[metaslider id=1996]
Verblijf in Yangon
Dinsdag 19 januari
We beginnen maar us met wat geschiedenis:
Yangon, de voormalige hoofdstad van Myanmar, is een smeltkroes van culturen en religies. Glanzende pagodes en rustieke straatjes met oude Brits-Victoriaanse huizen, waarachter veel geschiedenis schuilgaat. Wandelend door deze Aziatische stad lijkt het of de tijd er stil heeft gestaan. Yangon zelf heeft 6 miljoen inwoners en is daarmee de grootste stad van Myanmar. Het grootste heiligdom van de stad is de 2500 jaar oude Shwedagon Pagode waar 11 ton goud en 4.350 diamanten in zijn verwerkt! Daarnaast is een bezoek aan de vele andere prachtige tempels zoals de Sule Pagode en de Nga Htat Gyi Pagoda erg de moeite waard. Om te shoppen is o.a. de Bogyoke Aung San Market bekend, hier is van alles te koop en kun je er heerlijk eten bij een van de gezellige eettentjes. In Yangon rijden geen scooters en motoren, dit besluit is genomen omdat een generaal ooit is aangereden door een scooter en daarna is de beslissing genomen geen scooters en motoren in Yangon.
En hier zijn we dan weer, vandaag gaan we na een kort maar fijn nachtje geslapen te hebben op pad met Zaw Hein, de chauffeur die wij hiervoor ingeschakeld hebben. En na een voortreffelijk ontbijt hebben we bijna een uurtje langer moeten wachten als de afgesproken tijd, Zaw was te laat! Wij houden tegenwoordig al een beetje rekening met dit verschijnsel, en we hebben ons kostelijk vermaakt voor ons hotel op het bijbehorende terrasje. Er is van zoveel te zien, waardoor het wachten geen enkel probleem is.
Maar als hij er eenmaal is, gaan we na 1000 keer solly solly on route. We beginnen met
een ritje naar de liggende Chaukhtatgyi Buddha in de gelijknamige tempel. Wel eerst de schoenen uit en eenmaal binnen kijken we direct onze ogen uit. Wat een prachtige Buddha zeg, 65 meter lang en 16 meter hoog, en veel goud en glitter natuurlijk. Whauw!! Rondom deze Buddha zijn er diverse prachtige muur schilderingen te zien, ook tientallen kleine Buddha’s in een wand en nog veel meer van dit spul. Deze tempel is in 1966 opnieuw opgebouwd en de kosten ervan door de bevolking van Yangon betaald, ho even, geschonken zelfs. Hoe mooi is dit.
Nu naar de volgende trekpleister en dat is de Nga Htat Gyi Pagoda. Volgens onze vriend Zaw is deze ook de moeite waard. En dat is het zeker. Deze Nga Htat Gyi zit hier mooi te wezen, weer een gigantisch exemplaar van 14 meter hoog op een rug van uitgesneden hout. 
Een monnik zit eindeloos uit een bijbel te lezen via een microfoon, en dit galmt door de hal waar deze dame te aanschouwen is. Wat een aparte ervaring hier. Al dit moois zorgt ervoor dat we aardig wat tijd nodig hebben alles in ons op te nemen. Zo komen we ook nog langs wanden waar personen donaties aan de Monniken gedaan hebben, en van het geld zijn verschillende creaties gemaakt. De meeste flapjes zijn in een vorm van een waaier gemaakt, maar ook bv een pagode van briefjes Kyats, het betaalmiddel van hier. Apart hoor!
Onze vriend Zaw verteld het een en ander en eenmaal zittend in zijn busje besluiten we nu naar de Shwedagon Pagoda te gaan. Dit is volgens de geschiedenisboeken het grootste heiligdom van Yangon, dus laten we dat maar eens gaan bewonderen, we zijn nu toch hier hè. Drie roltrappen de hoogte in, want de pagoda staat op een heuvel, komen we aan bij de kassa. Daar proberen ze Driekie naast een entreebewijs nog even een longhi, een omslagdoek voor heren tot aan de grond te verkopen, maar volgens onze driver was dat niet nodig, dus doen we dit dan ook niet, en ook niet na lang aandringen. Onze omgeknoopte eigese sjawl moet voldoende zijn, vinden wij zelf, hi, hi. En het is gelukt, uiteindelijk mogen we de pagoda’s gaan bezoeken.
Pffff, wat we hier allemaal zien, wat een goud zeg. De Schwedagon Pagoda is de grootste tempel van Myanmar. Het is een kegelvormige, 98 meter hoge, met 50.000 kilo bladgoud en vele duizenden kostbare edelstenen bedekte pagode. We zetten de z
onnebril er maar eens bij op, onze blanco oogies kunnen niet aan. En rondom deze pagoda, het is niet uit te leggen, maar Buddha na Buddha en van alles wat er zoal bijhoort. Fantastisch!! Ook hier wandelen we geruime tijd rond, en als we er genoeg van hebben zoeken we Zaw weer op. En wat is de beste man ziek. Hij was vanmorgen al niet lekker, maar inmiddels kan hij bijna niet meer praten, en hij heeft zo’n pijn in zijn nek, hij kan het echt niet meer verborgen houden.
We gaan daarom eerst maar eens een drankje nuttigen, het is poepieheet, en wij hebben dorst. Zaw kiest uit waar en hij stopt bij een soort off Starbucks, maar dan op zijn Yangons. En wat krijgen we hier, niets wat we besteld hebben, maar…….zeker zo lekker. Een Caramel Machiato, in plaats van een American Coffee. Ach, het kan slechter uitvallen, toch. Onze chauffeur wil chicken balls, en die krijgt de beste man van ons. Het is voor hem zijn lunch, zegt ie. Nou, dat slaan wij over na het topontbijt van vanmorgen. Ons buikje hebben wij aardig gevuld, van honger is geen sprake op dit moment.
Na lekker gebabbeld te hebben, gaan we weer op pad. Nu naar de Sule Pagoda. Eenmaal aangekomen staat deze pagoda geheel in de steigers, dus valt er weinig moois te zien. In deze buurt zijn wel verschillende koloniale gebouwen te fotograferen, dus dit pikken we meteen even mee. Nu nog een ritje door het oude Yangon, en wat ziet het er hier allemaal smerig uit zeg. Alle gebouwen zijn zo zwart als roet, geheel in het verval, en ze zijn toch gewoon bewoond. Bah, bah, wat een armoe.
En nu naar DE KAPPER. 
Het is weer zover. Voor Driekie één van zijn eerste activiteten in het buitenland, een bezoek aan de plaatselijke haircutter. Zaw zet ons af en wij naar binnen. Staan hier knullen uitziende als ladyboys, allemaal geverfde haren, helemaal blits en in de lak, zelfs lange gelakte nagels. Maar het kappertje begint aan Driekie zijn pruik. Half uurtje later is het zover, het is warempel gelukt. Tot besluit nog effies een wasbeurt, plat op een bed, hoofd achterover in een bak, en schrobben maar, wat een giller zeg. Ze raggen nog een keer met een fohn erover, gel erin en even later stapt Driekie helemaal kort en in de vouw, 5000 Kyats (€ 3,60) armer naar buiten. Weer een werledse ervaring rijker, hihi.
Volgens Zaw is de Bogyoke Aung San Market hier aan het eind van de straat om het hoekie, en gaan wij op weg deze op te zoeken. Zaw blijft achter, hij kan zijn auto nergens parkeren in de buurt van deze markt. En het was makkelijk te vinden, een gigantisch grote markt, met heel veel sieraden, goud, zilver edelstenen enz, enz. Ook wel kleding natuurlijk, maar 
hier zijn de menskes ienie minie en hebben ze sort off barbie maten, dus passende kleding kopen is hier een unicum. Maar wel erg leuk om hier rond te wandelen, we love markten, hi, hi. Onderweg ploffen we neer in een Foodmarket, waar we ons vochtgehalte weer op peil brengen. Daarna lopen we zoetjes aan weer terug naar onze chauffeur. Die heeft tussentijds wat medicijnen gehaald om wat op te knappen, de stakker.
En de dag vliegt om, het is alweer avond en is het nu tijd voor Chinatown. Dit is tevens de laatste stop met Zaw. Wij nemen hier hartelijk afscheid van elkaar, na hem te bedanken voor deze geweldige dag. Hij heeft ons onderweg van alles verteld en uitgelegd, wat toch prettig is als je net in zo’n land op reis bent. Wat tips zijn dan nooit weg. En één van die tips is om hier een lekker BBQ restaurantje te zoeken in en rondom 19th street. Wat een gekkenhuis hiero, tientallen eetstalletjes, ook wat kleine restaurantjes, ook al is het woord restaurant te hoog gegrepen. Maar Kwep voelt zich helemaal thuis tussen al deze poppenstoeltjes. Heerlijk hoor. Nu even de verschillende tentjes af, om te kijken wat er te smikkelen valt.
Driekie mag kiezen, want die lust nou eenmaal niet alles, dus is dat wel handig. We nemen plaats bij toch iets meer als het eetkarretje, bij Kosan 19th street, en ze noemen het dus een restaurant. Het is er druk, en gaan we er vanuit dat het safe is. We bestellen frieded rice, frieded patatos, frieded chicken wings voor Driekie en BBQ pork voor Kwep, lekker drankje erbij, wie doet je wat. Ja, ja, na 30 minuten wachten komt de rijst en de patattekes voor Driek en zo’n 10 minuten later komt de kip. En de BBQ pork, die is nooit gearriveerd. Dat is en blijft toch lachwekkend, ze doen net of ze alles snappen, maar niets is minder waar. Kwep is dus spontaan op dieet, want we gaan natuurlijk niet opnieuw in de wacht voor een uur, ha, ha. Na afgerekend te hebben, wel 10.000 Kyats (ruim € 7,00) gaan we op zoek naar fruit voor Kwep, je moet wat hhè. En dit is overal op straat ruimschoots aanwezig. Het wordt voor nu een meloen is stukskes. Hmmmmm.
Smullend en wel zoeken we een taxi op die ons voor 2000 Kyats naar ons hotel brengt. Daar vullen we de rest van de avond op het terrasje aan de straat bij ons hotel, en als de batterij van de laptop het opgeeft verplaatsen wij ons naar onze kamer. En gister dachten wij in een appartement beland te zijn, maar weet je wat er in de lift staat, PH, van PENTHOUSE, hoe vind je die. Hier vullen we nog wat tijd onder het genot van een lekker drankje, met het prachtige uitzicht op die gouden punten, wat een rijkdom zeg!
Woensdag 20 januari
Hier zijn we weer en wat hebben we geslapen zeg, als een os. Zelfs wat aan de late kant wakker, maar wat maakt het uit, we hebben tenslotte vakantie, hihi. Na een lekker bakkie op ons reuze balkon en een poedelrondje in de badkamer gaan we naar het geweldige ontbijt. Dit is een buffet, dus voor ieder wat wils. Eitje naar keuze, wat gebakken bacon erbij, witte bonen in tomatensaus, wat thaise gebakken groenten, jammetje, paar geroosterde boterhammen joghurtje, fruit en cakeje na, dit is weer meer dan voldoende tot vanavond.
Na het uitbuiken op ons terras voor de deur van het hotel springen we in de taxi. Vandaag gaan we een rondje met de Circle Train. Het rondje met de trein is 46 kilometer lang over een spoor wat vroeger door de Engelsen is aangelegd, het heeft 
39 stations en kost voor ons geen drol waardoor de arme bevolking uit de buitenwijken toch de mogelijkheid heeft in Yangon te komen. Maar het vervoer hier is een ramp, niet de auto zelf maar het wegennet. Je staat continue stil, zoveel auto’s op zo’n klein aantal wegen, wat geduld is hier wel op zijn plaats. Maar eenmaal bij het station aangekomen gaan we meteen maar op zoek naar het juiste spoor. We worden doorgestuurd naar het einde van het gebouw om daar de trap te volgen naar perron 7. Daar aangekomen staat de trein al klaar bijna vertrekken, dus snel een sprintje ingezet, hurry, hurry een ticket gekocht á 200 Kyats (€ 0,15) per persoon en wij op de houten banken plaats genomen.
En wat je hier allemaal ziet in en uitstappen en voorbijkomen, je gelooft het niet. Ze laden van alles in en uit, balen groenten, balen fruit, balen plastic, je kunt het allemaal in het kort niet opnoemen. Ze komen langs of je eieren, pinda’s, snoepgoed, koeken, of rare hapjes lust. Ook al slaan wij beleeft over, het is een genot om dit wereldje te aanschouwen. Open deuren, open ramen, een houten bank langs de zijden van de treinstellen, en opgestaan is plaats vergaan. De gekochte groenten worden direct klaar gemaakt voor thuis of voor de handel, het restafval gaat uit het raam en zo genieten wij enorm van alles wat we hier zien. Wel een bittere armoe in de buitenwijken van Yangon, er is geen fatsoenlijk huis te vinden. Het ene krot na het andere, maar de bevolking zwaait, geeft kushandjes, ze hebben plezier met elkaar, lijken ondanks alles erg happy te zijn. Knap hoor!
Drie uur later zit het rondje erop, en stappen we uit waar we gestart zijn. Hè, hè, toch 
een hele zit op een houten plankie, maar wel weer een geweldige ervaring rijker. Nu op zoek naar een drankje. Het is weer zinderend heet, en dat maakt dorstig. Onder een golfplaten dak nemen we een zit, en genieten we van een lekker koud drankje, wat kan een mens blij zijn met dit lekkers, hi, hi. Dan wordt het toch weer tijd om te verkassen, we willen nog met de ferry naar Dalah, een dorpje aan de overkant van Yangon. Effe een fotoke links en rechts maken, en dan op zoek naar een taxi. En daar stikt het er hier van. Als die uit zouden vallen, blijft er zowat geen verkeer meer over. Voor 2000 Kyats brengt deze ons bij de bewuste ferry. Weer even zoeken waar we moeten wezen. Maar dit gaat voorspoedig. Voor 4000 Kyats pp hebben we een retourtje Dalah in the pocket.
En weer een gekkenhuis hier op het dok voor de veerboot. Een dubbeldecks geval die ons gaat vervoeren naar de overkant van de rivier. Eenmaal van wal staan we in 10 minuten tijd weer op vaste grond. En dan is het opletten geblazen, volgens mijn opgezochte info. Tas in bescherming, zendertjes op scherp, hiha, want je komt hier direct in een wespennest van trisja’s (fietstaxi) aanbieders. En ja hoor, eerst een leuk praatje, dan een bod wat wij natuurlijk afdingen naar 5000 Kyats voor één uur rondgefietst te worden door Dalah. Wel voor 2 personen maar dan ieder op een fiets, want volgens het manneke zijn wij te zwaar om met zijn tweeën in zo’n bakkie rondgefietst te worden. Maar eenmaal bij de fiets, nou ja, brak stukkie metaal met 2 wielen en houten trappers, draait het verhaal om. Het moet 5000 Kyats per persoon worden en daar trapt Kwep echt niet in. Belooft is belooft, en we zeggen gewoon dat we dan wel gaan wandelen hier. Maar dan komt direct een volgende fietsman, die wil wel 
voor de 5000 Kyats met ons op pad, samen rug aan rug in het bakkie. Eerst nog maar eens paar keer goed naar de klok gewezen, 1 uur is 1 uur en 5000 is 5000. En we denken dat hij het begrijpt, haha. Wat een spul joh.
Daar gaan we dan, hij trapt zich natuurlijk de blubber, maar ja, wij hebben dit uiteindelijk niet verzonnen. En toch, eerlijk is eerlijk, we hebben een dubbel gevoel, toch ook wel wat zieligjes. Dan maar even het verstand uitschakelen en genieten van alles wat we zien. Het is echt een apart stadje, wat bewoont wordt door boeddhisten, christenen en moslims. We bezoeken dan ook een pagoda, komen langs een kerk en in de verte langs een moskee. Gelukkig lukt het hier prima zo samen op zo’n klein stukje aardbol. Ook brengt hij ons bij een vissersdorpje, zo leuk om te zien. Wel weer de karige hutjes, waar hele families samenwonen. Daar mag je toch niet aan denken zeg, pffff.
Onderweg maken we enkele stops om foto’s te maken, en als Kwep afgestapt is om een foto te maken kiept de fiets om met Driekie achter in het bakkie. O jeh, verkeerde gewichtsverdeling. Das toch om niet meer bij te komen zeg. Dus volgende keer even gepeild afstappen, anders maken we ongelukken. Maar gelukkig, Driekie heeft zich niet bezeert, en gaan we er weer vandoor. De fietsman verteld onderweg dat hij 45 jaar is, 5 kinderen heeft, deze niet naar school gaan, en hij verdient met fietsen net genoeg om de mondjes te vullen. Dit geloven we meteen, hoe triest ook, het is hier in dit stadje een gemiddeld “normaal” leventje zo te zien.
Ook komen we onderweg overal meren tegen met drinkwater, hieruit haalt de bevolking het water om thuis te gebruiken. Emmer voor emmer sjouwen ze dit door het dorp naar hun huis. Geen leuke bezigheidstherapie, wat een gesjouw zeg. Al komen we wat later ook waterpompen tegen, das net wat luxer, maar het sjouwen naar huis blijft, pffff. En zo zie je maar, we zien weer zoveel interessante dingen. Het einde nadert, we lopen nog langs een soort markt en is het uur nu echt voorbij. We rekenen af en geven hem toch maar 1000 Kyats fooi, germ, germ. En wat denk je, hij fietst regelrecht naar de eerste beste kraam, wij denken dat hij misschien wel een borrel gaat kopen, maar nee, nee, hij komt terug gefietst met een soort sigaret. In ieder geval iets wat rookt en gerold is in een blad. Misschien wel een sterk spulleke, wie zal het zeggen. Hij zwaait nog eens blij naar ons, en sjeest voorbij.
Nu is het wachten voor de overtocht terug naar Yangon en dat gaat hier prima. Met grote regelmaat vaart de veerboot heen en weer, en staan we weer snel aan de overkant zonder lange wachttijden. Nu maar weer op zoek naar een taxi, maar o, o, we zitten hier in een betere wijk van Yangon, dat rivierzicht moet je schijnbaar in de taxi ook betalen en dat doen we niet. We zoeken net zo lang tot we er eentje vinden die ons voor 2000 Kyats ons naar ons hotel brengt. En na 4 pogingen is het gelukt, we springen erin, en weer staan we koplamp aan bumper en rijd het voor geen meter. Tja, zo vliegt de dag om, want het is alweer ruim 18.00u als we bij ons Grand United Hotel aankomen. We stellen dan maar meteen ons plan bij om eerst te douchen, we nemen zo meteen zonder douchje de gratis shuttle die vanaf ons hotel om 19.00u vertrekt naar Chinatown. Dus hebben we nog net effies de tijd om een borrel te nuttigen en dan is het zover. Op naar Chinatown.
We worden afgezet in de 18th street, zo handig hier, alle straten in Chinatown hebben opeenvolgende straatnummers. We willen weer naar de 19th street, dus wandelen we weer wat op langs de tientallen rokende kraampjes. Alles bakt een braait hier, zo geweldig. Maar wij nemen vandaag plaats bij de buurman van gister. Kijken of we hier krijgen wat we bestellen. En ja hoor, zelfs meer als wat we bestellen, weer een andere versie. Alles smaakt verrukkelijk en de porties waren dubbel zo groot als gister, dus hebben we ons buikje aardig strak gegeten hier. Voor de somma van € 12,00 kunnen wij er weer tegen voor vandaag. Nu nog even een wandeling naar een supermarkt en dan is het weer tijd voor de volgende taxi. Deze brengt ons weer netjes terug naar ons hotel, waar we de avond afsluiten met lekker relaxen, verslagje schrijven, borrel erbij en geestelijk voorbereiden voor morgen. Dan gaan we hier vertrekken naar onze volgende bestemming, met de bus naar de Golden Rock in Kyaikto!
