Dag 8
Woensdag 01-02-2012 Hoi – An
Wake up, in het prachtige Hoi An. En ja hoor, heerlijk buiten op een terras ontbijten, met de rivier in zicht. Eindelijk, een verademing. En een ontbijt, daar krijgt de paus de hik van, heerlijk!!! We lopen hier ook nog een Nederlandse restaurantmanager tegen het lijf. Dus kwek, kwek, kwek, dat is weer babbelen geblazen. En we horen in nog meer hoekjes verstaanbare taal, ha, ha. Na al dit lekkers gaan we eens effies door laten dringen waar we zijn en wat we nu hebben, want gisteren was een heftig dagje. Het is amper doorgedrongen, dus dit moet eerst gebeuren. We hebben een super kamer, erg groot en vooral sfeervol, mooi balkon. Ja, eigenlijk is alles geweldig!
En je gelooft het niet, de zon begint ook nog lekker te schijnen, dit is zoals wij het willen, en we krijgen het nog ook. Toch dat Chinese geluks todje zeker, ha, ha. We besluiten eerst onze winteroutfit maar us te laten wassen, die hoeft voorlopig niet meer aan, hopen we dan. En de was doen ze hier overal voor 1 usd per kilo, en vanavond kunnen we het alweer ophalen, wat een service hè. Hierna gaan we op pad. We hebben ons laten vertellen dat Hoi An op de wereld erfgoedlijst van Unesco staat, en dat is goed te zien. Veel oude panden, een historische Japanse brug en zoal meer.
We pikken een lekker terrasje, boeken een fietstochtje, gaan de lokale markt bekijken, nog een terrasje, en zoal meer. We vermaken ons hier opperbest, en hier zien we ook weer veel Vietnamezen zwoegen met allerlei bootjes. Je kunt hier bv één uur rondvaren met een peddelend Vietnamees vrouwtje als stuurman om zo de omgeving rond te varen en je kunt overal overvaren op allerlei manieren. Wel zijn het allemaal authentieke houten boten. En er liggen er hier wat, veel verschillende soorten, de één nog mooier als de ander. Prachtig om te zien. Het was hier vroeger dan ook een handelsstad.
Ook bezoeken we nog een hout snijwerk museum, super interessant om te zien. Hier kopen 
we een luchtje gemaakt van de pure houtafval producten. We komen ook nog allerlei cultureels tegen, dat gaan we later nog van binnen bekijken. Want we hebben bekijks genoeg vandaag, het is hier bijzonder mooi. Al die mooie origineel oude huizen, Driekie kijkt zijn ogen uit, geweldig! Hoi An heeft dan ook een monumentenlijst van zo’n 840 huizen, tempels en andere oude gebouwen. Wandelend is het al snel weer 16.00u geworden wanneer we bij ons hotel aankomen. Effe wat nagenieten op ons balkon, en om 16.30u is het tijd om hier in ons hotel een local food marktje te bezoeken. Hier maken ze allerlei lokale gerechten, wat je gratis mag opeten. En dan zijn we meteen weer Hollanders hè, gratis, dat wordt smullen, ha, ha. Het is ontzettend leuk opgezet, 4 verschillende kraampjes, van warme drank tot nagerechtje, alles Vietnamees. Dit kun je allemaal verorberen aan een Vietnamees tafeltje met de bijpassende minikrukjes. Het is fantastisch.
Maar nee hoor, wij eten ons buikje niet te strak, ook al is het gratis, want we hebben voor vanavond al een tafel gereserveerd, in een restaurant aan de rivier. Wij hebben dan ook beperkt van al het local food gegeten, inclusief een lekkere kokosnotendrink uit eigen tuin, hmmm. Nu eerst even de was ophalen, en die ruikt heerlijk en ziet er weer toppie uit. Zo, das gefikst.
Hierna gaan we een hapje eten. We genieten van ieder een warme maaltijd, met heerlijk rundvlees, en Driekie een bruin rakkertje, daarna nog 2 koffie, ja, ja, hier komt ie € 8,00 is de schade, wat een giller. En riverview, allemaal voor deze som.
Nu nog even op weg omdat Driekie een wollen colbertje wil laten maken. En we zijn maar een shop ingewandeld, want je struikelt er hier over. Er wordt driftig gemeten, ziet er erg interessant uit, alle maten worden genoteerd, kleurtje uit een stalenboek kiezen en hoppa, de rekening wordt opgemaakt. En wat kost dit, zo’n 35 Euri’s. Morgen even passen voor de finishing touch en dan de dag erna ophalen. We zijn benieuwd. Ach ja, een simpele trui is al duurder bij ons, dus we nemen de gok. Onderweg komen we warempel ons gezellig Chinees pas getrouwd echtpaartje van de cruise weer tegen. We babbelen er weer op los, en ook zij genieten enorm van het mooie Hoi An. Het is hier ook echt overal schitterend, en ook niet geheel onbelangrijk, heel lekker weer vandaag, zo lekker dat we zo meteen met rode blosjes gaan slapen.
Dag 9
Donderdag 02-02-2012 Hoi – An
Heerlijk relax gestart, lekker ontbijt op, effe gemopperd op de regen, maat ’t was gelukkig maar een buitje, en na een wandeling door Hoi An gaan we op weg om een fietstocht te maken. We hebben dit gisteren geboekt bij Heaven and Earth Bicycle Tours. Om 12.45u moeten we verzamelen bij hun kantoor, en dat is handig, het zit in onze straat, dat komt mooi uit. We wandelen met het hele gezelschap naar de kade die tussen ons hotel en het kantoor inligt, en hier gaan we per tender de eerste 45 minuten varen. Het is erg mooi op het water, je ziet wat er zoal langs de eilandjes leeft en de manier waarop, en op het water zelf is het één en al bedrijvigheid wat betreft de visserij. Dit is hier een grote bron van inkomsten voor de Vietnamese Hoi Anners. En wat hebben we fijne gidsen, twee gedreven meiden, één voor de Franstalige, en één voor de Engels sprekende toeristen. We zijn met een groepje van 8, en worden opgesplitst in 6 Engels sprekende, en 2 Franstalige. Mooi klein groepje dus.
We worden even later op een bamboe brugje op het eiland CAM KIM afgezet, en komen hier wandelend aan in één van de vele oude traditionele Vietnamese woningen. Ze hebben hier allemaal 3 deuren per woning, één voor de man, één voor de vrouw, en één voor de visite. 
Het is wel één grote open ruimte, maar dat mag de pret niet drukken. Zeer uitgebreid wordt er verteld hoe de mensen hier leven en werken. Ze slapen op een houten planken bed bodem, met een rieten dekje erop. Die rieten plankbedekking, is een matje zoals wij meenemen naar het strand, wordt hier in dit huis gemaakt, met de hele familie werken ze hieraan. Sprietje voor sprietje, totdat het een twee persoons of één peroons matje is. Ze maken 3 van deze 2 persoons matjes op één dag, en ze verdienen hiermee 15.000 Vietnameese Dong, maar liefst zo’n € 0,50, wat een ellende zeg. Maar nu komt het, de oudste persoon in de familie die is zo wie zo de designer, en maakt het patroon erin. Niks tekeningetje, zo uit dr ouwe koppie. Dus heel bescheiden vragen we hoe oud deze vrouwelijke designer wel niet is, en…………….85 jaar, pfff. Hoezo AOW, planken matras, 10u per dag, 7 dagen in de week werken op de beton zittend, zie je wel, daar wordt je pas oud van, ha, ha
Nu gaan we onze fietsen in ontvangst nemen, en nu eens een behoorlijk uitziende fiets, met wat later blijkt een heel fijn zadel. Hè, hè, wat een verbetering, dat maakt de fietstour meteen weer wat aangenamer. We fietsen er op los en onderweg is het allemaal erg indrukwekkend voor ons. Iedereen werkt zich hier te pletten, de één rooit het riet voor de matten, op de rijstvelden staan ze ook allemaal 50cm diep in het water te bikkelen, en het land wordt met een schuppie geploegd, het ziet er nog mooier uit als bij ons. Wat een kunstenaars, de manier waarop ze hier dit resultaat bereiken, een superhard werkend volkje zeg.
Nu moeten we via een bridge over the rivier, waar iedereen voor moet betalen, ook de eigen bevolking, naar een ander eiland oversteken. Wat leuk, zo’n bamboe brug over het water, zo’n 800 meter lang, en de scooters razen er net overheen, geweldig. Wij dus ook, met ons fietske, hobbelend er overheen. Op dit eiland, DUY VINH, genieten we fietsend van alles wat we om ons heen zien, en komen nu bij een plaats waar ze rieten visbaskets maken. Het zijn manden waar ze mee uit vissen gaan. Goedkoper voor de Vietnamees als een boot, want dit is voor hun belastingvrij te koop. En de meeste hebben natuurlijk geen geld voor een boot. Het riet wordt gevlochten tot een ronde kuip van zo’n 1.50m doorsnede 60 cm hoog, en dan wordt deze ingesmeerd met koeienvlaai en hars, om hem waterdicht te maken. Dit moet iedere 6 maanden, want dan is de vlaai en hars uitgewerkt. Goeie tip voor onze regenjassen, hi, hi. Na al dit nieuws moeten wij ook met deze vissersbasket gaan peddelen. Ze doen het even voor, en dan zijn wij aan de beurt. Wat een giller. Ik had het gevoel nooit meer naar de kant te kunnen, en trouwens, je moet er natuurlijk goed in plaats nemen, anders ga je zo wie zo met mand en al naar de kelder. Het reddingsvest moest dan ook aan, zie je het al voor je, echt een giller!!
Hierna krijgen we lekker de tijd wat te drinken, en Kweppie waagt zich aan een potje Vietnamese thee, moet niet gekker worden. En ja, ja, zo lekker, dat de thee gekocht wordt en mee gaat to home. Weer verder koersend is onze volgende stop bij een ongelooflijke bezigheid. Hier maken ze van de glanskant van schelpen de meest merkwaardige mooie kast, schilderij, onderleggers en nog meer van dit spul, inlay’ s zijn het, met uiteindelijk een soort paarlemoer effect. Weet nog niet eens hoe dit beroep heet. Met een ijzerzaag van zo’n 30 cm maakt deze beste man van deze schelpen, tot op een 100ste van een centimeter nauwkeurig, allerlei figuurtjes, die eng klein zijn voor het oog. Hoe bestaat het zeg. Deze figuurtjes worden als inlay op fronten van kasten en schilderijen gewerkt, ook weer hand made, dus je snapt het al, super amazing!
Nu nog even langs een ijsklontenfabriekje, water uit de rivier, wordt eerst gecleant, op zn Vietnamees natuurlijk, daarna machinaal gekoeld door een mengsel van zout toe te voegen, en dit water loopt later in grote diepvries ijzeren blokstaven en huppaakee, de ijs staaf/blok is klaar. Deze worden later met een handkar hier over het eiland vervoerd. Na weer een eindje gefietst te hebben komen we aan bij een botenbouwer. Dit vind Driekie natuurlijk kei interessant. En dat is het eigenlijk wel voor iedereen. Er liggen verschillende boten, maar de uitleg gaat over een houten oceaanwaardig schip, 9 meter lang, een dek erop, en erg mooi om te zien. Hier werken ze 2 maanden met 2 personen aan, en dan is de boot klaar. Alleen nog een motor erin en dan is ie vaarklaar. Deze boot kost hier maar USD 1700. Driekie schrikt zich te pletter, wat een achterlijk bedrag voor zo’n mooie boot.
Nu zit onze tocht er bijna op, alleen moeten nog wel aan de overkant van de rivier zien te 
komen. We zijn benieuwd. En wat denk je, met een lokale ferry, een oud stuk hout, met oorverdovende knetterende motor, wel 30 scooters en zo’n 40 fietsen, plaatselijke bevolking, en wij als DE tourist, varen we naar de kade in het stadje van Hoi An. Hier fietsen we doorheen, en dan nog over de prachtige brug die hier in Hoi An ligt, en dan is het gepiept. We zijn weer bij het kantoor van Heaven and Earth Bicycle Tours. Hier krijgen we nog eens uitleg over de gereden route, en nu is het de hoogste tijd om effe te relaxen, het is alweer 18.30u. We hebben in ieder geval genoten van deze tour, en heel veel van de bevolking opgestoken, leuk hoor!
Na het heerlijke eten, gaan we op weg Driekie zijn colbert op te halen. Spannend hoor. Maar eens kijken wat ze ervan gemaakt hebben. En je gelooft het niet, 24u na het meetmoment, en daar hangt de colbert. Ziet er erg mooi uit. Nu nog effies passen, en yep, als gegoten. Niks morgen terug, maar direct alles goed. Whauw! En Driekie lust er nu wel pap van en laat zich nog effies, zo tussen neus en lippen door, 2 spijkeroverhemden aanmeten. En Kweppie kijkt vertwijfeld toe. Kost weer geen drol, en tomorrow try is het laatste zinnetje wat we meenemen uit deze shop.
We drinken onderweg nog een lekkere koffie, bij een ijstentje met Duitse eigenaar. Hier hebben ze heerlijke espressobonenkoffie. Dit hebben we zoooooooo gemist, dus we genieten er met volle teugen van. Das heel wat anders als die Vietnamese teer bakkies, die we tot nu toe alleen nog maar op hebben. Ook nog een lekker espresso ijsco erbij, ook handmade, hoe kan het ook anders hier, hi, hi, en zo koersen we naar ons hotel. Nog effies nagenieten, verslagje bijwerken, en is het de hoogste tijd. Ook hier hebben we het poepiedruk, en ons bedje slaapt verrukkelijk hier, dus toedels!!!!!
Dag 10
Vrijdag 03-02-2012 Hoi – An
Het vaste ritueel, ontbijt, douchen, opruimen, en vandaag gaat Driekie effies alleen op pad, de bedrijvigheid bij de woningen hier in de omgeving bekijken. Allerlei vakmanschap wordt hier uitgevoerd, metaalbewerking, houtbewerking, palm snijden, lampionnen maken enz. enz. Het is lekker droog, 22 graden, wel bewolkt, maar dat is hier altijd wel zo. Heerlijk weer dus.
Tussentijds probeert Kweppie haar honderden foto’s weer te sorteren, want wat hebben we een berg foto’s. Maar het felle daglicht zorgt ervoor dat er niks van terecht komt, dus geen goede keuze. Dan maar wachten tot Driekie terug is en samen gaan we op weg om misschien de My Son tour te boeken. Maar nu komen we weer in een heel andere omgeving terecht, en ja, ja, het is weer zover. Driekie wil ook nog nieuwe schoenen. Kraam in, kraam uit, kraam in, kraam uit. Zeggen ze iets over vrouwen, pffff. Maar hij vind schoenen die hij leuk vind en ook dit wordt hier ook handgemaakt. Weten wij veel, wat bijzonder is dit. Voor USD 20, leren boots, en 24u later ophalen. Kleur uitkiezen, je hebt het hier voor het zeggen hoor. Een vel papier op de grond, de voeten wordt afgetekend, gelukkig rechts en links, hihi, de breedtes gemeten en hoppa, tomorrow ready. We kunnen niet geloven dat dit goed gaat komen, maar niet geschoten is altijd mis, toch?
Op weg naar het reisbureau wat wij zoeken, komt Kweppie een erg mooie winterjas tegen. Zou ik dan toch ook maar een jas laten maken? Ben er niet zo van, maar de jas is wel errrrrrg mooi, 
en ik moet hoognodig een nieuwe winterjas hebben. Dus ook hier weer aan het bakkeleien over de prijs, en al snel USD 50, het is oké. Ja, dan doen we het maar. Effe meten, de portemonnee weer tevoorschijn en morgen ophalen, eigenlijk passen, maar dat zal wel niet nodig zijn. Nou ja zeg, gaan we op pad voor een tour, en hebben we schoenen en nog een jas gescoord. Dus geen tour morgen, we moeten onze bestellingen ophalen, das nou ook wat.
We slenteren nog wat uurtjes rond, en genieten van alles wat we zien op straat. Op tijd voor het plaatselijk food moment zijn we om 16.30u weer bij ons hotel beland. We smullen weer van heerlijke rijst pannenkoeken, springrols en noodles. Wat is dit toch leuk, gezellig met meerdere hotelgasten op deze Vietnamese manier eten. De avond is eenvoudig vandaag, effe relaxen, dan weer wat eten, koffie en ijsco van de Duitse ijscoman, en op tijd naar de kamer. Kweppie doet nog een foto poging voor de website, en na zo’n 1,5u eraan gewerkt te hebben ben ik met één druk op de knop alles weer kwijt. Bah, K.. computers, dan maar lekker naar bed.
Dag 11
Zaterdag 04-02-2012 Hoi – An
Wat hebben we weer genoten van het geweldig heerlijke ontbijt, over het uitzicht en de omgeving waar je hier in zit nog maar te zwijgen. Heerlijk! Ja, wat gaan we nu vandaag eens doen. Het is hier mooi, ook erg toeristisch, dus ruime keuze uit tourtjes. Maar we moeten onze kleding en schoenen bestelling zo wie zo ook nog ophalen. We besluiten vandaag dan toch fietsen te gaan huren, en hier eens rond te crossen. Maar eerst moet Kweppie een apotheek opzoeken, ze heeft sneetjes in dr tenen, en bovenop de voet is het nu rood en erg gezwollen. Wat zou je denken, al die bacteriën van hier, die lekker tussen mn teentjes voortplanten. Kan niet goed zijn.
Na een rondje koffie en een Chineese tempel bezocht te hebben, komen we bij een apotheek. Er liggen 3 vrouwen op de betonnen vloer voor ons te slapen, en wij zijn de enigste klant. Geen reactie. Wij, hello, hello. Doet er één dametje één oog open en roept, closed. Nou ja, das maf. Dus gaan we gierend en verbaast maar weer naar rechtsomkeer. Nu eerst Kweppie dr jas ophalen, 13.30u zou deze klaar zijn. Weer sjok sjok door Hoi An en ja ja, de zon schijnt en het is poepieheet. Dus zwetend komen we aan, en lekker hoor, een heerlijke dikke wollen winterjas passen, pfff. Maar……………………ik moet eerlijk toegeven, ben verbaasd zo mooi de jas is geworden en me staat. Dit had ik niet verwacht. Nu meteen maar weer terug naar het hotel, jas uithangen, want ze vouwen hem hier op als een krant. Daar houden wij n
Ondanks dat we alweer de nodige kilometers te voet afgelegd hebben, nemen we nu toch de fiets. Met een fietskaart in de fietsmand gaan we op pad. En al snel blijkt dat we nu een 
fiets hebben van Vietnamese makelij. Wat een baggel zeg. We trappen ons de sterren voor de ogen, en toch is het ook zo genieten. Een prachtige omgeving fietsen we door, en komen al snel een andere apotheek tegen. Effe teen en voet laten zien en de dame in kwestie kwam met een paar doosjes, pillen zalfjes enz. Laten we eerst het zalfje maar eens proberen, die pillen moeten weer langs het maagdarmkanaal, laten we dat nog maar effies niet doen. Tube in de tas, trappen als een wilde, belanden we na zo’n 5 kilometer aan zee. En wat voor één. Je kunt hier dus niet in zee zwemmen, die is wel erg woest en wild, maar zo geweldig om te zien. En Kweppie gaat hier dr zere pootje maar eens in deze wilde zee onderdompelen. Kan nooit geen kwaad, beetje zout water. We zetten onze fietstocht voort en komen onderweg langs de kustlijn de prachtigste hotels tegen. O, zo kan het dus ook. Pracht en praal hoor.
Ook tijdens onze route weer de hardwerkende mannen en vooral vrouwtjes op de rijstvelden. 
Wat een K werk zeg. Altijd in de nattigheid met een kromme rug brrrr. Geef mij mn Hemaatje maar! Onderweg stoppen we bij een restaurantje voor een heerlijke versnapering. Want ons billen zijn zowat door, wat een fiets. En de weinige rustmomenten die je hier hebt, het is tenslotte vakantie ha, ha, zijn allemaal op harde houten ondergrond. Iedere stoel is hier van hout, geribbeld, massief enz. Dus kontje en rug moeten afzien hier in Vietnam. Maar de plaats van ons restaurantje, amazing, wat mooi hier. Een soort bush, bush uitstraling, weer aan een riviertje. Whauw. Na hier genoten te hebben van het uitzicht, weer op een bamboe bankje, hihi, gaan we weer met onze bike er vandoor. We trappen er weer gretig op los, en komen net voor het eind van onze route in het dagelijkse verkeer van Hoi An terecht. Scooter links, scooter rechts, het zijn net muggen. Dan
nog wat auto’s en vrachtwagens, zonder enige verkeersregel, geweldig. En je gelooft het niet, de TomTom van Kweppie in Vietnam werkt. We rijden regelrecht op de schoenenshop af, en dit staat natuurlijk niet op onze fietskaart. Knap hoor.
Ja, ja, de schoenen zijn klaar. Met enige achterdocht past Driekie zijn schoenen, en nee hè, hoe is het mogelijk, ze zitten als gegoten. Dit is toch wel klasse hoor, vinden wij dan hè. Na wat pluimen uitgedeeld te hebben gaan we nu toch echt onze tour beëindigen. We geven onze fietsen met veel plezier weer af tegenover ons hotel en hebben er volgens de kaart zo’n 15 km opzitten. Jeetje, mafkezen zijn we eigenlijk, hihi. En het is maar goed dat je ons niet kunt zien lopen, we lijken wel hoogbejaard, met aangebrande billen en kromme rug, pfffff. Voor de verandering ploffen we op ons terras weer op de (houten latten) stoelen neer, en kunnen er bijna niet op blijven zitten. Dan maar snel douchen en gaan we de inwendige mens maar eens verzorgen. Ook hier weer een massief houten stoel, au, au. Maar de maaltijd is weer zo lekker dat we ons zere kontje snel doen vergeten. En de prijs blijft een giller, je komt niet boven de € 10,00 uit voor ons twee, en…………..buikje strak!
En alsof we nog niks gedaan hebben vandaag lopen we na het heerlijke eten weer hier door Hoi An. Moet niet vragen hoe, we lachen ons eigenlijk een scheurbuik, want het lijkt wel of we een pinda tussen ons billen hebben zitten, die we moeten verplaatsen. Nou, klein rondje dan, koffie bij de Duitser, lekker ijsco erbij en dan weer terug. Komen we aan bij die Duitser, tent vol, gvd, hihi. Dan nemen we toch de ijsco, dan hebben we die in ieder geval te pakken. Op de terugweg nemen we nog een bakkie bij een ander restaurantje. En eenmaal bij ons hotel drinkt Driekie nog zijn dagelijkse bruine rakkertjes en Kweppie gaat het verslag effies, nou ja effies, bijwerken. En hier zit ik dan op mn houten richelstoel, klokslag 0.00u. Het kan wel weer. Op naar morgen.
