zijn. Dat hebben we goed voor elkaar.
dag voor het eerst wat in de zon kunnen. En ons zonnebedje, wat we gister gereserveerd hebben bij de barman, is niet ingepikt. Het werkt dus, badlaken erop, en de barman heeft ons wat oude kledingstukken gegeven, look a like of wij er zijn. Dat hebben we goed voor elkaar. We vullen de dag met kletsen bij de beachbar, lunch met lekker soepie, strandbedje hangen, enz enz. Wat wordt je hier lui van zeg. Om 17.00u gaan we weer naar de Caribische Cafetaria, hier is de spaghetti heerlijk. Hier maak ik het verslagje even af. Werd gisteren onderbroken door visite he. Ook hier heb je dat, ha, ha.
Nadat we van het eten genoten hebben gaan we vroeg douchen en omkleden, we gaan vanavond weer naar Kusadasi, ons gekochte goud ophalen. Omdat we vanmiddag in de cafetaria gegeten hebben, zijn we lekker op tijd om op weg te gaan naar Kusadasi. Wel waait het inmiddels erg hard. Weer in de dolmus en de avond in Kusadasi centrum beginnen we opnieuw met een kop Illy koffie. Daarna slenteren we wat door de straatjes en gaan we naar onze juwelier. Hier ligt alles klaar voor ons. We rekenen alles af, en proberen toch nog even de slavenarmband van Hanny te verpatsen, en deze in te ruilen voor een andere. Ja, ja, weer naar de pinautomaat, maar nu zijn we helemaal versiert hoor. Bling, bling, lijkt wel kerst verlichting, hi, hi.
En de wind van vandaag is nu omgeslagen in een verwoede zeestorm. Alles waait hier weg en om, en we krijgen er mierentietjes van. Toch nog even een drankje aan de haven en nu kan het wel hier in het centrum. Dit is waarschijnlijk deze vakantie het laatste bezoekje aan Kusadasi. We springen weer in de dolmus, en om 22.00u zijn we terug in ons hotel. En ja, ja, het wordt van lieverlee koud door die storm. Hoor je dat, KOUD. Dan maar effies binnenzitten, laptoppie erbij om het verslag effies bij te werken. Wie had dit gedacht, in Turkije naar binnen moeten voor de wind. Maar wel effies lekker hoor, we waren bijna vergeten hoe het voelt zonder die kokende hitte. We genieten nog van een lekkere borrel en om 0.00u gaan we nog een kop soep eten. Das wel lekker nu. We hebben vanmiddag niet zo uitgebreid gegeten, dus dan kan dit er nog wel bij. En hiermee is het weer bedtijd, op naar morgen.
Vrijdag 12-08-2011
Goedemorgen. Weer een nieuwe dag. Na het dagelijkse ritueel, gaan we op weg naar de beachbar. het zijn de laatste dagen van onze vakantie en die zullen we lui gaan vullen. Dus zijn we heel de dag onder aan de beachbar te vinden, lekkere strandbedjes onder de plu, wat kletsend met iedereen die we zo tegenkomen. Driekie leest weer eens wat uit het cursusboek vaarbewijs, en zo komen wij de dag wel door. En voor de afwisseling gaan we zo af en dan naar de Caribische Cafetaria. Vandaag een bakkie met een heerlijke tosti die we samen delen. Het mag maar een klein opvullertje zijn, want vanavond is er weer een rijkelijk buffet natuurlijk. En van dit buffet hebben wij in de avond weer genoten. De wind is heel de dag al erg sterk geweest, maar nu is ie net als gisteren weer in ale hevigheid losgebarsten. Wel gek, bij ons gaat de wind meestal liggen in de avond.
We besluiten nog eens een rondje Ladies Beach te doen. Gaan we hier maar weer eens koffie drinken. En ook hier die storm erg hevig aanwezig, zodat we moeten zoeken naar een beschut plekkie zodat we het niet TE koud krijgen. We hebben een heerlijk plekkie gevonden, en drinken hier wat. Daarna de hele boulevard af, en ook weer te voet terug. Daarna nog wat klimmen en klauteren en komen we weer aan bij ons hotel. En warempel, tussentijds is de storm eindelijk gaan liggen, das wel lekker. Een lekkere borrel bij de Umbrella bar en zo is de vrijdag ten einde gekomen. Op naar morgen.
Zaterdag 13-08-2011
We raken verzadigd, dit zul je merken aan het verslag. Deze dag verschilt niet veel van de vorige, alleen is het alweer flink warmer. En de wind is foetsie. Dus moeten we weer in zijn geheel wegkruipen voor die koperen ploert. In de avond, eerst even de koffers pakken, want morgen gaan we weer nach hause. Dan op naar het buffet, een wederom verukkelijk buffet, gaan we toch nog een keertje naar Kusadasi, want heel de dag op het resort, dan wil toch graag in de avond effies wat anders. Met de dolmus heen en weer en zo vermaken wij ons opperbest in the city, her en der een lekker drankje erbij, wie doet je wat. Eenmaal terug bij ons hotel, nemen we nog een borrel bij de Umbrella bar, en is het nu toch echt bedtijd, de klok wijst alweer 2.00u, dus het kan wel weer.
Zondag 14-08-2011
De tijd vliegt, het is alweer de laatste dag. Na een korte nacht, want Hanny heeft een uur abuis, waardoor we dan ook te vroeg op zijn. En we lagen er best vroeg/laat in, dus dan maak de optelsom maar. We genieten hierdoor in alle rust van ons laatste Turkse ontbijt. En we merken wel dat het weer warmer is als gisteren.
Eerst maar eens uitchecken, dit is zo gebeurd. En nu deze laatste dag extra proberen te genieten, want het zal lang duren voordat we weer zo’n voortreffelijk weertje hebben. We zullen weer eens naar the beachbar gaan. En wat denk je, die is vandaag afgesloten. De zoon van de baas van het hotel heeft er een feestje vandaag. Nou ja zeg. Wat nu. We komen on route wat strandbedjes tegen, die lekker onder de bomen staan, en hier leggen we maar vast onze handdoek neer. Inmiddels komt Cevet, onze vriend de 
barman voorbij, en die nodigt ons in zijn cafetaria uit om samen met hem koffie te drinken. Wat een aardige vent is het toch. En hij vertelde, dat hij deze dag alles alleen moest doen. Zijn 16 jarige hulp van vandaag had haar baantje opgezegd, ze vond het werk te zwaar. En hij is zelf notabene 58 jaar en werkt zich suf. Dus ook hier dit gekke verschijnsel. We genieten hier van ons bakkie, en besluiten we toch nog even langs de kapper te gaan. Driekie heeft zich nagenoeg niet zelf geschoren hier, die doet luxe, die LAAT zich scheren. We wandelen naar Ladies Beach en hier ondergaat hij de behandeling. Helemaal fris en fruitig komt hij de stoel weer uit. En glad, als een spiegel. Nog effies wat rondsnuffelen, ook nog een supermarktje in om wat lekkers te zoeken voor de vlucht terug. Dan gaan we nu maar eens ons strandbedje opzoeken. Kweppie wil effies in de zon hoor, want het zijn de laatste stralen. Maar o, o, na 10 minuten lijkt het wel of ik op een tostieijzer lig, bah, bah. Zelfs de zonnestralen door de bomen zijn niet te harden. Dan maar onder de struiken. Wat een verschil zeg, als je niet aan zee ligt. Het is hier nog veel heter als dat wij onder aan zee heel de vakantie beleeft hebben. Das wel jammer zo de laatste dag, maar wat doe je er aan. Na wat heen en weer geschuif gaan we bij onze grote vriend Cevat nog wat lekkers eten. Weer een heerlijk bord spaghetti en een heerlijke tosti, en dan kunnen wij er wel weer tegen. We kletsen wat met hem, en het is en toffe hardwerkende kerel hoor.
barman voorbij, en die nodigt ons in zijn cafetaria uit om samen met hem koffie te drinken. Wat een aardige vent is het toch. En hij vertelde, dat hij deze dag alles alleen moest doen. Zijn 16 jarige hulp van vandaag had haar baantje opgezegd, ze vond het werk te zwaar. En hij is zelf notabene 58 jaar en werkt zich suf. Dus ook hier dit gekke verschijnsel. We genieten hier van ons bakkie, en besluiten we toch nog even langs de kapper te gaan. Driekie heeft zich nagenoeg niet zelf geschoren hier, die doet luxe, die LAAT zich scheren. We wandelen naar Ladies Beach en hier ondergaat hij de behandeling. Helemaal fris en fruitig komt hij de stoel weer uit. En glad, als een spiegel. Nog effies wat rondsnuffelen, ook nog een supermarktje in om wat lekkers te zoeken voor de vlucht terug. Dan gaan we nu maar eens ons strandbedje opzoeken. Kweppie wil effies in de zon hoor, want het zijn de laatste stralen. Maar o, o, na 10 minuten lijkt het wel of ik op een tostieijzer lig, bah, bah. Zelfs de zonnestralen door de bomen zijn niet te harden. Dan maar onder de struiken. Wat een verschil zeg, als je niet aan zee ligt. Het is hier nog veel heter als dat wij onder aan zee heel de vakantie beleeft hebben. Das wel jammer zo de laatste dag, maar wat doe je er aan. Na wat heen en weer geschuif gaan we bij onze grote vriend Cevat nog wat lekkers eten. Weer een heerlijk bord spaghetti en een heerlijke tosti, en dan kunnen wij er wel weer tegen. We kletsen wat met hem, en het is en toffe hardwerkende kerel hoor. Nog een bakkie tot besluit, en dan maar eens kijken waar we kunnen douchen. Want we hebben de sleutel van de kamer al om 12.00u in moeten leveren. Even bij de receptie gevraagd en we konden terecht bij de sauna. Het was wat behelpen, maar we waren schoon. Dit duurde alleen niet erg lang, wat het was zo verschrikkelijk warm. Maar we hebben ons in de kleren gehesen, nog een drankje genomen, en toen stond de bus al klaar om ons naar de luchthaven te vervoeren. Netjes op tijd hoor, 19.30u. Met deze bus een snelle en fijne rit, kwamen we al om 21.00u aan. We waren zowat de eerste, zelfs inchecken was nog niet mogelijk. Hier moesten we een half uurtje wachten, en we hadden het nog steeds poepieheet. Maar na het inchecken, zoals altijd, is het wachten, wachten, wachten, en één uur later als gepland gingen we op weg naar Amsterdam. Hiermee is deze geweldige vakantie ten einde gekomen.
