2018 Vrije dagen Aswan

Dag 6 Woensdag 7 maart

Vrije dag Aswan (“De poort van Afrika”)

En nu worden we vandaag voor het eerst deze reis relaxed wakker. We kunnen tot 9.00u ontbijten wat een verademing is na zoveel dagen voor dag en dauw aan de ontbijttafel te zitten. Maar we houden ons ritueel in stand, een bakkie, even poedelen, en dan op ons gemak ontbijten.

Drie personen uit onze groep zitten vandaag niet aan tafel, die zijn naar Abu Simbel. Maar dan moesten we om 3.30u vertrekken, waar het meest van de tijd in de bus zou verstrijken, dus hebben we dit maar afgeblazen. En zo zitten we nu met zijn zessen gezellig te genieten van ons ontbijt. Er worden allerlei plannen gesmeed, maar Driek en Kwep moeten eerst op zoek naar internet. We hebben in alle hectiek onze betaalpas vergeten op wereld te zetten en tot overmaat van ramp ook nog eens onze creditcard niet meegenomen. En das nie hendig, we hebben inmiddels toch echt Egyptische Ponden nodig, al is het maar om de dranken rekening van de hele week te betalen als we van ons schip de Miss Egypt gaan.

Roel en Irene willen ook graag even contact maken met internet, en wij hebben ons laten vertellen dat er een kilometer verderop een McDonald moet zijn, en dat ze er ook lekkere koffie hebben. Dus wat let ons, wij gaan met zijn vieren op pad. Er is hier na een klim tegen de kade op een mooie boulevard, de Corniche, geheel langs de Nijl, en men zegt ons dat dit de mooiste boulevard van heel Egypte is. Mooi is hij zeker, maar dan toch ook hier weer de opdringerige verkopers. Ze bieden weer van alles aan, een tripje met de boot, een ritje met de paardenkoets die ze zelfs de Ferrari koets noemen, flessen water, en zo gaat het maar door, ha, ha.

En als Driek dan maar half laat blijken dat wij later op de dag “misschien” wel een koets ritje willen maken zijn de rapen gaar. De beste man inclusief paard en koets volgt ons tot zowat IN de McDonald. Wij snel de trappen af naar benee en op zoek naar internet en koffie. Eenmaal bij de McDonald binnen maak je het mee, GEEN koffie en GEEN internet. Dit is toch niet te geloven zeg. Tja, wat nu. We nemen dan eerst maar een beker cola, want we stikken alweer van de dorst. Ook vandaag met het ontwaken van de dag meteen weer de tropische temperaturen.

We nemen met ons drankje buiten plaats aan een tafeltje, en zien boven aan de boulevard de koetsier nog steeds staan. Wat een giller, die gaat natuurlijk niet meer weg. En er is geen ontkomen aan, we gaan het ritje per paardenkoets nu maar meteen maken, dan zijn we daar vanaf, vind ook Roel. Die wil ook wel een rondje maken en voor 15 euro zal de koetsier ons een uurtje door Aswan rijden. Wij zijn zeer benieuwd. 

En daar gaan we dan, met zijn drieën in het bakkie van de koets en Kwep voorop naast de koetsier.  Hij laat zijn paard met een zweep die op straat een klappertjes geluid geeft weten dat hij op weg kan. We hebben het ook nog even over het internet hier in Egypte en de koetsier, zo “aardig” als ze zijn, laat Kwep even afstappen bij een Vodafone winkel. Alsof Kwep niet weet wat ze te doen staat gaat de koetsier met haar mee. O jeh, hij denkt zeker dat ze dat in d’r uppie niet red. Maar niks is minder waar, 10 minuten later staat ze weer buiten, zonder resultaat. Hier is wel een Egyptische simkaart te koop, maar dat doen we nu nog even niet. Er komt best wel een oplossing, denkt simpel denkend Kwep.

En nu weer door, de doorgaande straten zijn stoffig, grauw en chaotisch. In de coffeeshops en cafés zijn de mannen druk met o.a. hun waterpijp te roken. Dit is het eerste deel van ons ritje het gemiddelde straatbeeld. Dan komen we in een iets wat meer ontwikkelde wijk, we zien een prachtige moskee, (El-Tabia Mosque) waarvan het hoogste punt van de minaret gelijk is aan het hoogste punt van de Cairo Tower, het is maar dat we het weten, ha, ha.

Ook komen we nog langs een een redelijk ziekenhuis, wat later bijna nodig was voor een opstootje in de chaotische verkeersdrukte in de kleine straatjes met allerlei kraampjes. Er stapt een boze geschrokken Egyptische dame uit een auto die flink van zich afbijt, omdat haar auto bijna vermorzeld wordt door een andere ongeduldige bestuurder.

En dit geeft gespreksstof. Vrouwen zijn zo wie zo niks, volgens de koetsier. O ja, hoezo vrouwen zijn niks. Kwep in de steigers en laat de beste man even weten hoe het zou moeten zijn. Het kan hier misschien wel zo zijn, maar bij ons gaat dat even anders, en wordt het tijd dat ze hier ook wat meer respect voor een vrouw krijgen. Blijft naar te horen hoe hier tegen “de vrouw” aangekeken wordt, bah, bah. Maar met wat grappen en grollen om enigszins de vrede te bewaren weet hij in ieder geval hoe we er over denken.

Nu nog een ritje door een oud deel van Aswan. Wat een armoe zeg. Lijkt wel of de huizen hier door oorlog verwoest zijn. Maar nee, nee, ze wonen hier gewoon in deze ruïnes. En de straten zijn zoals op veel plaatsen in Egypte, van droog stoffig woestijnzand. De kippen lopen er rond, de geiten liggen gezellig bij elkaar uit het zonnetje, de was hangt overal, een smoezelig “winkeltje” voor de eerste inkopen en wij kijken onze ogen uit. Wat een treurig bestaan hebben de inwoners hier zeg.

Omdat wij niet naar de bazaar willen rijd de koetsier ons nog een stukkie rond en dan komen we al snel weer uit in de richting van onze boot. We stappen af en nu moeten we nog even afrekenen. En ja hoor, als Roel wil betalen is de prijs direct gestegen naar € 30,00, een verhoging van 200%. Dit is nu echt Egyptisch, het is hier “altijd anders”!!!! Even bakkeleien, maar Roel is bereid dit bedrag te betalen. Dan heeft die koetsier meer dan geluk dat het niet uit Kwep d’r beurs moet komen, dan had hij toch echt het nakijken gehad, ha, ha. 

We wandelen op ons gemak naar de boot. Het is inmiddels al bijna tijd voor de lunch geworden en op dit tijdstip moet je zo wie zo zorgen dat je de rest van de dag uit de zon kunt. Het is hier echt poepie heet, wel tegen de 40 graden, poeh, poeh. Snel even opfrissen en dan genieten we weer van een heerlijke lunch. Het buffet is hier alle dagen prima, geen haute cuisine, maar alles is lekker, heerlijk van smaak, best wat keus en het fijnste is dan wel dat we niet hoeven te koken en zelf afwassen doen ze hier ook nog voor je, top toch.

De rest van de dag brengen we met zijn allen door op het bovendek, we hebben een prachtig uitzicht over de Nijl, een borrel in de hand, wie doet je wat. Om 16.00u is het de dagelijkse Tea Time, lekker koffie of thee met heerlijke koekjes erbij. Je ziet wel, wij vermaken ons hier opperbest. Het personeel is ook erg leuk, er is hun werkelijk niks teveel, ze sjouwen wat af voor ons. Het enigste minpuntje wat we kunnen bedenken als we dan toch even willen zeuren, er staan hier overal heerlijke zonnebedjes, maar een parasol ontbreekt. Je zou er een heerlijk middag tukkie kunnen doen, maar zonder parasol is het vragen om moeilijkheden, je wordt dan gewoonweg geroosterd, grrr.

We gaan vandaag op tijd naar onze hut. Eerst maar eens proberen internetverbinding te maken op de phone. Maar dit zorgt ervoor dat Kwep even van d’r a propo is. Om Vodafone Wereld Blox aan te zetten moet roaming even aan, en dit resulteert in een vette rekening. Omdat roaming stap 1 is voordat je de blox kunt activeren, haalt de telefoon alle mails, apps, facebook ellende enz. enz. binnen, en de kassa rinkelt meteen. Maar goed, eigen schuld, dikke bult, had Kwep thuis haar huiswerk maar beter moeten doen. Omdat de Wereld Blox nu wel werkt, meteen de betaalpas geactiveerd en een belletje gepleegd met het thuisfront. Die zijn blij van ons te horen, als dat we meteen melden hier in de woestijn verder niet bereikbaar te zijn. Met dit gesprekje moeten ze het doen, meer kunnen we er niet uithalen deze vakantie.

Nu weer effe poedelen en gewassen en gestreken nemen we plaats aan het diner. Ook dit is alle dagen meer dan prima en vooral erg gezellig. We zijn nog steeds iedere avond de laatste die het restaurant verlaten, en het personeel lijkt het wel gezellig te hebben met ons. Ze kletsen wat, we lachen heel wat af met ze en ze kijken ons niet weg. Heerlijk toch. Ons eten te laten verbranden is hier geen enkel probleem, een sportschool is er niks bij. We moeten zoals iedere dag wel enkele keren een trap of 4 op naar het bovendek, maar eenmaal boven is het de run meer dan waard, het is er genieten met een grote G. We doen hier meteen maar een afsluitende borrel, het is een zwoele fijne avond, en gezelligheid kent geen tijd. Wel gaan we op tijd naar bed want het is niet niks dat reizen door Egypte.

Op naar morgen, schijnt dat we weer gaan varen. We zijn benieuwd!

[metaslider id=5329]

Dag 7 Donderdag 8 maart

Vrije dag Aswan (“De poort van Afrika”)

Als we wakker worden realiseren we ons dat we vandaag alweer een week onderweg zijn. Dat wil meteen zeggen dat de Nijlcruise er bijna op zit. Vandaag hebben we nog een paar uurtjes hier in Aswan, waar we om 13.00u weer gaan varen terug naar Edfu. Dit staat op het bord beneden in de lounge vermeld, en dat is maar goed ook, wij kunnen er geen touw meer aan vast knopen. De route zoals ik jullie heb laten weten voor vertrek, daar is niet veel van terecht gekomen. Wel hebben we alle bezienswaardigheden aangedaan, en dat is uit eindelijk wat telt. We doen gewoon alle dagen netjes wat ons opgedragen wordt, en dan komt het vast allemaal goed.

Zo ook vanmorgen. Een bakkie, effe poedelen en dan ontbijten. Hier smeden we weer een plannetje, we gaan nog een rondje Aswan te doen. Chris en Heleen willen dit ook en gaan we weer gezellig met zijn viertjes aan de wandel. We beginnen met de route naar de pinautomaat. Maar het valt nog even niet mee. Eerst buiten geprobeerd, maar nada noppes. Dan een bankgebouw in en ook hier lukt het niet, totdat een behulpzame medewerker te hulp schiet, en dan vliegen de de flapjes ons om de oren. Ha, ha, we kunnen weer effies vooruit.

We vervolgen de weg en willen toch nog even naar de Souq (bazaar). Maar voordat we daar zijn is het weer chaos in de straten. We stuiten nu op een bijna aanrijding en hebben geluk dat het millimeter werk van de voertuigen goed afloopt, anders waren we er niet zonder kleerscheuren vanaf gekomen. Gekke bende hier zeg! Het straatbeeld is gelijk aan gisteren, hangende mannen die het druk hebben met hun waterpijp, de vrouwen die er lopen zijn zwaar bedekt in de voor hun gebruikelijke kleding. En als ik dan lees dat Egypte onder moslims een modern Islamitisch land is, dan is dit hier in Aswan zeker niet het geval. Maar ja, niks aan te doen, uiteindelijk hoort het cultuurverschil er nu eenmaal bij.

En daar komen we aan bij de Souq (bazaar). Allerlei kraampjes en kleine winkeltjes met veelal toeristische rommel, sjaaltjes, hoedjes, lampjes, waterpijpen …… het kan niet op. Wel een kleurig geheel. Maar ook geurig, want de geur van kruiden kun je al van ver ruiken. Kruiden op een bergje in de vorm van een piramides, in alle kleuren. Er is een toeristisch deel waar je niet lastig gevallen wordt en er is een deel voor de plaatselijke bevolking, waar je opnieuw weer aangevallen wordt. We bedanken voor dit laatste deel en slaan een andere straat in.

En zo leuk hier, een plaatselijke (warme) bakker, een slager waar de geit in zijn geheel, wel geslacht natuurlijk, buiten hangt. Je kiest gewoon waar je wat vanaf gesneden wil hebben, een doek er omheen, afrekenen en naar huis. Wat een giller. En dan zien we plots een kapper. En je raad het al, Driek is al dagen op zoek zijn traditie voort te zetten en had al bijna de hoop opgegeven. Maar nu is het zover, tijd voor een Egyptische coupe. Het is nou niet een kapperszaakje zoals wij gewend zijn, het is een vies hok, twee smerige vergane kappersstoelen erin maar wel een leuk ventje die hier zijn brood verdient met mannen koppies knippen.

En hij leeft zich uit op Driek, korter, nog wat korter, dan de oren met draadjes ontharen en wij als toeschouwer lachen ons een scheurbuik. En dan komt het afrekenen. Het kost maar liefst, LE 300 (15 euro). Dit kan niet waar zijn, dit zijn bijna Europese prijzen. Kwep is “de bank” en gaat maar eens in conclaaf met hem. En nog meer als het kappertje van LE 400 niet terug geeft. De rest is fooi zegt ie in zijn gebrekkig Engels. O nee, daar komt niks van in, de fooi zit meer dan in de LE 300. 

Na een flinke discussie en het vasthouden aan de teruggave van het wisselgeld staan we toch weer verwonderd buiten. Dit is weer zo’n Egyptische actie, hier is wederom “alles anders”, zeggen we lachend tegen elkaar. Zodra je hier iets moet afrekenen ben je als je niet uitkijkt zwaar de klos. Maar goed, we hebben gelachen, Driek zijn traditie heeft stand gehouden, hij heeft een korte coupe met kale oorlellen, hi, hi. We wandelen weer op ons gemak terug naar de boot, deze morgen is ook alweer om, en we moeten op tijd zijn voordat de afvaart aanvangt.

Maar de afvaart laat nog even op zich wachten, pas tijdens onze lunch merken we dat we “De poort van Afrika” (Aswan) verlaten. En er is ons verteld dat we rond 17.30u in Kom Ombo aanmeren, omdat daar nog wat toeristen op de boot zullen stappen. Ach ja, wij vinden het prima, want eenmaal boven op het dek met deze tropische temperaturen is het alleen maar lekker dat we hier nu over de prachtige Nijl varen. Heerlijk hoor, kan ons niet lang genoeg duren.

De middag vullen we hier met gezellig samenzijn, verschillende verhalen uitwisselen en de tijd vliegt. Ook vragen we nog eens aan het personeel wat deze heren gemiddeld bij de kapper betalen, het zit ons nog even niet lekker. En ja hoor, daar komt het, LE 50. Zie je wel, wij hebben dus 6 x deze prijs betaald, hoezo is hier voor ons “alles anders”.

En zoals beloofd komen we inderdaad om 17.30u aan in Kom Ombo. We kijken meteen weer uit op de prachtige gelijknamige Tempel. Weer de ondergaande zon erop, een prachtig plaatje hoor! En de rest van de dag verloopt zoals voorgaande avonden, met het verschil dat we nu varen over de Nijl naar Edfu waar we om 23.30u aanmeren. Hier blijft de boot vannacht liggen en zijn we verzekerd van een heerlijk nachtrust. Snel naar bed en op naar morgen!

[metaslider id=5391]