2018 Met de Italiaan op pad

Woensdag 12 september 2018

Hier zijn we dan weer. Een nieuwe dag is aangebroken en na het ontbijt stappen we in onze Italiaanse bolide om richting Granada af te reizen. Onze tablet vergezeld ons en Miep van Google Maps stuurt ons in 1 rechte lijn naar HET Alhambra. Moeilijk is het niet, de wegen zijn immens en het verkeer is rustig te noemen. We moeten regelmatig bergie op bergie af maar daar hebben we nou juist die Italiaan voor gehuurd. Ruim op tijd komen we 150 km verderop aan bij het Alhambra. Even rechtsomkeer, we hebben mooi nog effies tijd om eerst even een bakkie te doen in een prachtig Spaans barretje wat we tegen gekomen zijn op de route. Hartstikke leuk plekkie, boven op een berg, zo’n 740 meter boven zeeniveau aan de voet van de Sierra Nevada. We hebben hier dan ook meer dan een amazing uitzicht.

We genieten hier direct, wat heerlijk om weer onderweg te zijn. Dit is toch wel ons ding. Dat gekke Azië heeft van ons gewoon “reizigers” gemaakt, en is een overvol strand met toeristen niet echt meer the place tot be voor ons. Niks tegen die mensen hoor, het is uiteindelijk meer ons “probleem” als het hunne, haha. Maar goed, nu weer op weg. De hoofdingang van HET Alhambra wijst zich hier vanzelf en het schijnt dat er parkeermogelijkheid genoeg moet zijn. En deze info klopt als een bus. Prachtige parkeerplaatsen, allemaal heerlijk onder de bomen. We vinden zelfs een plekkie voor onze Italiaan zowat naast de ingang, waarom moelijk doen als het makkelijk kan he.

Thuis hebben we online al een entreebewijs geregeld. Dat wordt aanbevolen omdat er per dag maar een aantal bezoekers toegelaten worden op dit Unesco complex. En dan komt er nog bij als je het Nasrid Paleis in het Alhambra wilt bezoeken je hiervoor een bepaalde tijd kunt kiezen wanneer je hier naar binnen wilt. Nou er viel weinig meer te kiezen vorige week. Tijdens mijn oncologie verpleegkundig bezoekje vorige week vertelde ze mij dat het al 3 maanden vooraf te boeken was. Een goed advies, betaald door het ziekenfonds, ha, ha, wat mij deed besluiten direct op zoek te gaan naar zo’n toegangsbewijs. Jeminee, in eerste instantie was alles uitverkocht, maar uur na uur dubbelcheck gedaan en warempel, op de valreep een toegangsbewijs voor 16.00u in de middag. Je moet wel ruim een half uur vooraf in de rij gaan staan bij dit Paleis om een beetje snel binnen te kunnen, zeggen ze. Met deze info in onze bol gaan we het zien of dit allemaal goed gaat verlopen.

Bij de entree van Alhambra kopen we eerst een elektronisch Dutch Guide. Nu nog effe het toegangsbewijs scannen en daar gaan we dan.

Even wat uitleg: Alhambra bestaat uit middeleeuwse paleizen, patio’s torens en forten van de Moorse heersers van het koninkrijk Granada in Andalusië. Het is veroverd in 1492, maar door de kleinzoon van het koningsechtpaar, keizer Karel V is er in 1562 opdracht gegeven een paleis te bouwen midden in het Alhambra. In veel van de gebouwen zijn veel islamitische elementen aangebracht, deze worden toegeschreven aan Yusuf I, een Berberse vorst die ooit het koninkrijk Granada regeerde. 

We starten in het deel Generalife, wandelen langs de vele rijen ongelooflijk mooie Cypressen hagen (coniferen) en machtig mooie tuinen. Wel klimmen en klauteren, daar kom je niet onderuit in het heuvelachtige Andalusië, dus ook hier zijn we de sjaak. De nummers volgend die de Guide aangeeft kijken we onze ogen uit overal. Eerst een prachtig theater, later een zomerpaleis van de Nasridische Sultans van Granada. Een  prachtig paleis met een lange vijver (Hof van het Waterkanaal) omzoomd met fonteinen en gave bloembedden. Dan allerlei paviljoenen met geweldige elementen en in een volgende tuin van de Sultan nog eens een superieure vijver, je weet niet waar jet het eerste kijken moet, sodeju wat is dit gaaf zeg. We schijnen nu zelfs in een van de oudst bestaande Moorse tuinen te staan, het is maar dat we het weten, ha, ha.

Al op en af wandelend onderweg naar HET Nasrid Paleis komen we nog veel meer wonderschoons tegen. Een Medina, een oud stadsdeel wat ook nog iets met Napoleon van doen schijnt te hebben, het paleis van Karel V, ruïnes, prachtige stadsmuren en nog veel meer. En dan is het aansluiten in de rij. Omdat we hier mooi op tijd zijn, staan we vrijwel vooraan. Om klokslag 16.00 uur gaan we naar binnen. Geen idee wat we nu nog zullen gaan zien, maar dit weten we zo. Zowat anderhalf uur lang hebben we alleen maar, oooo, aaaa, pffff uitgekraamd. Wat een pracht een praal zeg. Het doet islamitisch aan, maar daarom zeker niet minder mooi, zelfs fantastisch.

Na al dit moois is het echt de hoogste tijd onze Italiaan weer op te zoeken. We zijn verzadigd en hebben hier zoveel mooie herinneringen opgedaan, meer dan wij vooraf dachten. Zelfs enige twijfel was er bij ons aanwezig of dit ons wel zou boeien na al zoveel gezien te hebben tijdens onze uitstapjes overal. Maar het is ECHT meer dan de moeite waard hoor, een TOP dag die we op onze highlight lijst kunnen afvinken.

[metaslider id=6055]

Donderdag 13 september 2018

Hier zijn we dan weer. Dit nachtje was weer even niet alles. Lijkt dat de longskes van Kwep het hier niet naar d’r zin hebben. De rest van het lijf wel, maar ja….. Het is hier super vochtig, nagenoeg geen zon en toch de 30 graden op de thermometer en dan overal klimmen en klauteren, een heavy combi hoor. Maar we zijn nu hier en we gaan het ermee doen. We doen gewoon nog een tandje lager en onze toettoet is een heerlijk hulpmiddel hierbij.

Eerst maar eens ontbijten. En waar is waar, het ontbijt is fantastisch in deze “slaapfabriek“. Kwep zit hier nu zelfs met gerookte zalm op d’r bordje. Toch een stukse lekkerder als de hagelslag van thuis, niet dan, ha, ha. Verse j’us orange en/of champagne bij het ontbijt, je zegt het hier maar. Wat een verwennerij. En hier buiten aan een tafeltje maakt plots de natuur binnen 5 seconden een dikke mistlaag, vanaf zee zo over het vaste land. Je ziet het gewoonweg gebeuren, pfffff. Raar weer aan de Costa del Sol. SOL is ook vandaag niet van toepassing. Een geluk, het kan alleen maar beter worden.

Na het ontbijt eerst nog even terug naar ons appartement. Hier pikken we een lekker doucheje, op ons gemak nog een bakkie en dan hebben we het plan vandaag maar eens met de Italiaan de berg op te klimmen, kijken of we het centrum van Torremolinos kunnen vinden. En warempel, het gaat als een trein. We parkeren de bolide in een parkeergarage, die later blijkt precies in het centrum te zijn. En direct stuiten we op een kapperszaak waar Driekie informeert of ze hem kunnen knippen. Over een half uurtje moeten we terug komen.

Het half uurtje vullen we op met een bakkie op een terrasje wat er om de hoek is. En dan is het weer tijd. Driek houd de traditie in stand en laat zich een snelle coupe aanmeten. En je gelooft het niet, we rekenen hier 5 euro af, en het zit best aardig. We kunnen er niet over uit, wat een koopje zeg. Nu maar eens Torremolinos verkennen. We zitten hier nu poepiehoog, boven op de berg, en er komen al wandelend steeds meer leuke authentieke straatjes tevoorschijn, echt leuk om hier rond te struinen. We snuffelen tegelijkertijd wat in de winkeltjes, totdat het weer tijd is voor onze volgende break. Dit doen we in een Spaanse bar/cafetaria met vol uitzicht over zee. Hier bestellen we een tapashapje als snack met een heerlijk drankje erbij. Een machtig plekkie hoor.

Even later weer straatje in straatje uit en we hebben het reuze naar ons zin. Om de middag nog verder te vullen gaan we op zoek naar de jachthaven van Carihuela. Maar een poosje later blijkt dat we in Benalmadena beland zijn. Een gigantische haven, poepie luxe appartementen met natuurlijk de bijbehorende jachten is ons uitzicht hier. Het hele complex is wel prachtig aangelegd, je kunt hier heerlijk rondwandelen en zo een snuifje meepikken hoe het er hier aan toe gaat. We maken we ons vochtgehalte weer even op peil en is het de hoogste tijd geworden om de terugreis in te gaan zetten.

We proberen langs de kustlijn terug te rijden, maar na 2 dezelfde rondjes zonder zee te zien gaan we toch maar weer bergie op bergie af richting Torremolinos Bajodillo Beach. Als we onze auto bij ons appartement parkeren is het toch alweer 19.00u. We hebben het weer goed volgehouden vandaag. Leuk en verrekes handig die toettoet!!!

De avond vullen we bij restaurant La Rumba, we eten hier wat, een bakkie na, en tijdens een paar borrels kruipt Kwep in de letters op d’r tablet is het maar liefst 0.15u als we op ons balkon nog effies na keuvelen. We zijn het er over eens, het was weer een prachtig dagje. Op naar morgen!

[metaslider id=6201]

Vrijdag 14 september 2018

Goedemorgen allemaal. Nieuwe ronde nieuwe kansen. Vannacht eindelijk goed geslapen. We staan niet voor dag en dauw op, doen dus echt op zijn elf en dertigste en dat bevalt prima. De dagelijkse gang naar het ontbijt, effe poedelen, effe lummelen en dan op pad. We klimmen in de Italiaan en gaan vandaag naar Mijas. Schijnt een authentiek dorpje te zijn wat de moeite waard is te bezoeken. We gaan het zien.

Miep van Google Maps doet ons de weg wijzen, maar o, o, wat zijn er hier in Spanje gigantisch veel rotondes zeg, je wordt er horendol van. Driek heeft het maar zwaar op al die rondjes hier, ha, ha. En dan de route door de bergen, ook een nieuwe ervaring voor ons vlakke Nederlanders. De Spanjaarden scheuren omhoog en omlaag, maar wij zien van al het moois onderweg niet veel, we hebben ons handen vol om kronkelend de route te volgen. Niettemin is het een geweldige ervaring hoor, we lachen wat af. We komen zelfs onderweg in Benalmadena een boeddhistische Stupa tegen, het moet niet gekker worden. Die hebben ze hier vast neergezet om ons nog effies het Azie gevoel te geven, maar dan in Spanje. Effe de rem erop en een korte pauze inlassen. Kwep gaat nog snel effies even binnen kijken en snuift de lucht van de Aziatische wierook op. Dit geeft toch wel weer een goed gevoel hoor, ha, ha.

Wij na deze korte stop weer door. Maar die Miep van Google Maps laat ons uitkomen in Fuengirola. Niet te geloven zeg, hoe komen we hier nu toch verzeilt. Zittend op een plein aan een bakkie en een sandwich geven we Miep dan ook maar gewoon de schuld, moet toch iemand het slachtoffer zijn. Hier op het terrasje kijken we nog eens wat er nu fout is gegaan, we vinden niks geks en een poosje later geven we Miep toch nog een kans ons in Mijas te brengen. En warempel, dit lukt uiteindelijk. Na wat gekrioel door de nauwe straatjes van Mijas parkeren we onze toettoet in een parkeergarage en gaan op pad. Gelukkig hebben ze hier een lift om de gigantische hoogtes te overbruggen en maken we hier gretig gebruik van.

We komen uit bij een plein waar je per ezel of paardenkoets het dorp kunt verkennen. Nee, nee, dat doen wij te voet. De drommen Chinezen of Japanners, DE spleetoogjes zeg maar, komen we hier in grote getallen tegen. Het zal eens niet, denk als je naar de maan zou gaan je ze daar ook tegen komt , ha, ha. Maar we snappen het wel, want wat is het hier mooi zeg. Een compleet wit dorp, wat “El Pueblo Blanco” genoemd wordt, 400 meter boven zeeniveau, met authentieke Spaanse huisjes, alles nog in tact inclusief bewoners, geweldig. Omdat het wel een trekpleister is, ontkom je ook hier niet aan de toeristische elementen. Das dan effe wat minder, maar je krijgt toch wel een goed plaatje van een Spaans dorp.

We sjokken een flinke tijd door de prachtige straatjes, schieten links en rechts wat plaatjes en tegelijkertijd nemen we alles goed op hoe het hier gaat. We sluiten ons bezoek af met een lekker drankje en nemen de lift weer naar benee. Eenmaal bij de parkeergarage rekenen we hier 1 euro af. Daar kunnen ze bij ons nog wat van leren. Het parkeren is hier of gratis of kost geen drol. Omdat we Miep niet meer willen aanhoren starten we TomTom van de Iphone van Driekie op. En je gelooft het niet, binnen een half uur parkeren we onze Italiaan bij ons Bajodillo Appartementen. Die Tom doet het zo gek nog niet.

Op ons balkon bekijken we de fotokes, lummelen wat en wat later gaan we weer op pad voor ons avondmaal. Gister is het zo goed bevallen bij la Rumba, we gaan er weer terug. En zo lekker en gezellig wij er gister gezeten hebben, zo ongezellig is het deze keer. En tot overmaat van ramp barst er ook nog een fikse regenbui los, tja, het plaatje is compleet. Toch nemen we hier ook onze dagelijks bakkie en borrel om de dag af te sluiten. Kwep klimt weer effies in d’r tabletje en tikt er op los. Maar om ons heen ruimen ze de boel al op en dat geeft onrust, grrr. Nee, dit is het nu effies niet.

Wel moet die flinke bel Gin-Tonic nog op, en dat kost effies tijd hier. Ze maken er hier overal een stevige borrel van, die Kwep zonder moeite laat schaterlachen, hihi. Als de gazen leeg zijn rekenen we toch maar af en de rest va het verslag wordt afgewerkt op ons balkon. Dit maakt dat het nu de hoogste tijd is, rust in de tent!!!!!

[metaslider id=6230]